Η Βουλγαρία ανακοίνωσε ότι θα ενταχθεί στη στρατιωτική συμμαχία της οποίας ηγείται ο σουλτάνος, ο οποίος διατηρεί διφορούμενες σχέσεις με το Κρεμλίνο.  Μια επεκτατική πολιτική που ανησυχεί τα γειτονικά έθνη, που κάνουν συμφωνίες και επενδύουν στην Άμυνα, γράφει η ιταλική La Verita.

Όποιος σημειώσει ότι η εποχή μας είναι η εποχή που αναγεννιούνται οι πολιτικές εξουσίας, ακόμη και οι αυτοκρατορίες, δεν υπερβάλλει.

 

 

 Και όλα αυτά δεν οφείλονται απλώς στον κυκλώνα Ντόναλντ Τραμπ. Η επανεκκίνηση της ιστορίας, για την οποία ο φιλελεύθερος διεθνισμός υποστήριξε ότι είχε τελειώσει, δεν είναι κάτι που απασχολεί μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία ή την Κίνα.

Συμφωνίες με βαλκανικά κράτη

Όλα ξεκινούν με μια στρατιωτική συμφωνία που υπέγραψαν οι Τούρκοι, το 2024, με την Αλβανία, το Κόσοβο και τη Βόρεια Μακεδονία: μια συνεργασία στον τομέα της παραδοσιακής άμυνας και της κυβερνοάμυνας, κοινή εκπαίδευση στρατευμάτων, υλικοτεχνική υποστήριξη, ακόμη και προμήθεια ιατρικού υλικού, ανθρωπιστική βοήθεια και αποναρκοθέτηση.

Turkish pottery class

Το Κοινοβούλιο θα επικυρώσει τις συνθήκες σύντομα, μετά από τις οποίες η κυβέρνηση θα μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για να συνάψει δευτερεύουσες συμφωνίες, οι οποίες θα αφαιρεθούν σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον έλεγχο του νομοθέτη και θα είναι λειτουργικές για την έναρξη στρατιωτικών εκστρατειών στο εξωτερικό.

Η Βουλγαρία εντάσσεται στη Συμμαχία

Μόλις προχθές, ήρθε η είδηση ​​ότι η Βουλγαρία εντάχθηκε στη συμμαχία που είχε σχηματιστεί προηγουμένως μεταξύ Κροατίας, Αλβανίας και Κοσόβου (όπου οι Τούρκοι διοικούσαν την ειρηνευτική αποστολή του ΝΑΤΟ, KFOR, μέχρι τον Οκτώβριο του 2024).

Turkish pottery class

Επομένως, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τόσο η Σόφια όσο και το Ζάγκρεμπ θα αρχίσουν με τη σειρά τους να συνεργάζονται με την Άγκυρα, μαζί με τα Τίρανα, την Πρίστινα και τα Σκόπια.

Και είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ποιος θα γείρει τη ζυγαριά στη συνεργασία.

Αυτό το είδος βαλκανικού ΝΑΤΟ, στα μάτια των συμβαλλόμενων χωρών, θα ήταν ασφάλιση έναντι των σκοπών της Σερβίας.

Στο Βελιγράδι, αντίθετα, ανησυχούν για αυτό που αντιλαμβάνονται ως αυξανόμενη επιθετικότητα από τους γείτονές τους, ενωμένοι παρά τις θρησκευτικές τους διαφορές: η Βουλγαρία, η Κροατία και τα Σκόπια είναι κυρίως χριστιανικές, αλλά συμβιβάζονται με κυρίως μουσουλμανικά έθνη, την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο, ενώ, στο παρασκήνιο, αλλά σε καμία περίπτωση άτοπη, επαναλαμβάνονται η Τουρκία.

Έτσι, στις αρχές Απριλίου, οι Σέρβοι υπέγραψαν πρωτόκολλο στρατιωτικής συνεργασίας με τους Ούγγρους,

Η πρώην «πυριτιδαποθήκη»  επέστρεψε στην προ του 1914 διαμόρφωση

Αυτό που εδώ και καιρό ήταν η πυριτιδαποθήκη της Γηραιάς Ηπείρου φαίνεται να έχει επιστρέψει σε μια δομή πριν το 1914, στην οποία προστίθενται οι εθνοτικές εντάσεις που δεν έχουν επιλυθεί από τη δεκαετία του 1990 και οι αποσταθεροποιητικές τακτικές του Ερντογάν.

Οι κακόβουλοι άνθρωποι έχουν υπονοήσει ότι η πολιτική του είναι κυρίως χρήσιμη για τον εμπλουτισμό της εταιρείας του γαμπρού του, Baykar Technologies, που παράγει drones για να τα πουλήσει σε συμμάχους πελάτες.

Το Νέο-Οθωμανικό Σχέδιο

Αλλά το σχέδιο του σουλτάνου, κατά πάσα πιθανότητα, στοχεύει πολύ υψηλότερα: στην ολοκλήρωση εκείνου του νεο-οθωμανικού σχεδίου ικανού να εξηγήσει, τουλάχιστον εν μέρει, τη μακρά εκλογική του επιτυχία.

