Η Πατρίδα δεν χρειάζεται ούτε διαχειριστές της παρακμής, ούτε τα εσωκομματικά τους ξεκαθαρίσματα

Η «Ομάδα Πολιτών» – αποτελούμενη από 91 μέλη της επιστημονικής κοινότητας, των Ενόπλων Δυνάμεων, του δημόσιου βίου, των επαγγελμάτων και των τεχνών – απηύθυνε την Πέμπτη 10/07, έκκληση στις µεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής σκηνής να αναλάβουν πρωτοβουλία και να βγάλουν τη χώρα από το τέλµα.
Ωστόσο, στη λίστα των ονομάτων δεν εντοπίζεται νεοδηµοκράτης.
Αυτό σημαίνει άτι το εγχείρημα είναι ήδη καταδικασμένο και πως πάμε για νέο φιάσκο τύπου Πολιτικής Άνοιξης.

Φαίνεται η ομάδα πολιτών πιστεύει πως η χώρα αντέχει κι άλλο μνημόνιο και άλλο
κούρεμα ασφαλιστικών ταμείων και συντάξεων, κι άλλο ΕΝΦΙΑ, κι άλλο ταιπεδ εκχώρησης δημόσιας περιουσίας, κι άλλο τουρκολιβυκό και κυρίως και άλλο δούλεμα.
Ως πότε;
Παρακαλούν Σαμαρά και Καραμανλή να επανεμφανιστούν στο προσκήνιο.
Ενώ υποτίθεται ότι όλοι αυτοί είναι αντιμνημονιακοί…

Η Πατρίδα δεν χρειάζεται ούτε διαχειριστές της παρακμής, ούτε τα εσωκομματικά τους ξεκαθαρίσματα.

Βράζουν τα social media

Οι Έλληνες σχολιάζουν κατά κύματα, αρνητικά το εγχείρημα, με τον Αντώνη Σαμαρά να δέχεται τα πυρά των πολιτών συντονισμένα.

Ένα από τα κείμενα που αναδημοσιεύεται πολύ είναι και το παρακάτω.
Σοβαρό, χωρίς ίχνος ειρωνείας, αλλά με προδιαγεγραμμένο μέλλον.

Πιο συγκεκριμένα γράφει γνωστός αναλυτής:

Σχετικά με την διακήρυξη των 91(-ν), θέλω κατ’ αρχήν να δηλώσω πως την υποστηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτήν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους συμπαθώ ιδιαιτέρως και εκτιμώ εξαιρετικά.
Αν με την διακήρυξη αυτή έχουν σκοπό να συρθούν από την καθαρότητα της έδρας τους στον βούρκο της πολιτικής με τις καλές προθέσεις που τους διακρίνουν για να προσφέρουν στην Πατρίδα, είμαι σίγουρος πως έχουν συλλογιστεί το κόστος σε προσωπικό επίπεδο που συνεπάγεται αυτό, καθώς θα μετατραπούν αναγκαστικά από Πολίτες σε Πολιτικούς.
Ωστόσο σχετικά με την διακήρυξη αυτή, αν και την διάβασα προσεκτικά, μου δημιουργούνται τρεις απορίες ειδικά μετά την δημόσια τοποθέτηση του κυρίου Μελετόπουλου ο οποίος μου έδωσε την εντύπωση πως ανέλαβε να μιλήσει εξ ονόματος όλων των υπογραφόντων την διακήρυξη:

1. Οι υπογράφοντες γνώριζαν άπαντες εξ αρχής πως η κίνηση αυτή έχει σκοπό να λειτουργήσει ως πρόσκληση για τους κυρίους Καραμανλή και Σαμαρά ή το έμαθαν κατόπιν υπογραφής;
Συμμερίζονται όλοι αυτήν την θέση να κληθούν από τον “πάγκο” οι ανωτέρω και να χρισθούν Πρόεδροι του σχήματος;

2. Ο κύριος Σαμαράς ευθύνεται για πολλά δεινά του τόπου αυτού, είναι ο πρώτος που εξεβίασε πολλαπλώς και παρά φύση την έννοια της Δικαιοσύνης στην χώρα μας, παρέα με “Παναθηναϊκάκηδες“, ανοίγοντας τον δρόμο για τα έκτροπα των ημερών μας στη Δικαιοσύνη, είναι αυτός που ενώ εξελέγη για να καταργήσει το μνημόνιο του ΓΑΠ εν τέλει στήριξε την φιλομνημονιακή πολιτική και επέτρεψε στην εικόνα της χώρας να κηλιδωθεί περαιτέρω μαζί με την οικονομία της και την κατάστασή της ενώ δέχθηκε σκληρά χτυπήματα και η Άμυνά μας από τους Τούρκους.
Επίσης, είναι αυτός που εισήγαγε τον “αντιρατσιστικό” επιβάλλοντας βάναυση λογοκρισία που ως σήμερα μας ασκεί έλεγχο στη ρητορική μας σαν να είμαστε στο Ανατολικό Βερολίνο, χωρίς να μπορούμε καν να κατονομάσουμε τους υπαίτιους για τα δεινά που τραβά η κοινωνία μας.
Για όλα αυτά θα δώσει κάποιες εξηγήσεις ο κος Σαμαράς πριν αναλάβει;
Ή οι υπογραφόμενοι θεωρούν πως όλα τα παραπάνω είναι καλώς καμωμένα;

3. Για τον Κων/νο Καραμανλή έχω μια λιγότερο συνθέτη απορία, αλλά πιθανώς πολύ πιο δύσκολη να απαντηθεί: θα μπορέσει να μας πει ο πρώην ΠΘ τι παίχτηκε εκείνες τις ημέρες επί Κυβερνήσεως του, με τα πολεμικά σχέδια των Τουρκων, με την δική του οικογενειακή κατάσταση μετά την αποτυχημένη απόπειρα σύνδεσης Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και τις φήμες που είχαν κυκλοφορήσει, και γενικά να μας πει για ποιον λόγο ευρισκόταν σε αλαλία για περισσότερο από μια δεκαετία όταν η χώρα σπαρασσόταν από δεινά, καταστροφές και κακορίζικους ανθρώπους;
Τέλος, θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που είχα γράψει και στο παρελθόν: χρειαζόμαστε τους σοφούς για να ασκούν έλεγχο στο κυβερνητικό έργο.
Όχι να αναλάβουν να κυβερνήσουν, διότι το πολιτικό σύστημα είναι πονηρό και ελίσσεται και δεν θέλει πολύ για να τους απενεργοποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο.
Αυτό που χρειαζόμαστε κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι κάποια όργανα (Συλλόγους, φορείς) που να έχουν ισχυρή απόκριση στην κοινωνία, και να ορθώνουν τεχνοκρατική άποψη που να ασκεί πιέσεις στην εκάστοτε Κυβέρνηση.

 

 

 

 

ΠΗΓΗ