Από Εφημερίς Εστία
Καί κατηγορεῖτε ἐμᾶς γιά ὑπερπατριωτισμό ἐπειδή σᾶς λέμε ὅτι κάνετε διάλογο μέ τόν λάθος ἄνθρωπο; – Οἱ ἀσύλληπτα προκλητικές δηλώσεις τοῦ Τούρκου Προέδρου πού παραβιάζουν κατάφωρα τήν Διακήρυξη τῶν Ἀθηνῶν καί ἔμειναν ἀναπάντητες ἀπό τήν Κυβέρνηση, ἐνῶ ἀπεκρύβησαν ἀπό τούς τηλεοπτικούς σταθμούς – Ἰδού οἱ χάρτες τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ
Μέ ποιούς ὅρους ὁδεύουμε πρός διαπραγματεύσεις μέ τούς Τούρκους; Καί μέ ποιούς Τούρκους πᾶμε νά διαπραγματευθοῦμε; Μέ αὐτούς πού διεκδικοῦν τήν Θεσσαλονίκη;
Ὀργή δημιουργεῖται σέ κάθε ἐχέφρονα Ἕλληνα πού παρακολουθεῖ τήν προκλητική συμπεριφορά τῆς Ἀγκύρας. Σέ κάθε Ἕλληνα πού ἄκουσε τόν Ἐρντογάν νά μιλάει πάλι γιά «ἐθνικό ὅρκο», νά ἀμφισβητεῖ τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης καί νά ζητεῖ νά ἐπεκταθεῖ εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.
Διπλασιάζεται ἡ ὀργή ὅταν διαπιστώνει κανείς ὅτι ἀπάντησις σέ αὐτές τίς δηλώσεις, πού καταφώρως παραβιάζουν τήν Διακήρυξη τῶν Ἀθηνῶν, δέν δίδεται. Οὔτε ὁ Πρωθυπουργός, πού σπεύδει νά χαρακτηρίσει «ὑπερπατριῶτες» ὅσους ἀνησυχοῦν γιά τήν πατρίδα, εἶπε τό παραμικρό. Οὔτε ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, πού δήλωνε πώς ἡ «Γαλάζια Πατρίδα» τοῦ Ἐρντογάν δέν συνιστᾶ διεκδίκηση γιά τό Αἰγαῖο. Οὔτε κἄν ὁ λαλίστατος σέ ἄλλες περιπτώσεις κυβερνητικός ἐκπρόσωπος ἔλαβε ὁδηγίες νά ἀπαντήσει στά λεγόμενα ἀπό τόν Τοῦρκο Πρόεδρο. Τά ἐσωτερικά μικροπολιτικά ζητήματα τόν ἀπασχολοῦν περισσότερο. Ἀλλά αὐτό δυστυχῶς εἶναι τό ἐπίπεδο τῆς Κυβερνήσεώς μας… Ὅμως οὔτε τά κανάλια καί τά ἠλεκτρονικά ΜΜΕ ἀσχολήθηκαν μέ τό θέμα. Τό ἀπέκρυψαν. Γιατί ἄραγε;
Βαδίζουμε λοιπόν πρός διαπραγματεύσεις, ἐνῶ ἡ τουρκική πλευρά ὄχι μόνον δέν προβαίνει σέ καμμία κίνηση συμβιβασμοῦ ἤ καλῆς θελήσεως, ἀλλά ἀπεναντίας διατυπώνει συνεχῶς περισσότερες ἀξιώσεις. Πλέον δέν διεκδικεῖ μόνον θαλάσσιες ζῶνες ἐπί τῶν ὁποίων ἡ Ἑλλάς ἔχει κυριαρχικά δικαιώματα. Ἀπαιτεῖ καί χερσαία ἐπέκταση. Ὁ ἴδιος ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν ἤγειρε θέμα ἀξιώσεως ἐδαφῶν πού ἀνήκουν στήν Ἑλλάδα, τήν Βουλγαρία, τήν Συρία καί τό Ἰράκ, μιλῶντας τό Σάββατο γιά τήν «Τουρκία τοῦ Ἐθνικοῦ Ὅρκου». Αὐτό σημαίνει, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὅτι ὁ Ἐρντογάν θέλει νά ἐπεκτείνει τά σύνορα τῆς χώρας του, ὥστε νά