Το τρελοκομείο Τραμπ και το αυτοκτονικό Ισραήλ
Σε μια σειρά συνεντεύξεων από βαθείς γνώστες της διεθνούς κατάστασης, με έμφαση βεβαίως στην πάντα εκρηκτική περιοχή της δυτικής Ασίας, μιλήσαμε με πολύ καλά πληροφορημένους παρατηρητές, ενίοτε και δρώντες, όπως ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ από τις ΗΠΑ, ο Ζιάντ Μεντούχ από τη μαρτυρική Γάζα, εκεί που ο Χριστός ξανασταυρώνεται, η Λιβανέζα Leila Ghanem και ο Καθηγητής Μαζίν Κουμσιγιέχ από τη Βηθλεέμ το μέρος που κατά τη Βίβλο γεννήθηκε ο Θεός των Χριστιανών.
Σήμερα είπαμε να σας πάμε μια βόλτα στην καρδιά της «γηραιάς ηπείρου», στη Γαλλία, τη «μητέρα» της νεώτερης ευρωπαϊκής δημοκρατίας και «πολιτικό εργαστήρι» της Ευρώπης, όπως την χαρακτήρισε ήδη από τον 19ο αιώνα ο Καρλ Μαρξ, παληά αποικιακή δύναμη αλλά και σύμβολο της ευρωπαικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, μέχρις ότου την «κατάπιε» η «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», το Μάαστριχτ και η δραματική αύξηση της επιρροής του Χρηματιστικού Κεφαλαίου και των ισραηλινών και ΝΑΤΟϊκών λόμπυ.
Μιλάμε σήμερα με τον Ζαν – Πιερ Παζ (Jean – Pierre Page), βετεράνο ηγετικό στέλεχος του γαλλικού αριστερού κινήματος και πρώην μέλος της ηγεσίας του μεγαλύτερου γαλλικού συνδικάτου, της CGT, έναν άνθρωπο με πολύ βαθειά γνώση του γαλλικού και παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος. Και, κυρίως, βαθύ γνώστη, εξαιρετικό «βαρόμετρο» της γαλλικής και διεθνούς κατάστασης.
Ο συνομιλητής μας διετέλεσε από το 1981 έως το 2000 μέλος της ηγεσίας και, μεταξύ 1990 και 2000, επικεφαλής του Διεθνούς Τμήματος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας CGT, που είναι το μεγαλύτερο τριτοβάθμιο εργατικό συνδικάτο της Γαλλίας όπως και επικεφαλής του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης και ‘Ερευνας της CGT Louis Saillant. Υπήρξε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) από το 1981 έως το 2001 και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικής Πολιτικής της Κεντρικής Επιτροπής (1990-2001). ‘Εχει συμμετάσχει ή και οργανώσει δεκάδες πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο. Δίδαξε στο New York University και το Cornell University για την κοινωνική και συνδικαλιστική κατάσταση της Γαλλίας και είναι ο διευθυντής της; Θεωρητικής επιθεώρησης La Pensée Libre (Η Ελεύθερη Σκέψη). ‘Εχει γράψει βιβλία για την Κίνα, τη Ρωσία και τον γαλλικό συνδικαλισμό που έχουν εκδοθεί σε 15 χώρες, ‘Εχει γράψει επίσης περίπου το μισό από το συλλογικό έργο «Αφεντικά του κόσμου. Τα παρασκήνια των πολέμων στα Βαλκάνια», τόμο στον οποίο συνέβαλαν επίσης οι Νόαμ Τσόμσκι και Σαμίρ Αμίν.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό της γαλλικής πολιτικής κατάστασης είναι η ακραία αποστροφή, η περιφρόνηση προς την πολιτική τάξη της χώρας και, πρώτα από όλα, προς τον Πρόεδρο Μακρόν, υποστηρίζει. Το 80 % των Γάλλων λέει στις δημοσκοπήσεις ότι δεν θέλει ούτε να τον βλέπει στα μάτια του. Τόσο πολύ τον σιχαίνονται.
Η πολιτική της σημερινής Γαλλίας στη Μέση Ανατολή και σχετικά με το ΝΑΤΟ συνιστούν τομή σε σχέση με όλη την παράδοση της γκωλλικής Γαλλίας. «Η Γαλλία έσβησε, η γαλλική διπλωματία έσβησε, μιλάμε για παγκόσμια έκλειψη της Γαλλίας και για μια Ευρώπη που έσβησε επίσης», μας λέει χαρακτηριστικά, ενώ εκτιμά ως «πολύ ανησυχητική» την κατάρρευση του πολιτικού και πνευματικού επιπέδου σε όλη τη Δύση και το άρχον προσωπικό της, περιλαμβανομένη;ς της Γαλλίας του Μακρόν και του τρελλοκομείου του Τραμπ .
Τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα (χειρότερα από αυτά των Ναζί όπως υποστηρίζει), άρχισαν, έστω και με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, να προκαλούν τις πρώτες ρωγμές στο έντονα φιλοσιωνιστικό περιβάλλον που επικρατούσε στην πολιτική και επικοινωνιακή σφαίρα της Γαλλίας. Η νεολαία, αγανακτισμένη, στρέφεται τώρα προς την αριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν, τη μόνη που υπερασπίζεται, μαζί με την άκρα αριστερά, με γενναιότητα τους Παλαιστινίους, πόσο μάλλον που η άκρα δεξιά των Λεπέν και Μπαρντελά, μαζί με όλη την παγκόσμια άκρα δεξιά έχουν αναδειχθεί σε προνομιακούς εταίρους του καθεστώτος Νετανιάχου.
Ταυτόχρονα άρχισαν να κινητοποιούνται, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι εργάτες εμποδίζοντας τις αποστολές όπλων στο Ισραήλ. Σταδιακά γεννιέται ένα διεθνές κίνημα από τη βάση. Οι ανώτερες συνδικαλιστικές ηγεσίες – που υποστηρίζουν αλλά δεν μπορούν να πουν ότι υποστηρίζουν το Ισραήλ, τα βλέπουν όλα αυτά με μισό μάτι, δεν μπορούν όμως και να κάνουν πολλά πράγματα. Είναι υποχρεωμένες να κάνουν ότι καταδικάζουν τη γενοκτονία.
Στο αυξανόμενο κίνημα συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους, η κυβέρνηση Μακρόν αντιδρά με πρωτοφανή ένταση της καταστολής. Πάνω από χίλια μέλη και στελέχη της CGT, αλλά και η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της «Ανυπότακτης Γαλλίας» κλήθηκαν να απολογηθούν με την κατηγορία της «υπόθαλψης τρομοκρατίας», επειδή άσκησαν κριτική στο Ισραήλ. ‘Οσο η «συλλογική Δύση» εμπλέκεται βαθύτερα στον πόλεμο κατά του υπόλοιπου κόσμου, τόσο απομακρυνόμαστε κατά τα φαινόμενα από το καθεστώς της «αστικής δημοκρατίας», όπως το γνωρίσαμε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτά και άλλα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα μας λέει ο συνομιλητής μας. Να μη σας τα πούμε όμως όλα για να μην κινδυνεύσουμε, στους καιρούς της τεμπελιάς που ζούμε να διαβάσετε την εισαγωγή μας και να μη δείτε τη συνέντευξη.
