Της Ιωάννας Άρμεν, Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”
Στην καρδιά της Αμαζονίας, λίγο έξω από την πόλη Μανάους, συμβαίνει ένα εντυπωσιακό φαινόμενο, γνωστό ως “η συνάντηση των νερών” (Meeting of Waters). Ο ποταμός Ρίο Νέγκρο συναντά τον ποταμό Αμαζόνιο. Δύο υδάτινες μάζες διαφορετικής σύστασης, θερμοκρασίας και χρώματος ρέουν δίπλα-δίπλα για πολλά χιλιόμετρα, χωρίς να συγχέονται. Δεν ανταγωνίζονται. Δεν καταλύει η μία την άλλη. Συνυπάρχουν.
Αυτό είναι ένα πανέμορφο παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης δύο αντίθετων στοιχείων που κυλούν σε κοινό προορισμό, όμως διατηρούν τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους σε αυτή την πορεία, μέχρι να αφομοιωθούν το ένα μέσα στο άλλο και να καταλήξουν τελικά στην απεραντοσύνη του ωκεανού. Η φύση, μέσα από αυτό το μαγευτικό θέαμα, μας διδάσκει ότι όταν βάζει όρια, δε χωρίζει. Οριοθετεί για να αναδείξει. Μέσα από την πολυμορφία, δημιουργεί ομοιομορφία. Μέσα από τη συμπόρευση, διδάσκει ανεκτικότητα, σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Η φύση βάζει πάντα όρια. Ποτάμια χωρίζουν στεριές, βουνά παρεμβάλλονται και δημιουργούν νέες βιοκλιματικές ζώνες, νέα οικοσυστήματα, διαφορετικούς ρυθμούς ζωής. Κάθε μορφή ζωής έχει τον χώρο της, τον χρόνο της, τον ρόλο της. Τίποτα δεν περισσεύει, τίποτα δεν εξοστρακίζεται. Ακόμα και η φθορά, ακόμα και ο θάνατος, έχουν θέση στο οικοδόμημα της ζωής.
Όπως τα ποτάμια ξεκινούν από διαφορετικές πηγές, αλλά κάποτε συναντιούνται, κινούνται παράλληλα ή κατευθύνονται αντίθετα για να καταλήξουν όμως στη θάλασσα, έτσι και οι άνθρωποι. Κάποιοι διασταυρώνονται μαζί μας, κάποιοι περπατούν δίπλα μας, κάποιοι απομακρύνονται. Όμως όλοι, τελικά, καταλήγουμε στην ίδια κοινή μοίρα.
Η “συνάντηση των νερών” δεν είναι απλά ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι σύμβολο. Είναι μήνυμα. Είναι ένας καθρέφτης για την κοινωνία, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την ίδια την ύπαρξη. Σε μια κοινωνία που προσπαθεί να καταργήσει τα φυσικά της όρια, να απαρνηθεί τον εαυτό της, να επαναπροσδιορίσει και να κατασκευάσει νέες ταυτότητες, ρόλους, φύλα, η φύση της δείχνει τον δρόμο. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η απόπειρα συνοδεύεται από σύγχυση, εσωτερική διαίρεση και, τελικά, μοναξιά. Η φύση δεν απαρνιέται την υπόστασή της, γι’ αυτό και λειτουργεί σωστά.
Η φύση αποκαλύπτει τον Δημιουργό της όχι με κραυγές, αλλά με σιωπηλές μαρτυρίες. Εκεί, στη “συνάντηση των ποταμών”, αναδεικνύεται μια γεμάτη λεπτότητα και ισορροπία θεϊκή τάξη που δεν συνθλίβει το διαφορετικό, αλλά του δίνει χώρο να υπάρξει. Να υπάρξει όχι απορρίπτοντας τη φύση του, αλλά αποδεχόμενο αυτήν. Όταν και εμείς εμπιστευτούμε όχι την επιθυμία μας, αλλά την αλήθεια που υπάρχει μέσα μας, τότε θα συμβιώσουμε με γαλήνη. Η αποδοχή της ταυτότητας δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά θεμέλιο ειρήνης.
Και αν καμιά φορά η φύση φαντάζει να εκδικείται με κραυγές – με καταστροφές, σεισμούς, φωτιές, πλημμύρες – το κάνει για να δείξει πως κάτι πήγε λάθος. Είναι η φωνή της, που μας καλεί να επιστρέψουμε σε εκείνον τον δρόμο της ισορροπίας και της συνύπαρξης.
Η φύση γεννιέται και πεθαίνει. Το ίδιο και ο άνθρωπος, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Και όπως για τη φύση ο θάνατος είναι η συνέχεια της ζωής και σηματοδοτεί μια νέα αρχή, μια νέα κατάσταση, έτσι και για τον άνθρωπο, η μετάβαση από τη ζωή οδηγεί στην αιώνια ζωή. Η Ανάσταση του Χριστού ήρθε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο να επιβεβαιώσει ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει το μηδέν, αλλά η αιώνια συνάντηση με το Φως. Όπως η σταγόνα που πέφτει στη θάλασσα δε χάνεται, αλλά γίνεται ένα μαζί της, έτσι και ο άνθρωπος δεν εξαφανίζεται, αλλά γίνεται ένα μαζί Του.
Χριστός Ανέστη! Ανέστη για όλους – πιστούς και απίστους, αντιρρησίες, αλλόθρησκους, αγνωστικιστές. Ας αποδεχτούμε τα όριά μας για να συνυπάρξουμε αρμονικά με τον συνάνθρωπο. Ας επιτρέψουμε το Φως του Χριστού να φωτίσει τον νου, το πνεύμα, την καρδιά και την ψυχή μας.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Ιωάννα Άρμεν – Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Νέου Εθνικά Ενιαίου Πολιτικού Σχηματισμού ”ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ”