Σε μια εποχή που το αστέρι του σβήνει και ο ίδιος έχει βυθιστεί στη διαμάχη για τη σύλληψη του αρχηγού της αντιπολίτευσης, θα ήταν προς το συμφέρον του Ερντογάν να επιδείξει χειροπιαστά γεωπολιτικά αποτελέσματα. Όχι ότι του λείπουν οι σημαίες για να κυματίσει.

Διφορούμενη σχέση με τη Μόσχα

Ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος συνήθως λειτουργεί σε μια ανησυχητική ποικιλία τραπεζιών, έχει διατηρήσει μια διφορούμενη σχέση με τη Μόσχα.

Κόντεψε να διαλυθεί όταν, το 2015, τα αντιαεροπορικά πυροβόλα της κατέρριψαν ένα Sukhoi που, σύμφωνα με τους Τούρκους, πετούσε πάνω από τον εναέριο χώρο τους, αλλά σύμφωνα με τους Ρώσους, δεν είχε φύγει ποτέ από τον συριακό ουρανό.

Ο Ερντογάν, ωστόσο, δεν έκοψε ποτέ τους διαύλους διαλόγου με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Ταυτόχρονα, παρέμεινε στο ΝΑΤΟ και έχει ξεκινήσει έργα για την κατασκευή drones απευθείας στο ουκρανικό έδαφος· και, τέλος, άνοιξε διάλογο με το Κίεβο, το Παρίσι και το Λονδίνο για το μέλλον της ασφάλειας στη Μαύρη Θάλασσα.

Πράγματι: αν ο οθωμανικός πλούτος βασιζόταν επίσης στον έλεγχο του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, στενών που συνδέουν την εσωτερική θάλασσα της Ασίας με τη Μεσόγειο, είναι κατανοητό ότι η Άγκυρα φιλοδοξεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτά τα ύδατα.

Αφαιρώντας το από τους Ρώσους. Εκμεταλλευόμενος το ουκρανικό τέλμα, ο Ερντογάν έκλεψε τη Συρία από την τελευταία: στη θέση του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ενός αυταρχικού που υποστηρίζεται από το Κρεμλίνο, εγκαταστάθηκε εκεί ο πρώην τζιχαντιστής Αχμάντ αλ Τζολάνι, ο οποίος πριν από λίγες μέρες βρέθηκε στην Αττάλεια για να επικροτήσει το τυραννικό καθεστώς του σουλτάνου κατά του Ισραήλ.

Οι φιλοδοξίες της Άγκυρας για τη Λιβύη έχουν αντίκτυπο και στη Ρώμη

Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι και άμεσος μας ανταγωνιστής (σ: της Ιταλίας)  πίσω από το χάος στη Λιβύη βρίσκεται το χέρι αυτού που ο Μάριο Ντράγκι όρισε ως «αναγκαίο δικτάτορα».

Ο Λεβαντίνος στρατηγός εμφανίστηκε ξανά στη γη που η Ιταλία απέσπασε από τους Οθωμανούς το 1912, όταν η άγνοια των κοιτασμάτων πετρελαίου της οδήγησε τους επικριτές της αποικιακής επιχείρησης του Τζιολίτι να σνομπάρουν τη βορειοαφρικανική χώρα ως «άμμο».

Η Ελλάδα ανέλαβε δράση

Αν και το συζητάμε μόνο όταν οι κύκλοι του Τύπου μυρίζουν μια φιλελεύθερη άνοιξη στην Κωνσταντινούπολη, οι κινήσεις του Ερντογάν δεν περνούν απαρατήρητες παντού.

Και αν η Σερβία και η Ουγγαρία αρχίζουν να γίνονται καχύποπτες, η Ελλάδα, που ανταγωνίζεται τους Τούρκους για το νησί της Κύπρου από τη δεκαετία του 1970, έχει αναλάβει δράση:

πριν από μερικές εβδομάδες, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε ένα σχέδιο επανεξοπλισμού 25 δισ. ευρώ.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ελληνικό ΑΕΠ είναι λίγο πάνω από 243, πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αντιστοιχεί στο 10% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας. Ένα τεράστιο ποσό, που σίγουρα δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Η Ευρώπη κοιμάται…

Εν ολίγοις, ενώ η μισή Ευρώπη μετανιώνει για το «γλυκό εμπόριο» χωρίς δασμούς και μαίνεται θεραπευτικά κατά της παγκοσμιοποίησης, άλλοι πρωταγωνιστές τα γκρεμίζουν και ανασυνθέτουν την παγκόσμια τάξη κάτω από τη μύτη τους.

Είμαστε, λοιπόν, καταδικασμένοι σε ασχετοσύνη; Το παιχνίδι είναι ακόμα ανοιχτό. Αλλά το παράθυρο για να μπείτε στο πεδίο θα κλείσει σύντομα.

ALESSANDRO RICO – La Verità

 

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ  – Echedoros.blog