της συγγραφέως Ιουστίνη Φραγκούλη
Νέα Υόρκη, 14 Μαρτίου 2006
Τεράστια επιτυχία γνωρίζει το βιβλίο ” Η Παρακαταθηκη” της συναδέλφου και συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη η οποία μετά την επιτυχία της βιογραφίας του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα και τα αλλα μυθηστορηματικά βιβλία που έχει γράψει έχει καθιερωθεί ως μια νέα άριστη συγκραφέας και μάλιστα αρκετά εμπορικής. Το νέο αποκαλυπτικό βιβλίο το οποίο βρίσκεται στις προθήκες των βιβλιοπωλείων εδώ και τρεις μήνες γνωρίζει πολύ μεγάλη κυκλοφορία, και παραθέτει αυτούσια κείμενα του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα καθώς και τη μυστική έκθεση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο που είχε αποσταλλεί ένα χρόνο προτού απομακρυνθεί από το θρόνο του. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που μυστική έκθεση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο δημοσιοποιείται. Στη αρούσα δημοσίευση παρατίθεται αυτούσια η συνέντευξη της κ. Ι. Φραγκούλη οπως αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΞΙΑ.
Της Δέσποινα Συριοπούλου Η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής μετά την οικειοθελή παραίτηση του μακαριστού αρχιεπισκόπου Ιακώβου, ενός ανθρώπου που σφράγισε με τη ζωή, την πολιτική δράση, αλλά και την 35αετή ποιμαντορία του, πέρασε σε μια περίοδο γεμάτη αναταράξεις, συγκρούσεις και δυο Ιεράρχες που διαδέχτηκαν ένα άνθρωπο που πρωτίστως ήταν πολιτικός-όπως απέδειξε η όλη του δράση- και μετά Ιεράρχης της Ορθόδοξου Εκκλησίας. Τον Ιάκωβο διαδέχτηκε στον αρχιεπισκοπικό θώκο ο από Ιταλίας Σπυρίδων (Παπαγεωργίου), εκλεκτό παιδί του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προσωπική επιλογή του κ. Βαρθολομαίου ειδικά για αυτή την Αρχιεπισκοπή Αμερικής με «ιερή εντολή και παρακαταθήκη» να διασωθεί η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός από τη συστηματική προτεσταντοποίηση και τον εξαμερικανισμό που υπάρχει ορατός πλέον σε κάθε έκβαση της κατά τ’ άλλα Ελληνορθοδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Δυο κακά που προσάπτονται και πιστώνονται από πολλούς και κυρίως από το Φανάρι προσωπικά στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο. Ακολούθησαν τα ταραγμένα χρόνια της 3ετούς –αλλά πολυσχιδούς- ποιμαντορίας του(1996-1999) με έμφαση στην παιδεία, τα εθνικά θέματα και το ρόλο του ως ηγέτη του ελληνικού lobby, το οποίο όπως αποδεικνύεται από τις συνεχείς αποκαλύψεις μόνο υπέρ της Ελλάδος τελικά δεν λειτουργεί…Χρόνια που σφράγισαν τον ίδιο προσωπικά, αφού πλέον απέχει της ενεργού εκκλησιαστικής δράσης αποστασιοποιημένος και αηδιασμένος όπως κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει από την εκκοσμίκευση που σαν ιός κατατρώει τα σωθικά της Ορθοδόξου Εκκλησίας (ζώντας μοναχικά και λιτά στην Πορτογαλία), αλλά και το μέλλον της πολύπαθης επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αν και το διάστημα της θητείας του μικρό στον πλέον σημαντικό-από κάθε άποψη- θώκο του Οικουμενικού Πατριαρχείο, εν τούτοις το έργο, η δράση αλλά και η βίαιη