Αντίο καλέ μας φίλε, συνάδελφε και δάσκαλε…
Καλό ταξίδι…*
Έναν δικό μας άνθρωπο, και καλό συνάδελφο τον δημοσιογράφο Γιάννη Ε. Διακογιάννη, χάσαμε το Σάββατο. Ο κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας Τα Νέα απεβίωσε ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Το αντίο στις 15:00 το μεσημέρι της Δευτέρας από το Β’ Νεκροταφείο Αθηνών (Ριζούπολη).
Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Πάνος Σόμπολος δήλωσε για τον δημοσιογράφο, πολεμικό ανταποκριτή και πολίτη του κόσμου: «Ο Γιάννης Ελ. Διακογιάννης ήταν πραγματικό κόσμημα για την ελληνική δημοσιογραφία, καθώς διέθετε δύο σημαντικότατα στοιχεία, το ήθος και την εργατικότητα. Το κενό που αφήνει πίσω του είναι δυσαναπλήρωτο».
«Η γενναιότητα, η συνέπεια, η αξιοπρέπεια και η δημοσιογραφία είναι από σήμερα φτωχότερες. Καλό σου ταξίδι αδελφέ μας Γιάννη» είπε ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Δημήτρης Τσαλαπάτης, με τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΜΘ Δημήτρη Γουσίδη να συμπληρώνει: «Στο γρήγορο πέρασμά του από τη ζωή άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ως υπόδειγμα ανθρώπου και δημοσιογράφου».
Η πρόεδρος της Βουλής Αννα Μπενάκη-Ψαρούδα εξέφρασε βαθιά θλίψη για την πρόωρη απώλεια, επισημαίνοντας πως συνεπής υπερασπιστής της ανεξαρτησίας και της ποιότητας της ενημέρωσης, με λόγο εύστοχο και διεισδυτικό, ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης διακρίθηκε για την εντιμότητα, την ευπρέπεια, την παρρησία και την αμεροληψία του.
«Υπέρμαχος των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ήταν πάντα παρών όχι μόνο στις εξελίξεις στη χώρα μας, αλλά και όπου στον κόσμο διακυβεύονταν η ειρήνη και η δημοκρατία. Η απουσία του αφήνει ένα μεγάλο κενό στο χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά η παρακαταθήκη του αποτελεί φωτεινό παράδειγμα».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ.Παπανδρέου, από τον Λίβανο όπου βρίσκεται για το συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δήλωσε πως ο Γ. Ε. Διακογιάννης «ήταν ένας υπέροχος φίλος, λαμπρός δημοσιογράφος, ένας καλός άνθρωπος, όλοι μας όσοι τον γνωρίσαμε θα αισθανθούμε το μεγάλο κενό που αφήνει πίσω του».
Ανάλογη δήλωση για έναν ξεχωριστό άνθρωπο και ξεχωριστό δημοσιογράφο έκανε και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου: «Διακρινόταν για την ακεραιότητα της προσωπικότητας, την ευθύτητα και τη γλυκύτητα του χαρακτήρα του, την αδιαπραγμάτευτη πίστη και προσήλωση στις αρχές της δεοντολογίας του επαγγέλματός του, που το ύψωσε πραγματικά σε λειτούργημα».
Ανακοίνωση για την θλιβερή απώλεια εξέδωσε το ΚΚΕ, εκφράζονας βαθιά λύπη για τον πρόωρο χαμό ενός ανθρώπου τίμιου, εργατικού και ευσυνείδητου, ενός ανθρώπου με ήθος.
«Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης τίμησε τη δημοσιογραφία. Αναδείχθηκε σε έναν από τους πιο επιφανείς υπηρέτες της, γιατί αναζητούσε τη μέγιστη ακρίβεια στα γεγονότα, δίχως να διστάζει μπροστά στα εμπόδια. Εργάστηκε έχοντας κλειστά τα αφτιά στις σειρήνες του πλουτισμού και του εύκολου κέρδους. Έβγαζε το ψωμί του με τον ιδρώτα του.
»Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης υπήρξε άνθρωπος με ανησυχίες και γενικότερα ενδιαφέροντα. Τον απασχολούσε η ζωή των απλών ανθρώπων σε κάθε γωνιά της Γης, η αδικία σε βάρος τους, οι άδικοι πόλεμοι. Θα θυμόμαστε τις ανταποκρίσεις του από το Ιράκ, όταν οι ιμπεριαλιστές βομβάρδιζαν καίγοντας χιλιάδες αθώων» επισημαίνει το ΚΚΕ.
Ο πολίτης του κόσμου Γιάννης Διακογιάννης
Ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1957 στην Αθήνα. Τέλειωσε το Β’ Γυμνάσιο στην οδό Αχαρνών το 1974 και πέτυχε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας.
