…τρία θέματα που «φωνάζουν» ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει
Του Ρούντι Ρινάλντι
Το παρόν κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Τρία διαφορετικά σημειώματα για τη συγκυρία που βιώνουμε, τα οποία μπορεί να μοιάζουν «ανεξάρτητα» μεταξύ τους αλλά, πιστέψτε με, συνδέονται έντονα:
1.Η εισβολή του πολέμου (και στην καθημερινότητά μας)
Κοντεύουν 3 χρόνια πολέμων αρκετά διεθνοποιημένων και σημαντικών, και μάλλον πρέπει να γίνει συνείδηση ότι το γεγονός του πολέμου θα μας συντροφέψει για πολλά χρόνια. Θα υπάρχει ο πόλεμος, θα κυριαρχεί ως μοτίβο, ως κεντρική ιδέα. Η ανακωχή,οι εκεχειρίες, οι εκκλήσεις για ειρήνη θα είναι περιορισμένες ανάπαυλες ή ευχές, χωρίς να σταματούν την «πολιτική με αιματοχυσία». Η τάση προς τον πόλεμο δεν μπορεί να ανακοπεί με ευχές και ψευτιές. Δεν είναι πρώτη φορά που η ανθρωπότητα, στη σύγχρονη εποχή, βρίσκεται αντιμέτωπη με τον Μεγάλο Πόλεμο, την προετοιμασία του και τη διεξαγωγή του. Ζούμε έναν παράξενο Μεσοπόλεμο λίγο πριν από μια μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση. Δεν είναι πρώτη φορά που η διανόηση, τα ανήσυχα και σκεπτόμενα πνεύματα, οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην καταστροφή και τον θάνατο, θα πρέπει να αναμετρηθούν με τον πόλεμο και τη φρίκη του. Θα πρέπει να μείνουν όρθιοι και προπάντων άνθρωποι. Ο πόλεμος εκβαρβαρίζει και αποκτηνώνει τον άνθρωπο.
Τον μετατρέπει σε μηχανή που σκοτώνει. Σκεπάζει τη σκέψη και την ανθρωπιά. Επιτρέψτε μου να μεταφέρω εδώ μια ανάρτηση της ποιήτριας Μαρίας Μανδάλου που περιγράφει περίτεχνα αυτό που βιώνουμε:
Ανίατο
Τραύμα επαμφοτερίζον. Μπορεί και της γέννησης το τραύμα, αν κι αυτό ανήκει σ’ άλλες εποχές, τότε που ο λόγος ήταν σκέψη και τούμπαλιν προς έω. Τώρα ο λόγος γεννάει τέρατα και η σκέψη υποκλίνεται στο άβατο του μηδενός. Πολυσέλιδες ομολογίες, ανακριτικά σκευμένα μυαλά, κακοφορμισμένοι εγκέφαλοι, ένας εσμός του τίποτα, του ύστερου Κανένα. Ο νοών, ου νοείτω. Ο κορέκτορας τα παίζει και ο καύσων κάνει τα δικά του. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά (μακριά από πού;) αχνίζει ο οίστρος των πολεμόκαυλων,λέξεις σκιές μας θάβουν στην ανάγκη. Λιμοκτονούν ωραίοι μελλοθάνατοι, σήπονται από δίψα τα τέκνα της απανεμιάς, όμορφα έμβρυα Θεού εκδικητή, μεγάλη η δόξα Του. Στην οθόνη παρελαύνουν συφοριασμένοι ηγετίσκοι, κάλπικα νεύματα,
πουτάνες δηλώσεις. Λευκά μωράκια βυζαίνουν πρωτεΐνη και υδράργυρο στα όρια της πολιτικής κορεκτίλας. Για τις λευκές μανάδες τους επιστρατεύονται όλα τα κόλπα του μάρκετινγκ, κρέμα για τις ραγάδες, την κυτταρίτιδα, την ανόρθωση στήθους, κατά της πτώσεως των βλεφάρων, της σπλήνας, της μήτρας, της λίμπιντο. Για τους λευκούς μπαμπάδες, ξυραφάκια λεντολική αποτρίχωση, βιάγκρα και ουΐσκυ εικοσιτεσσάρων καρατίων.