αποπομπή του από τα παράκεντρα της εξουσίας -που δρουν με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων- όπως σταδιακά αποκαλύπτεται εντός και εκτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει γίνει αντικείμενο συστηματικής μελέτης από πολλούς μελετητές της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας αλλά και συναδέλφους, όπως η καλή και έμπειρη δημοσιογράφος κ. Ιουστίνη Φραγκούλη, είναι και η βιογράφος του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα. Η κ. Φραγκούλη μετά το πρώτο βιογραφικό κυρίως βιβλίο με τίτλο «Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου» στο οποίο αποκαλύπτονται πολλά συγκλονιστικά στοιχεία για το παρασκήνιο που οδήγησε στην απομάκρυνση του τον Αύγουστο του 1999, έχει ήδη ολοκληρώσει το δεύτερο στη σειρά έργο της για τον κ. Σπυρίδωνα, το οποίο προοιωνίζεται άκρως αποκαλυπτικό σε στοιχεία και ντοκουμέντα που αφορούν στις αθέατες πλευρές του ζοφερού παρασκηνίου που οδήγησε στην απομάκρυνση του κ. Σπυρίδωνα. Το πραγματικά καλαίσθητο βιβλίο και κυκλοφορεί τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις «ελληνικά γράμματα». Η νέα αυτή έκδοση αναμένεται να προκαλέσει όμως σωρεία αντιδράσεων για τις αποκαλύψεις του, χωρίς να αποκλείονται και ραγδαίες εξελίξεις στην πολύπαθη Αρχιεπισκοπή Αμερικής, στο τιμόνι της οποίας βρίσκεται τα τελευταία πέντε χρόνια ο κ. Δημήτριος(Τρακατέλης). Την περίοδο αυτή ο κ. Δημήτριος αντιμετωπίζει σωρεία ποικιλόμορφων- και όπως αποδεικνύεται χρόνιων και δυσεπίλυτων- σοβαρών προβλημάτων, τα οποία δεν μπόρεσε όπως φαίνεται να διαχειριστεί με ικανότητα, πυγμή και προ πάντων αποφασιστικότητα, με αποτέλεσμα σήμερα η Αρχ. Αμερικής να έχει ένα χρέος πάνω των 12.000.000$ εκ των οποίων όχι ευκαταφρόνητο μέρος έχει δοθεί σε αποζημιώσεις για σεξουαλικά σκάνδαλα ιερέων και αρχιμανδριτών-τα ονόματα των οποίων παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό…και με τα προβλήματα εντός της αρχιεπισκοπής Αμερικής να διογκώνονται διαρκώς με κυριότερο αυτό της παιδείας, των μεικτών γάμων και πολλών άλλων που δημιουργούν μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση για τον γηραιό Ιεράρχη. Κατάσταση που ίσως τελικά του κοστίσει το θρόνο στον οποίο εξελέγη στο 72ο έτος της ηλικίας του και μετά από 32 έτη στο προθάλαμο της αναμονής ως επισκόπου Βρεσθένης, για εκλογή και τοποθέτηση σε κάποια μητρόπολη μέχρι που εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αμερικής στις 18 Σεπτεμβρίου το 1999 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με προσωπική στήριξη και εμπιστοσύνη του ιδίου του Πατριάρχη. Εμπιστοσύνη και στήριξη που μάλλον δεν φαίνεται να έχει, αφού πλέον και στις σχέσεις του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο -και προσωπικά τον κ. Βαρθολομαίο- αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα που ίσως τον οδηγήσουν σε οικειοθελή παραίτηση… λόγο ηλικίας, αφού ήδη διανύει το 77ο έτος της ηλικίας του αν και δείχνει γεμάτος δύναμη και θέληση. Την συνάδελφο Ιουστίνη Φραγκούλη συναντήσαμε εν μέσω των τελικών διορθώσεων