Από τα φοιτητικά του χρόνια αναδείχθηκε σε δραστήριο στέλεχος της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε υπεύθυνος Νεολαίας και Τύπου του κόμματος στη Αχαΐα, ενώ το 1976 εξελέγη γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Πάτρας.
Ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία το 1980, ως φοιτητής, συνεργαζόμενος με την εφημερίδα Το Βήμα. Από το Νοέμβριο του 1981 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 1987 ήταν υπεύθυνος του γραφείου της εφημερίδας Τα Νέα για τη Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Στη συνέχεια, επιστρέφοντας στην Αθήνα πέρασε διαδοχικά από το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ των Νέων.
Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), στο πλαίσιο της οποίας αγωνίστηκε μαχητικά για την αξιοπρέπεια και τη διαφάνεια στο δημοσιογραφικό επάγγελμα.
Με εφόδια τη διαρκή ανησυχία του, την αγωνιστικότητα και το πάθος για έναν κόσμο ανεξάρτητο, ελεύθερο και κοινωνικά δίκαιο περιπλανήθηκε σε σχεδόν 100 χώρες από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, τη Βόρειο, Κεντρική και τη Λατινική Αμερική.
Κάλυψε για Τα Νέα, με υψηλό αίσθημα δημοσιογραφικής ευθύνης και με κίνδυνο, συχνά, της ζωής του, τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και βρέθηκε σε ριψοκίνδυνες δημοσιογραφικές αποστολές σε ταραγμένες περιοχές του πλανήτη.
Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, που μετέφεραν στον έξω κόσμο μια καθαρή και σταθερά προοδευτική ματιά, δέχθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου.
Παθιασμένος με τη δημοσιογραφία, την υπηρέτησε με απαράμιλλη εντιμότητα, συνέπεια και ήθος. Ανυπότακτος και χωρίς εκπτώσεις στην τήρηση των αρχών της δημοσιογραφικής δεοντολογίας δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με κάθε μορφής εξουσία.
Πολίτης του κόσμου και συνάμα ανιδιοτελής πατριώτης, συμπαραστεκόταν έμπρακτα στα όπου γης απελευθερωτικά κινήματα, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον αγώνα για μια ελεύθερη Κύπρο, την οποία όνειρό του ήταν να δει χωρίς στρατό κατοχής.
Υπέρμαχος των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, έδινε πάντα το παρόν σε κάθε μορφής πρωτοβουλία για την προστασία των ανθρώπινων αξιών και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής. Έφθασε μάλιστα μέχρι το βήμα της έδρας του ΟΗΕ όπου, ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του διεθνούς Οργανισμού.
Συγγραφέας τριών βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθετε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του Στα Σύνορα της Φωτιάς, ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με σημαντικές συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του θρυλικού επαναστάτη Τσε.
Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της Παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το νεοπαγές επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.
Ακολούθησε το 1987 το Μετά τον Τσε και τον Αλλιέντε, βιβλίο στο οποίο αφηγείται μια ακόμη περιπλάνησή του, αυτή τη φορά στη Λατινική Αμερική, όπου αναζήτησε την κοινή μοίρα που συνδέει τις χώρες αυτές με την μαρτυρική Κύπρο και την Ελλάδα, εξαιτίας των διαρκών παρεμβάσεων των ΗΠΑ.
Το 1992, με δικά του έξοδα, εκδίδει το βιβλίο Δυο Φεγγάρια στην Αμερική, στο οποίο καταθέτει τις εντυπώσεις του από ένα ταξίδι 35 ημερών, στη διάρκεια του οποίου διέσχισε απ’ άκρη σ’ ακρη τις ΗΠΑ και τον Καναδά, καταγράφοντας με τον δικό του αυθεντικό τρόπο το σύγχρονο προφίλ της Βόρειας Αμερικής.
Χρέος τιμής για τον ίδιο ήταν και η επιμέλεια της έκδοσης του βιβλίου Οι ανυπότακτοι της Σύμης, που έγραψε ο πατέρας του Ελευθέριος Γ. Διακογιάννης, ένας από τους αφανείς ήρωες του πατριωτικού αγώνα για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από την ιταλική κατοχή και την αγγλική επικυριαρχία.
