Του Παναγιώτη Γερογλή
Για άλλη μια φορά, η Μέση Ανατολή αποδεικνύει αυτό που όσοι περπάτησαν στα χώματα της, ξέρουν καλά…
ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!!..
Ακόμα και οι “αρχές” του τύπου, “ο εχθρός του εχθρού μου=φιλος μου”, ούτε αυτό ισχύει…
Αλλιώς κοιμάσαι το βράδυ ,και αλλιώς ξυπνάς το πρωί…
Ο Θουκυδίδης , όμως…παραμένει τεράστιος και αδιάψευστος…
Και παρότι έχουμε την τιμή να πατάμε στα ίδια χώματα, δυστυχώς ελάχιστα έχουμε μάθει από αυτόν…
Με αποτέλεσμα τα παθήματα που δεν μας έγιναν μαθήματα, να επαναλαμβάνονται…και αυτή τη φορά, ο κύκλος της επανάληψης, έχει αρχίσει και μας προσεγγίζει πιο επικίνδυνα από ποτέ…
Πριν από λίγες ημέρες, τοποθετήθηκα δημόσια για το ξέσπασμα της νέας κρίσης στη Μ. Ανατολή και εξέφρασα τη θέση, ότι η “αιφνδιαστική” κίνηση – επίθεση που έγινε στο Χαλέπι, από την ανασυσταθείσα ισλαμιστική τρομοκρατική φονταμενταλιστική ένοπλη οργάνωση Χαγιάτ Ταχριρ Αλ Σαμ, με την ανοιχτή υποστήριξη της Τουρκίας, προφανώς και ήταν προσυνεννοημένη όχ μόνο εκ μέρους Τουρκίας, ΗΠΑ, Ισραήλ= “αστερισμός” του ΝΑΤΟ plus, αλλά είχε ιδιαίτερο ενδαφέρον η υποτονική και νωθρή αντίδραση εκ μέρους Ρωσίας και Ιράν. Και πραγματικά, όλες οι μεγάλες πόλεις που ελέγχονταν από τις στρατιωτικές δυνάμεις -τις φίλα προσκείμενες στην κυβέρνηση Άσαντ-, και δη το Χαλέπι, Ντάιρ Ερ Ζορ, Χομς, Χαμα…όλες έπεφταν σαν χάρτινοι πύργοι, με τις κυβερνητικές δυνάμεις προστασίας τους, (Άσαντ), να αποχωρούν τις περισσότερες φορές άνευ μάχης και να ψάχνουν να βρουν καταφύγιο σε Λίβανο, Ιράκ ή Ιορδανία…
Υπόψιν, ότι αυτό το μόρφωμα των ισλαμιστών/σαλαφιστών -σκληρών σουνιτών- , το οποίο το προσομοίασα και προχθές ως Φρανκεστάίν, γιατί τέτοιο είναι, χρησιμοποιεί δυτικό εξοπλισμό, τόσο σε βαρέα όπλα όσο και σε ελαφρύ οπλισμό/λοιπό εξοπλισμό. Δεν πειράζει…μην κακοκαρδίζουμε τα “τσάνελα” και τα ΜΜΕ της αντικειμενικής ενημέρωσης….εξάλλου τα μιλήσαμε , τα συμφωνήσαμε…φωτογραφίες δεν θα δείχνετε…άντε κανά αγροτικό με έστορα-πολυβόλο και μέχρι εκεί…και υπόψιν ότι οι φωτογραφίες με καμμένα άρματα Τ- σειράς, ειναι από τα κατεστραμμένα των δυνάμεων Άσαντ…
Ο Φρανκεστάιν λοιπόν προέκυψε, από “κοπτοραπτική” με την καθοδήγηση μυστικών υπηρεσιών, ενσωματώνοντας υπό την “ηγεσία” της ξεκάθαρα τρομοκρατικής οργάνωσης Χαγιατ Ταχριρ Αλ Σαμ (προέκυψε από τα απομεινάρια του μετώπου της Αλ Νούσρα, της Ανσαρ Αλ Ντιν, Νουρ Αλ Ντιν και άλλων μικρότερων τζιχαντιστικών οργανώσεων), και των ισλαμιστών του FSA (Free Syrian Army), NSA (National Syrian Army), NSF (National Syrian Front) καθώς και άλλων ισλαμιστικών υπολειμμάτων του ISIS (DAESH) και της πρώην Al Qaeda…
Εξάλλου το σουνιτικό ισλάμ και η τζιχάντ στη Μ. Ανατολή, παραμένουν πάντα αποτελεσματικό περιτύλιγμα…ιδιαίτερα αν πρόκειται να περιτυλίξουν USDs , είτε σαν hard money, είτε με την μορφή εξοπλισμών…ούτως ή άλλως και τα δύο ισχύ προσφέρουν. Ο αρχηγός της Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ, είχε επικηρυχθεί το 2017 από τις ΗΠΑ για 10 εκατομμύρια $. Σήμερα, ως αυτοβαπτιζόμενος ηγέτης της “συριακής αντιπολίτευσης” και με νέο όνομα , ως άξιος proxy, έφερε εις πέρας πολύ γρήγορα και αποτελεσματικά το έργο που του ανατέθηκε…
Ποιός ανέλαβε το έργο της συσσωμάτωσης, εξοπλισμού και ανάθεσης αποστολών σε αυτή την επίσημα αναγνωρισμένη από τη “Δύση” τρομοκρατική οργάνωση , την οποία σήμερα η κυρία Φον ντερ Λαίεν και δια αυτής, ολόκληρη η Ε.Ε αναγνωρίζει ως “αντιπολίτευση” την οποία θα στηρίξει για μια “μετάβαση σε δημοκρατική ομαλότητα” . …??..
