Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ἱστορία διδάσκει ὅτι στήν πολεμική τέχνη ὑπερισχύει αὐτός πού κάνει ἰσορροπημένη χρήση ἀμυντικῶν καί ἐπιθετικῶν μέσων καί τακτικῶν.
Αὐτός πού ξέρει νά χρησιμοποιεῖ σωστά καί τήν ἀσπίδα καί τό δόρυ. Ἄν τοῦ λείπει τό ἕνα ἀπό τά δύο, ἤ καί ἄν τό ἕνα ὑστερεῖ ἔναντι τοῦ ἄλλου, εἶναι καταδικασμένος. Μέ αὐτά τά δεδομένα ἀντιμετωπίζουμε μέ σκεπτικισμό τίς ἐξαγγελλίες γιά τό νέο ἐξοπλιστικό πρόγραμμα. Δέν ἀρκεῖ ἡ «Ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέα» γιά τήν ἄμυνα τοῦ Αἰγαίου. Οὔτε μπορεῖ ἕνα ἀμυντικό σύστημα, ὅσο ὑψηλῆς τεχνολογίας ἀπαρτία καί ἄν διαθέτει, νά ὑποκαταστήσει τόν ρόλο τῶν πολεμικῶν πλοίων καί τῶν μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν.
Δέν διαφωνοῦμε μέ τήν ἀπόκτηση τοῦ λεγομένου «θόλου», ἀλλά ἄν κάποιοι νομίζουν ὅτι ἀρκεῖ αὐτός γιά τήν διασφάλιση τῆς κυριαρχίας καί τῶν συμφερόντων μας στήν καθ’ ἡμᾶς θάλασσα, πλανᾶται. Χλευάζαμε πρίν ἀπό μερικές δεκαετίες τό ΚΚΕ πού ὑπεστήριζε ὅτι ἔπρεπε ἀντί μαχητικῶν ἀεροσκαφῶν (οἱ ἀγορές τοῦ «αἰῶνα» τῆς ἐποχῆς) νά ἐφοδιασθοῦμε μέ ἀντιαεροπορικά συστήματα, προβάλλοντας μιάν ἐπιχειρηματολογία πού δέν ἄντεχε σέ στοιχειώδη κριτική βάσανο.
Τόσο τά σύγχρονα δεδομένα τῆς στρατιωτικῆς ἐπιστήμης ὅσο καί τό ἀποτρεπτικό δόγμα τῆς χώρας μας ἐπιβάλλουν νά διαθέτουμε μέσα προβολῆς ἰσχύος, ἀσκήσεως θαλασσίου ἐλέγχου καί διασφαλίσεως ἀεροπορικῆς ὑπεροχῆς. Καί οὔτε ὁ «θόλος» οὔτε ἡ ἐξαγγελθεῖσα ἀγορά μαχητικῶν F-35 βοηθοῦν σέ αὐτό. Καί τά δύο εἶναι συστήματα ἄκρως ἀποτελεσματικά, ἀπό τήν στιγμή πού ἔχει ἀρχίσει κανονικός πόλεμος.
Καί τά δύο εἶναι ἀποτελεσματικά στήν καταστροφή τοῦ ἐπιτιθεμένου. Σέ μιά περίοδο κρίσεως τί θά κάνουν; Ἄν ἔλθουν τουρκικά πλοῖα νά παρενοχλήσουν ἕνα ἐρευνητικό ἤ ἕνα πλοῖο ποντίσεως καλωδίων, τί θά κάνουμε; Θά τό βυθίσουμε μέ τά βλήματα καί τά μή ἐπανδρωμένα τῶν νησιῶν; Θά ἀρχίσουμε ἐμεῖς τόν πόλεμο; Ἐκεῖ χρειάζονται δυνάμεις γιά τήν ἄσκηση ἐλέγχου καί τήν ἀποτροπή κινήσεων τοῦ ἐχθροῦ (γιατί ναί, οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἐχθρός.) Ἤ θά ἰσχυρισθεῖ κανείς ὅτι θά ἀποτραποῦν οἱ Τοῦρκοι ἄν διαπιστώσουν ὅτι ἔχουν στοχοποιηθεῖ ἀπό βλήματα; Φυσικά καί ἔχουν μεθοδολογία ἀντιμετωπίσεως τέτοιων καταστάσεων μέ τόν μηχανισμό διαχειρίσεως κρίσεων πού ἔχουν ἀναπτύξει. Καί τό βέβαιον εἶναι ὅτι δέν θά ὑποχωρήσουν ἄν δέν εὑρεθοῦν ἀπέναντί τους τά δικά μας πλοῖα καί τά δικά μας ἀεροπλάνα γιά νά ἀσκήσουν ἔλεγχο τῆς περιοχῆς. Ἄν δηλαδή δέν ἔχουμε δυνατότητα προβολῆς ἰσχύος δέν θά μᾶς σώσει κανένας «θόλος», ἐνῷ θά ἔχουμε ἀποτύχει ὡς πρός τήν ἀποτροπή πού ὑποτίθεται ὅτι εἶναι τό βασικό στοιχεῖο τοῦ ἀμυντικοῦ μας δόγματος.
