Γράφει ο Δημήτρης Καπράνος, Εφημερίς Εστία
Νά μέ συμπαθᾶτε, ἀλλά εἶδα μιά πρόσφατη συνέντευξη τοῦ κυρίου Κασσελάκη στήν τηλεόραση.
Καί τρελλάθηκα! Καί βέβαια, ἔχω νά πῶ ὅτι ὅλο αὐτό τό τουρλουμπούκι πού συμβαίνει στό κόμμα-συγκόλληση, τό ὁποῖο καβάλησε μιά σανίδα τοῦ σέρφ καί πήδησε ἐπάνω ἀπό τό κῦμα τῆς δυσαρέσκειας ἀπέναντι στήν ἀλλοπρόσαλλη πολιτική τοῦ «ΓΑΠ», ἡ ὁποία μᾶς ὁδήγησε στά ἀπαράδεκτα, ἄδικα καί ἀχρείαστα –ὡς ἀπεδείχθη– μνημόνια, ἔχει ἐπιπτώσεις σέ ὅλη τήν πολιτική σκηνή καί, φυσικά, στήν δική μας ζωή καί καθημερινότητα.
«Μιά χαρά παιδί ἦταν ὁ Στέφανος στήν Ἀμερική. Καί δουλειές ἔκανε καί τήν Ναυτιλία εἶχε μάθει γιά τά καλά. Τί τοῦ ’ρθε καί μπερδεύτηκε μέ ἕναν χῶρο τόν ὁποῖο δέν γνώριζε;» εἶπε προχθές ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους «μπρόκερς» τῆς ἑλληνικῆς ναυτιλιακῆς ἀγορᾶς.
Βέβαια, ἐμεῖς, πού γνωρίζουμε κάτι περισσότερο, ἔχουμε μάθει ὅτι ἕνας Ἕλληνας ἐφοπλιστής ἦταν ἐκεῖνος πού συνέστησε τόν Στέφανο στόν Κυριάκο Μητσοτάκη καί τοῦ πρότεινε «νά τόν βάλει στήν πολιτική.» Ἄν αὐτό εἶναι ἀλήθεια –καί μᾶλλον εἶναι– πρέπει νά ἀναγνωρίσουμε στόν πρωθυπουργό ὅτι «ἔχει μάτι» καί προέβλεψε ὅτι «δέν κάνει τό παιδί», ὅπως εἶχε πεῖ γιά ἕνα ἄλλο «παιδί» ὁ πατέρας του.
Τό «παιδί», ὅμως, ἐπέμεινε καί, χωρίς κανείς νά τό καταλάβει ἀλλά καί νά τό ἐξηγήσει, μέσα σέ ἐλάχιστο χρόνο, «πῆρε τό κόμμα» μέσα ἀπό τά χέρια τῶν διαχειριστῶν, ἐπιγόνων τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα!
Ναί, ἀλλά ἕνα Κόμμα καί μάλιστα «ἀριστερό», τό ὁποῖο ἔχει γευθεῖ τά ἀγαθά καί τά «τυχερά» τῆς ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα (διότι ἡ ἐξουσία στήν Ἑλλάδα δέν εἶναι ὅπως στίς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης) δέν εἶναι «εὔκολο μαγαζί». Στήν Ἑλλάδα τά κόμματα ἀποδίδουν μεγάλη σημασία στό οἰκονομικό τους κομμάτι, ἀσχέτως τοῦ ἄν, ὅταν ἀναλάβουν τήν διακυβέρνηση, τά «θαλασσώνουν» στόν τομέα τῆς Οἰκονομίας.
Καί μπορεῖ στό Ἀμέρικα τά δύο κόμματα πού ὑπάρχουν νά λειτουργοῦν μέ κανόνες τῆς ἐλεύθερης οἰκονομίας καί τοῦ ἐλεύθερου ἀνταγωνισμοῦ (δηλαδή ὡς ἑταιρεῖες), ἀλλά στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει ἡ «βιτρίνα», πού παρουσιάζει τά κόμματα ὡς καθαρά πολιτικούς ὀργανισμούς, τῶν ὁποίων ἡ μόνη φιλοδοξία εἶναι τό καλό τῆς πατρίδος καί τῶν πολιτῶν. Ἔ, δέν μπορεῖ ὅλα νά ἀλλάξουν «αὐθωρεί καί παραχρῆμα». Καί δέν μπορεῖ ὁποιοσδήποτε «περαστικός» νά χαλάσει μιά «μαγιά», τήν ὁποία κάποιοι ἄλλοι ἔχουν δαπανήσει πολύ χρόνο καί σκέψη γιά νά φτιάξουν, μέ αὐτήν ὡς βάση, τά «μαγαζιά» τους.
Μακάρι –ἄποψή μας– νά ἐμφανιζόταν κάποιος πού θά μποροῦσε –ἐν μιᾷ νυκτί– νά τά ἀλλάξει ὅλα, νά ἐγκαταστήσει τήν διαφάνεια στά οἰκονομικά τῶν κομμάτων, νά ἀλλάξει τήν νοοτροπία τῶν κομματικῶν στελεχῶν, νά κάνει τά κόμματα νά λειτουργοῦν «καθώς πρέπει». Αὐτά, ὅμως, δέν γίνονται μέ τό «τίκ-τόκ», μέ τά κοντομάνικα μπλουζάκια καί τίς βερμοῦδες, μέ τήν ἐκκεντρικότητα καί τήν «διαφορετικότητα» ὡς αἰχμή τοῦ δόρατος. Ὅπως λένε οἱ σοφοί –στήν πολιτική– Ἐγγλέζοι, «It takes time, my boy» (ἀπαιτεῖται χρόνος, ἀγόρι μου). Μᾶλλον ὁ Στέφανος δέν εἶχε διαβάσει τόν Ἐγγονόπουλο: «Ἐδῶ εἶναι Μπαλκάνια, δέν εἶναι παῖξε-γέλασε»…
