Διαβάστε το κεντρικό θέμα της Εφημερίς Εστία
Τί ἀναφέρει στό κείμενο θέσεών του μέ τίτλο «Νέα Ἐθνική Πυξίδα» – Γενικόλογη ἀναφορά μόνο γιά τήν Μεσόγειο – Πολιτική κατευνασμοῦ τῆς Τουρκίας καί τῶν Συμμάχων
ΕΠΑΝΟΔΟ στήν πολιτική ζωή τῆς χώρας ἐπιχειρεῖ ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ὁ ὁποῖος παρουσίασε ἕνα κείμενο θέσεων γιά τήν ἐξωτερική πολιτική ὑπό τόν τίτλο «Νέα Ἐθνική Πυξίδα». Τό θέμα εἶναι ὅτι ὁ πρώην Πρωθυπουργός δέν ἔρχεται γιά νά κομίσει καμμίαν οὐσιαστική πρόταση πολιτικῆς. Πέρα ἀπό τήν ἐπανάληψη τῶν τετριμμένων ἤ αὐταποδείκτων ὅμως, ἐγγίζει καί ἐπικίνδυνα πεδία, ὅπως αὐτό τῆς ἐπεκτάσεως τῶν χωρικῶν ὑδάτων μας.
Ζητεῖ λοιπόν διά τῆς «Πυξίδας» του: «Νά ἀποφασισθεῖ ἡ ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στήν Ἀνατολική Μεσόγειο μέ ὁριοθέτηση ὑφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ μέ τίς ἐκεῖ ὅμορες χῶρες». Ἀναφέρεται ὁ κ. Τσίπρας στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, ἀλλά δέν λέγει λέξη γιά τό Αἰγαῖο. Καί δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἡ Ἀνατολική Μεσόγειος περιλαμβάνει καί τό Αἰγαῖο, διότι αὐτό δέν ἰσχύει. Ἄλλο τό ἑλληνικό ἀρχιπέλαγος πού περιλαμβάνει, τό Αἰγαῖο, τό Μυρτῶο, τό Ἰκάριο, τό Κρητικό Πέλαγος καί τήν θάλασσα τῆς Δωδεκανήσου, καί ἄλλη ἡ Ἀνατολική Μεσόγειος, πού ξεκινᾶ ἀπό τό νοτίως τῆς Κρήτης κείμενο Λιβυκό Πέλαγος…
Ξεχνᾶ λοιπόν ὁ κ. Τσίπρας τήν ἀνάγκη γιά ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων στήν καθ’ ἡμᾶς θάλασσα καί πρωταρχικῶς στό Αἰγαῖο, γιά τήν ὁποία σημειωτέον δέν ἀπαιτεῖται συμφωνία ὁριοθετήσεως μέ ὅμορες χῶρες, ὅπως ἰσχύει γιά τήν ὑφαλοκρηπῖδα καί τήν ΑΟΖ. Συμφώνως πρός τό Δίκαιο τῆς Θαλάσσης, τά χωρικά ὕδατα μποροῦν νά ὁρισθοῦν μέχρι τά 12 μίλια μέ μονομερῆ ἀπόφαση, πλήν τῶν περιπτώσεων κατά τίς ὁποῖες οἱ ἀποστάσεις μεταξύ ἀκτῶν διαφορετικῶν κρατῶν εἶναι μικρότερες, ὁπότε ἰσχύει ἡ ἀρχή τῆς μέσης γραμμῆς.