Μα οι μυστικές υπηρεσίες, τόσο των ΗΠΑ και Ισραήλ, όσο και της Τουρκίας…ιδιαίτερο βέβαια ρόλο στο σχεδιασμό παίζουν και οι “στρατιωτικοί σύμβουλοι”, αλλά κυρίως οι private armies (PCASP/ private contracted armed security personnel ). Τόσο της Τουρκίας (SADAT), καθώς και οι ad hoc μισθοφορικές εταιρείες των ΗΠΑ και Ισραήλ που συστήνονται και σβήνονται εν μία νυκτί…
Στο προσκήνιο, οι ΗΠΑ, μέσω του εν αναμονή Προέδρου , δήλωσαν ότι δεν έχουν ενδιαφέρον για τη σύγκρουση στη Συρία. O δε απερχόμενος Πρόεδρος Μπάιντεν, δήλωσε ότι χαιρετίζει την αλλαγή ηγεσίας στη χώρα και ότι η νέα κατάσταση είναι πράξη δικαιοσύνης και ιστορική ευκαιρία για τον Συριακό λαό. Σαφώς και δεν ισχύει τίποτε από αυτά. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί , σε Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν κι αλλού. Οι ΗΠΑ, είχαν και έχουν τεράστια συμφέροντα, γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά στη Μ. Ανατολη…εξάλλου αυτές έκδηλα υποκίνησαν το 2011 (τύποις 18 Δεκ 2010) την Αραβική Άνοιξη στο Μαγκρέμπ και στη Μ. Ανατολή…
Τότε λοιπόν, ο Άσαντ και το αδιαμφισβήτητα δικτατορικό και νεποτικό καθεστώς του, παρότι η χώρα του βούλιαξε στον εμφύλιο, έδειξε αξιοσημείωτη αντοχή, χωρίς να υποκύψει στη νέα τάξη πραγμάτων στην περιοχή. Εκμεταλλευόμενος βέβαια στο μέγιστο βαθμό, τις διευκολύνσεις που παρείχε στη Ρωσία με τις βάσεις της Λαττάκειας και της Ταρτούς, ως το απαράιτητο αντιστάθμισμα…
Και για αρκετά χρόνια , οι ΗΠΑ, παρά τις επαναλαμβανόμενες δολοφονικές απόπειρες εναντίον του Άσαντ, έδειξαν να το ανέχονται και εν μέρει αποδέχονται αυτό , ιδιαίτερα μετά τη στροφή της εξωτερικής τους πολιτικής το 2014, αναγνωρίζοντας το μέχρι τότε “καθεστώς Άσαντ” , ως την επίσημη συριακή κυβέρνηση.Ήρθε όμως η ρωσοουκρανική σύγκρουση και το ξέσπασμα της κρίσης στη Γάζα, όπου πλέον άρχισαν να αναπτύσσονται νέοι σχεδιασμοί για την περιοχή.