περιλάβει καί τήν Θεσσαλονίκη. Μέχρι ἐκεῖ φθάνει ὁ λεγόμενος «Ἐθνικός Ὅρκος», μιά ὁριοθέτησις τήν ὁποία ἔθεσε τό τελευταῖο νομοθετικό σῶμα τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας τό 1920, ὡς διεκδίκηση γιά τά ὅρια τῆς Τουρκίας πού ἐπρόκειτο νά διαμορφωθεῖ μετά τήν ἧττα τῶν Ὀθωμανῶν κατά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τό κείμενο αὐτό, τό ὁποῖο οὐδέποτε ἀπέκτησε νομική ἰσχύ, κατηργήθη οὕτως ἤ ἄλλως μέ τήν ὑπογραφή τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Τό γεγονός δέ ὅτι ὁ Ἐρντογάν τό ἐπαναφέρει, ὡς μέρος τῶν διεκδικήσεών του, συνιστᾶ εὐθεία παραβίαση τῆς Συνθήκης αὐτῆς. Δέν εἶναι ἄλλωστε ἡ πρώτη φορά πού τό κάνει. Κατ’ ἐπανάληψιν ἔχει δηλώσει ὅτι θεωρεῖ τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης «παρωχημένη» καί ἔχει ἐκδηλώσει περιφρόνηση πρός αὐτήν.
Εἰδικώτερα, ὅπως μετέδωσε ὁ τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ, ὁ Ἐρντογάν δήλωσε:
«Δέν θά κοιτᾶμε τά δάκρυα ὁποιουδήποτε ἔχει βλέψεις στήν πατρίδα μας. Δέν θά ἀνεχτοῦμε κανέναν πού θά ἐπιχειρήσει κατά τῆς πατρίδας μας. Δέν θά ἐπιτρέψουμε καμμία ἐπέμβαση οὔτε στά 782 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα τῶν ἐδαφῶν τῆς πατρίδας μας, οὔτε στή γεωγραφία τοῦ Ἐθνικοῦ Ὅρκου»
Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι, σύμφωνα μέ τόν «Ὅρκο» αὐτό, τά σύνορα τῆς μελλοντικῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας συμπεριελάμβαναν τίς περιοχές τῆς Μακεδονίας μέχρι καί τήν Θεσσαλονίκη, τοῦ Κιρκούκ, τοῦ Χαλεπίου καί τῆς Μοσούλης. Βασιζόταν στίς ἀποφάσεις τῶν συνεδρίων τοῦ κινήματος τοῦ Μουσταφᾶ Κεμάλ, τοῦ Ἐρζερούμ τοῦ Ἰουλίου καί Αὐγούστου 1919 καί τῆς Σεβάστειας τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους.
Οἱ ἕξι προβλέψεις τοῦ τουρκικοῦ «Ἐθνικοῦ Ὅρκου» εἶναι:
1. Τό μέλλον τῶν περιοχῶν πού κατοικοῦνταν ἀπό Ἄραβες κατά πλειοψηφία, τήν στιγμή τῆς ὑπογραφῆς τῆς Ἀνακωχῆς τοῦ Μούδρου, θά καθοριστεῖ μέ δημοψήφισμα. Οἱ περιοχές οἱ ὁποῖες δέν βρίσκονταν ὑπό τήν κατοχή τῶν συμμάχων τήν περίοδο τῆς ὑπογραφῆς τῆς ἐκεχειρίας καί εἶχαν τουρκική-μουσουλμανική πλειοψηφία ἀποτελοῦν τήν πατρίδα τοῦ τουρκικοῦ ἔθνους.
2. Τό μέλλον τῶν περιοχῶν τοῦ Κάρς, Ἀρνταχάν καί Βατούμ θά καθοριστεῖ μέ δημοψήφισμα.
3. Τό καθεστώς τῆς περιοχῆς τῆς Δυτικῆς Θράκης θά καθοριστεῖ μέ τήν ψῆφο τῶν κατοίκων της.
