Μεγάλες (και μάλλον ανεξέλεκτες) διαστάσεις προσλαμβάνει η άγρια (φραστική προς το παρόν) κόντρα, με πολιτικές και άλλες διαστάσεις, που έχει έχει ξεσπάσει μεταξύ του γνωστού Κύπριου δημοσιογράφου( συνεργάτη αρκετών κυπριακών ΜΜΕ &) της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ κ. Μακάριου Δρουσιώτη και αρκετών Ελληνικών και Κυπριακών πολιτικών φορέων. Αφορμή για την μεγάλη κόντρα που έχει ξεσπάσει η οποία αποτυπώνεται και στις σελίδες της έγκριτης Αθηναϊκής εφημερίδας μια έρευνα που έκανε ο συνάδελφος κ. Δρουσίωτης για τον Α. Παναγούλη και δημοσιεύτηκε στις 13 και 14 Αυγούστου όπου ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζει τον αμείμνστο Α. Παναγούλη συνεργάτη της τότε Ελληνικής ΚΥΠ!
Οι αντιδράσεις στα όσα ισχυρίζεται σε κείμενα και ρεπορτάζ του ο Μ. Δρουσιώτης είναι αξύτατες σε πολλά επίπεδα και τον έχουν φέρει αντιμέτωπο με αγωνιστές εναντίον της δικτατορίας σε Ελλάδα και Κύπρο, στρατιωτικούς και πολιτικά προσώπα που υπήρξαν συναγωνιστές με τον Αλέξανδρο Παναγούλη. Σήμερα το θέμα προσλαμβάνει περαιτέρω διαστάσεις με νέα καταγγελία(Νο2) την οποία δημοσιεύουμε αυτούσια μιας και το θέμα δημοσιογραφικά πέραν της Ελευθεροτυπίας -που αναγκαστικά προβάλει μέσω επιστολών που δημοσιεύει ως αντιδράσεις στα γραφόμενα του κ. Δρουσιώτη- μόνο το Greek American News Agency ανέδειξε κρίνοντας το ως αρκετά σοβαρό ζήτημα το οποίο χρήζει όχι μόνο προβολής αλλά αποτελεί και μια μεγάλη αφορμή για αναδήφιση ιστορικών γεγονότων της νεότερης ιστορίας του Ελληνικού και Κυρπιακού έθνους. Την σκληρή σε ύφος και λόγο καταγγελία συνυπογράφουν οι : Δημήτρης Αλευρομάγειρος, αξιωματικός του Ε.Σ. ε.α., Αβράμης Γιώργος – συνταξιούχος Ανδρουτσόπουλος Κώστας – τ. νομάρχης, Βερυβάκης Ελευθέριος – τ. υπουργός – βουλευτής, Γιώτας Ευστάθιος – τ. υπουργός – βουλευτής, Παναγούλης Ευστάθιος – τ. υπουργός – βουλευτής, Ζαμπέλης Νίκος – επιχειρηματίας, Κλωνιζάκης Αρτέμιος – ιατρός, Κλωνιζάκης Ιωάννης – τ. δήμαρχος Χανίων, Κρητικός Παναγιώτης – τ. αντιπρόεδρος Βουλής, βουλευτής, Μωράκης Γιώργος – επιχειρηματίας, Νικολαΐδης Νίκος – γ. γραμματέας Ένωσης Κέντρου , Πάνος Άρης – δρ. πολιτικών επιστημών , Τσάνου Δώρα – τ. δημόσιος υπάλληλος και σύμφωνα με πληροφορίες μας το κύμα των αντιδράσεων αναμένεται να φέρει καί άλλα ονόματα στο τραπέζι της αντιπαράθεσεις.