Είναι βλέπεις και οι διερχόμενοι από τη Συρία αγωγοί, τόσο του Arab gas , όσο και αυτών που μεταφέρουν ενεργειακά προίόντα από τη Μοσούλη και το Κιρκούκ στη Μεσόγειο, (καθώς και του TANAP , ο οποίος αναζητεί νοτιότερη διεύρυνση) , οι οποίοι επηρεάζουν ήδη το Ισραήλ και λοιπές αραβικές χώρες της Μεσσοποταμίας και κάνουν τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα. Ιδιαίτερα αν έχεις ως αρχή εξουσίας στη Συρία, έναν μπααθικό Άσαντ, ο οποίος ελέω κληρονομικής μοναρχίας, δεν είχε καταλάβει το εύθραυστο της θέσεως του…
Τα εύφλεκτα υλικά εξάλλου, στη Συρία δεν εξέλειπαν ποτέ, με τους αλαουίτες, -παρότι μειοψηφία- , να έχουν τον έλεγχο των δομών της χώρας , προκαλώντας την μόνιμη και ανοιχτή δυσαρέσκεια των σουνιτών και των σκληρότερων σαλαφιστών.Το Ιράν βέβαια , και ο Λίβανος, βολεύονταν μια χαρά με τη Συρία του Άσαντ, ή έστω ότι είχε απομείνει από αυτήν μετά την έλευση της Αραβικής Άνοιξης, η οποία μάρανε μέχρι σαπίσματος το πάλαι ποτέ “ρόδο του Λεβάντε”…
Το διαρκές κακοφόρμισμα μια χαίνουσας πληγής, χωρίς να λαμβάνονται ουσιαστικά μέτρα για την ανάκτησή του ελέγχου στη Συριακή επικράτεια, ήταν νομοτελειακό ότι θα οδηγούσε σε αλλαγή status. Ο δε Άσαντ, όσο διαρκούσε αυτή η επίπλαστη παράταση εξουσίας του, δεν έδειξε να ενδιαφέρεται ανοιχτά για την καταπολέμηση και εξώθηση των ισλαμιστικών απειλών οι οποίες μέσω των κάθε λογής αναφυομένων τρομοκρατικών (για τη δύση) οργανώσεων, ήλεγχαν randomly μεγάλο μερος της Β-Β.Α. επικράτειας…
Και η απειλή εκ μέρους της Τουρκίας, μεγάλωνε διαρκώς και αυτή…όχι μόνο εδαφικά, αλλά κυρίως τεχνολογικά και από πλευράς δυνατοτήτων και νέων παραγόντων προβολής σκληρής ισχύος στα βόρεια σύνορα…
Αγνοήθηκαν…??..ίσως σε κάποιο βαθμό…
Από την άλλη πλευρά, η αλήθεια είναι ότι η Συρία του Άσαντ, δεν είχε την σκληρή ισχύ και τους πόρους (ένεκα και του επιβαλλόμενου εμπάργκο) να αντιταχθεί σθεναρά σε αυτή την εξέλιξη…όπως όμως εξίσου αλήθές είναι ότι και ο Άσαντ, δεν έδειξε ιδιαίτερη ζέση για μια ολόκληρη δεκαετία, να αντιταχθεί σθεναρά σε αυτή τη σήψη και τους μεταβαλλόμενους εδαφικούς ακρωτηριασμούς…
Πιθανόν αρκούνταν και ήταν ικανοποιημένος με την θεώρηση ενός Δαμασκοκεντρικού κράτους στα νότια, αδιαφορώντας για τα μεγάλα προβλήματα του βορά (ναι, ξέρω, κάτι σας θυμίζει αυτό για το “Αθηνοκεντρικο” κράτος και το μέγα έλλειΜμα προσοχής στον ελληνικό βορά..). Το ίδιο και η συριακή αλαουιτική ελίτ, η οποία κατείχε τη νομή της εξουσίας. Πηγαίνοντας όλοι μαζί, τους βόλους λίγο παραπέρα κάθε φορά. Όμως τα πράγματα περιπλάκησαν έτι περαιτέρω, με το ξέσπασμα της κρίσης στη Γάζα, τη μεγέθυνση της σύγκρουσης, της ανοιχτής εμπλοκής της Χεζμπολάχ και του Λιβάνου, το χτύπημα της ιρανικής πρεσβείας στη Δαμασκό, και βέβαια την για πρώτη φορά ανοιχτή ένοπλη αντιπαράθεση , μεταξύ Ιράν και Ισραήλ…
Η έλλειψη διορατικότητας λοιπόν , και η αδυναμία συμμετοχής στη διαμόρφωση των εξελίξεων (που κάποιοι άλλοι εξυφαίνουν για εσένα) , είναι σίγουρο ότι πάντα οδηγεί σε ανεπιθύμητες και δυσάρεστες καταστάσεις. Και αν στη σύγκρουση στη Γάζα, το σουνιτικό ισλάμ μέσω της Χαμάς και το αντίστοιχο σηϊτικό ισλάμ μέσω της Χεζμπολάχ, δεν είχαν πρόβλημα ώστε να συνεργαστούν εναντίον του προαιώνιου εχθρού τους , του Ισραήλ…στην τωρινή περίπτωση της Συρίας, κάτι τέτοιο φαντάζει ανεπίτρεπτο με το σκληρό σουνιτικό ισλάμ και την τζιχάντ να πρωτοστατεί…
Οι σουνίτες λοιπόν, τώρα πια, είναι άσπονδοι εχθροί με τους σηϊτες, και παρότι λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, αυτοί οι δύο συνεργάστηκαν, τώρα έπρεπε οι σουνίτες να ανατρέψουν τους Αλαουίτες και να περιορίσουν και να ακρωτηριάσουν το σηϊτικό Ιράν….
