Κάνοντας αναδρομή στις δικαιολογίες που κατά καιρούς έχει επικαλεστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να δραπετεύσει από δύσκολες στιγμές, καταλήγουμε πως ο τίτλος που ταιριάζει ιδανικά στην θητεία του είναι «ο πρωθυπουργός που δεν γνώριζε τίποτα».
Δεν γνώριζε για τις υποκλοπές, δεν γνώριζε τον Λιγνάδη, δεν γνώριζε για τους θανάτους εκτός ΜΕΘ στην περίοδο της πανδημίας, δεν γνώριζε για το μπάχαλο στον ΟΣΕ.
Αν και δεν το έχει παραδεχτεί δημοσίως, από τις επιλογές του προκύπτει πως δεν γνώριζε ούτε για τις ευθύνες του Καραμανλή, γι αυτό και μετά την τραγωδία των Τεμπών τον συμπεριέλαβε κανονικά στα ψηφοδέλτια, σα να μην είχε συμβεί το παραμικρό.
Ω του θαύματος όμως, μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια ενημερώθηκε για τα πάντα.
Βλέπω ήδη σαν όραμα συνέντευξή του στο Mega το 2047, με την Νίκη Λυμπεράκη να τον ρωτάει «κατά την θητεία σας ως πρωθυπουργός…» και τον Μητσοτάκη να την διακόπτει λέγοντας «δεν γνώριζα ότι διετέλεσα πρωθυπουργός. Από εσάς το ακούω..»
Η τελευταία του τοποθέτηση ωστόσο για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ανέτρεψε τα δεδομένα: «Ας είμαστε ειλικρινείς. Αποτύχαμε…»
Με τόσο σπαρακτικό αφήγημα μεταμέλειας και παραδοχής, υποκλίνεσαι στην τιμιότητα, την ειλικρίνειά του και αντιλαμβάνεσαι πόσο αξίζει στη χώρα ένας θαρραλέος πρωθυπουργός που αποδέχεται τις ευθύνες του και τις αναλαμβάνει.
Κρίμα για την Ρούλα Πισπιρίγκου πάντως που εμμένοντας στην αθωότητα της καταδικάστηκε σε ισόβια. Η υπερασπιστική γραμμή θα ήταν πιο αποτελεσματική αν υποστήριζε πως δεν γνώριζε ότι τα παιδιά ήταν δικά της ή ακόμα καλύτερα ότι δεν γνώριζε πως δεν έπρεπε να τα σκοτώσει. Κι αν διαπίστωνε πως έσφιγγαν τα γάλατα, θα μπορούσε να φορέσει βλέμμα συντριβής αποδεχόμενη την ενοχή της κι από εκεί που δεχόταν κατάρες από όλη την κοινωνία, θα εξελισσόταν σε ίνδαλμα και σύμβολο του έθνους.
Όσο για τον πληθυντικό της ομολογίας «αποτύχαμε» αντί «απέτυχα» ας μην του χρεωθεί απόπειρα επιμερισμού ευθυνών.
Ίσως βρίσκεται στα σκαριά κάποιο πρόγραμμα επιδοτήσεων για το Μέγαρο Μαξίμου από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και να δηλώθηκαν περισσότεροι πρωθυπουργοί.
Τέλος πάντων, όσο κι αν κάποιοι κακεντρεχείς ειρωνεύονται τον πρωθυπουργό μας, η ουσία είναι πως στέλνει σε όλους τους πολίτες κωδικοποιημένα μηνύματα ώστε να ζούνε καλύτερα, βελτιώνοντας θεαματικά την καθημερινότητά τους.
Πάρτε ως παράδειγμα εμένα που ολημερίς λιάζομαι στις παραλίες και πάνω που το οφθαλμόλουτρο βρίσκεται στα πικ του, συνειδητοποιώ πως πρέπει να γράψω κείμενο για τα nea.gr.
Δεν είναι απλό κι εύκολο ν΄ απαρνηθώ την αγκαλιά της ξαπλώστρας και να κλειστώ στο δωμάτιο, γράφοντας, σβήνοντας και ταλαιπωρώντας το μυαλό.
Ο πρωθυπουργός μου προσέφερε τη λύση στο πιάτο, οπότε τις προσεχείς μέρες κατασκηνώνω μόνιμα στην παραλία και στο τηλέφωνο του αγανακτισμένου αρχισυντάκτη που θα ρωτά εκνευρισμένος «που είσαι, γιατί εξαφανίστηκες τόσο καιρό;» η απάντηση θα είναι «δεν γνώριζα πως έπρεπε να γράφω..»
Τα κωδικοποιημένα μηνύματα του πρωθυπουργού μάλιστα δεν είναι διόλου επιφανειακά, ώστε να εξασφαλίζουν μόνο μερικές μέρες άδειας από τη σημαία.
Γιατί μετά από το κείμενο που θα στείλω για να κατευνάσω τον θυμό του προϊσταμένου, θα κατασκηνώσω εκ νέου στην παραλία.
Και στο επόμενο τηλέφωνο που θα είναι ακόμα πιο οργισμένο, θα έχω πάλι έτοιμη την απάντηση: «Κείμενο έστειλα πέντε μέρες πριν. Δεν γνώριζα πως πρέπει να στέλνω κάθε μέρα».
Ακόμα κι όταν φτάσει η στιγμή της μοιραίας κλήσης από το λογιστήριο όμως πάλι ο πρωθυπουργός θα αποτελέσει τον οδηγό μου, αφού θα αναλάβω ευθέως τις ευθύνες μου λέγοντας::«Ας είμαστε ειλικρινείς. Αποτύχαμε! Για τις συνεχείς κοπάνες μου, φταίμε όλοι. Κι αφού δεν είναι μόνο δική μου η ευθύνη, οφείλετε να συνεχίσετε να με πληρώνετε..»
