Γιατί το ισχυρό ευρώ είναι οικονομική καταστροφή! – Το ποσοστό των ανθρώπων σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού διέφερε σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ το 2024
Ενώ η ενίσχυση του κοινού νομίσματος ενισχύει τις οικονομίες του Βορρά, για τις ευάλωτες χώρες του Νότου –όπως η Ελλάδα– συνεπάγεται μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία και απώλεια ανταγωνιστικότητας.
Τα τελευταία στοιχεία σοκάρουν: 1 στους 4 Έλληνες βρίσκεται πλέον στο όριο της φτώχειας, ενώ οι περιφερειακές ανισορροπίες στην Ε.Ε. εντείνονται.
Είναι πλέον καιρός να τεθεί το ερώτημα:
Μήπως το ισχυρό ευρώ υπονομεύει την ίδια την ενότητα και την ευημερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Πάνω από το 20% των κατοίκων της ΕΕ αντιμέτωποι με τη φτώχεια
Πάνω από το 20% των κατοίκων της ΕΕ βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.
«Το 2024, 93,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (ή το 21,0% του πληθυσμού) βρέθηκαν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζούσαν σε νοικοκυριά που αντιμετώπιζαν τουλάχιστον έναν από τους τρεις βασικούς κινδύνους: κίνδυνο φτώχειας, σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση ή πολύ χαμηλή ένταση εργασίας.
Σε σύγκριση με το 2023, σημειώθηκε μικρή μείωση κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες (το 2023 το ποσοστό ήταν 21,3%, δηλαδή 94,6 εκατομμύρια άνθρωποι).
Το ποσοστό των ανθρώπων σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού διέφερε σημαντικά μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ το 2024.
Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στη Βουλγαρία (30,3%), Ρουμανία (27,9%), Ελλάδα (26,9%), Ισπανία και Λιθουανία (από 25,8%).
Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Τσεχία (11,3%), τη Σλοβενία (14,4%), τις Κάτω Χώρες (15,4%), την Πολωνία (16,0%) και την Ιρλανδία (16,7%)», ανέφερε η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία σε ανακοίνωσή της την Τετάρτη…
Η Ελλάδα με μόλις 16,7 ευρώ ωριαίο κόστος ξεπερνά σε εργασιακό κόστος μόνο τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης
Ελλάδα ανήκει στην ομάδα των κρατών με το χαμηλότερο εργασιακό κόστος στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με την επεξεργασία από το Euronews των σχετικών στοιχείων της Eurostat η διαφορά μεταξύ των κρατών – μελών της ΕΕ είναι ευρεία: Η αναλογία του μεγαλύτερου προς το χαμηλότερο εργασιακό κόστος είναι 5πλάσια γεγονός που δείχνει τις τάσεις απόκλισης τόσο των οικονομιών όσο και της αγοράς εργασίας.
Πού αντιμετωπίζουν οι εργοδότες το υψηλότερο και το χαμηλότερο κόστος εργασίας σε ολόκληρη την Ευρώπη;
Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτές τις μεγάλες διαφορές;
Το 2024, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαινόταν από 10,6 ευρώ στη Βουλγαρία έως 55,2 ευρώ στο Λουξεμβούργο μεταξύ των χωρών της ΕΕ σύμφωνα με τη Eurostat.
Το μέσο εκτιμώμενο κόστος στην ΕΕ ήταν 33,5 ευρώ.
Οι υψηλότερες αμοιβές στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη
Το υψηλότερο κόστος εργασίας εντοπίζεται στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, ειδικά όταν η Ισλανδία και η Νορβηγία περιλαμβάνονται μαζί με τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Και οι πέντε σκανδιναβικές χώρες είναι πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Δανία κατατάσσονται μεταξύ των τεσσάρων πρώτων, με το ωριαίο κόστος εργασίας να ξεπερνά τα 50 ευρώ.
Εκτός από αυτές, το Βέλγιο (48,2 €), η Ολλανδία (45,2 €), η Αυστρία (44,5 €), η Γαλλία (43,7 €) και η Γερμανία (43,4 €) συγκαταλέγονται επίσης στις χώρες υψηλού κόστους.
Το χαμηλότερο κόστος εργασίας στην Ανατολική Ευρώπη
Το κόστος εργασίας στην ΕΕ είναι το χαμηλότερο στην Ανατολική Ευρώπη.
Τα χαμηλότερα ποσοστά έχουν η Βουλγαρία (10,6 €), η Ρουμανία (12,5 €) και η Ουγγαρία (14,1 €).
Η Νότια Ευρώπη είναι κατάτι υψηλότερα.
Αλλά υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κενό σε σύγκριση με το Βορρά.
Σε αυτήν την ομάδα ανήκουν η Ιταλία (30,9 €), η Ισπανία (25,5 €), η Πορτογαλία (18,2 €) και η Ελλάδα (16,7 €).
Η Δρ. Agnieszka Piasna, ανώτερη ερευνήτρια στο Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Ινστιτούτο (ETUI) δήλωσε ότι αυτές οι επίμονες διαφορές ακολουθούν ένα πολύ σαφές περιφερειακό πρότυπο, με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) και της Νότιας Ευρώπης να έχουν το χαμηλότερο κόστος εργασίας και τα χαμηλότερα επίπεδα μισθών.