και προετοιμασιών για την έκδοση του νέου βιβλίου της το οποίο αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις επόμενες μέρες Είχαμε μαζί της μια εξ ίσου αποκαλυπτική συνέντευξη για πρόσωπα και καταστάσεις που αφορούν στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, και από τα όσα άκρως αποκαλυπτικά λέει δεν αποκλείεται να προκληθούν σοβαρότατες εξελίξεις αφού αφορούν, σε συνωμοσίες, βυζαντινές ίντριγκες, τον πανίσχυρο κληρικό fr. Alex karloutso που κατονομάζεται ευθέως για το ρόλο του-τότε και σήμερα- αλλά και σε πολιτικά πρόσωπα εκείνης της περιόδου. Ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής: Μετά το πρώτο βιβλίο σας με την βιογραφία του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος ποιος ήταν ο αντίκτυπος όλο αυτό το διάστημα από την ημέρα έκδοσης του; ποια η αίσθηση που έχετε αποκομίσει μέχρι σήμερα και τι ήταν αυτό που οδήγησε στο δεύτερο βιβλίο; « Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο μου γράφτηκε ακριβώς λίγο μετά τα γεγονότα της τριετίας που οδήγησαν στην εκπαραθύρωση του Σπυρίδωνος, κρατάει μιά απόσταση από αυτά. Ισως γι αυτό να αγαπήθηκε και να εκτιμήθηκε τόσο από παράγοντες στην Ελλάδα και την Αμερική όσο και από το απλό αναγνωστικό κοινό. Η αίσθηση που έχω αποκομίσει είναι μια σταγόνα ευφορίας γιατί αξιώθηκα να γράψω ένα βιβλίο ντοκουμενταρισμένο με στοιχεία, που έρριξαν νέο φώς στο πρόσωπο του ανθρώπου και ιεράρχη Σπυρίδωνος καθώς και στην τρικυμιώδη τριετή ποιμαντορία του στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Θεωρώ πως πρόσφερα μιά ευκαιρία γιά αποκατάσταση της ιστορίας εκείνης της εποχής. Οδηγήθηκα στη συγγραφή του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Η Παρακαταθήκη» επειδή ήθελα να αποδώσω τους στόχους που είχε δρομολογήσει ο Σπυρίδων στα μεγάλα ζητήματα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Πιστεύω ότι ήταν αναγκαία αυτή η ερευνητική και σχολιαστική νέα δουλειά γιά να ολοκληρωθεί το πορτρέτο του εκκλησιαστικού ηγέτη Σπυρίδωνος.» Μπορούμε να έχουμε κάποια βασικά στοιχεία για τη δομή του νέου βιβλίου ώστε να πάρουμε και μια πρώτη εικόνα από το περιεχόμενο του; «Η Παρακαταθήκη είναι ένα βιβλίο που χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες σχετικές με τους βασικούς στόχους που είχε θέσει ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αμερικής: Ορθοδοξία, ελληνική και ορθόδοξη παιδεία, λόμπι και διοίκηση του αρχιεπισκοπικού οργανισμού. Επιπλέον, υπάρχει μιά εισαγωγή που στην ουσία αποτελεί μιά έρευνα γιά τη μετά Σπυρίδωνα εποχή». Τι είναι αυτό που κομίζει αυτή η νέα έκδοση; Υπάρχουν κάποια νέα αποκαλυπτικά στοιχεία -που συμπληρώνουν το προηγούμενο όντως αποκαλυπτικό βιβλίο- και τι νομίζετε ότι θα επιφέρει η δημοσιοποίηση τους; Η νέα έκδοση που κυκλοφορεί σε ένα πολυτελές δερματόδετο βιβλίο στα ελληνικά και αγγλικά ταυτόχρονα, με τίτλο «Η Παρακαταθήκη», «The Legacy”, κομίζει μιά σχολιαστική αναφορά στις λύσεις που δρομολόγησε ο Σπυρίδων γιά τα μεγάλα ζητήματα της ελληνικής ομογένειας στην Αμερική. Ταυτόχρονα εποτελεί μιά