Επίκαιρα – Ανεπίκαιρα
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Διαβάσαμε τις προτάσεις του Συνασπισμού – συγγνώμη, του ΣΥΡΙΖΑ – για την Παιδεία.
Και διαπιστώσαμε ότι ο πάλαι ποτέ χώρος της Ανανεωτικής Αριστεράς, έκανε μια «στροφή»: Όχι στα αριστερά». Όχι στο δογματισμό. Μια στροφή που μοιάζει περισσότερο με «βουτιά»: Στον πιο λαϊκίστικο πρωτογονισμό.
Προτείνουν «Ανώτατη Εκπαίδευση για όλους»: Να καταργηθούν οι εξετάσεις. Να μπαίνουν όλοι στα Πανεπιστήμια. Σε όποια Σχολή θέλουν. Χωρίς αξιολογικές κρίσεις. Χωρίς περιορισμούς βαθμού. Ακόμα και απολυτηρίου βαθμού από τα Λύκεια…
Σύμφωνα με αυτή την παγκοσμίως πρωτότυπη άποψη…Νεατερντάλειου ριζοσπαστισμού, η μάθηση στην Ελλάδα θα γίνει διαδικασία δημοσιοϋπαλληλικής εξέλιξης: από το Δημοτικό, στο Γυμνάσιο κι ύστερα στο Πανεπιστήμιο. Κι ύστερα θα περιμένουν να τους στείλουν το πτυχείο στο σπίτι! Οι τίτλοι σπουδών θα προσφέρονται με… «ωρίμανση προϋπηρεσίας»!
Όμως, αν περάσει τέτοια «μεταρρύθμιση» δεν θα οδηγήσει σε «Ανώτατη Εκπαίδευση για όλους». Θα οδηγήσει σε ανώτατη Εκπαίδευση για κανένα! Θα ακυρώσει κάθε δυνατότητα νέων ανθρώπων να σπουδάσουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Βεβαίως, τα παιδιά όσων οικογενειών αντέχουν το κόστος θα αναζητούν στο εξωτερικό τα εφόδια να σταδιοδρομήσουν. Προς δόξαν των ξένων Πανεπιστημίων. Προς δόξαν και των ταξικών διαχωρισμών, που θα γίνουν απόλυτοι και πλήρεις…
Τα Πανεπιστήμια στην Ελλάδα υπήρξαν, για πολλές δεκαετίες, μοναδική δίοδος κοινωνικής ανόδου, γιατί ήταν αξιοκρατικά. Μετά το 1982 άρχισαν να υποβαθμίζονται. Τελευταία εμφανίζουν εικόνα διάλυσης. Αν παίρναγαν οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνονταν αγωγοί όχι προς την κοινωνική άνοδο, αλλά προς την χωματερή της κοινωνίας.
* Πρίν από πολλές δεκαετίες ο λόγος της Αριστεράς είχε κάτι το ανατρεπτικό. Που σε κάποιους προκαλούσε δέος, σε άλλους έμοιαζε ελκυστικό…
* Αργότερα, ο λόγος της Αριστεράς, είχε κάτι το οραματικό. Δεν τρόμαζε πια – ούτε κι έπειθε – αλλά μίλαγε στην ψυχή πολλών. Ακόμα κι εκείνων που δεν ψήφιζαν την Αριστερά, ή την ανανεωτική εκδοχή της.
*Ύστερα, ο λόγος της ανανεωτικής Αριστεράς, έγινε κάπως περιθωριακός. Δεν μίλαγε στην ψυχή πολλών – πάντως δεν ενοχλούσε. Προκαλούσε, αν μη τι άλλο, συμπάθεια…
Μετά από την τελευταία πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ενοχλεί πια…
— Να ενοχλεί την αισθητική μας, για την απίστευτη χοντροκοπιά του.
— Να προσβάλει την νοημοσύνη μας, για την απίστευτη ανοησία του.
— Και να πληγώνει. Η ανανεωτική Αριστερά που κάποτε οραματιστήκαμε μαζί της, έκανε πολλά σφάλματα. Αλλά δεν άξιζε τέτοιο κατάντημα…
