Επίκαιρα Ανεπίκαιρα
Και μη παρέκει…
Του Χρύσανθου Λαζαρίδη
Οι στρατιωτικοί έστειλαν το «μήνυμα», ότι δεν θα εγκαταλείψουν τον έλεγχο της πολιτικής ζωής. Ο Πρωθυπουργός Ερντογάν κατήγγειλε «στάση» του στρατού, αλλά τελικά ωθείται σε συμβιβασμό μαζί του…
— Αν οδηγηθεί σε εκλογές και δεν καταφέρει να επιβάλει δικό του πρόεδρο, αυτό θα σημαίνει ότι η «στάση» των στρατηγών πέτυχε. Και με στρατηγούς ανεξέλεγκτους, δεν μπορεί η Τουρκία να ενταχθεί στην Ευρώπη…
— Αν, αντίθετα, ο Ερντογάν καταφέρει τελικά να βγάλει δικό του ισλαμιστή πρόεδρο – αποσπώντας την κρίσιμη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση – τότε, θα οδηγηθεί σε ρήξη με τους στρατηγούς, σε συνθήκες άνευ προηγουμένου, πόλωσης της τουρκικής κοινωνίας.
Στην πρώτη περίπτωση η εσωτερική σύγκρουση απλώς θα αναβληθεί, δεν θα αποφευχθεί. Στη δεύτερη περίπτωση, ο Ερντογάν θα οδηγηθεί σε άμεση ρήξη με το στρατό, η εσωτερική σύγκρουση θα αποδυναμώσει την Τουρκία εσωτερικά και εξωτερικά, άμεσα και με άδηλη κατάληξη…
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ένταξης χωρών στην Ευρώπη, οι αληθινά δυτικόφιλοι ήταν και δημοκράτες. Στην περίπτωση της Τουρκίας οι «δημοκράτες» είναι ισλαμιστές, δεν είναι δυτικόφιλοι. Και οι «δυτικόφιλοι» είναι στρατοκράτες, δεν είναι δημοκράτες.
Σκεφτείτε μόνο, ότι πρίν τρία χρόνια, λίγο έλειψε να αποδεχθούμε το Σχέδιο Ανάν! Σκεφτείτε σε πόσο δεινή θέση θα βρισκόμασταν σήμερα…
Πράγματι, το Σχέδιο εκείνο θα είχε, ίσως, κάποια «λογική» (και πάλι πολύ «συζητήσιμη»), αν τα πράγματα εξελίσσονταν απολύτως ομαλά και η Τουρκία, έμπαινε σύντομα σε μια «λειτουργική» Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά όπως ήλθαν τα πράγματα, θα οδηγούσε σε αληθινά καταστροφή:
Αλήθεια, φανταστείτε να είχε υπερψηφιστεί το Σχέδιο Ανάν! Φανταστείτε, να βρισκόταν σήμερα ολόκληρη η Κύπρος υπό τον συγκυριαρχία της Άγκυρας, όταν μέσα στην ίδια την Τουρκία δεν μπορεί να κυβερνήσει η εκλεγμένη κυβέρνηση. Φανταστείτε, να επέμενε η Κύπρος στην τουρκική ένταξη (όπως ήταν υποχρεωμένη από το Σχέδιο Ανάν), ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι απορρίπτουν πλέον αυτή την προοπτική. Δεν θα οδηγούνταν η ίδια η Κύπρος σε απομόνωση μέσα στην Ευρώπη;
Περιμένουμε σήμερα την αυτοκριτική, όσων πήγαν να μας εμπλέξουν σε εκείνο τον εφιάλτη. Και κάτι παραπάνω: Περιμένουμε εκ μέρους τους στο μέλλον, περισσότερη ταπεινοφροσύνη…
Διότι εκείνο που ενόχλησε δεν είναι τα σφάλματα και οι εμμονές τους. Αλλά το ύφος «παντογνώστη», η αλαζονεία τους, η απύθμενη ματαιοδοξία της μετριότητάς τους και η αβάστακτη ελαφρότητα της κραυγαλέας άγνοιάς τους.
Ως εδώ (και μη παρέκει)…