επίσημη μαρτυρία γιά την ακύρωσή τους από τα παράκεντρα της εξουσίας. Το βιβλίο έχει εμπλουτισθεί με νέα αποκαλυπτικά έγγραφα γιά περίεργες αγοραπωλησίες στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής αλλά και με τις δύο εμπιστευτικές εκθέσεις του Ιεράρχη προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο.» Αυτή η έκδοση και μάλιστα με αυτό το συμβολικό και γεμάτο νόημα βαρύ τίτλο {Παρακαταθήκη} για μια ποιμαντορία που μόλις πρόλαβε να συμπληρώσει την τριετία, μήπως αποτελεί μια νέα προσπάθεια παρέμβασης του πρώηνΑμερικής στα τεκταινόμενα της Αρχιεπισκοπής; Είναι μια άποψη που θα ακουστεί ως μια πρώτη αντίδραση από κάποιους κύκλους στη Ν.Υ. «Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής έδειξε με έμπρακτο τρόπο ότι δεν επιδιώκει καμμιά ανάμειξη στα τεκταινόμενα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, αφού εγκατέλειψε άμεσα τον αμερικανικό χώρο. Δεν γύρισε πίσω παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις και μάλιστα με σεμνότητα και διακριτικότητα. Το βιβλίο δεν ήταν δική του ιδέα, αλλά δική μου παρέμβαση στην κατιούσα που έχει πάρει η υπόθεση του λόμπι, της ομογένειας, του Ελληνισμού της Αμερικής.» Εν τέλει η απομάκρυνση του κ. Σπυρίδωνα από τον θρόνο της Αμερικής ήταν αποτέλεσμα πιέσεων μόνο ανθρώπων της Εκκλησίας όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα στο πρώτο σας βιβλίο ή υπήρξε και άμεση ή έμμεση εμπλοκή πολιτικών προσώπων; «Η απομάκρυνση του Σπυρίδωνος από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής ήταν απόφαση του Κέντρου της Ορθοδοξίας το οποίο τελούσε υπό την πίεση των παρακέντρων της εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων στην Αμερική. Φυσικά, κάποια πολιτικά πρόσωπα της εποχής όπως ο τότε υπουργός απόδημου Ελληνισμού Γρηγόρης Νιώτης, ποτέ δεν έκρυψαν τη δυσαρέσκειά τους γιά την ανάμειξη του τότε Αρχιεπισκόπου στην υπόθεση του λόμπι. Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε ξεκάθαρα ένα αρχιεπίσκοπο–μαριονέτα στα εθνικά θέματα και νομίζω πως το πέτυχε». Όλο αυτό το διάστημα της συνεργασίας σας με τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Αμερικής ποια είναι η άποψη που έχετε σχηματίσει για τον άνθρωπο Σπυρίδωνα; «Με έχει καταπλήξει η ευρυμάθειά του και η πίστη του στην Ορθοδοξία της Ανατολής. Δεν σάς κρύβω πως με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός πως η ορθόδοξη και ελληνοκεντρική ταυτότητά του αντί να αμβλυνθεί από το πέρασμά του στην Ευρώπη, αντίθετα σφυριλατήθηκε και έγινε γι’αυτόν modus vivendi. Ως άνθρωπος είναι ταπεινός, ευχάριστος και ευγενής στους τρόπους. Η δυσπιστία του υπήρξε στην αρχή εμπόδιο στη συνεργασία μας». Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να επανέλθει με κάποιο τρόπο στην ενεργό δράση της Εκκλησίας αν του ζητηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο διότι πολλές φορές συνήθιζε να λέει ότι είναι «στρατιώτης στην υπηρεσία της Εκκλησίας»; «Προσωπικά θεωρώ πως έκοψε τους δεσμούς του με το σημερινό πατριαρχικό καθεστώς από τη στιγμή που δεν αποδέχθηκε την εκλογή του σε μητροπολίτη Χαλδίας. Στη συνείδηση του λαού παρέμεινε ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, που εξοστρακίσθηκε με ανηλεή τρόπο γιατί δεν εξυπηρετούσε συγκεκριμένα συμφέροντα μικροπολιτικής. Ωστόσο, ο Σπυρίδων εξακολουθεί να είναι ένας υπηρέτης του Θεού, όχι πλέον σε θεσμικό ρόλο μιά και οι θεσμοί έχουν χάσει τη σημασία και το κύρος τους, φοβούμαι». Είστε ενεργό και δραστήριο μέλος του ιδρύματος «Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων». Θα μπορούσατε να μας δώσετε σε αδρές γραμμές κάποια στοιχεία για τη δράση του, τους στόχους και τα οράματα του σήμερα τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του; Η δημιουργία του Ιδρύματος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων γιά την Ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό ανακοινώθηκε το 2003. Εκτοτε έχουν γίνει διάφορες οργανωτικές συσκέψεις καθώς στόχος του είναι να ενθαρρύνει την ελληνική παιδεία στο εξωτερικό είτε με τη μορφή δωρεών σε εκπαιδευτικά ιδρύματα είτε με την έκδοση διαφόρων βιβλίων. Επειδή είναι πολύ λεπτή η θέση ενός τέτοιου ιδρύματος που δεν έχει πρόθεση να κάνει εισπήδηση σε αρμοδιότητες άλλων, προχωράει με βήματα αργά. Ο καθηγητής Ρασσιάς αναμένεται οσονούπω να καταθέσει τις συγκεκριμένες μελλοντικές δραστηριότητες του Ιδρύματος ». Υπήρξε κάποιο πρόβλημα με κάποια δωρεά που ναι μεν ανακοινώθηκε αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τελικά έμεινε εξαγγελία. Μπορείτε να μας δώσετε κάποια στοιχεία περισσότερα για το θέμα; «Η αλήθεια είναι πως έγινε εξαγγελία μιάς δωρεάς 100.000 δολαρίων προς τα ελληνικά ημερήσια σχολεία ‘Σωκράτης’ του Μόντρεαλ. Τα χρήματα θα δοθούν υπό μορφή υποτροφιών αλλά υπάρχουν κάποια τεχνικά προβλήματα, επειδή το Ιδρυμα έχει ειδικό καθεστώς. Πάντως, οι νομικοί προσπαθούν να λύσουν αυτό το πρόβλημα γιά να μην υπάρξει επιπλοκή με τις οικονομικές υπηρεσίες των ΗΠΑ». Κάνοντας αυτή την έρευνα για τις ανάγκες του βιβλίου όλο αυτό το διάστημα ποια είναι η προσωπική σας άποψη για το πνευματικό καθίδρυμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής; «Δυστυχώς, παρακολουθώντας καθημερινά τα τεκταινόμενα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής βλέπω μιά παρακμιακή εικόνα. Οπως αναφέρω και στο βιβλίο μου, διακρίνω πλήρη αποστασιοποίηση της ηγεσίας της Εκκλησίας από το λόμπι, αδιαφορία γιά την ελληνική παιδεία, προκλητική παρουσία ξένων σωμάτων στο ορθόδοξο ίδρυμα της θεολογικής εκπαίδευσης στη Βοστώνη, σαφή εξαμερικανισμό των ηγετικών στελεχών της Αρχιεπισκοπής, διοικητικό και οικονομικό χάος. Δυστυχώς, η αδιαφορία των πιστών αλλά και οι διαρκείς συγκρούσεις Αρχιεπισκοπής και κοινοτήτων αποτελούν μιά θλιβερή πραγματικότητα. Το κυριότερο είναι πως υπάρχει σαφές έλλειμμα σε προσανατολισμούς και οράματα. Η Αρχιεπισκοπή φαίνεται πως δεν έχει στόχους, πως υπάρχει από μέρα σε μέρα!» Μιας και ο λόγος περί Αρχιεπισκοπής Αμερικής -πνευματικής δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου- θα ήθελα την άποψη που έχετε σχηματίσει για τον ιστορικό και πνευματικό θεσμό του