ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Της Νίκης Πλάτωνος
Ακόμα κι εδώ, στο ξένο τόπο το Πάσχα μυρίζει Ελλάδα!
Απ' όλους τους χριστιανούς, εμείς οι Έλληνες είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με τη Μεγάλη Εβδομάδα.. Το Πάσχα για μας είναι η θρησκευτική γιορτή που μας ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη. Ταιριάζει στην ιστορία μας, πάει στο χαρακτήρα μας, στον τρόπο που αγαπάμε και σκεφτόμαστε. Αν πάμε πίσω στην ιστορία μας στα μάτια μας πάντα δάκρυα λύπης και χαράς ήταν ένα, μια χαρμολύπη που την αναφέρουν και οι Ύμνοι της Μ. Εβδομάδας. Κάθε ανάστασή μας εθνική, κοινωνική η προσωπική είχε να διασχίσει ένα Γολγοθά.
Η δύναμη του κακού και του άδικου, η δύναμη του εγκλήματος, που καταφέρνει στις μέρες μας να σταυρώσει το δίκαιο, που είναι τόσο μεγάλη που μόνο ένα θαύμα μπορεί να τη νικήσει. Μήπως όμως έτσι δεν γεννήθηκε η Ελλάδα, μέσα από μια Μ. Εβδομάδα τεσσάρων αιώνων, νίκησε τους κατακτητές και θεμελίωσε το νέο ελληνικό κράτος. Ένας ατέλειωτος Γολγοθάς στη Μικρά Ασία, άλλος ένας και στη Κύπρο. Εμείς οι Έλληνες έχουμε ζήσει σαν λαός ατέλειωτες Μ. Εβδομάδες, αλλά και πολλές αναστάσεις, γιατί μέσα από τη σοφία των παππούδων μας μάθαμε να διακρίνουμε τους εσταυρωμένους λαούς αυτού του πλανήτη, να κλαίμε και να πονάμε μαζί τους, μεταλαμπαδεύοντας την ελπίδα της ανάστασης, μέσα από τα δικά μας πάθη, τα δικά μας δεινά, που τελειωμό δεν έχουν, ακόμα και στις μέρες μας.
Μέρα Λαμπρής! Μέσα στη πιο χαρμόσυνη, ελπιδοφόρα ώρα του χρόνου, έρχεται η Ανάσταση του Χριστού μας, για να φέρει τη συναδέλφωση στους λαούς, το μήνυμα της ειρήνης και της αγάπης στους ανθρώπους. Η μεγαλύτερη γιορτή του Έλληνα, στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, όπου κι αν βρίσκονται οι Έλληνες, στις χώρες της διασποράς, υποδέχονται το Άγιο Πάσχα.
Πάσχα των Ελλήνων της αγάπης! Πάσχα του οικουμενικού ελληνισμού, μέσα στην Ελλάδα ή στη διασπορά, όπου ζει και μεγαλουργεί η άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα της ομογένειας. Οι απόδημοι Έλληνες πανηγυρίζουν για τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, η οποία τόσο πολύ έχει δεθεί με τον ελληνισμό. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο λαμπρές εκδηλώσεις για το Πάσχα, από οπουδήποτε αλλού, τελούνται στην Ελλάδα η όπου βρίσκονται τα παιδιά της. Ίσως γιατί σε τούτο τον τόπο, η Ανάσταση είναι συννυφασμένη περισσότερο με την έννοια της ελευθερίας και τη φλόγα της γνώσης. Κι αυτό γιατί ο ελληνισμός ήταν αυτός που όχι μόνο δέχτηκε από τους πρώτους το κήρυγμα το Ευαγγελίου, αλλά το μετέδωσε και σε άλλους λαούς μαζί με τη γραφή και τις επιστήμες, δώρα αγάπης και πολιτισμού σε όλη την οικουμένη.
"Τώρα Μεγάλη Πασχαλιά, τώρα καλός μας χρόνος τώρα η γης στολίζεται μ' εννιά λογιώ λουλούδια με πράσινα με κόκκινα, με αξιά και με γαλάζια. Σήμερα Χριστός Ανέστη και στους ουρανούς ευρέθη".
Στο Πάσχα της χαράς, της αγάπης και της ειρήνης ας στρέψουμε άλλη μια φορά το βλέμμα μας, ελπίζοντας στην ανάσταση του ελληνισμού. Σε μέρες πικρές και κρίσιμες που η ίδια η ελληνικότητά μας δοκιμάζεται, διαστρεβλώνεται το ιστορικό μας παρελθόν και αναιρείται η ταυτότητά μας, εμείς επιβάλλεται να κρατήσουμε ζωντανά τα ήθη και τα έθιμά μας τη στιγμή που στις μεγαλουπόλεις πλέον ξεθωριάζουν. Ας αποφασίσουμε τελικά αν θ' αντισταθούμε ο καθένας στο «βόλεμά» του η θα υποστούμε τον εξευτελισμό; Θα ξυπνήσουμε η θα σιωπήσουμε;
«Δεύτε λάβετε φως, αδέρφια!". Πάρτε το αναστάσιμο φως και πηγαίντε το ξανά στα σπίτια σας. Κάντε πάλι το σημάδι του σταυρού με τον καπνό του κεριού πάνω στην πόρτα, κι ας φωνάξουμε όλοι μαζί «Χριστός Ανέστη, αδέλφια», ανοίγοντας τη καρδιά μας στην ανάσταση του Θεανθρώπου γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την ανάσταση όλων μας!
«Χριστός Ανέστη!»
