Στον απόηχο της Λαμπρής – Χρονογράφημα
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Τούτες τις μέρες της Λαμπρής του 2007, πολλά είδαμε και πολλά ακούσαμε, θρησκευτικά και πολιτικά, άλλα αστεία και άλλα σοβαρά και από φίλους, κοντινούς και μακρινούς, λάβαμε και στείλαμε ηλεκτρονικά μηνύματα και πολλά τηλεφωνήματα ανταλλάσσοντας ευχές για το θείο έργο που συντελέσθηκε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Μια ιστορία που κρατά δυο χιλιετίες, γιομάτη από αγάπη, προσδοκίες και οράματα, με άλλα λόγια μια παρακαταθήκη ή διαθήκη αν θέλετε που άφησε ο Χριστός για τους βασανισμένους ανθρώπους που όμως ποτέ δεν παραδόθηκε κι ούτε ανοίχτηκε ως έπρεπε. Από την πλευρά μας συμμετείχαμε σ' αυτή τη μεγάλη γιορτή αφιερώνοντας λίγους στίχους σε φίλους και όχι μόνο, προκειμένου να θυμίσουμε την ξεχασμένη παρακαταθήκη των πιστών, σβησμένη από το δάχτυλο του κλήρου και των πολιτικών.
Γράφαμε λοιπόν μεταξύ άλλων και τούτα:
«Χριστός Ανέστη», χριστιανοί, πάλι θ' ακουστεί /απ' τα απλά ανθρωπάκια, ετούτου τ' αστεριού
Αλλού σιγά, για ν' αποφύγουνε το μάτι του Θεού! / Κι αλλού πιο δυνατά για ν' ακουστεί η οργή του λαού!
Χριστός Ανέστη αδελφοί! Με τούτη την Ανάσταση και η ζωή κι αυτή να Αναστηθεί!»
Αυτό ασφαλώς ανήκει στα «σοβαρά» τα οποία μεταβλήθηκαν σε «στραβά» όσο αφορά τους κληρικούς (εκπρόσωπους του Θεού) και τους πολιτικούς (εκπρόσωπους του λαού), που για την Ελλάδα και τους Έλληνες από κοινού αποτελούν τα κέντρα των κοινωνικοπολιτικών, πολιτισμικών-πνευματικών και οικονομικών αποφάσεων και τις μεγαλύτερες κερδοσκοπικές Α. Ε.
Τα μύρια και πολυποίκιλα σκάνδαλα επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω, καθώς και τα μαγνητοφωνημένα μηνύματα, διαχρονικά από κάθε άποψη και εμπλουτισμένα κάθε χρονιά όλο και με περισσότερη απάτη και ψέμα όσο στον ελληνισμό, Απόδημο και Γηγενή, όχι μόνο δεν άλλαξε τίποτα, αλλά απεναντίας τα προβλήματα επιδεινώνονται απ' τους προαναφερόμενους «πρωταγωνιστές».
Λοιπόν είχαμε και αλλάξαμε μηνύματα αβρότητας και αγάπης, μηνύματα που ισχύουν μόνο για τον απλό Πολίτη, τον χειραγωγημένο και αποβλακωμένο, όπως συχνά λέμε, τον «πιστό» που του μάθανε να πιστεύει και να μην ερευνά, ιδιαίτερα τον πολιτικό που τον πιστεύει με φανατισμό και τον προσκυνά σαν σύγχρονο είδωλο διαποτισμένο από ψέμα, απάτη και ηλίθιο κομπασμό. Κοιτάξτε γύρω σας και θα το δείτε.
Εν κατακλείδι αφήσαμε και λίγο γέλιο μ' ένα ευτράπελο, που η γιαγιά – Μπουκοβάλενα (γιαγιά του γράφοντα, χριστιανή και συνάμα επαναστάτρια και ασυμβίβαστη, χαροκαμένη απ' την κατάρα του τότε Εμφυλίου, γιαγιά αιώνια η μνήμη σου), κάθε φορά που συζητούσε για τους πολιτικούς, με τον τρόπο της τους «ανέβαζε» πολύ ψηλά κι από κει τους γκρέμιζε στα τάρταρα. Παραθέτουμε τα λόγια της, όπως αυτές τις μέρες τριβολίστηκαν στη σκέψη μας και παρακαλούμε τους φίλους αναγνώστες όπως μας επιτρέψουν τη μεταφορά των λόγων της:
«Άι παιδάκι μου» έλεγε αναφερόμενη στους πολιτικούς, «σήκωσε την ουρά απ' το γομάρι και φτύστο στον κώλο του. Δεν πρόκειται να ντροπιαστεί. Το πολύ, πολύ να σε κλάση…»
Αυτά θυμηθήκαμε τούτες τις μέρες, και εύθυμα και σοβαρά και «πιστούς» και «άπιστους» και παν απ' όλα την πολιτική και πολιτικοί όπως αυτή και αυτοί παρουσιάζονται στις μέρες μας με τα διακοσμητικά του κομπασμού και της αναισθησίας.
Χρόνια πολλά!
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα – Απρίλης 12 2007
