Σε μια περιοχή, η οποία στην κυριολεξία καίγεται, με πολλούς εμπλεκόμενους και συγκρουόμενα συμφέροντα, οι αναταράξεις είναι συνεχείς και οι εξελίξεις δραματικές. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα προκαλούν σκοπίμως … αμνησία και αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις με μυωπικό “ρεαλισμό”. Αυτά τα πληρώνουν οι αδύναμοι κρίκοι, τα μικρά κράτη και οι ανυπεράσπιστοι λαοί.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο πως οι δυνάμεις που επιβάλλουν διά της ισχύος γενοκτονίες, χρησιμοποιούν εργαλεία εθνοκάθαρσης για να κυριαρχήσουν, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από αυτό που είναι. Κατοχικές και επεκτατικές δυνάμεις. Η περιοχή μας έχει δυο κράτη, τα οποία υιοθετούν αυτή τη συμπεριφορά, εκφράζουν πολιτικά και ιδεολογικά αυτή την προσέγγιση και την επιβάλλουν στην πράξη, βρίσκονται μονίμως στο απυρόβλητο. Πρόκειται για την Τουρκία του Ερντογάν και το Ισραήλ του Νετανιάχου.
Είναι προφανές πως διανύουμε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την ειρήνη και τη σταθερότητα. Σε ένα, λοιπόν, γεωπολιτικό περιβάλλον με έντονη την προσπάθεια επιβολής από τους μεγάλους παίκτες, η ελληνική πλευρά, ελλαδική και κυπριακή, βρίσκονται απέναντι σε μια συνεχώς αναβαθμισμένη Τουρκία. Μια Τουρκία, που παρά το γεγονός ότι οι εσωτερικές παθογένειες, η έλλειψη δημοκρατίας, η επιθετικότητα και οι ακραίες συμπεριφορές της αναδεικνύονται εντόνως, συνεχίζει ακάθεκτη.
Όλα αυτά τα προβλήματα που έπρεπε να θέτουν το καθεστώς Ερντογάν υπό κατηγορία, κρύβονται κάτω από το χαλί. Και σε αυτό συνδράμουν τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Άγκυρα, λοιπόν, έχοντας εξασφαλίσει ένα τεράστιο άλλοθι για τα όσα πράττει, παρουσιάζεται να διαδραματίζει ρόλο «ειρηνοποιού» στο Ουκρανικό και να έχει ρόλο βασικού παίκτη στη Συρία.
Αναζητεί…λιμάνι
Τι κάνει η Λευκωσία; Είναι σαφές πως αναζητεί σωσίβιο για να σταθεί απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο λειτουργεί διαχρονικά μονίμως αποτρεπτικά. Η Τουρκία βρίσκεται σε επιθετική διάταξη και η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθεί να την αντιμετωπίσει. Κι αυτό γίνεται με διπλωματικές κινήσεις και πρωτοβουλίες, που προσκρούουν σε αρκετές περιπτώσεις στους σύμμαχους της Άγκυρας.
Διανύουμε μια περίοδο γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Ανακατατάξεις, που θα προκαλέσει «σεισμούς» και θα πιέσει ασφυκτικά τις λεγόμενες παράπλευρες απώλειες. Η Κύπρος επένδυσε πριν 21 χρόνια στο «ασφαλές λιμάνι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν επιβεβαιώνει τη φήμη της. Δεν έχει βρει τους βηματισμούς της. Οι διεθνείς σχέσεις δεν αντιμετωπίζονται με εγχειρίδια, ούτε με ψευδαισθήσεις. Ως εκ τούτου, χρειάζεται για τον ελληνισμό μια ολοκληρωμένη στρατηγική, που πρωτίστως θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την αναβαθμισμένη Τουρκία και δεν θα λειτουργεί αποσπασματικά και πρωτίστως χωριστά.
Οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ένας κόσμος… αγγελικά πλασμένος. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι πρέπει η αδύνατη πλευρά να υποταγεί είτε στις τουρκικές ορέξεις είτε σε δυνατούς παίκτες.