Πάνσεπτου Κέντρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και για το προκαθήμενο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεδομένου ότι αφενός προέρχεστε από οικογένεια λευιτική που έχει προσφέρει στην Ορθόδοξη Εκκλησία και αφετέρου η πολύχρονη ενασχόληση σας με το δρώμενα εντός της Εκκλησίας σας επιτρέπουν να έχετε μια πληρέστερη εικόνα για πρόσωπα και καταστάσεις που κυριαρχούν είτε στο προσκήνιο είτε πολύ περισσότερο στο παρασκήνιο; «Φοβούμαι πως το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας έχει πολλαπλώς απογοητεύσει το εκκλησίασμα και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Ο ηγέτης της Ορθοδοξίας κ. Βαρθολομαίος αναλώνεται σε προβληματικές καταστάσεις που θίγουν το κύρος του και το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ευρύτερα. Η συνεχής τριβή του με τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδας αλλά και η αντικανονική εκπαραθύρωση τόσο δύο αρχιεπισκόπων στην Αμερική (Ιάκωβου και Σπυρίδωνος) όσο και άλλων μητροπολιτών ανά τον κόσμο αποπνέουν μιά αίσθηση βυζαντινής ίντριγκας. Επιπλέον, ο οικουμενικός πατριάρχης έχει συγκρουσθεί και με άλλες ορθόδοξες δικαιοδοσίες της Ανατολικής Ευρώπης.Θεωρώ πως ο ρόλος του θα έπρεπε νάταν εκείνος της καταλλαγής και της αγάπης. Αλλωστε «Η αγάπη ουκ ασχημονεί ου ζητεί τα εαυτής…» Ένα από τα πρόσωπα που -καθώς λέγεται- πρωταγωνίστησαν στην απομάκρυνση του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος είναι και ο Father Alex Κarloutsos, και πλέον ακούγεται ανοιχτά και λέγεται σε συζητήσεις ανθρώπων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται στα της Εκκλησίας. Υπάρχει δε ένας μύθος που έχει δημιουργηθεί για τον άνθρωπο Αλέξανδρο Καρλούτσο χρεώνοντας του επί πλέον και την απομάκρυνση του μακαριστού Ιακώβου και δεν είναι λίγοι που πιστεύουν πως και σήμερα είναι το πρόσωπο που «αοράτως» κουνά τα νήματα της εξουσίας στο κτήριο της 79ης Οδού στο Manhattan. Άλλοι τον θεωρούν δαιμόνιο παπά αποδίδοντας του πολλά χαρακτηριστικά και προσωνύμια που αφορούν στη δράση του γύρω και πέριξ από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο φτάνοντας ακόμα και σε υπερβολές, και άλλοι δεν τολμούν καν να αναφερθούν στο όνομα του. Εσείς τι άποψη έχετε σχηματίσει με βάση πάντα τα στοιχεία, τις πληροφορίες αλλά και την πολύχρονη πείρα που διάθετε μέσα από το ρεπορτάζ και τις πληροφορίες σας; «Ο πατήρ Αλεξ Καρλούτσος δεν κινεί αοράτως αλλά ορατώς τα νήματα της Αρχιεπισκοπής. Δεν υπάρχουν μυστικά σ’ αυτό, αφού ο ίδιος διατυμπανίζει πως είναι ο απευθείας σύνδεσμος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Παρά το γεγονός ότι απομακρύνθηκε από την Ηγεσία των 100, κατάφερε πάλι να πάρει ηγετικό τίτλο στο Τάγμα των Αρχόντων και να κινείται αεικίνητα στο προσκήνιο του αρχιεπισκοπικού οργανισμού. Τώρα γιατί ένας απλός ιερέας έχει γίνει παντοδύναμος στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και «καπελώνει» τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο παρακάμπτοντάς τον και επικοινωνώντας απευθείας με τον κ. Βαρθολομαίο, ρωτείστε