Εμείς οι Έλληνες…
Της Νίκης Πλάτωνος
Αγιάτρευτη πληγή που αιμορραγεί ακατάπαυστα είναι η παιδεία στο τόπο μας. Στα εικοσιένα χρόνια της αποδημίας μου δεν μπορώ να θυμηθώ να έχει ποτέ συμβεί κάτι ανάλογο στη δεύτερη πατρίδα μας.
Με αφορμή το νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ (Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα) που ετοίμαζε η ΝΔ, αλλά αναγκάστηκε να αποσύρει μετά από σφοδρές αντιδράσεις, με τις απεργίες των εκπαιδευτικών και τώρα με τη συζήτηση για την έγκριση του περίφημου άρθρου 16 του Συντάγματος για τη δημόσια ανώτερη εκπαίδευση ως αναθωρητέου, η συζήτηση είναι έντονη και φορτισμένη. Ουσιαστικά πρόκειται για αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας, αφού αφορά και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκεί δηλαδή που αναπαράγεται η γνώση και κατά συνέπεια θα έχουμε αλλαγές με ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν σαν στόχο τη δυνατότητα ίδρυσης πανεπιστημίων από ιδιωτικούς φορείς. Το άρθρο 16, που είχε ψηφιστεί το 1974, κατοχυρώνει την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση ως «δημόσιο αγαθό» που παρέχεται, κατ' αποκλειστικότητα, από τη πολιτεία δωρεάν σε όλους τους πολίτες, αποκλείοντας τη δυνατότητα ίδρυσης πανεπιστημίων από ιδιώτες. Ταυτόχρονα εξασφαλίζει το αυτοδιοίκητο των ιδρυμάτων και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, που συνεπάγονται από αυτό αφού η πολιτεία ασκεί μόνο υψηλή εποπτεία Το άρθρο 16 αποτελούσε μέχρι τώρα τη δικλείδα ασφαλείας, ούτως ώστε η πολιτεία να έχει υπό τον έλεγχό της την κορυφαία λειτουργία που είναι η παιδεία, και μάλιστα η ανώτατη.
Αυτοί που υποστηρίζουν την αναθεώρηση ισχυρίζονται ότι η λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δώσει κίνητρο για την αποτελμάτωση επί χρόνια των δημόσιων πανεπιστημίων και ότι θα τα αναγκάσει να γίνουν πιο ανταγωνιστικά.. Βέβαια, ανταγωνιστικός, με οικονομικούς όρους δε σημαίνει και κατά συνέπεια καλύτερου επιπέδου. Δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε τη παιδεία με βάση οικονομικούς όρους για να την κάνουμε καλύτερη. Η βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, ανώτατης και μη, είναι αποκλειστική ευθύνη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, και μέχρι τώρα είναι μόνον υπεύθυνοι για την αναξιοκρατία, τον κομματισμό και όλα τα νοσηρά φαινόμενα που την καταρρακώνουν για χρόνια.
Έχουμε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που νοσεί βαρύτατα, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το ίδιο χρειάζεται «βαθύτατες τομές» αλλαγών και όχι την εισαγωγή του ιδιωτικού φορέα. Φτάσαμε στο σημείο να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά οι κύριοι με τις γραβάτες στα έδρανα της βουλής και οι πανεπιστημιακοί από τις καθηγητικές έδρες τους, από τους εκατό κουκουλοφόρους(που λίγο πολύ είναι γνωστοί) με τα καδρόνια και τις μολότωφ. Μήπως κι αυτοί βρήκαν πρόσφορο έδαφος γιατί όλοι οι παραπάνω κρατάνε τα πανεπιστήμιά μας κλειστά για τους δικούς τους λόγους;
Μήπως οι πραγματικοί κουκουλοφόροι εντρυφούν από το Υπουργείο μέχρι τον συμβιβασμένο καθηγητή που περιμένει προαγωγή, από τους νεαρούς των κομμάτων μέχρι τους δημοσιογράφους των τηλεοπτικών παραθύρων που φωνάζουν «γιατί πιάσανε μόνον έναν κι όχι όλους»;
Κύριοι, βγάλτε τις κουκούλες! Σας γνωρίζουμε! Δώστε τις σ' αυτούς που πραγματικά θα έπρεπε να τις φορούν.
