Πολλοί αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συμβεί στις ημέρες μας μια ναυτική τραγωδία σαν αυτή του Costa Concordia. Για τους γνώστες, όμως, του ναυτιλιακού κλάδου το ερώτημα είναι διαφορετικό. Αυτοί διερωτώνται πώς δεν είχε συμβεί μέχρι σήμερα ένα τέτοιο δυστύχημα.
Σήμερα ο τομέας της κρουαζιέρας γνωρίζει άνθηση. Διαρκώς ναυπηγούνται νέα, πιο μεγάλα σκάφη. Η νέα γενιά τέτοιων πολυτελών πλοίων μπορεί να μεταφέρει έξι χιλιάδες επιβάτες και 1.800 άτομα πλήρωμα. Αναλόγως διογκώνονται και τα προβλήματα. Τα πληρώματα, μαζεμένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, όμως, αδυνατούν να ελέγξουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και να καθοδηγήσουν τους επιβάτες στην ασφάλεια αφού συχνά δεν μπορούν καν να μιλήσουν την ίδια γλώσσα.
Το 60 έως 80% των ατυχημάτων που συμβαίνουν στη θάλασσα είναι αποτέλεσμα ανθρώπινου σφάλματος. Και μπορεί οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις που διαχειρίζονται αυτά τα θεόρατα σκάφη να αναλαμβάνουν τη δέσμευση να εκπαιδεύσουν άρτια τους αξιωματικούς, η προετοιμασία του υπόλοιπου προσωπικού, όμως και ιδιαίτερα όσων έχουν καθημερινή επαφή με το επιβατικό κοινό δεν είναι η αναμενόμενη, δηλαδή, το πλήρωμα ενός κρουαζιερόπλοιου είναι πολύ λιγότερο εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση περιστατικών άμεσης ανάγκης από ό,τι το πλήρωμα ενός επιβατικού αεροσκάφους.
Αλλά και οι πλόες των κρουαζιερόπλοιων γίνονται όλο και πιο παράξενοι, σε εξωτικά νερά ή στους πάγους των πόλων, μακριά από τους δρόμους της ναυσιπλοΐας και τους σταθμούς έρευνας και διάσωσης. Τα βασικά συστήματα διάσωσης αυτών των τεράστιων κρουαζιερόπλοιων, όπως είναι οι σωσίβιες λέμβοι και σχεδίες δεν διαφέρουν πολύ από αυτά που διέθετε ο «Τιτανικός».
Δεν πρέπει να ξαναζήσουμε μια ναυτική τραγωδία για να γίνουν τα απαραίτητα βήματα, ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια και προστασία επιβατών και πληρώματος. Και το Costa Concordia δεν είναι παρά ο κώδωνας του κινδύνου και πρέπει να μας ξυπνήσει!