Συνέχεια του προηγούμενου mail μας [ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ της 20ης Αυγούστου 2008] και διατηρώντας επισης τη θέση μας "περι μη συζητησης με ατομα ως ο ΜΔ", διαβιβάζουμε τη συνεχεια καταγγελίας, των παναξιων συναγωνιστών-συντρόφων του Αλεξανδρου Παναγουλη,
Επιμένουμε όμως οτι όπως κανένας σκωλικοτερμιτοχαμαιλαίοντας δεν μπορει να αγγιξει τον Τσε Γκεβάρα , έτσι και απο πουθενα και κανένας επίσης σκωλικοτερμιτοχαμαιλαίοντας δεν μπορει να αγγίξει , ουτε τριχα απο τον Αλέκο Παναγουλη,
Απλά σημειώνουμε οτι αυτου του ειδους τα δημοσιεύματα[ως του Μ.Δ.] δεν ειναι ασχετα με την αθώωση της χουντας και δεν ειναι ασχετα με την προσπαθεια ενταφιασμου του Κυπριακου με σχεδια τυπου Αννάν υπέρμαχος των οποιων ηταν και συνεχιζει-ο ανοητος[επιεικης έκφραση]- να ειναι ο Μ.Δ.
Δημητρης Αλευρομαγειρος
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ (Συνέχεια-Απάντηση) Νο 2
Αθήνα, Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008
Είναι αλήθεια ότι η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Νο1 της 18ης Αυγούστου 2008 κατά των δυο δημοσιευμάτων του Δρουσιώτη Μακαρίου εκ Κύπρου, 1) της 13ης Αυγούστου 2008, Τετάρτη, «Ο Αλέκος Παναγούλης στα πλοκάμια της ΚΥΠ και 2) της 14ης Αυγούστου, Πέμπτη, «Η ΛΥΣΗ του Μυστηρίου της Συνεργασίας Γεωρκάτζη-Παναγούλη», δημοσιεύτηκε ακέραιη και χωρίς καθυστέρηση στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» – 20 Αυγούστου 2008, Τετάρτη. Γι' αυτό ευχαριστούμε την εφημερίδα.
Όμως ο συντάκτης των δημοσιευμάτων δεν κλείνει το θέμα. Έτσι, μας εξαναγκάζει σε Συνέχεια-Απάντηση Νο2.
Με κάλυμμα τον ισχυρισμό, τάχα ή αληθινά, ότι «διαφωνεί» με την δογματική θέση μας (!;) περί «μιας και μόνης αλήθειας» (!;), επιμένει και συνεχίζει. Γι' αυτό αν και ζητούμε συγγνώμη συνεχίζουμε και επιμένουμε.
– ΠΡΩΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης Μακάριος, ναι μεν τονίζει: «Δεν αμφισβήτησα την αγνότητα και τον πατριωτισμό του Αλέκου Παναγούλη, αλλά τα κίνητρα του Γεωρκάτζη, ο οποίος τον χρησιμοποίησε. Και γι' αυτό επιμένω.
Όμως, η μόνη και κατηγορηματική απάντησή μας στον πιο πάνω ισχυρισμό του Δρουσιώτη Μακάριου είναι ότι: «Δεν χρησιμοποιηθήκαμε από κανένα. Ούτε από τον Γεωρκάτζη ούτε από την «σκληρή Χούντα» εναντίον της «μαλακής Χούντας» – που ανακηρύσσει δια του Σωτήρος-Γ. Παπαδόπουλου, ελπίδα της Δημοκρατίας. Γιατί το μόνο που συνέβη ήταν ότι χρησιμοποιήσαμε τα όπλα που απεστέλοντο από την Κύπρο για την Απόπειρα Τυραννοκτονίας της 13ης Αυγούστου 1968 και τις υπόλοιπες αντιστασιακές πράξεις κατά της Χούντας των Αθηνών.
Η πιο πάνω συμπεριφορά μας επεβλήθη απ' το χρέος απέναντι στην Δημοκρατία και τα Ιδεώδη της Πολιτικής Ελευθερίας του Ελληνικού Λαού.
– ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Στην ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Νο1 (Σημείον 2) τονίζαμε με έμφαση. Ο Δρουσιώτης Μακάριος: «Αποπειράται να εμφανίσει, όπως δεν είναι η αλήθεια – ολόκληρο το εγχείρημα, στην σύλληψη και την εκτέλεσή του από τον Αλέξανδρο Παναγούλη και Αντιστασιακούς Ελλαδίτες του εσωτερικού και εξόριστους αντιστασιακούς του εξωτερικού σαν απόφαση ή συναπόφαση (;) του Γεωρκάτζη και των χουντικών (;) συνεργατών του. Όμως με αυτόν τον τρόπο διαστρεβλώνει, κακοποιεί, αφανίζει την μόνη αλήθεια, που σε όλους μας ήταν και είναι γνωστή πως η απόπειρα τυραννοκτονίας σαν ιδέα, σαν σχέδιο, σαν προετοιμασία, σαν εκτέλεση – πλην των εκρηκτικών – ήταν έργο Ελλαδιτών Αντιδικτατορικών Αγωνιστών του Εσωτερικού και Εξωτερικού.»
Το «παραμύθι» ότι το πιο πάνω τάχα ήταν έργο του «Στρατιωτικού αρχηγού» της Ελληνικής Αντίστασης – Πολύκαρπου Γεωρκάτζη – εφεύρημα της φαντασίας της Χούντας (την ώρα της παντοδυναμίας του Γ. Παπαδόπουλου) πρέπει να τερματιστεί οριστικά.
– ΤΡΙΤΟΝ. «Το κτύπημα κατά του ΝΑΣΕΡ αποφασίστηκε στην Ελλάδα και από Ελλαδίτες κατά την Άνοιξη του 1968. Και έπρεπε να γίνει γρήγορα. Να είναι δε «στην καρδιά και το νου της Χούντας» γιατί
α) αυτό θα συντόμευε την ζωή της Δικτατορίας
β) θα τερμάτιζε το «παιχνίδι» της Χούντας με το Σύνταγμα της Δημοκρατίας
γ) θα γλίτωνε την ΚΥΠΡΟ – η οποία από το φθινόπωρο του 1968 αφοπλίστηκε από την ελληνική μεραρχία – από την περιπέτεια που με βεβαιότητα ερχόταν.
Στα 40 χρόνια που πέρασαν επανειλημμένες δηλώσεις μας το έχουν τονίσει (ίδε δηλώσεις Αλέξανδρου Παναγούλη, Ελευθερίου Βερυβάκη κ.ά.) που είτε συναποφάσισαν, είτε γνώριζαν την απόφαση. Δείγμα του γεγονότος ότι αυτό συνέβαινε ήταν ότι έτσι εκτιμάτο και από άλλους που σαν Αντιστασιακές Οργανώσεις και Αρχηγοί μίλησαν έγκαιρα για «θερμό καλοκαίρι» και μετά την απόπειρα για «ηρωϊκή πράξη».
– ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Η θεωρία και το αξίωμα που για πρώτη φορά χρησιμοποίησε η Χούντα κατά τις μέρες και ώρες πριν, κατά, μετά την Ανάκριση και Δίκη ότι τάχα ο Γεωρκάτζης ήταν ο «Στρατιωτικός Αρχηγός της ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ» ξαναστοιχειώνει στα γραπτά του Δρουσιώτη Μακάριου κατά προφανή περιφρόνηση «της θέσεως» του Αλέξανδρου Παναγούλη, όπως αναπτύχθηκε ενώπιων του Α. Στρατοδικείου Αθηνών στη Δίκη της Απόπειρας.
Εξάλλου και με πολλές άλλες μετά ταύτα δηλώσεις του αρνιόταν πεισματικά οτιδήποτε παρόμοιο παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε πλέον κανένας λόγος απόκρυψης ή διαστρεβλώσεως της αλήθειας.
Ολόκληρη η Υφήλιος – ίσως πλην Δρουσιώτη Μακάριου και των υποβολέων του – έκτοτε είχε πληροφορηθεί τον εξουθενωτικό σαρκασμό και τον διαλυτικό καγχασμό του Αλέξανδρου Παναγούλη που κατέρριπτε τον παρόμοιο ισχυρισμό του Βασιλικού Επιτρόπου στο ακροατήριο του Στρατοδικείου με το περίφημο: «Πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία στρατιώτης στρατολογεί Υπουργό Στρατιωτικών για δικούς του σκοπούς».
Έτσι είναι άνευ αξίας η επιστράτευση όσων φέρεται να έχει πει ο Γεωρκάτζης: «Για την ανάγκη να πέσει ένα μεγάλο κεφάλι της Χούντας.»
