Διαβάστε το κεντρικό θέμα της Εφημερίς Εστία
Ἡ ἀπόφασις ἀποθράσυνε τούς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται γιατί τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καθιερώνει τόν ἑορτασμό τῆς 1ης Ἀπριλίου, ἡμέρας ἐνάρξεως τοῦ ἀγῶνος τῆς ΕΟΚΑ
ΕΙΝΑΙ οἱ περιπτώσεις ἐκεῖνες πού δέν μᾶς χαροποιεῖ νά ἐπιβεβαιωνόμεθα. Ὅμως ἡ Κυβέρνησις ἔχει ἐμπλακεῖ στόν φαῦλο κύκλο τῶν ὑποχωρήσεων ἔναντι τῶν τουρκικῶν διεκδικήσεων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχει καταστεῖ ἡ χώρα μας κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, κράτος, τό ὁποῖον φοβεῖται νά ἀσκήσει τά κυριαρχικά δικαιώματά του. Ἔτσι στήν ἐπιδίωξη τῶν «ἤρεμων νερῶν» στό Αἰγαῖο, ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις ὁδηγήθηκε στήν ὑποχωρητικότητα, ἡ ὁποία ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἐνεθάρρυνε τήν Τουρκία νά ἐντείνει τίς διεκδικήσεις της καί νά μεγιστοποιήσει τήν πίεση πρός τήν Ἀθήνα.
Περιγράφαμε χθές τήν ὄξυνση στήν ὁποία ὁδηγοῦνται οἱ ἑλληνο-τουρκικές σχέσεις, εἰς πεῖσμα τῶν διαβεβαιώσεων ὅτι ὅλα βαίνουν ὁμαλῶς καί τήν ἴδια στιγμή οἱ ἐξελίξεις ἦσαν καταιγιστικές. Καί ἐπώδυνες. Σέ ἄτυπο μυστικό ΚΥΣΕΑ πού συνεκλήθη προχθές τό βράδυ καί τὁ ὁποῖο ἀπεκάλυψε ἐνημερωτικός ἱστότοπος, ἐλήφθη καί ἐπισήμως ἡ ἀπόφασις ἀναστολῆς τῶν ἐργασιῶν γιά τήν πόντιση τοῦ καλωδίου τῆς ἠλεκτρικῆς διασυνδέσεως Ἑλλάδος-Κύπρου-Ἰσραήλ.
Καί ὁ κ. Γεραπετρίτης δικαιολογοῦσε τά ἀδικαιολόγητα μιλῶντας στό ραδιόφωνο γιά τόν κίνδυνο «τριβῶν» καί ὑποστηρίζοντας ὅτι τό ἔργο θά ἀρχίσει στόν «κατάλληλο χρόνο». Ἔλεγε συγκεκριμένως: «Ἀπό τή στιγμή πού πρόκειται νά ὑπάρξει ἔρευνα καί πόντιση σέ θαλάσσιες περιοχές οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν ὁριοθετηθεῖ καί ὑπάρχουν διεκδικήσεις ἐκ μέρους καί τῆς Τουρκίας, εἶναι προφανές ὅτι αὐτό θά μποροῦσε νά δημιουργήσει τριβή». Δηλαδή ὁ «κατάλληλος χρόνος» θά εἶναι ὅταν δέν θά ὑπάρχουν «τριβές»; Καί πότε θά γίνει αὐτό ὅταν οἱ συνεχεῖς ὑποχωρήσεις μας ἀποθρασύνουν τήν Τουρκία;
Ἀλλά καί χθές στό Delphi Forum ὁ κ. Γεραπετρίτης ἐπανέλαβε τά περί «καταλλήλου χρόνου» καί «διεθνοῦς δικαίου». Εἶπε συγκεκριμένως: «Προγραμματίζουμε ὅλες τίς ἀναγκαῖες ἐνέργειες σ’ αὐτή τή σύνθετη ἄσκηση» συμπλήρωσε. Ὅσον ἀφορᾶ στόν χρόνο ἐπανεκκινήσεως τῶν ἐργασιῶν, ἐπεσήμανε ὅτι «αὐτό θά γίνει στόν κατάλληλο χρόνο. Θά προχωρήσουμε, ὅπως πρέπει, καί στόν χρόνο πού πρέπει. Ἔχουμε πορευτεῖ ὅλες τίς δεκαετίες μέ γνώμονα τό διεθνές δίκαιο. Δέν αὐτενεργοῦμε, ἀλλά ἀπαιτοῦμε ἀπό κάθε πλευρά τόν ἀντίστοιχο σεβασμό στό διεθνές δίκαιο.»