Περνώντας βέβαια η Συρία εκτός ελέγχου Άσαντ, σταματά η ροή ενισχύσεων, εξοπλισμού και υλικών από το Ιράν, προς τη Χεζμπολάχ….και τόοο η Χεζμπολάχ, όσο και η Χαμάς νοτιότερα, επιχειρησιακά έχουν περιοριστεί πολύ σημαντικά, δίνοντας πλέον βαθιές ανάσες στο Ισραήλ, το οποίο όχι μόνο καλοβλέπει, αλλά εξέθρεψε τις υπόψη εξελίξεις…έστω και αν έπρεπε να ανεχτεί στην εξίσωση το ρόλο του σουλτάνου Ερντογάν….εξ ου και η πρόσφατη συνάντηση των αρχηγών των μυστικών υπηρεσιών Τουρκίας / Ισραήλ…
Οι ΗΠΑ λοιπόν, και αυτές επωφελούνται από τις παραπάνω εξελίξεις, με ένα Ιράν, χωρίς “μακρύ χέρι” στην περιοχή, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να εξασφαλιζουν υπό τον έλεγχό τους στα κοιτάσματα του Κιρκούκ και της Μοσούλης…μέσω άλλων proxies, δηλαδή εν προκειμένω των Κούρδων. Και η Κίνα και η Ρωσία, που δραστηριοποιούνται ενεργά στις περιοχές της Μοσούλης, του Κιρκούκ και του Αρμπίλ, ούτε αυτές θα ήθελαν μεταβολή των υπόψη στοιχείων, τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν δυσμενώς τα συμφέροντά τους.
Η Τουρκία λοιπόν, καλοείδε την ευκαιρία, αφού ο υπόψη σχεδιασμός εξυπηρετούσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πρωτίστως τα δικά της συμφέροντα, εξασφαλίζοντας στα Ν-ΝΑ σύνορα την διεκδικούμενη buffer zone των 30 χιλιομέτρων. Τα οποία εκτιμώ ότι θα γίνουν πολύ περισσότερα, στην αναθεωρητική βάση που την χαρακτηρίζει και στη βάση του “εθνικού όρκου”, ενώ παράλληλα θα δώσει και τα απαραίτητα credits στη διαγωγή της, ιδίως στις σχέσεις της με τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ…
Με τα ενδεχόμενα πλέον ανοιχτά, για περαιτέρω εξοπλισμό και αναβάθμιση σχέσεων, παρά το “φάουλ” με τους S-400. Παράλληλα αναβαθμίζει το ρόλο της ως ξεκάθαρη περιφερειακή δύναμη, έχοντας προς το παρόν εξασφαλίσει τη μη δημιουργία κουρδικού κράτους, σε περιοχή που να επηρεάζει την υφιστάμενη επικράτειά της…
Η Ρωσία αντίστοιχα, μετά τη Ντόχα, αναγνωρίζει και αυτή το ρόλο της Τουρκίας, όπως και η Ε.Ε., και επί του παρόντος δείχνει ικανοποιημένη με τη διατήρηση της πολύτιμης παράκτιας Β-Β.Δ. συριακής εδαφικής λωρίδας, η οποία της εξασφαλίζει τη διατήρηση των βάσεων της Ταρτούς και της Λαττάκειας…
Υπόψιν, ότι ένας στρατός των 40-50 χιλιάδων τζιχαντιστών μαχητών με τον ανάλογο δυτικό και όχι μόνο εξοπλισμό, από πλευράς συγκέντρωσης-εκπαίδευσης και εξοπλισμού του, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Ιδίως σε μιά περιοχή όπως η Β.-Β.Α. Συρία που τα δίκτυα πληροφοριών έχουν πάρει φωτιά, συνεπικουρούμενα από HUMINT, OSINT, IMINT,SIGINT , GEOINT, δορυφόρους και ένα σωρό ηλεκτροοπτικούς αισθητήρες…..