Οι διαφορές κόστους εργασίας είναι μικρότερες σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης
Η Δρ Σωτηρία Θεοδωροπούλου, επικεφαλής του τμήματος ευρωπαϊκής, οικονομικής, απασχόλησης και κοινωνικής πολιτικής στο ETUI, τόνισε ότι τα επίπεδα τιμών διαδραματίζουν βασικό ρόλο εξηγώντας τις ανισότητες στο κόστος εργασίας. «Εάν το κόστος εκφράζεται σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (PPS, ΜΑΔ), οι διαφορές στο κόστος εργασίας είναι πιο περιορισμένες», είπε.
Αυτό φαίνεται στα δεδομένα.
Η αναλογία μέγιστου προς ελάχιστο μεταξύ των χωρών της ΕΕ μειώνεται σε λίγο περισσότερο από 2 φορές σε ΜΑΔ, σε σύγκριση με το 5πλάσιο ύψος όταν αποτιμάται σε ευρώ.
Το χάσμα στο κόστος εργασίας μειώνεται όταν μετράται σε ΜΑΔ.
Μεταξύ των χωρών της ΕΕ, το ωριαίο κόστος εργασίας κυμαίνεται από 19,1 στη Βουλγαρία έως 40,3 στο Βέλγιο.
Η Νορβηγία βρίσκεται στην κορυφή της γενικής λίστας με 40,7.
Χρησιμοποιήθηκαν οι τιμές του 2023 για την πραγματική ατομική κατανάλωση.
Οι χώρες της Βαλτικής και των Βαλκανίων εξακολουθούν να βρίσκονται στον πάτο, αλλά το χάσμα είναι μικρότερο σε σύγκριση με το ονομαστικό κόστος.
Το κόστος εργασίας αναφέρεται στις δαπάνες που πληρώνουν οι εργοδότες για την απασχόληση εργαζομένων.
Εκτός από τους μισθούς, περιλαμβάνουν επίσης «μη μισθολογικά» κόστη, τα οποία είναι κυρίως κοινωνικές εισφορές και φόροι που σχετίζονται με την απασχόληση.
Το ισχυρό ευρώ….
Στο μεταξύ, το ευρώ έχει ενισχυθεί σχεδόν κατά 10% έναντι του δολαρίου από τον Ιανουάριο.
Πριν όμως πανηγυρίσετε με τη σκέψη φθηνότερων εισαγωγών, δείτε τι πρέπει να γνωρίζετε ως κάτοικοι της ΕΕ:
Ισχυρότερο ευρώ = Ασθενέστερες εξαγωγές: «Για κάθε χώρα (ή ζώνη στην περίπτωση του ευρώ) που βασίζεται στις εξαγωγές, ένα ισχυρό νόμισμα οδηγεί σε επιβράδυνση των εξαγωγών και αύξηση των εισαγωγών, εις βάρος της εγχώριας παραγωγής», εξηγεί ο Jacques Sapir, έμπειρος οικονομολόγος και διευθυντής σπουδών στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι.
Παγίδα Νομισματικής Ένωσης: Σε αντίθεση με τα ανεξάρτητα κράτη, τα οποία μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών τους, τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης είναι παγιδευμένα στην ενιαία νομισματική πολιτική, η οποία προσφέρει «πολύ περιορισμένα» περιθώρια ελιγμών για μεγάλες εξαγωγικές χώρες ή οικονομίες που βασίζονται στον τουρισμό και επωφελούνται από την υποτίμηση του νομίσματος.
Νέο πλήγμα σε μια ήδη ευάλωτη ευρωζώνη: Η ενίσχυση του ευρώ είναι κακό νέο για ένα μπλοκ που ήδη: Αντιμετωπίζει μηδενική ανάπτυξη και ύφεση για τρίτη συνεχή χρονιά, έχει αποκοπεί από την κύρια πηγή εξαγωγικής του ανταγωνιστικότητας: τη φθηνή ρωσική ενέργεια, υφίσταται σφοδρό ανταγωνισμό από ΗΠΑ και Κίνα.
Σαν «δασμοί»: «Με το δολάριο να έχει αποδυναμωθεί κατά περίπου 10% από τα μέσα Ιανουαρίου, είναι σαν οι ΗΠΑ να έχουν επιβάλει δασμούς 10% στα ευρωπαϊκά προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα επιδοτούν τις εξαγωγές τους προς την ευρωζώνη κατά 10%», εξηγεί ο Sapir.
Οι εμπορικοί πόλεμοι αυξάνουν την αβεβαιότητα: «Οι βασικοί οικονομικοί παίκτες απεχθάνονται την αβεβαιότητα…
Όσο διαρκούν αυτές οι διαπραγματεύσεις, κανείς δεν γνωρίζει ποια θα είναι τα τελικά επίπεδα δασμών – και άρα πόσο ελκυστική θα είναι η αμερικανική αγορά, είτε για παραγωγή είτε για επενδύσεις», λέει ο οικονομολόγος.