Τί σημαίνει «δέν αὐτενεργοῦμε»; Ἀπό ποιούς περιμένουμε συναίνεση γιά νά ἐνεργήσουμε; Ἀπό τούς Τούρκους; Διότι οἱ Τοῦρκοι εἶναι πού ἐπαναλαμβάνουν, μέ τόν ἄκρως προκλητικό τρόπο τους, τήν ἀπαίτηση νά ἔχουν λόγο σέ κάθε ἐνέργεια πού γίνεται στήν ἀνατολική Μεσόγειο. Εἴτε τό διεθνές δίκαιο τούς δίδει δικαιοδοσία εἴτε ὄχι. Γιά ὅσους δέν τό ἔχουν καταλάβει καί περιμένουν τόν «κατάλληλο χρόνο», ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ τουρκικοῦ ὑπουργείου Ἀμύνης, ναύαρχος Ζεκί Ἀκτούρκ, τά ἐπανέλαβε μέ ἀπόλυτη σαφήνεια:
«Ἡ Τουρκία διαθέτει τή μεγαλύτερη ἀκτογραμμή στήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Δέν εἶναι δυνατόν νά προωθοῦνται μέ ἐπιμονή ἔργα στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, σχεδιασμένα ἀπό τήν Ἑλλάδα, τήν “Ἑλληνοκυπριακή Διοίκηση” καί τρίτους, στό πλαίσιο μαξιμαλιστικῶν ἀπαιτήσεων, χωρίς νά λαμβάνεται ὑπ’ ὄψη ἡ παρουσία τῆς Τουρκίας καί τῆς “ΤΔΒΚ” στήν περιοχή, καί τά ὁποῖα σχεδιάζεται νά διέλθουν ἀπό θαλάσσιες περιοχές ὑπό τουρκική δικαιοδοσία, χωρίς τή συγκατάθεση τῆς χώρας μας.
»Πρόκειται γιά ἔργα μή ρεαλιστικά, χωρίς ἐπαρκῆ χρηματοδότηση καί ἀμιγῶς προκλητικά. Δέν ὑπάρχει καμμία ἀλλαγή στή στάση μας ἀπέναντι σέ τέτοιες συμπεριφορές πού δέν σέβονται τά δικαιώματα καί τά συμφέροντά μας. Θά συνεχίσουμε νά πράττουμε ὅ,τι ἔχουμε πράξει καί στό παρελθόν. Δέν ἔχει κανένα νόημα ἡ ἐπιμονή στό συγκεκριμένο ζήτημα…»
Τί καταλαβαίνει κανείς ἀπό τήν ἀντιπαραβολή τῶν δηλώσεων τῶν δύο πλευρῶν; Ὅτι ἡ Ἀθήνα υἱοθετεῖ γιά ἄλλη μία φορά τήν ἀτυχῆ πολιτική τοῦ Κώστα Σημίτη, ὁ ὁποῖος ἐδικαιολογεῖτο μετά τήν ἧττα τῶν Ἰμίων ὑποστηρίζοντας ὅτι «ἀποφύγαμε τόν πόλεμο»! Ναί, τόν ἀποφύγαμε, ἀλλά μέ τί κόστος; Καί μέ τί κόστος ὑποχωροῦμε τώρα καί «παγώνουμε» τήν ἠλεκτρική διασύνδεση;
Δυστυχῶς, οἱ Τοῦρκοι δέν σταματοῦν. Ἀκολουθῶντας μιά διαχρονική ἀρχή τοῦ πολέμου (τήν ὁποία ἐν προκειμένῳ ἐφαρμόζουν στήν πολιτική) ὅταν βλέπουν ὑποχωρητική διάθεση, ἐντείνουν τήν πίεση.
Μεγιστοποιοῦν τίς ἀπαιτήσεις καί τίς διεκδικήσεις τους. Ἔτσι τώρα διαμαρτύρονται γιά τόν ἑορτασμό στά ἑλληνική σχολεῖα τῆς ἐπετείου τῆς 1ης Ἀπριλίου 1955, τῆς ἡμέρας κατά τήν ὁποία ἄρχισε ὁ ἀπελευθερωτικός ἀγών τῆς ΕΟΚΑ στήν Κύπρο. Ὁ ἀγών, πού ὁδήγησε στήν ἀνεξαρτησία καί ὄχι στήν Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα, πού ἦταν ὁ στόχος –ἀλλά καί αὐτήν τήν ἀνεξαρτησία ἡ Τουρκία τήν ὑπονόμευσε ἤδη ἀπό τήν ἡμέρα τῆς δημιουργίας τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας (1η Ὀκτωβρίου 1960). Καί τοῦτο, διότι ἀποβλέπει στόν ἔλεγχο τῆς Μεγαλονήσου καί τόν ἐκτοπισμό τῆς Ἑλλάδος.
Ἔτσι ἀντιλαμβάνεται ἡ Ἄγκυρα τά «ἤρεμα νερά»…