Οπότε , αν μη τι άλλο, οξύμωρη η μη ρωσική αντίδραση, κατά την εκδήλωση της “αιφνιδιαστικής ” επίθεσης – διείσδυσης των τζιχαντιστών στο Χαλέπι…αλλά και στη Χάμα και στη Χομς και στη Δαμασκό. Οι ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις, θα μπορούσαν να επέμβουν αποτελεσματικά, από τις πρώτες ώρες, αλλά κάτι τέτοιο δεν εκδηλώθηκε…
Αντίθετα είδαμε να φεύγουν από την Ταρτούς οι ναυτικές Μονάδες του ρωσικού στόλου για άσκηση στο Αιγαίο, όπου είχαμε και ένα αναπάντεχο δώρο εκ μέρους της ρωσικής πλευράς, η οποία τυπικά ζήτησε την άδεια μας για τη διεξαγωγή της άσκησης, σε περιοχή κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (ΑΟΖ με Αίγυπτο), μη αναγνωρίζοντας το τουρκλολυβικό μνημόνιο. Παρόλα αυτά, να μην παίρνουν τα μυαλά μας αέρα…κίνηση τακτικής ήταν για “υπενθύμιση¨ προφανώς των συμφωνηθέντων με τον Ερντογάν, για τους δικούς τους λόγους. Και να μην ξεχνάμε ότι στις διεθνείς σχέσεις, δεν υπάρχουν ούτε φιλίες, ούτε έχθρες, ούτε βέβαια προσωπικές σχέσεις…υπάρχουν μόνο συμφέροντα… συμφέροντα και ισχύς…
Και δεν θα πρέπει να διαλάθουν της προσοχής και οι ταυτόχρονες με την εκδήλωση της επίθεσης στο Χαλέπι, προσπάθειες ανατροπής του Άσαντ, με πραξικόπημα εντός της Δαμασκού, ξεκάθαρο σημάδι δραστηριότητας μυστικών υπηρεσιών…
Παρά το προ ολίγων μηνών αίτημα συνάντησης Ερντογάν- Άσαντ, στη Νέα Υόρκη , και την προ ολίγων ημερών επανάληψή του για τηλεφωνική συνομιλία τους σύμφωνα με τις δηλώσεις Ερντογάν, ο Άσαντ δεν ανταποκρίθηκε…παρόλα αυτά, είναι παραπάνω από δεδομένο ότι το μήνυμα το έλαβε μέσω των καταλλήλων διαύλων, αλλά ο Άσαντ όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν φάνηκε να υποκύπτει στις επιδιώξεις Ερντογάν…και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους…
Ένας Ερντογάν, ο οποίος ξεκάθαρα προ ολίγων ημερών, με δηλώσεις του προέτρεπε τους τζιχαντιστές να κινηθούν προς τη Δαμασκό, ενώ ομοίως ξεκάθαρος ήταν ο συμβολισμός της ανάρτησης της τουρκικής σημαίας στο καταληφθέν Χαλέπι. Με την κατάληψή του, άρρηκτα συνυφασμένη , με τον εθνικό όρκο του Κεμάλ , ο οποίος αναβιώνει στο σημερινό τουρκικό όραμα…(στον εθνικό όρκο βέβαια, συγκρατείστε ότι περιλαμβάνονται τόσο η Μοσούλη και το Κιρκούκ, αλλά και η “Σελανίκ”)..
Υπόψιν, ότι κατά τις πρώτες ημέρες της επίθεσης, σηϊτικές πολιτοφυλακές από το Ιράκ, που προσέτρεξαν να συνδράμουν τις δυνάμεις του Άσαντ, βομβαρδίστηκαν ανηλεώς από …αμερικανικά αεροσκάφη. Ενώ σήμερα, μετά την κατάληψη της Δαμασκού, αμερικανικά αεροσκάφη, βομβάρδίζουν τις δυνάμεις των…. τζιχαντιστών!!! Ναι, είναι οι ίδιοι που μέχρι χθες τους προστάτευαν.
“Προληπτικοί¨βομβαρδισμοί, υπό τον φόβο ότι, αυτοί (οι τζιχαντιστές) μπορούν να καταστούν ανεξέλεγκτοι, σε σχέση με τις προβλέψεις του αρχικού σχεδιασμού…
Παρά τις διαβεβαιώσεις του μέχρι πρότινος -και παραμένει- επικηρυγμένου αρχηγού της “αντιπολίτευης” Τζαλανί, ο οποίος έδωσε εντολη να πάψουν οι πυροβολισμοί και να μην υπάρχει αναρχία και αταξία, μετά και την κατάληψη της Δαμασκού, οι τζιχαντιστές τόσο στη Δαμασκό όσο και στις λοιπές πόλεις, έχουν επιδοθεί σε λεηλασίες και κάθε είδους βιαιοπραγίες κυρίως, εναντίον υποστηρικτών του Άσαντ…
Ενώ η “μπάλα” πήρε και κάποιες μη αρεστές πρεσβείες…( όχι βέβαια των Η.Π.Α.)…
Η δε δηλωση του πρωθυπουργού της κυβέρνησης Άσαντ Τζαλαλί, ότι θα συνεργαστεί με την “αντιπολίτευση”, δηλαδή τους τζιχαντιστές, την ίδια στιγμή που ο Άσαντ κατέφευγε στη Ρωσία όπου του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλούν. Ο Τζαλαλί βέβαια, μάλλον αποτελεί ήδη παρελθόν, με κάποιον Αλ Μπασίρ, να εμφανίζεται ήδη στο προσκήνιο ως ο επόμενος “μεταβατικός” , αφού είχε ήδη ράψει το πρωθυπουργικό κουστούμι. Ο Άσαντ βέβαια, γνωρίζοντας την κατάληξη των Σαντάμ και Καντάφι, προτίμησε τη σχετική σιγουριά τηςδιαφυγής που του προσφέρθηκε, αντί για το άδοξο και εξασφαλισμένο φυσικό τέλος του..