4. Θά πρέπει νά ἐξασφαλιστεῖ ἡ ἀσφάλεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τῆς Θαλάσσης τοῦ Μαρμαρᾶ. Τό καθεστώς ἐλεύθερης διακινήσεως προϊόντων καθώς οἱ μεταφορές μέσω τῶν Στενῶν τοῦ Βοσπόρου καί τῶν Δαρδανελλίων θά καθορισθεῖ μεταξύ τῆς Τουρκίας καί τῶν ἄλλων ἐνδιαφερομένων κρατῶν.
5. Τά δικαιώματα τῶν μειονοτήτων θά ἐξασφαλιστοῦν μέ βάση τήν ἀμοιβαιότητα τῶν δικαιωμάτων τῶν μουσουλμανικῶν μειονοτήτων στίς γειτονικές χῶρες.
6. Μέ στόχο τήν ἀνάπτυξη τῆς χώρας σέ κάθε ἐπίπεδο θά πρέπει νά ἐξασφαλιστεῖ ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἀνεξαρτησία της, κάτι πού θά ἐπιτευχθεῖ μέ τήν ἄρση κάθε ἐμποδίου στό οἰκονομικό, πολιτικό καί δικαιϊκό πεδίο.
Αὐτά εἶναι τά δεδομένα πού ὁ Ἐρντογάν ἐπαναφέρει καί μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο θά πρέπει ἡ Ἑλλάς νά ἀντιμετωπίσει, στίς ὅποιες συνομιλίες ἀρχίσουν στό ἄμεσο μέλλον. Ἡ Τουρκία ποτέ δέν ἔχει κρύψει τίς προθέσεις της. Τό ἐρώτημα εἶναι πόσο τήν παρακολουθεῖ καί πόσο ἀντιλαμβάνεται τίς τοποθετήσεις της ἡ ἑλληνική πλευρά καί ἰδιαιτέρως τό Μέγαρο Μαξίμου καί τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν.
Θά σημειώσουμε ἐπίσης τό γεγονός ὅτι ἡ δημοσιότης τῆς ὁποίας τυγχάνουν στήν Ἀθήνα οἱ προκλητικές δηλώσεις καί τοποθετήσεις εἴτε τοῦ Προέδρου Ἐρντογάν εἴτε τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Χακάν Φιντάν (ὁ ὁποῖος ἀναμένεται συντόμως στήν Ἀθήνα) εἶναι ἐλαχίστη. Εἶναι συνέπεια αὐτῆς τῆς περιορισμένης δημοσιότητος τό γεγονός ὅτι οἱ ἁρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες δέν φαίνονται ἐνημερωμένοι γιά τήν τακτική τῆς Ἀγκύρας; Ἤ μήπως ὑπάρχουν κύκλοι οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν νά μήν δίδεται μεγάλη προβολή στίς κινήσεις τῶν Τούρκων, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι δέν θά διαταραχθοῦν τά «ἤρεμα νερά» στά ὁποία προσδοκοῦν; Ἀλλά σέ αὐτήν τήν περίπτωση τά πράγματα ὁδηγοῦνται σέ ἐπικίνδυνες ἀτραπούς. Διότι πρόκειται γιά τήν τακτική τῆς στρουθοκαμήλου, ἡ ὁποία νομίζει ὅτι ὁ κίνδυνος ἐξαλείφεται ἐπειδή βάζει τό κεφάλι κάτω ἀπό τό χῶμα καί δέν τόν βλέπει. Καί ἐν προκειμένῳ οἱ κίνδυνοι πού πυκνώνουν δέν ἀφοροῦν στόν ἕναν ἤ τόν ἄλλον ἀξιωματοῦχο προσωπικῶς. Ἐδῶ διακυβεύεται ἡ ἴδια ἡ ὑπόστασις τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καί ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις δείχνει νά ὑπνώττει. Κατά τά ἄλλα, ὁ Πρωθυπουργός κατηγορεῖ κάποιους, καί ἐμᾶς μεταξύ αὐτῶν, ὡς «ὑπερπατριῶτες». Ἐνοχλεῖται ἀπό τήν ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας; Προτιμᾶ τήν συγκάλυψη;
