Του Κώστα Βενιζέλου
Σε ένα κόσμο που αλλάζει, και αλλάζει επικίνδυνα, απειλητικά, η ακινησία στοιχίζει. Η παθητική παρακολούθηση των τεκταινομένων, επίσης. Στη Γενεύη, η άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη, δρομολόγησε εξελίξεις. Ακόμη δεν υπάρχει οτιδήποτε το δεδομένο, ωστόσο, δημιουργείται μια κινητικότητα, η οποία εξυπηρετεί πολλούς από τους παίκτες. Αυτό προφανώς είναι μέσα στο διπλωματικό παιχνίδι.
Πρέπει, ωστόσο, να αναφερθεί ότι η κινητικότητα έχει προκληθεί από τις ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία συστηματικά και μεθοδικά οδήγησε τις εξελίξεις στη Γενεύη. Στη Γενεύη δεν λύθηκε το Κυπριακό, ούτε καν αποφασίσθηκε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Κανείς δεν το ανέμενε τούτο. Γίνεται μια προσπάθεια. Είμαστε στην αφετηρία. Η μη κινητικότητα, η απραξία ποιόν εξυπηρετεί; Τον κατακτητή, που βολεύεται με την ακινησία, η οποία προσφέρει πεδίο στην κατοχική δύναμη να επιβάλλει τετελεσμένα και για να πιέζει για αναγνώριση της αποσχιστικής οντότητας.
Μετά την Γενεύη
Η Γενεύη δεν είναι το τέλος του δρόμου. Η Γενεύη ανέδειξε τουλάχιστον ότι μπορούμε να παίξουμε το ευρωπαϊκό χαρτί, να αξιοποιηθούν οι διεθνείς συγκυρίες. Ένα διεθνές ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται στα στενά όρια του… μικρού χωριού. Μια τακτική, όταν αξιοποιεί τις συγκυρίες και τα δεδομένα, μπορεί να παράγει αποτέλεσμα.
Το θέμα είναι πως και η Τουρκία αξιοποιεί τις συγκυρίες αλλά δεν διαφοροποιείται επί της ουσίας, στο θέμα της συνεχιζόμενης κατοχής. Ωστόσο, φαίνεται να αναγνωρίζει πως η πορεία προς τους ευρωπαϊκούς της στόχους, κυρίως η συμμετοχή στους μηχανισμούς άμυνας, θα περάσει, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, από την Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος-μέλος της ΕΕ. Θα περάσει από την “εκλιπούσα” Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό το αντιλαμβάνεται η κατοχική δύναμη και ενόψει τούτου έκανε προσεκτικούς χειρισμούς.
Δεν άλλαξε η Τουρκία. Δεν θέλει λύση εκτός κι αν τα πάρει όλα. Δεν θέλει λύση, εκτός κι εάν στη ζυγαριά θα τοποθετήσει τα ευρωπαϊκά, που έχουν γεωπολιτική και οικονομική βαρύτητα και στην άλλη πλευρά τη λύση του Κυπριακού και αποφασίσει τι την εξυπηρετεί περισσότερο. Και το ζητούμενο είναι να είμαστε έτοιμοι. Για να μην τα πάρει όλα η Τουρκία και να φύγει. Το ζητούμενο είναι να βρισκόμαστε μονίμως στην εξίσωση των διεργασιών. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι και ο ΓΓ του ΟΗΕ θέλουν να συνεργασθούν για λύση, αυτό είναι προς αξιοποίηση και κεφαλαιοποίηση. Αμφότεροι οι Οργανισμοί έχουν ανάγκη από μια επιτυχία. Εμείς; Τα μάτια μας… δεκατέσσερα.