Και σίγουρα θα θυμήθηκε τα προφητικά λόγια του “αντάρτη” Καντάφι στη Σύνοδο των Αραβικών κρατών στη Δαμασκό το 2008, με τα οποία προεξοφλούσε το τέλος των Αράβων ηγετών, σε μια απέλπιδα προσπάθεια ένωσής τους. Και κρίνω ως ιδιαιτέρως σκόπιμο να τονίσω, σε όλους όσους σκέφτονται δυτικότροπα και ευαγγελίζονται “δημοκρατίες” στον αραβικό κόσμο, ότι η δυτικού τύπου δημοκρατία, είναι εξόχως αντιφατική και ως εκ τούτου συγκρουσιακή, με το ισλάμ.
Το οποίο ισλάμ, αποτελεί ένα μίγμα θρησκειοκεντρικού και πολιτειοδικαϊκού συστήματος εξουσίας και διοίκησης, το οποίο προϋποθέτει πίστη σε αυτό που ξεκάθαρα πρεσβεύει : υποταγή! Για όσους λοιπόν ευαγγελίζονται “δημοκρατική ” μετάβαση στη Συρία , οι σχεδιαστές των εξελίξεων , γνωρίζουν πολύ καλά, ότι αυτό το μοντέλο δεν πρόκειται να περπατήσει. Οδεύουμε λοιπόν, σε κάτι άλλο, όπως στα ήδη “επιτυχημένα” παραδείγματα των failed states , τα οποία όμως εξυπηρετούν τα μάλλα τα συμφέροντα των σχεδιαστών, είτε σε κάτι νέο, με πιθανή νεότερη χωροταξική αναδιανομή, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει και νεότερη ανακατανομή των συνόρων ή όχι…
Και σίγουρα, παρά τη διατήρηση (προς το παρόν), των ρωσικών βάσεων στη Μεσόγειο, το μεγαλοπρεπές “άδειασμα” της κυβέρνησης Άσαντ και μια Συρία “αφημένη στη μοίρα της”, έχουν δημιουργήσει προβληματισμό, για όσες χώρες καλοέβλεπαν τη Ρωσία και κατ’ επέκταση τους BRICS, ώς έναν αξιόπιστο πόλο σταθερότητας στις ανακατανομές ισχύος που εμφανίζονται ιδιαίτερα στο χώρο της ΝΑ Μεσογείου. Για τα καθ’ ημάς, έχω να προσθέσω, ότι οι εξελίξεις στη Συρία, όπως και οι αντίστοιχες στη Λιβύη, ή στο Ναγκόρνο -Καραμπάχ, αποδεικνύουν περίτρανα , ότι οι “κακοφορμισμένες καταστάσεις” , που τραβάνε σε βάθος χρόνου και δεν αντιμετωπίζονται σύντονα και έγκαιρα, , μόνο χειρότερα μπορούν να πάνε…
Και σαφώς αναφέρομαι στα ελληνοτουρκικά και στο κυπριακό..
Αναφορικά, με το ρωσικό “άδειασμα” ή το βαρύτερο “προδοσία” που ακούγεται προς τη Συρία, …θα υπενθυμίσω για ακόμα μια φορά τον πολιτικό ρεαλισμό και τα συμφέροντα στις διεθνείς σχέσεις, κατά τον Θουκυδίδη. Και αυτά θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη , από μιά χώρα (τη χώρα μας), η οποία βρίσκεται στις παρυφές της νέας κρίσης , έχει βεβαρημένο παρελθόν στα ελληνοτουρκικά, αλλά και “βαραίνει την καμπούρα της” μια ξεκάθαρη αντικειμενική προδοσία, όπως αυτή του Κυπριακού…
Αυτά προς το παρόν…
Η κατάσταση στην περιοχή της κρίσης, είναι ακόμα ρευστή…υπόψιν, ότι σε λιγότερο από 10 μέρες οι τζιχαντιστές έφτασαν στη Δαμασκό, σχεδόν χωρίς ντουφεκιά…συγκρατείστε το….ως αδιαμφισβήτητο σημάδι ότι υπήρξε πρότερος σχεδιασμός και προσυνεννόηση. Για όσους έχουν αποθέσει τις ελπίδες τους, είτε σε Τραμπ, είτε σε Πούτιν, καλό θα είναι να βγάλουν τα μυωπικά γυαλιά, να ξαναδούν τα εθνικά συμφέροντα και να στίψουν το μυαλό τους, για το πως η χώρα με την κατάλληλη αξιοποίηση των υφισταμένων πηγών ισχύος, θα μπορούσε να εκπέμψει μια στοιχειώδη σοβαρότητα και αποτροπή…
Έστω και πηγαίνοντας στο Λίβανο με Ηρακλή… έστω και χωρίς Φάλκον…
Υ.Γ. 1: Επαγγελματικά μιλώντας , τα συγχαρητήρια μου, στους σχεδιαστές και στην εκτέλεση…
Stand alone ενότητα για μάθημα-μελέτη σε subversion ops (επιχειρήσεις ανατροπής καθεστώτων) , σε Σχολές Πολέμου, Σχολές και Κολλέγια Άμυνας, Διπλωματικές Ακαδημίες, Σχολές Στρατηγικών Πληροφοριών και Intelligence κάθε είδους και επιπέδου…
Extra fine and extra thin planning process, including decision and action layers, with ad hoc instant trimming wherever and whenever needed…
(Εξαιρετική σχεδίαση , συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων λήψης απόφασης και δράσης, με εξ επί τούτου άμεσες παρεμβάσεις, οποτεδήποτε και οπουδήποτε χρειάστηκε…)
Υ.Γ. 2: Proxy δρώντες…
Proxy states : για τις Η.Π.Α., το Ισραήλ και η Τουρκία…
Για το Ισραήλ, είναι η Τουρκία….
