Του Στάθη Σταυρόπουλου
Η διάκριση των Τριών Εξουσιών είναι οι τρεις Κάστες
Στην Ελλάδα η διακυβέρνηση χάριν της (πραγματικής) εξουσίας έχει προσπεράσει από καιρό τη διάκριση των τριών Εξουσιών.
Στη θέση τους, την διακυβέρνηση ασκούν τρεις κάστες. Ή μάλλον δύο κάστες και μία -η τρίτη- ημίαιμη.
Στην πρώτη Κάστα συνωθούνται οι πολιτικοί των κυρίαρχων κομμάτων και των συνοδοιπόρων τους.
Στη δεύτερη Κάστα υπάρχουν τα ΜΜΕ και η δημοσιογραφική αριστοκρατία.
Στη τρίτη κάστα, την ημίαιμη, συνυπάρχουν (ως ένα υβρίδιο) καθηγητές ΑΕΙ, Δικαστικοί και οργανικοί διανοούμενοι.
Αν σε αυτές τις τρεις Κάστες προσθέσει κανείς, ως υπηρετικό προσωπικό, τις ΜΚΟ και τις Ανεξάρτητες Αρχές η σύγχυση μεταξύ των τριών Εξουσιών γίνεται πλήρης (και η σύγχυση των πολιτών απερίγραπτη).
Υπό αυτό το καθεστώς, ο έλεγχος, ο απολογισμός, η λογοδοσία και η Δικαιοσύνη πάνε περίπατο στο δάσος με τους λύκους. Μαζί τους πάει περίπατο η αντιπροσώπευση, η αξιοπρέπεια του λαού κι, εν τέλει, το Σύνταγμα.
Η διαρκής και αλληλοτροφοδοτούμενη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών έχει οδηγήσει σε παράλυση και αποσύνθεση την αστική δημοκρατία, η οποία έχει ήδη εκφυλισθεί σε οικονομική τυραννία και κανονική φεουδαρχία.
Όλες οι εκφάνσεις της ζωής γύρω μας χαρακτηρίζονται από ξεχαρβάλωμα, αυταρχισμό κι αδιέξοδα, οδηγώντας τους πολίτες στην πολιτική απελπισία και την πολιτική αποξένωση.
Ένα Ιερατείο από τρεις Κάστες, που η διαρκής κρίση δυναμώνει όλο και πιο πολύ, ενώ ταυτοχρόνως αποδυναμώνει όλο και πιο πολύ επίσης τις λαϊκές τάξεις, αλλά και την προσωπική υπόσταση του καθενός εξ ημών.
Αυτές οι Κάστες έχουν ασυλία, ενώ δεν έχει Ασυλία η Πατρίδα. Είναι απαραβίαστες, ενώ παραβιάζονται όλα τα δικαιώματα των πληβείων. Έχουν το ακαταδίωκτο, ενώ καταδιώκουν οι ίδιες όλους τους άλλους ανηλεώς.
Φαίνεται οξύμωρο, αλλά το ίδιο το πολίτευμα λειτουργεί «υπεράνω των νόμων» και «πέραν του καλού και του κακού»…