Φαίνεται λοιπόν ὅτι ὁ κ. Τσίπρας κάνει τήν παρέμβασή του, μέ προσοχή, ὥστε νά μήν ἐνοχληθεῖ ἡ Ἄγκυρα μέ τήν ὁποία καί ὡς Πρωθυπουργός καλλιεργοῦσε σχέσεις (νά θυμηθοῦμε τήν μυστικότητα πού περιέβαλλε τήν συνάντησή του μέ τόν Ταγίπ Ἐρντογάν) ἀλλά καί νά μήν ὑπάρξει ἀντίδρασις ἀπό τόν «διεθνῆ παράγοντα», ὁ ὁποῖος ὑποθάλπει τήν πολιτική τῶν «ἤρεμων νερῶν» στό Αἰγαῖο. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν τηρεῖ τήν ἐφεκτική αὐτήν στάση ὁ πρώην Πρωθυπουργός τῆς ἀριστερᾶς διακυβερνήσεως, καθίστανται ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀξίας καί οἱ ἀναφορές του στήν εὐρωπαϊκή ἄμυνα γιά τήν ὁποία ἀναφέρει:
«Νά ἐξασφαλισθεῖ ἡ ἐνεργή συμμετοχή τῆς Ἑλλάδας σέ κάθε διεργασία πού ἀφορᾶ τήν ἑπόμενη μέρα γιά τήν εὐρωπαϊκή ἄμυνα καί τήν εἰρήνη στήν Οὐκρανία. Στό πλαίσιο αὐτό, καί σέ συντονισμό μέ τήν Κύπρο, νά τεθοῦν στήν ΕΕ αὐστηρές προϋποθέσεις, μεταξύ τῶν ὁποίων ἡ ἄρση τοῦ casus belli καί τό Κυπριακό, γιά τήν ὅποια συνεργασία τῆς ΕΕ μέ τήν Τουρκία σέ ζητήματα πού ἀφοροῦν τήν εὐρωπαϊκή ἄμυνα.
»Νά ὑποστηριχθεῖ ἡ διασύνδεση τῆς ἀναθεώρησης τῆς Τελωνειακῆς Ἕνωσης ΕΕ – Τουρκίας (ἤ μιᾶς ἐνδεχόμενης Συμφωνίας Ἐπενδύσεων καί Ἐμπορίου ΕΕ – Τουρκίας) μέ τήν προσφυγή στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης γιά τήν ὁριοθέτηση ὑφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ. Μέ σαφεῖς κόκκινες γραμμές τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα καί ἄμυνα τῶν νησιῶν». Αὐτή δέν εἶναι πρότασις πολιτικῆς, ἀλλά ἁπλό εὐχολόγιο, ὅπως εὐχολόγιο εἶναι καί ἡ ἀναφορά του στίς σχέσεις μας μέ τίς ΗΠΑ γιά τίς ὁποῖες ἀναφέρει:
«Νά μετατοπιστεῖ ἡ στρατηγική συνεργασία μέ τίς ΗΠΑ, ἀπό τή βάση τῆς λογικῆς τοῦ δεδομένου καί πρόθυμου συμμάχου στή βάση τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί ὀφέλους».
Ἐν προκειμένῳ καί ὁ ἴδιος ὡς Πρωθυπουργός εἶχε ἀποδειχθεῖ ἐξ ἴσου «δεδομένος» μέ τήν σημερινή ἑλληνική Κυβέρνηση, τήν ὁποία παρακάτω θεωρεῖ ὅτι θέτει σέ κίνδυνο τήν ἐθνική ἀκεραιότητα. Ἀναφέρει συγκεκριμένως:
«Αὐτό πού διακυβεύεται μέ τήν παραμονή τῆς κυβέρνησης καί τῆς πολιτικῆς της δέν εἶναι δυστυχῶς μόνο ἡ πολιτική, οἰκονομική καί κοινωνική σταθερότητα, ἀλλά καί ἡ ἐθνική ἀκεραιότητα».
Δικαιοῦται ὁ κ. Τσίπρας νά ὁμιλεῖ περί «ἐθνικῆς ἀκεραιότητος»;
Δικαιοῦται νά θίγει τέτοια ζητήματα ὁ ἀρχιτέκτων τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν;
Τό κείμενο τοῦ κ. Τσίπρα σχολίασαν κυβερνητικές πηγές λέγοντας ὅτι «φροντίζει ἀνά τακτά χρονικά διαστήματα νά ὑπενθυμίζει τή διαχρονική λαϊκή ρήση “στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί”». Καί συνέχισαν πώς «“παραδίδει” μαθήματα κράτους δίκαιου, ὅταν ἔχει καταγραφεῖ στήν ἱστορία ὡς ὁ πρωθυπουργός τῶν “παραϋπουργείων” Δικαιοσύνης, σύμφωνα μέ παραδοχή δικοῦ του ὑπουργοῦ, ἀλλά καί τῶν δύο ἀμετάκλητα καταδικασθέντων ὑπουργῶν ἀπό τό Εἰδικό Δικαστήριο.»