Για το Ισραήλ, επιπλέον είναι οι Δρούζοι στα υψώματα του Γκολάν, οι οποίοι θα κάνουν τη “βρώμικη δουλειά”…
Για τη Ρωσία και το Ιράν, η Συρία…
Για την Τουρκία, proxy δρων στους σχεδιασμούς και επί του πεδίου…η SADAT..
Για τη SADAT, και τη ΜΙΤ, η Χαγιάτ Ταχριρ Αλ Σαμ, και το συνοθύλλευμα των τζιχαντιστών…
Αν κρίνω από το πρόσφατο παρελθόν, το μέλλον της Συρίας δεν προβλέπεται ευοίωνο…και θα έχουμε κοντύτερα μας, άλλο ένα failed state, όπου μια interim “μεταβατική κυβέρνηση”, αρεστή και χρήσιμη στους δρώντες, θα αναλάμβανε τα ηνία της διακυβέρνησης, μέχρι να διεξαχθούν “δημοκρατικές εκλογές”…
Εν τω μεταξύ, οι αποσχίσεις, τα κινήματα, οι ταραχές, η ανασφάλεια και η αστάθεια θα δίνουν και θα παίρνουν στην περιοχή..
Και το υπόψη failed state , θα παραμένει ως νεότερος παράγοντας αστάθειας και διαρκούς πηγής αναταραχών και συγκρούσεων, οι οποίες με ευκολία θα μπορούσαν να επιδράσουν αποσταθεροποιητικά, τόσο σε Κύπρο, όσο και στη χώρα μας…
Και γιατί όχι, να μεταφέρουν την κρίση, σε πεδία εθνικής κυριαρχίας ή κατ’ ελάχιστον εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων…
Υποθετικά μιλώντας, το νέο μόρφωμα στη Συρία, θα μπορούσε να οριοθετήσει καταχρηστικά ΑΟΖ με την Τουρκία ή με το αντίστοιχο κατοχικό μόρφωμα της “ΤΔΒΚ” στη ΝΑ Μεσόγειο…
Και πως θα επιδρούσαν τέτοιες εξελίξεις στα εθνικά μας συμφέροντα…??..
Επιπρόσθετα δε, για την 5η φάλαγγα εντος των τειχών η οποία ενισχύεται από τέτοιες καταστάσεις, ο κάθε σώφρων αντιλαμβάνεται ότι αυτή θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί οποτεδήποτε πλέον ως ενεργούμενο, αλλά παρόλα αυτά φαίνεται να βολεύει καλύτερα ο στρουθοκαμηλισμός και η επιλεκτικά επιδεικνυόμενη “άγνοια” , εκ μέρους του κράτους των Αθηνών. Σε ένα ελλαδικό κράτος, το οποίο έχει απεμπολήσει εδώ και χρόνια τον εθνικό ελληνικό χαρακτήρα και επιδιώξεις του, και το οποίο περιορίζεται όλο και περισσότερο στα Αθηνοκεντρικά όρια, οι ελληνορθόδοξοι της Συρίας και αλλαχού, μην θρέφετε φρούδες ελπίδες και προσδοκίες…
Το υπόψη κράτος, όχι μόνον δεν μπορεί να σας προσφέρει καμία βοήθεια, αλλά ούτε στοιχειωδώς να αυτοβοηθηθεί..
Υ.Γ.3 : Είναι πολύ νωρίς να γίνει εκτίμηση για την τελική διαμόρφωση της κατάστασης…
Το περιβάλλον , είναι ακόμα δυναμικό και σε εξέλιξη και δεν δύναται να γνωρίζει κανείς εκ των εξωτερικών παρατηρητών με ακρίβεια, ούτε τα συμπεφωνημένα, ούτε και κατά πόσο αυτά, θα γίνουν σεβαστά και θα τηρηθούν. Παρά τις όποιες βαρύγδουπες και λιγότερο βαρύγδουπες ανακοινώσεις. Και πάντοτε θα ελλοχεύει ο κίνδυνος για μιά νέα εστία έντασης, εάν η Ρωσία δει ότι προσβάλλονται τα συμφέροντα και οι σχεδιασμοί της, είτε στην Ουκρανία, είτε στην Ανατολική Μεσόγειο. Προς τα παρόν, η εικόνα που δείχνει, είναι αυτή που δείχνει μια Ρωσία να συμβιβάζεται…εντός προκαθορισμένων ορίων πάντοτε..