Ο οποίος προφανώς με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσε να αποφασίσει το κτύπημα του Αρχηγού της Χούντας.
– ΠΕΜΠΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης Μακάριος εννοεί δια των όσων συνέβησαν στην Κύπρο να βρίσκει στην «Απόπειρα κατά του Δικτάτορα» με τις Απόπειρες (στις οποίες τάχα δεν είχε ποτέ ο Δικτάτορας μερίδιον ;;;) κατά του Μακαρίου κοινό ή κοινούς παρανομαστές. Δικαίωμά του. Δεν μας αφορά. Ούτε η μυθιστορηματική και αλλόκοτη πλοκή παρόμοιων ιστορικών διηγήσεων του μας ενδιαφέρουν.
– ΕΚΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης Μακάριος υπερασπίζεται το πόρισμα του Ανακριτή Θεοφιλογιαννάκου Θ., που θεωρεί ακριβές – και χωρίς τις θεωρίες και τα θεωρήματα της δικτατορίας – για τα οποία χαρακτηριστικά λέγει ότι – τα πλείστα από αυτά επιβεβαίωσαν αυτόβουλα (!!!) δηλαδή χωρίς βασανιστήρια για τα οποία τίποτε ποτέ δεν άκουσε, ο Δρουσιώτης Μακάριος – ενώπιον του Στρατοδικείου Αθηνών πολλοί εκ των κατηγορουμένων.
– ΕΒΔΟΜΟΝ. Τέλος, ο Δρουσιώτης Μακάριος καταλήγει διασκεδαστικός !!! μιλώντας περί Αλέξανδρου Παναγούλη, και όσους επεχείρησαν την Απόπειρα Τυραννοκτονίας, ενθυμούμενος την Gladio (άραγε και τους Gladio-tores ή Gladiatores της Κύπρου ή της Ρώμης) για να μας βάλει ερωτήματα, που την αφορούν, αλλά δεν αφορούν την ΑΠΟΠΕΙΡΑ της 13ης Αυγούστου 1968.
Σαν τελευταίο σχόλιο σε όσα με τη σειρά των δημοσιευμάτων του ο Δρουσιώτης Μακάριος μας ανάγκασε να θυμηθούμε, θέλουμε να σημειώσουμε με έμφαση:
α) ότι επειδή εμείς και τότε και τώρα αρνούμεθα να ζούμε σε ραγιαδο-σκλαβοπάζαρα ακόμη και αν εκεί είχαμε την θέση Ευνουχο-φαναριωτών επανερχόμεθα στην καταγγελία και την διαμαρτυρία που διατυπώσαμε και την 18ην Αυγούστου 2008 και
β) επειδή δεν βρίσκουμε δυνατή την επικοινωνία – μετά την διαπίστωση των διαφορών μας – με την αντίληψη που εξέφρασε ο Δρουσιώτης Μακάριος, αρνούμεθα να ασχοληθούμε του λοιπού με οτιδήποτε προέρχεται απ' αυτόν.
Οι υπογράφοντες:
1. Αβράμης Γιώργος – συνταξιούχος
2. Ανδρουτσόπουλος Κώστας – τ. νομάρχης
3. Βερυβάκης Ελευθέριος – τ. υπουργός – βουλευτής
4. Γιώτας Ευστάθιος – τ. υπουργός – βουλευτής
5. Παναγούλης Ευστάθιος – τ. υπουργός – βουλευτής
6. Ζαμπέλης Νίκος – επιχειρηματίας
7. Κλωνιζάκης Αρτέμιος – ιατρός
8. Κλωνιζάκης Ιωάννης – τ. δήμαρχος Χανίων
9. Κρητικός Παναγιώτης – τ. αντιπρόεδρος Βουλής, βουλευτής
10. Μωράκης Γιώργος – επιχειρηματίας
11. Νικολαΐδης Νίκος – γ. γραμματέας Ένωσης Κέντρου
12. Πάνος Άρης – δρ. πολιτικών επιστημών
13. Τσάνου Δώρα – τ. δημόσιος υπάλληλος
