Επίκαιρα Ανεπίκαιρα
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Με ευκαιρία το λεγόμενο «σκάνδαλο» των ομολόγων, ας μας επιτραπούν κάποιες διευκρινήσεις:
Πρώτον, τα «δομημένα ομόλογα» είναι νόμιμα, είναι διεθνώς αποδεκτές τοποθετήσεις.
Δεύτερον, στις τοποθετήσεις αυτές επιδιδονται καθημερινά ιδιωτικές τράπεζες, κεντρικές τράπεζες και αμοιβαια κεφάλαια σε όλο τον κόσμο.
Τρίτον, αν υπάρχει κάποιο σκάνδαλο αυτό αφορά τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην τιμή έκδοσης του ομολόγου και στην τιμή που το αγόρασε το ΤΕΑΔΥ. Εδώ φαίνεται ότι μεσολάβησαν πολλοί κι έβγαλαν υψηλές μίζες. Έτσι το ταμείο έχασε μέρος των υψηλών κερδών που θα αποκόμιζε, αν είχε αγοράσει πιο κοντά στην τιμή έκδοσης.
Τέταρτον, πράγματι η αγορά ομολόγων του δημοσίου από τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούν μορφή «ενδοκυβερνητικού δανεισμού». Κατά κάποιο τρόπο, το κράτος δανείζει στον εαυτό του. Κι έτσι μειώνεται το καθαρό χρέος του. Που είναι το πρόβλημα; Θα ήταν καλύτερα το δημόσιο να δανείζεται «απ' έξω» και να πληρώνει υψηλούς τόκους σε «τρίτους», όταν έχει «αργά» κεφάλαια σε αποθεματικά, με σχεδόν μηδενικές αποδόσεις; Αυτό δεν θα ήταν μέγα σκάνδαλο;
Πέμπτον, τα αποθεματικά των ταμείων αυξήθηκαν στην τελευταία τριετία (επί Νέας Δημοκρατίας) κατά 42%! Αντίθετα, στην διετία 1999-2000 (επί διακυβέρνησης του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ) τα αποθεματικά των ταμείων έπεσαν κατά 14%.
Τι ακριβώς συμβαίνει;
Φωνάζουν αυτοί που διέλυσαν την κεφαλαιαγορά (κι έπληξαν τα ταμεία), εναντίον εκείνων, επί των ημερών των οποίων ανέβηκε το χρηματιστήριο κατά 67% και τα αποθεματικά των ταμείων κατά 42%;
Φωνάζουν εκείνοι επί των ημερών των οποίων δεν διώχθηκε κανείς για χρηματιστηριακά σκάνδαλα και καταγγέλλουν εκείνους που έστειλαν στον εισαγγελέα την παραμικρή αθέμιτη πρακτική;
Τι ακριβώς θέλουμε; Να μένουν τα αποθεματικά των ταμείων «στον τόκο» με ελάχιστες αποδόσεις;
Ασφαλώς πρέπει να υπάρξουν (κι άλλα) μέτρα θωράκισης της ελληνικής κεφαλαιαγοράς. Με πρώτο και σπουδαιότερο, το σπάσιμο του τραπεζικού καρτέλ. Γιατί οι τράπεζες (και οι θυγατρικές τους) πρωτοστατούσαν στην ανατιμητική κερδοσκοπία του 1999. Όπως οι τράπεζες (και οι χρηματιστηριακές τους) πρωτοστατούσαν στην υποτιμητική κερδοσκοπία του 2000-2003. Όπως μέλη του τραπεζικού καρτέλ έχουν κάθε συμφέρον σήμερα θα «διογκώνουν» την υπόθεση του δομημένου ομολόγου, ώστε να υποχρεώσουν τα ταμεία να βάλουν τα αποθεματικά τους στον τόκο και να μείνει ελεύθερο το έδαφος στις τράπεζες να δανείζουν εκείνες το δημόσιο με υψηλότερη επιβάρυνση.
Αυτό αν συμβαίνει είναι όντως, μέγα σκάνδαλο. Αλλά γι' αυτό δεν μιλάει κανείς…
