ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…

 Της Νίκης Πλάτωνος 

Ο Φειδιππίδης για να ειδοποιήσει τους Σπαρτιάτες και να ζητήσει την συνδρομή τους για τον επερχόμενο κίνδυνο από τους Πέρσες, και να επιστρέψει στην Αθήνα, πριν από την μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ.), χρειάστηκε κάποιες μέρες για μια απόσταση 480km. Πολύ αργότερα, αιώνες μετά, οι ινδιάνοι έστελναν τα μηνύματά τους σε λίγα μόνο λεπτά, χωρίς να διανύσουν ούτε ένα μέτρο. Και να μη ξεχνάμε και τα λεγόμενα ταχυδρομικά περιστέρια που κι αυτά με τα δικά τους φτερά καλούνταν να  καλύψουν τις ανάγκες μετάδοσης πληροφοριών.   

Ο πιο σίγουρος  και διαδεδομένος όμως τρόπος επικοινωνίας από απόσταση, χωρίς να είναι βέβαια και ο πιο γρήγορος, ήταν η χρήση αγγελιοφόρων. Βέβαια, όλα αυτά μέχρι που ανακάλυψαν το ηλεκτρικό ρεύμα και άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι νέες εφευρέσεις του τηλεγράφου, του τηλεφώνου και του ασυρμάτου για να έρθουμε τεχνολογικά στη σύγχρονη εποχή, με το δορυφόρο, τις οπτικές ίνες και το τηλεομοιότυπο(fax).

 Και φτάνουμε στο 1991. Τα ηλεκτρονικά μηνύματα πλέον, έχουν την δυνατότητα μεταφοράς πληροφοριών σε μερικά δευτερόλεπτα αφού κάνει την εμφάνισή του το internet. Ποια όμως ήταν η αρχική σκέψη του δημιουργού του; Μήπως η αρχική του σκέψη εξελιχθη στη πορεία και σε άλλες σκέψεις; Κι αν είναι έτσι, ποιες ήταν αυτές; Θα έχουμε και περαιτέρω εξελίξεις ή έχουμε φτάσει τον κορεσμό;

Από τη στιγμή που στήθηκε αυτό το παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνίας ηλεκτρονικών υπολογιστών άρχισαν να δημιουργούνται εφαρμογές για την χρήση του. Παρουσιάστηκε λοιπόν μία τεράστια βιβλιοθήκη, μια ανεξάντλητη πηγή γνώσεων, όπου όλοι έχουν την δυνατότητα σε αυτόν τον ιστό να καταθέσουν και να αντλήσουν πληροφορίες. Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Κόστος μηδέν! Και βεβαίως ο έμπορος απευθύνεται πλέον, όχι στο τοπικό καταναλωτικό κοινό, αλλά σε μία παγκόσμια αγορά με πανεύκολη πρόσβαση.

Ολόκληρες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν πλέον το διαδίκτυο για να προσφέρουν διακρατικές και υπερατλαντικές υπηρεσίες τηλεφωνίας σε πολύ προσιτές τιμές . Οι τηλεδιασκέψεις είναι απαραίτητες για κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις. Με τον ίδιο τρόπο, παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες παρακολουθούν κανονικά τις τάξεις τους χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθούν καν από το σπίτι τους. Και να μη ξεχνάμε την αλματώδη διάδοση της διαδικτυακής τηλεόρασης και του διαδικτυακού  ραδιοφώνου.

Όλες αυτές είναι μερικές από τις δραστηριότητες που οι απλοί χρήστες του internet δεν έχουν ακόμα αφομοιώσει, άλλος από φόβο και άλλος από άγνοια.

Γνωρίζουμε όλοι τις νέες αυτές τεχνολογίες, ή μήπως γνωρίζουμε τα βασικά και αγνοούμε τα πιο σύνθετα; Μήπως κάποιοι ακόμα και να φοβούνται τα πιο σύνθετα;  Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι χρήστες έχουν άγνοια για τις νέες αυτές υπηρεσίες και δραστηριότητες. Εν μέρει αυτό οφείλεται στο σύστημα παιδείας. Μόλις τα τελευταία χρόνια έχει εισαχθεί η εκμάθηση υπολογιστών στα σχολεία, την οποία θα αποκαλούσα καλύτερα «γνωριμία των παιδιών με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή» όταν την ίδια στιγμή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για να μην αναφερθούμε στην Αμερική, είναι δεδομένο ότι ο απόφοιτος του σχολείου, είναι καλός χειριστής και γνώστης ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Όλες οι επιχειρήσεις πλέον χρησιμοποιούν υπολογιστές, επομένως, χρειάζεται και το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, καταφεύγοντας έτσι στην ιδιωτική εκπαίδευση για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Αναμφισβήτητα, η τεχνολογία δεν απευθύνεται μόνο στους νέους ανθρώπους. Και στο σημείο αυτό, θα μου επιτρέψετε να σταθώ για λίγο στο τρόπο αντιμετώπισης του υπολογιστή από τους «ώριμους» ηλικιακά Έλληνες, γιατί την θεωρώ χαρακτηριστική, πάντοτε εν συγκρίσει με την αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Αδιάλλακτοι έως εχθρικά συμπεριφέροντες προς το αντικείμενο», απέχουν και κατακρίνουν την νέα τεχνολογία. Θα πρέπει να συμφωνείτε μαζί μου για την καθαρά ελληνική νοοτροπία να απωθούμε την εκμάθηση στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Άλλη μια περίπτωση, όπου λανθασμένα έχουμε υιοθετήσει την άποψη ότι η μάθηση  συμβαδίζει με την νεανική ηλικία αγνοώντας  τους προγόνους μας που έλεγαν «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Προτιμούν οι μεγαλύτεροι στην ηλικία να χαρακτηρίσουν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή ως «μηχανή του διαβόλου» η «το διαβολόπραμα», αλλά αυτοί οι ίδιοι θα ζητήσουν να τους γράψεις μια αίτηση, να τους βγάλεις ένα φωτοαντίγραφο ή να τους στείλεις ένα e-mail, γιατί πολύ απλά τότε «το διαβολόπραμα» τους είναι απαραίτητο.

Είναι οι τρομοκρατημένοι από το καινούριο, γιατί απλά δεν έχουν την διάθεση να το γνωρίσουν… «Δεν βαριέσαι! Κάποιος θα βρεθεί να με εξυπηρετήσει» σκέφτονται, και φυσικά τους εκμεταλλεύονται οι πιο τολμηροί που γνωρίζουν, η αν θέλετε, εκείνοι που τουλάχιστον δεν φοβούνται να μάθουν…