τον τελευταίο. Εκείνος μπορεί να δώσει ίσως μιά ικανοποιητική εξήγηση γιά το φαινόμενο αυτό». Πώς βλέπετε, κ. Φραγκούλη, να διαμορφώνεται η κατάσταση σήμερα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και τι είναι αυτό που διαβλέπετε για το μέλλον αυτής της τοπικής Εκκλησίας στην Αμερικανική ήπειρο; «Δεν θέλω να γίνω κασάνδρα. Αλλά οι φυγόκεντρες δυνάμεις μετά τη μητροπολιτοποίηση είναι ισχυρότερες από ποτέ. Η αμερικανική χοάνη είναι επικίνδυνη όταν αλέθει συνειδήσεις. Βλέπω πως υπάρχουν αδιέξοδα και δεν προτείνονται λύσεις ούτε βραχυπρόθεσμα ούτε μακροπρόθεσμα. Η τοπική εκκλησία πάσχει από νοσηρή στασιμότητα». Για τον σημερινό αρχιεπίσκοπο Δημήτριο ποια η άποψη σας; «Δυστυχώς δεν έχει επιδείξει τα ηγετικά προσόντα ενός αρχιεπισκόπου. Επιπλέον, έχει αφήσει τον αρχιεπισκοπικό οργανισμό έρμαιο στα χέρια των πλουτοκρατών με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν τα οικονομικά ελλείμματα. Μοιάζει ακυβέρνητο σκάφος η Αρχιεπισκοπή Αμερικής καθώς ο κατά τα άλλα σεβάσμιος κ. Δημήτριος δεν δείχνει πυγμή και παρουσία στα πράγματα». Αυτή τη στιγμή υπάρχουν κάποια πρόσωπα στην Ορθόδοξη Εκκλησία που ο κάθε ένας από το αξίωμα που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία έχει τη δική του θέση στη συνείδηση του απλού πιστού. Θα ήθελα επιγραμματικά χωρίς συγκρίσεις να μου πείτε δυο λόγια κάποιους από αυτούς. -Αρχής γενομένης από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Χριστόδουλο «Είναι ηγετική φυσιογνωμία αλλά θύμα του περιβάλλοντός του και των πολιτικών παιχνιδιών στην Ελλάδα» -Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο «Σπουδαίος ιεράρχης σε κρίσιμο πόστο.». -π. Πατριάρχη Ειρηναίο «Θύμα μιά ομάδας συμφερόντων που κλόνισαν το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων με απρόβλεπετες συνέπειες γιά το μέλλον του θώκου και τις ισορροπίες στην περιοχή». -Μητρ. Θεσσαλονίκης Άνθιμο « Μιλάει πολύ και κραυγαλέα γιά θέματα που δεν είναι της δικαιοδοσίας του. -Μητρ. Βοστόνης Μεθόδιο «Τον γνώρισα μόνο μιά φορά στη Βοστώνη και γιά λίγο. Φαίνεται πως παράγει έργο στη μητρόπολή του» Για πόσο καιρό πιστεύετε ότι θα υπάρχει στο τίτλο ακόμα το εθνικά προσδιοριστικό «Ελληνική» Ορθόδοξος Αρχιεπισκοπή; Με δεδομένο ότι αυτή την περίοδο εδώ και χρόνια στο εσωτερικό της Εκκλησίας αυτής υπάρχουν δυνάμεις που πιστεύουν στον πλήρη εξαμερικανισμό των Ελλήνων Ορθόδοξων και το λένε ανοιχτά και φανερά σε δημόσιες συζητήσεις; «Ελπίζω όσο υπάρχουν Ελληνες. Οι άλλοι ας πάνε στην OCA, υπάρχει Εκκλησία για τους πανορθοδοξιστές, δεν πρέπει να μπερδευτούν με την Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής!» Ποιο νομίζετε ότι μπορεί να είναι το μέλλον του ελληνισμού στην Αμερική με δεδομένο ότι εδώ και μια δεκαετία έχει πάψει να έχει τη λάμψη και την ακτινοβολία που του χάριζαν προσωπικότητες όπως ο Π. Τσόγκας, ο Μ. Δουκάκης ή ο Π. Σαρμπάνης ο οποίος πλέον αποχωρεί και αυτός από την πολιτική σκηνή; «Δεν φοβάμαι πως οι Ελληνες θα χάσουν ποτέ τη λάμψη τους στη νέα γή. Πάντα θα βρίσκονται σε θέσεις–κλειδιά και πάντα θα φωτίζουν