Από παντού εισέρχεται η άθλια πατριαρχία, η λευκή σκόνη, τα αναβράζοντα δισκία, οι ενέσεις αυτοεκτίμησης, τα χαπάκια της ευτυχίας. Φλέγεται άσεμνα η έρημος, φλέγονται των νεκροζώντανων τα δούρεια κουφάρια,
τόποι και λόγια φλέγονται, στ’ όνομα των ανόμων…
Στη γειτονική Ιταλία, μια ομάδα καθηγητών και φοιτητών στην περιοχή της Μόντενα έχει αρχίσει
μια επισταμένη έρευνα για το τι σημαίνει ήδη ο πόλεμος στην καθημερινότητα των ανθρώπων που
ζουν στην περιοχή. Τι συζητάνε, τι λέγεται, τι αλλάζει στον παραγωγικό ιστό, τι αλλαγές έρχονται
και πώς τις αντιμετωπίζουν. Η έρευνα που κάνουν χρησιμοποιεί στοιχεία που συλλέγονται και, αφού τα επεξεργαστούν, τα δημοσιεύουν όπου μπορούν. Τι θα σήμαινε μια ανάλογη προσπάθεια και στη χώρα μας; Ας μην πάρουμε μια περιοχή μόνο (π.χ. Κρήτη) και τι σημαίνει ο πόλεμος γι’ αυτήν. Ας μας επιτραπεί να δούμε όλη τη χώρα (άλλωστε είναι μικρή) και το τι σημαίνει η εισβολή του πολέμου στη ζωή μας. Στα δελτία ειδήσεων· στα αεροδρόμια και στα λιμάνια· σε μεταφορικούς κόμβους από όπου περνάνε πολεμοφόδια· σε περιοχές όπου υπάρχουν βάσεις·σε τουριστικές περιοχές· σε μετακινήσεις ή ασκήσεις ενόπλων τμημάτων· σε επιφυλακές και προετοιμασίες. Αλλά και το τι θα σημάνει πρακτικά η απόφαση για αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών στο 5% που αποφάσισαν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Την περίοδο της πανδημίας έγιναν μεγάλες ασκήσεις ελέγχου των πληθυσμών στις περισσότερες χώρες. Ήταν και περίοδος μεγάλων πειραματισμών με τα εμβόλια. Η Κίνα αντέδρασε σαν να ήταν μια πανεθνική άσκηση σε συνθήκες βιολογικού πολέμου. Μέχρι τώρα δεν έχουν αποτιμηθεί τα «τραύματα» που υπέστησαν οι πληθυσμοί, και ανάμεσα σε αυτούς τα πιο νέα μέλη τους (παιδιά και έφηβοι), σε όλους τους τομείς, βιολογικό και ψυχολογικό. Τώρα μπαίνουμε στην εποχή των πολέμων. Τι τραύματα έχουν ήδη επιφέρει και τι άλλα είναι υπό σχεδιασμό και εκτέλεση;
Ο αγώνας για την αποτροπή του πολέμου, ο αγώνας για μια διαρκή ειρήνη είναι μια μεγάλη υπόθεση που πρέπει να κινητοποιήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Προς το παρόν τονίζω, ξανά και ξανά, ότι ο πόλεμος μας ακουμπά ήδη.
Δεν είναι μακριά, εμπλεκόμαστε ήδη σε αυτόν, και δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι,ούτε να έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη σε αυτούς που μας «οδηγούν» – ακριβώς επειδή μας οδηγούν προς τον πόλεμο. Βάσει σχεδίου, δυστυχώς…
Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, ο αγώνας για την ειρήνη, δεν μπορεί να περιορίζεται στις πορείες προς τις γνωστές Πρεσβείες ορισμένων δυνάμεων. Χρειάζεται μια πιο συνολική, πιο καθολική, πιο συμπεριληπτική δράση σε πολλά επίπεδα, η οποία να δείχνει πού οδηγεί η εισβολή του πολέμου, τις αιτίες που την οδηγούν, την ιστορική εμπειρία, το ψέμα και την προπαγάνδα, το αληθινό και το ψεύτικο, την ανάγκη Ουδετερότητας και Ανεξαρτησίας των
μικρών και μεσαίων χωρών σαν την Ελλάδα. Και πολλά, πάρα πολλά άλλα.
2. Η δυσωδία των σκανδάλων και το καθεστώς Μαξίμου
Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν οι «πανηγυρισμοί» για το έργο του «Πλυντηρίου Βουλή των Ελλήνων» σχετικά με την προανακριτική για τους υπεύθυνους του εγκλήματος των Τεμπών, και την πανηγυρική παραπομπή του Κ. Καραμανλή για… πλημμέλημα (αν υπάρχει κι αυτό), και έφτασε με φόρα το νέο υπερσκάνδαλο, αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τη μεταβίβαση της δικογραφίας από τις εισαγγελικές υπηρεσίες της Ε.Ε. προς τις υπηρεσίες του «Πλυντηρίου».
