Μια επανεκκίνηση του κράτους πρέπει να ξεκινήσει από το προσωπικό της Βουλής. Και από τους βουλευτές, αλλά και από τους υπαλλήλους.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, κυρία που εργάζεται στη Βουλή, ανήμερα του εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της 25ης Μαρτίου, πλησίασε το αριστερό φυλάκιο των ευζώνων στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου, έβγαλε από το τσαντάκι της μια σερβιέτα, την κόλλησε πάνω στο φυλάκιο και αποπειράθηκε να γράψει υβριστικά συνθήματα πάνω στο μαρμάρινο θησαυροφυλάκιο των θυσιών του αγίου ελληνικού έθνους. Η κυρία συνελήφθη.
Θα γίνει ό,τι προβλέπεται με την υπόθεσή της και άπαντες αναμένουν να πέσει στα μαλακά, όπως συμβαίνει με όλους όσοι ασχημονούν σε βάρος των οσίων και των ιερών του Ελληνισμού. Αλλωστε, εκείνοι που νέμονται τις κρατικές εξουσίες και τους θεσμούς, κατά κανόνα, προνοούν ώστε όχι μόνο να μην τιμωρείται ο ανθελληνισμός, αλλά να επιβραβεύεται κιόλας.
Το ζήτημα με την υπόθεση της κυρίας είναι ο συμβολισμός της ιδιότητάς της: υπάλληλος της Βουλής. Μπορεί η δική της αρμοδιότητα να είναι η δυσκολότερη και χαμηλότερα αμειβόμενη όλων. Ομως, το μέγα θέμα παραμένει: πώς γίνονται οι διορισμοί στη Βουλή; Ποια διαδικασία ακολουθείται; Υπάρχει διαφάνεια; Πώς εξασφαλίζονται η αξιοκρατία και η ισονομία; Μπορούν να εμφανιστούν στον τηλεοπτικό σταθμό της Βουλής οι μόνιμοι, αλλά και οι έκτακτοι υπάλληλοι και να μας πουν απλώς το ονοματεπώνυμό τους (εκεί είναι που θα καταλάβουμε τι είδους βύσματα λειτούργησαν και για ποιους) και τις αρμοδιότητές τους;
Είναι κρίμα που η πολιτική τάξη έχει δημιουργήσει ένα χρεοκοπημένο κρατίδιο, το οποίο ξεζουμίζουν εξίσου χρεοκοπημένα (και σε ηθικό και σε οικονομικό επίπεδο) κόμματα, που δεν τους καίγεται καρφί για το τι θα πουν οι πολίτες. Το καθεστώς με τις προσλήψεις στη Βουλή είναι μια εστία ντροπής, που καθιστά και υποκριτικές αλλά και γελοίες τις εξαγγελίες των κομματαρχών για τα σχέδια επιστροφής των ξενιτεμένων παιδιών της Ελλάδας.
Οταν έχουν αποκλεισμένους τους πολλούς από μια θέση εργασίας στο Κοινοβούλιο, το αποκαλούμενο και «καρδιά της δημοκρατίας», για ποια αξιοκρατία μιλάνε;
Είναι προφανές ότι μια επανεκκίνηση του κράτους και μια δραστική αλλαγή επί τα βελτίω πρέπει να ξεκινήσει από το προσωπικό της Βουλής. Και από τους βουλευτές, αλλά και από τους υπαλλήλους.