Ἐν προκειμένῳ, πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι εἶναι λάθος νά ὁμιλοῦμε γιά «θόλο». Μέ θόλο μπορεῖ νά καλυφθεῖ μιά χώρα τοῦ μεγέθους τοῦ Ἰσραήλ. Ὄχι μιά χώρα τοῦ μεγέθους τῆς Ἑλλάδος. Πολλῷ δέ μᾶλλον ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρη (διότι τήν ἀκούσαμε καί αὐτήν τήν ἐξυπνάδα). Αὐτό πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι ἕνα πλέγμα ἀεραμύνης μέ στοιχεῖα προσβολῆς στόχων ἐπιφανείας, βασισμένο στίς τεχνολογίες καί τά μέσα τοῦ ἰσραηλινοῦ «Σιδηροῦ Θόλου».
Μᾶς προβληματίζει ἐξ ἄλλου τό γεγονός ὅτι στίς ἀναφορές στούς ἐξοπλισμούς δέν ἔγινε μνεία τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς. Συστήματα ὅπως οἱ θόλοι καί τά μή ἐπανδρωμένα «χρεώνονται» μέν στίς πιστώσεις πού προορίζονται γιά τό ΓΕΣ ἀλλά καί πάλι ἀφήνονται σοβαρά κενά. Ἐπεσημάνθη στήν συζήτηση στήν Βουλή ἡ τεραστία καθυστέρησις τῆς ἀποκτήσεως πυρομαχικῶν γιά τά ἅρματα μάχης Leopard 2. Ἡ προμήθεια ἔχει ἐγκριθεῖ ἀπό τήν ἁρμοδία ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς ἀλλά ἀκόμη δολιχοδρομεῖ. Γιατί; Παραμένει ἐξ ἄλλου τό τεράστιο κενό τῆς ἐλλείψεως τεθωρακισμένων ὀχημάτων μάχης. Εἶναι ἀστειότης νά ὑποστηρίζεται ὅτι θά καλυφθεῖ μέ ἐκσυγχρονισμό τῶν Μ-113, τά ὁποῖα εἶναι ἡλικίας 50 καί πλέον ἐτῶν. Τό γεγονός ὅτι διαθέτουμε περί τίς 3.000 τέτοιων ὀχημάτων δέν σημαίνει τίποτε. Ἀξίζει τόν κόπο νά ἐπενδυθοῦν χρήματα σέ τόσο παλιές πλατφόρμες; Θά μποροῦν καί μετά τόν ἐκσυγχρονισμό νά μάχονται δίπλα στά Leopard; Τό ὅτι θά τούς βάλουμε ἕνα πυροβόλο τῶν 30 χιλ. δέν ἀλλάζει τήν πραγματικότητα. Πέρα ἀπό τό γεγονός ὅτι ἀμφίβολο ἄν μετά τήν προσθήκη τοῦ βάρους ἑνός πυργίσκου μέ τέτοιο πυροβόλο θά μπορεῖ τό ὄχημα νά «σηκώσει» καί τήν πρόσθετη θωράκιση πού εἶναι ἄκρως ἀπαραίτητη. Καί ἀφήνουμε κατά μέρος τό ἕτερο ζήτημα τῆς ἀνάγκης γιά ἀντικατάσταση κινητήρων καί κιβωτίων ταχυτήτων.
Τοῦτο μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἄλλη θλιβερή σκέψη. Γίνονται μεγαλεπήβολα καί δαπανηρά σχέδια γιά συστήματα προηγμένης τεχνολογίας καί δέν ἀκοῦμε παρά κάποιες ἀοριστίες γιά τό στοιχειῶδες. Τήν ὑποστήριξη τῶν ὑπαρχόντων συστημάτων, προκειμένου νά διατηρηθοῦν ἀξιόμαχα καί τά ἑπόμενα χρόνια. Δέν ἀπαιτοῦνται σημαντικά κονδύλια γιά αὐτό. Ἀπαιτεῖται μόνον σοβαρότης.