Σύμφωνα με όσα γίνονται γνωστά, δύο υπουργοί της Ν.Δ., 4 υφυπουργοί και αρκετοί πολιτικοί παράγοντες του καθεστώτος Μητσοτάκη κατηγορούνται με βαριές κατηγορίες. Ήδη η Ε.Ε. έχει επιβάλλει στην χώρα μας ένα πρόστιμο της τάξης των 415 εκατομμυρίων ευρώ. Οι διάλογοι που αναφέρονται στη δικογραφία και βγαίνουν στην επιφάνεια είναι ενδεικτικοί της σήψης και της ρεμούλας, αλλά και της εξαιρετικής ασυδοσίας που επιτράπηκε από το καθεστώς Μητσοτάκη, σε μια από πολλών χρόνων «εθνική παθογένεια» με τις επιδοτήσεις. Η ελληνική «μαστοριά» και πονηράδα βρήκε στα πρόσωπα όλων των επιτήδειων σαλταδόρων –και άσσων στην υπεξαίρεση– νέα ρεκόρ αισχροκέρδειας και συγκρότησης πελατειακών σχέσεων ανάμεσα στο κεντρικό κράτος, το επιτελικό κράτος και τις τοπικές υπηρεσίες. Πληθώρα εμπλεκόμενων σε διάφορους «διαλόγους» βγαίνει και δηλώνει ότι έκανε ένα μόνο τηλεφώνημα στις υπηρεσίες του ΟΠΕΚΕΠΕ για κάποιον μεμονωμένο αγρότη, που ενώ δικαιούνταν επιδότησης δεν την είχε πάρει…
Σαν δεν ντρέπονται!
Το γράψαμε και σε προηγούμενο σημείωμα: Το έγκλημα στα Τέμπη και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έφταναν για να φύγουν, για να
πέσει ολόκληρη η κυβέρνηση.
Τώρα ξαναθυσιάζονται ο Βορίδης και 3-4 άλλοι που ήδη παραιτήθηκαν, αλλά κανένας δεν θέτει το τεράστιο πολιτικό ζήτημα που υπάρχει, και του οποίου την κυρία ευθύνη έχει το καθεστώς Μαξί-
μου και η Μητσοτάκης Α.Ε. Να φύγουν, να ξεβρομίσει ο Τόπος, να γίνει βαθύς εκδημοκρατισμός (που πρέπει να απαιτηθεί), να
τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι και για τα δύο εγκλήματα (Τέμπη-ΟΠΕΚΕΠΕ). Όχι απλά ένας ανασχηματισμός, όχι μια εναλλαγή στην αρχηγία της Ν.Δ., όχι μια συμπαιγνία όλων π.χ. σε μια κίνηση Σαμαρά για ένα ξέπλυμα του ίδιου πολιτικού συστήματος χωρίς να αλλάξει τίποτα. Απαιτείται μια σημαντική πολιτική αλλαγή που να ανατρέψει τους μηχανισμούς του επίσημου παρακράτους οι οποίοι έχουν εγκαθιδρυθεί και λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο και τα προγράμματα, προωθώντας ταυτόχρονα τη φοροληστεία, και τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Σε όλα αυτά πρέπει να μπει ένα τέλος.
Δεν είναι ζήτημα ποσοστών στις επόμενες εκλογές. Είναι απαίτηση και έργο του ίδιου του λαϊκού παράγοντα, ο οποίος πρέπει να διώξει αυτήν την άθλια κυβέρνηση που ντροπιάζει ολόκληρη τη χώρα, που ρημάζει τον τόπο και τον ξεπουλά. Να ακουστεί γερά το δυνατά το Φύγετε κλέφτες, καταχραστές, υπεύθυνοι εγκλημάτων και συγκαλύψεων ολκής!
