ΑΠΟΨΗ

Του Αποστόλη Ζώη

Το τελευταίο τραγικό γεγονός που συνέβη στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια όπως και  τα προηγούμενα σε σχολικές μονάδες με δεκάδες αθώα θύματα μέχρι τώρα θέτουν ένα τεράστιο ερώτημα… Ποιον πολιτισμό εκπροσωπεί και πουλάει στον υπόλοιπο κόσμο η Αμερική;

Πού βρίσκεται η αξία των αμερικάνικων θεωριών περί δικαιωμάτων του ανθρώπου, περί δικαιοσύνης και περί ελευθερίας ή αυτονομίας; Ή μήπως, αν προσθέσουμε και τους πολέμους που διεξάγει σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, όλα ανάγονται στην αδυσώπητη και ελεύθερη από κανόνες ηθικής διαρκής αναζήτηση μόνο πλούτου και δύναμης;

Δυστυχώς όπως καταδείχνουν  τα γεγονότα που συμβαίνουν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας , η Αμερική βρίσκεται διαρκώς σε εμπόλεμη κατάσταση, κάνοντας αρκετούς στην Ευρώπη να πιστεύουν πως ο πολιτισμός της χωρίς να είναι υπερβολή, κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί πολεμοχαρής…

Και όλα αυτά μπροστά σε μια αδιάφορη κοινή γνώμη, σε μια απολιτικοποιημένη κοινωνία, η οποία δέχεται τα ιδιωτικά  κανάλια σαν λυτρωτές σε ό,τι τραγικό συμβαίνει στη χώρα τους, μια κοινωνία που δείχνει πως έχει προετοιμασθεί κατάλληλα και οργανωμένα, για να δέχεται όλα τα παραπάνω. Η αμερικάνικη κοινωνία σε πολλές εκφάνσεις της μέχρι τώρα δείχνει να βλέπει τον κόσμο μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη του ναρκισσισμού μιας απόλυτης εξουσίας , αντιμετωπίζει τα τραγικά γεγονότα με μια αυτιστική αυτοκρατορική συνείδηση, πιστεύει όπως γινόταν και στην αρχαία Ρώμη, πως για πάντα θα μονοπωλεί την ισχύ και τη δύναμη σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Σε μια τέτοια πραγματικότητα, δεν πρέπει να προβληματίζει κανέναν Αμερικανό, ό,τι σε αυτή τη χώρα, μπορούν να συμβούν τα πιο απίθανα τραγικά γεγονότα, ή να αναρωτηθούν διάφοροι επαγγελματίες ψυχολόγοι τι μπορεί να οπλίσει το χέρι ενός δεκάχρονου ή ενός 20 χρόνου ο οποίος με αδικαιολόγητη  ευκολία σκορπά το θάνατο σε αθώα θύματα…  Αρκετοί αναλυτές σε ολόκληρο τον κόσμο εκτιμούν πως στο σύνολό της αυτή η κοινωνία έχει σχεδιαστεί παγερά, χωρίς αισθήματα, χωρίς ηθική ή δικαιικά διλήμματα, αποτελώντας μια ιστορική προέκταση των συμμοριών της Νέας Υόρκης…

Στο χέρι της λοιπόν είναι να αποδείξει πως όλα τα παραπάνω ανάγονται στη σφαίρα της φαντασίας κάποιων κομπλεξικών αντιαμερικάνων, που εκτρέφουν εμπάθεια απέναντι στην υπερδύναμη. Μπορεί αυτό να το κάνει πράξη; Πάντως μέχρι και σήμερα τα γεγονότα δικαιώνουν τους «κομπλεξικούς αντιαμερικάνους»…