ως μεμονωμένοι φάροι τη δεύτερη πατρίδα. Κάποιοι νέοι θα πάρουν τη σκυτάλη από το πουθενά, πιστέψτε με. Κι εμείς θα τρίβουμε τα μάτια μας. Οι Ελληνες της διασποράς έχουν αποδείξει ότι είναι επιτυχημένοι ως μονάδες αλλά όχι πάντοτε ως σύνολο.». Υπάρχουν ευθύνες της ελληνικής πολιτείας -τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά- για τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις τάξεις του Ελληνισμού γενικότερα ή αυτός ο σταδιακός αφελληνισμός που επιχειρείται είναι προϊόν και αποτέλεσμα μόνο της ηγετικής δύναμης και των αποφάσεων της εκάστοτε εκκλησιαστικής ηγεσίας; «Θεωρώ πως οι ευθύνες της ελληνικής πολιτείας είναι τεράστιες στο έλλειμμα της ελληνοκεντρικότητας στις ΗΠΑ. Δεν υπήρξε ποτέ συνεχής και συνεπής πολιτική του μητροπολιτικού κέντρου γιά την ελληνική διασπορά εν γένει. Οπωσδήποτε αυτό είχε τις επιπτώσεις του, αλλά σα να μού φαίνεται πως η δορυφορική ελληνική τηλεόραση έχει φέρει την έκπληξη, αναπληρώνει την απουσία όλων, τόσο της μητροπολιτικής όσο και της εκκλησιαστικής αρχής». Ζείτε πολλά χρόνια στο Καναδά, αν και ξεχωριστή κρατική υπόσταση, εν τούτοις μιλάμε για μια προέκταση της αμερικανικής κουλτούρας και ιστορίας, ποιο είναι το μέλλον εκεί του ελληνισμού; «Εδώ τα πράγματα είναι σαφώς πιό ευοίωνα γιά τον Ελληνισμό. Αφενός η πολιτική του πολυπολιτισμού που ενθαρρύνει τις εθνικές κοινότητες να αναπτυχθούν, αλλά και η οργάνωση των αστικών κοινοτήτων στο Μόντρεαλ, Τορόντο και Βανκούβερ επιτρέπουν να διατηρούμε μεγαλύτερες ελπίδες γιά την μακρότερη επιβίωση του ελληνισμού, δεδομένου πως και η δέυτερη και η τρίτη γενιά μιλούν την ελληνική γλώσσα». Ο τοπικός Ιεράρχης πώς κινείται ποιμαντικά στον Καναδά και ποια η σχέση του με την Αρχιεπισκοπή Αμερικής; «Εχει ασκήσει κατά περιόδους συγκρουσιακή πολιτική έναντι των αστικών κοινοτήτων, διεκδικώντας διάφορα ποσοστά από την τέλεση των μυστηρίων, αλλά νομίζω πως έχει βρεθεί μιά νόρμα ειρηνικής συμβίωσης τα τελευταία χρόνια. Γενικά, είναι δραστήριος και πολυπράγμων στις αγοραπωλησίες ακινήτων. Κάνει χρηστή οικονομική διαχέιριση στη μητρόπολη. Είναι εντελώς ανεξάρτητος από την αρχιεπισκοπή Αμερικής». Θα θέλατε να μας μιλήσετε γενικότερα για τα επόμενα σχέδια σας αφού και το προηγούμενο βιβλίο σας «Πετάει-Πετάει το σύννεφο» σημείωσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία; «Η Παρακαταθήκη είναι το τέταρτο βιβλίο μου. Και προηγήθηκε το « Στις Αγορές του Κόσμου, επώνυμες ευκαιρίες και μικρές αναλώσιμες ιστορίες» με διηγήματα και οδηγούς αγοράς στην Ευρώπη και την Αμερική. Μαζί με την «Παρακαταθήκη» με αξίωσε ο Θεός να φτιάξω ένα βιβλίο αγάπης γιά την αδελφή μου Κωνσταντίνα που μας εγκατέλειψε ξαφνικά πέρισι. Θα έχει τίτλο «Μιά πεταλούδα στη ζωή μας» και περιέχει δικά της ποιήματα, δικά μας πονήματα και γράμματα των μαθητών της. Η δημιουργία αυτού του βιβλίου ήταν γιά μένα μιά θεραπεία ψυχής, μιά ανακούφιση. Θα κυκλοφορήσει κι αυτό αρχές Δεκέμβρη από τα Ελληνικά Γράμματα. Οσο για μένα παλεύω με τους ήρωες του νέου μου μυθιστορήματος που γράφω αυτή την εποχή».
ΠΗΓΗ: εφημ, ΑΞΙΑ