3. Μια χώρα που να τη σέβονται όλοι, φίλοι και εχθροί
Σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχα με έναν καλό και έμπειρο φίλο έγινε λόγος για μια
ανάγκη αναπροσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας. Διαλογικά επισημάνθηκε ότι πρέπει να υπάρχει προάσπιση του εθνικού χώρου· απόλυτος σεβασμός της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας, να έχει δική της φωνή· αποκατάσταση των διεθνών σχέσεων. Δεν πρόκειται για μαξιμαλιστικούς στόχους, αλλά σε ένα πρόγραμμα μιας σημαντικής πολιτικής αλλαγής έχουν περίοπτη
θέση. Σε σχέση με το σημερινό πλέγμα σχέσεων και ακολουθούμενης πολιτικής, μοιάζει με μια «νέα μεταπολίτευση» ή και με μια «δημοκρατική επανάσταση». Κι όμως, όταν απαριθμήσουμε το τι συμβαίνει σε αυτόν τον τομέα θα διαπιστώσουμε μια τρομερή «μαύρη τρύπα» σχετικά με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας και τα δεσμά που έχει αποδεχθεί
στο πλαίσιο της εξάρτησης, των «συμμαχιών» της, της επιλογής για τη «σωστή πλευρά της ιστορίας»…
Μια μικρή απαρίθμηση των πιο πρόσφατων «επιτευγμάτων»:
◗ Στην Κύπρο σχεδόν αποδοχή των «δύο κρατικών ισότιμων οντοτήτων» όπως υπαγορεύει η Τουρκία, και συμμετοχή του
ιδιαίτερου ευαγούς ιδρύματος ΕΛΙΑΜΕΠ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς σε συζήτηση με τον Ερσίν Τατάρ στην κατεχομένη Λευκωσία, υπό τις σημαίες του ψευδοκράτους – και μάλιστα στο νέο «προεδρικό» μέγαρο που εγκαινίασε πρόσφατα ο Ερντογάν.
Διαβάζουμε: «παρόντες ήταν η Πωλίνα Λάμψα, μέλος του ΠΑΣΟΚ και εκτελεστική αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο Πέτρος Λιάκουρας, καθηγητής διεθνούς δικαίου του Πανεπιστημίου Πειραιά, ο Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης, επικεφαλής του προγράμματος Τουρκίας στο ελληνικό ίδρυμα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και ο Ηλίας Κλης, πρέσβης επί τιμή»…
◗ Ακολούθως είχαμε την… επιτυχία για το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, που περιέρχεται στο αιγυπτιακό Δημόσιο χωρίς πολλά-πολλά.
◗ Στη Δαμασκό γίνεται επίθεση με 30 νεκρούς σε ορθόδοξη εκκλησία.
◗ Τα Σκόπια ανακοινώνουν ότι η εθνική ομάδα μπάσκετ θα ονομάζεται απλά «Μακεδονίας».
◗ Στην Τουρκία δημοσιεύονται χάρτες που δείχνουν έναν αποκλεισμό της Ελλάδας από τις ΑΟΖ με Αίγυπτο, Ιταλία, και στο νότο της Κρήτης ίσως να έχουμε 6 μίλια κυριαρχίας, κι αυτά πολλά είναι.
◗ Στην Κύπρο με τον πόλεμο υπάρχει παρουσία 65.000 Ισραηλινών που κατέφυγαν εκεί και σκέπτονται να εγκατασταθούν μόνιμα (ίδια σκέψη υπάρχει και για περιοχές της Ελλάδας): αυτό είναι εποικισμός, αλλά και μετατροπή Ελλάδας και Κύπρου σε μετόπισθεν του Ισραήλ.
◗ Η Σούδα ανακηρύσσεται η πιο σημαντική βάση των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και επεκτείνεται.
◗ Το τουρκολιβυκό μνημόνιο επεκτείνεται, και με αδειοδοτήσεις για σεισμικές έρευνες στις περιοχές του από τουρκικές εταιρείες
◗ Το λιμάνι του Λαυρίου μάλλον θα πωληθεί σε εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων.
◗ Οι Τούρκοι επιμένουν να ονομάζουν το Αιγαίο «Θάλασσα των νήσων» και να διεκδικούν (ίσως με ευλογία και του Τραμπ) το μισό Αιγαίο με ό,τι περιέχει…
Ο επαναπροσανατολισμός της εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής της χώρας (Γιατί να θεωρούμε τη Ρωσία και το Ιράν ως εχθρούς της Ελλάδας; Γιατί να αποδεχόμαστε το 5% σε στρατιωτικές δαπάνες, και μάλιστα για αγορές από τις ΗΠΑ;) θέλει σοβαρή μελέτη και σοβαρά στηρίγματα εσωτερικά, και έναν λαό που να επιθυμεί μια τέτοια στροφή και να πιστεύει ότι είναι ρεαλιστικός στόχος.
Τα τελευταία λόγια του συνομιλητή μου ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου και τα σκέφτομαι:
«Δεν αποδέχομαι την ήττα· να περάσουμε στη διεκδίκηση και να αποφύγουμε την παγίδα της παράδοσης»!
Για σκεφτείτε μια σύνθεση των 3 σημειωμάτων, και κυρίως σκεφθείτε μια προβολή τους σε ένα πρόγραμμα ουσιαστικής αλλαγής και νέας πορείας του λαού και του Τόπου. Οι απαντήσεις σε αυτά (αλλά και σε άλλα ζητήματα) συνθέτουν μιαν απάντηση στο οξύ Υπαρξιακό Πρόβλημα της Ελλάδας.
