Οι Μουσουλμάνοι αναπαριστούν τις ευχές τους γύρω από το καθολικό της μονής με ζάχαρη, πέτρες και κλαράκια!
Η ιερά μονή Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά δεσπόζει σε περίοπτη θέση στον νότιο λόφο της Πριγκήπου ή αλλιώς Μεγάλης Νήσου της Κωνσταντινούπολης, έχοντας λάβει το όνομά της από τη θαυματουργή, ομώνυμη, εφέστια εικόνα. Οι πληροφορίες για την ακριβή ίδρυση της μονής ποικίλλουν και συγχέονται. Σύμφωνα με την παράδοση και τις προφορικές μαρτυρίες, το μοναστήρι χτίστηκε περί τα τέλη του 10ου αιώνα. Κατά την περίοδο των Σταυροφοριών υπέστη πολλαπλές καταστροφές και οι πατέρες της μονής έκρυψαν την εικόνα του Αγίου, προκειμένου να αποφύγουν τη σύλησή της.
Το μοναστήρι γενικότερα, μετά τον 18ο αιώνα, αποτελεί σημείο αναφοράς στους ξένους περιηγητές που επισκέπτονται το νησί. Η μονή έλαβε το όνομά της κατά μια εκδοχή, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, από το περιστατικό της ανεύρεσης της εικόνας του Αγίου ανάμεσα σε κουδούνια από ένα βοσκό, που είδε σε όραμα τον Άγιο να τον προτρέπει να έρθει να αποκαλύψει την εικόνα του, γεγονός που περιγράφεται και στην ενάτη ωδή του ομώνυμου Παρακλητικού κανόνα του Αγίου: «Ὑστέροις ἐν τοῖς χρόνοις τήν σήν μονήν, βουληθείς ἀνεγεῖραι, θαυμάσιε ὄναρ τινί ὤφθης τήν εἰκόνα σου ἀνευρεῖν…».
Απόρροια αυτού ο Άγιος Γεώργιος ο Κουδουνάς. Ο Άγιος χριστιανιών και μουσουλμάνων. 359 μέχρι σήμερα είναι οι πιστοί να λαμβάνουν το κουδουνάκι του Αγίου ως ευλογία, τάζοντας στον Άγιο να το επιστρέψουν άμα τη ικανοποιήσει του αιτήματός τους. Οι ευεργετούμενοι, όταν πραγματοποιηθεί το αίτημά τους, επιστρέφουν με ευγνωμοσύνη και περισσή χαρά να ευχαριστήσουν τον Άγιο για τη βοήθειά του αλλά και να αναφέρουν στους πατέρες, που διακονούν στο μοναστήρι, το θαυμαστό σημείο.
Οι προσκυνητές από όλο τον κόσμο και την Τουρκία υπερβαίνουν τις 200.000 ετησίως, προερχόμενοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Αυτή η προσκυνηματική περιήγηση αναδεικνύει την έμφυτη και πανάρχαια ανάγκη του ανθρώπου να έρθει σε επαφή με τόπους, πρόσωπα και εικόνες σε έναν προσωπικό και μοναδικό διάλογο, καταθέτοντας στον Άγιο το βάρος των βιοτικών του αναγκών και ευθυνών.
Η μονή του Κουδουνά πανηγυρίζει δύο φορές ετησίως.
Στις 23 Απριλίου, μνήμη του Αγίου Γεωργίου, και στις 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας και της Αγίας Θέκλας. Οι δύο αυτές εορτές θεωρούνται κατεξοχήν ευλογημένες και ιδανικές, προκειμένου κανείς να προσέλθει και να προσευχηθεί, με την ατμόσφαιρα να είναι αρκετά φορτισμένη, συναισθηματικά και πνευματικά.
Το μοναστήρι υπήρξε κατά τον προηγούμενο αιώνα προσφιλής τόπος συνάντησης των Ρωμιών, ιδιαιτέρως κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου.
Ο Άγιος χριστιανών και μουσουλμάνων
Μέχρι και τις μέρες μας πάρα πολλοί Ρωμιοί της Πόλης και των νησιών τάζονται στον Άγιο ή «πωλούνται» από τους γονείς τους μόλις γεννιούνται, και επιζητούν από το μοναστήρι ένα μικρό κουδουνάκι του Αγίου, προκειμένου να τους προστατεύει ο Άγιος Γεώργιος. Το κουδουνάκι το επιστρέφουν όταν ενηλικιωθούν και λαμβάνουν άλλο καινούργιο, προκειμένου να παραταθεί ο χρόνος της προστασίας τους από τον Άγιο Γεώργιο. Το μικρό αυτό φυλακτό, μια μικρή «ευλογία» ευτελούς αξίας, ανακαλεί και μεταφέρει στη μνήμη του «πωλουμένου», αλλά και όσων το προμηθεύονται, χριστιανών και μη, το προσκύνημά τους στον Άγιο, καθώς επαναφέρει μνήμες και θύμησες της μεταφυσικής τους αναφοράς.
Ανήμερα του Αγίου δεκάδες, χιλιάδες, Τούρκοι αφήνουν τις εστίες τους, οδοιπορούν, συμπορεύονται με αγνώστους υπομένοντας όλες τις καιρικές συνθήκες, ακολουθώντας το ανηφορικό, λιθόστρωτο μονοπάτι, προκειμένου να καταθέσουν τον πόνο της ψυχής
τους, αλλά και να προσευχηθούν για πρόσωπα που αδυνατούν να επισκεφθούν τον Άγιο.
αδυνατούν να επισκεφθούν τον Άγιο.
Κατά τη διαδρομή, οι προσκυνητές συνηθίζουν να ξετυλίγουν κουβάρια με πολύχρωμες κλωστές, δένοντάς τα από τα δένδρα που βρίσκονται εκατέρωθεν της ατραπού, προκειμένου να είναι ο δρόμος τους ανοικτός για πάντα. Τα αναρίθμητα αυτά νήματα δημιουργούν μια πολύχρωμη δέσμη που συνοδεύει το μονοπάτι.
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το σύγγραμμα των Ελένη Γαβρά και Ιωάννη Σαρηγιαννίδη, σε αρκετά δένδρα κρεμούν υφάσματα και μαντήλια, προκειμένου ο Άγιος να κρατήσει το πρόβλημά τους και να απαλλαγούν από αυτό.
Επίσης από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις ευλάβειας των πιστών μουσουλμάνων είναι οι εξής:
1) να ζητούν κάποιον ιερέα να τους σταυρώσει και να τους διαβάσει
κάποια ευχή˙ εννίοτε, όπως αναφέρουν και οι πατέρες της μονής αυτό
γίνεται με την προτροπή του Χότζα,
2) να περιέρχονται τον ναό αγγίζοντας όλες τις εικόνες, προκειμέ-
νου να λάβουν τη χάρη των αγίων,
3) να προσπαθούν να κολλήσουν κέρματα στους τοίχους,
4) να αποπειρώνται να ξεκλειδώσουν, με το κλειδάκι που αγόρασαν
από τους πωλητές, το προστατευτικό τζάμι της εικόνας του Αγίου και
ταυτόχρονα την τύχη τους, και
5) να αναπαριστούν τις ευχές τους γύρω από το καθολικό της μονής
με ζάχαρη, πέτρες και κλαράκια.
*Φωτογραφίες FB Σύλλογος Πριγκηπιανών – Αγ.Γεώργιος Κουδουνάς