Όμως και πάλι για τους γνώστες, η παραπλάνηση είναι μέρος της ρωσικής φιλοσοφίας…ιδίως της στρατιωτικής και των διεθνών της σχέσεων (παραμένει να μου προκαλεί εντύπωση, η μη εμπλοκή της Wagner,ως δύναμη αμέσου ετοιμότητας overseas..). Σχετικά λοιπόν με τις ρωσικές επιδιώξεις και συμφέροντα, τα Βαλκάνια, είναι μια εν δυνάμει τέτοια περιοχή, που μπορεί εύκολα να δώσει νέα σοβαρή κρίση , είτε με το Κόσσοβο/Σερβία, είτε στη Β/Ε με την κατ’ ουσίαν “νεκρή” συμφωνία του Dayton, είτε βέβαια με τα ελληνοτουρκικά…
Στην ιδιάζουσα εθνική μας περίπτωση, θεωρώ δε, ότι αν δημιουργηθεί κουρδικό κράτος, επαγωγικά σκεπτόμενος, οι απώλειες και η πίεση που θα δεχτεί η Τουρκία, αναγκαστικά θα δημιουργήσουν ντόμινο εξελίξεων στο Αιγαίο, ως το απαραίτητο εξισορροπητικό αντιστάθμισμα. Δυστυχώς, η παρούσα συγκυρία και οι τρέχουσες διεθνείς/περιφερειακές εξελίξεις, βρίσκουν τη χώρα μας γονατισμένη, οικονομικά σιδηροδέσμια, με έλλειμμα ισχύος, έλλειμμα προετοιμασίας, αλλά και με έλλειμμα πρόθεσης υπεράσπισης εθνικής κυριαρχίας και αντιστοίχων κυριαρχικών δικαιωμάτων…
Το δε αντίστοιχο έλλειμμα ηγεσίας στη χώρα και η απουσία στιβαρών ηγετικών πολιτικών μορφών οι οποίες θα έπρεπε να μεταδώσουν εθνικό όραμα και να προτάξουν τα εθνικά συμφέροντα , είναι παραπάνω από ορατά, δημιουργώντας βάσιμους προβληματισμούς και ανησυχία για τα περαιτέρω. Και η σημερινή ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, σύμφωνα με την οποία : ” Η Αθήνα χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ και την …!!!!…(sic)… επιστροφή στη δημοκρατική ομαλότητα…!!!…”, αυτό ακριβώς κάνει…
Μας επιτείνει την ανησυχία για την πνευματική διαύγεια ορισμενων στην κυβέρνηση. Μας μιλά για “δημοκρατική ομαλότητα”, με την Χαγιάτ Ταχριρ Αλ Σαμ να έχει καταλάβει τη Συρία, δηλαδή μια επίσημα καταχωρημένη τρομοκρατική οργάνωση εκ ,μέρους της Δύσης. Αλλά ξέχασα…υπάρχουν καλά και κακά τζιχάντια. Όταν δρουν από μόνα τους, είναι κακά. Όταν δρουν με τις εντολές του θείου Σαμ, είναι καλά, και συνεισφέρουν στην επιστροφή στη δημοκρατική ομαλότητα…
Όπως ακριβώς το λέει και η Αθήνα…”ως πιστός και προβλέψιμος σύμμαχος”….
Και μάλλον για αυτό, δεν έβγαλε άχνα για την κατάληψη της Συριακής Πρεσβείας στο Ψυχικό απο αντικαθεστωτικούς….
Και όπως διά στόματος Τραμπ μάθαμε, “η κρίση στη Συρία, δεν μας ενδιαφέρει καθόλου..”….
Εξάλλου και οι 75 μέχρι στιγμής σημερινοί έξοδοι μαχητικών αεροσκαφών της US CENTCOM, για να βομβαρδίσουν στόχους του ISIS και των τζιχαντιστών (τοπικοί ηγέτες, πολέμαρχοι, συγκεντρώσεις δυνάμεων, εξοπλισμοί), αυτό αποδεικνύουν…πως “δεν τους ενδιαφέρει καθόλου” η υπόψη σύγκρουση …μα καθόλου…
Εσεις λοιπόν συγκρατείστε ότι οι Η.Π.Α., δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την κρίση…
Όπως και κατά δήλωση Κατσιματίδη, ότι ο Trump δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την Ελλάδα της κυβέρνησης Μητσοτάκη…
Να ανησυχούμε.??