Ανθρωπος με βαθιά πολιτιστική καλλιέργεια -εξαίρετος πιανίστας ο ίδιος, μολονότι αυτοδίδακτος- πρωταγωνίστησε στην καθιέρωση δύο κορυφαίων πολιτιστικών θεσμών στην ελληνική περιφέρεια: Διαδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στο ξεκίνημα του Φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του Φεστιβάλ στο ακριτικό νησί της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του, στο οποίο κατάφερε να ενώσει το καλλιτεχνικό όραμα σπουδαίων ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετείχαν αφιλοκερδώς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΝΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ BLOG SPOT
http://diakogiannis.blogspot.com/2006/11/la-lucha-continua.html
* για μας στο Greek American News Agency ως προσπάθεια αλλά και ως ένας καλός φίλος και συνάδελφος εδώ και πολλά χρόνια από τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας μας ήταν μια ζεστή φωνή ενθάρυνσης που πάντα έλεγε "ο χώρος είναι δύσκολος αλλά θέλει δύναμη, υπομονή και επιμονή. προχώρα και μη σταματάς. Όταν έμαθε για την εκδοτική μας προσπάθεια εδώ στις ΗΠΑ είπε "αυτές τις μέρες θα είμαι εκεί θα έρθω να σας πω ένα "γεια" ήταν τότε που ήρθε για τελευταία φορά στη Νέα Υόρκη για τις τελευταίες και καθοριστικές ιατρικές εξετάσεις όπου είχε πάρει την μεγάλη απόφαση να "φύγει" ανέπαφος χωρίς άλλες ιατρικές παρεμβάσεις αφού η επάρατος δεν έχει γιατρειά… Και ήρθε κοντά μας και μας μίλησε ζεστά όταν άλλοι που είναι εδώ προφασίστηκαν. Άλλαξε ιατρικό ραντεβού για να είναι εκεί μαζί μας όπως το ίδιο έκανε πάντα κάθε φορά για κάθε νεο συνάδελφο που ξεκινά μάχιμος στο ρεπορτάζ. Κάθε φορά στα δύσκολα -γιατί παρακολουθούσε τα πάντα – μας έλεγε " παιδιά προχωράτε καλά. Συνεχίστε με θάρρος υπομονή και επιμονή. Μην ακούτε τις "φωνές" και τις "σειρήνες" εσείς απλά κάνετε καλά τη δουλειά σας. Αυτό μετράει"
Εις μνήμη του ας θυμηθούμε όσα μας είχε πει τότε Κυριακή 16 Απριλίου 2006 
«Κυρίες και Κύριοι δεν είχα προετοιμαστεί για κάτι τέτοιο και ευχαριστώ. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να δημοσιογραφείς στις ΗΠΑ. Ιδιαίτερα σε μια εποχή πέντε χρόνια μετά το 2001, έχοντας μια εμπειρία από πολλούς πολέμους που πήγα, θα έλεγα ότι είναι πολύ όμορφο και μια ωραία πρόκληση. Ο ελληνισμός έχει αναδείξει πολλούς ωραίους ανθρώπους. Εγώ κατάγομαι από ένα νησί που λέγεται Σύμη. Είναι ένα νησί του Αιγαίου γεμάτο νεοκλασικά. Από εκεί ήταν ο πατέρας μου, τον οποίο έχασα πριν πέντε χρόνια και θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια ότι πάρα πολλοί συμιακοί ταξίδευαν στις ΗΠΑ για να μπορέσουν να ζήσουν και να βγάλουν το ψωμί τους. νομίζω ότι είναι πολύ θετικό για την εφημερίδα που στηρίζει τους νέους ανθρώπους. Θα ήθελα να επισημάνω στον κ Στεφανόπουλο δεν είναι μόνο νέος στην ηλικία. Έχει νέες και φρέσκιες ιδέες. Έχει οράματα. Σχέδια και προοπτική εδώ σε αυτή τη γη. Με τούτο τον ελληνισμό που φαίνεται να αποζητά και να αναζητά το νέο. Το διαφορετικό. Εκείνο που χρειάζεται είναι η δική σας στήριξη. Η δική σας βοήθεια. Εσείς είστε χρόνια εδώ. Με εμπειρίες. Με βιώματα. Με γνώση. Τούτα είναι όπλα στα χέρια του καλού δημοσιογράφου όπως ο συνάδελφος -ο Αλέξανδρος όπως τον λέμε στην Ελλάδα- και η εκλεκτή ομάδα του. Γιατί τις νέες ιδέες και τα καινούργια τα συναντάς και σε πολλούς μεγάλους ανθρώπους από πλευράς ηλικίας και αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα. Εύχομαι στην προσπάθεια σας κάθε επιτυχία και να συνταιριάζει τις νέες ιδέες και τον πλουραλισμό. Διάβασα όσα πρόλαβα, (από το τεύχος που βαστώ στο χέρι μου) μερικά πράγματα για το 21, θα μου πει κανείς ότι είναι παλιά αυτά, αλλά είναι τόσο νέα. Διάβασα εκεί την διακήρυξη του Υψηλάντη που τόσο ξεχάσαμε γιατί όλοι θυμούνται ότι η επανάσταση ξεκίνησε την 25η Μαρτίου, αλλά ξεκίνησε το Φεβρουάριο, και βλέπεις αυτό το καινούργιο μέσα από αυτή την παλιά ιστορία. Εύχομαι να έχετε χρόνια πολλά, να ζήσει η εφημερίδα χρόνια και να μεγαλώσει η προσπάθεια σας, βοηθώντας την Ελλάδα, την δικαιοσύνη, τον Ελληνισμό και την ειρήνη.
news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
