Σήμερα ξεκινά η μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα που προαναγγείλαμε ήδη από χτες 11 Αυγούστου αναφορικά με την μεγάλη διοργάνωση που προετοιμάζει η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Ελληνισμού με το Α συνέδριο με θέμα «Ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21ο αιώνα». Η έρευνα περιλαμβάνει πολλά και ξεχωριστά η επί μέρους ειδικά κεφάλαια. Υλικό και ντοκουμέντα που καθηλώνουν. Που δείχνουν πολλά για την εσωτερική κατάσταση στην Ομογένεια και αποκαλύπτουν ακόμα περισσότερα για την κατάσταση στη Νέα Υόρκη που αποτελεί και το κέντρο του Ελληνισμού της Αμερικής. Ξεκινάμε με μια συνέντευξη ποταμό. Με έναν άνθρωπο που δε μασά τα λόγια του. Η παρουσία του φαίνεται να τιμά την Ομοσπονδία χωρίς πολλοί μέσα στο Δ.Σ. να γνωρίζουν τη σημασία της συμμετοχής του. Και μόνο η συμμετοχή στο παρόν Διοικητικό Συμβούλιο, του δίνει άλλη δυναμική. Άλλο κύρος. Άλλη υπόσταση. Μια προσωπικότητα υψηλού και διεθνούς κύρους παρά την απλότητα και την αμεσότητα του. Προσεγγίσιμος και χωρίς προκαταλήψεις. Πολλοί των γνωρίζουν ως εραστή της τέχνης της κιθάρας του. δηλώνει ακόμα μαθητής αλλά όταν πιάνει τη κιθάρα φεύγει σε άλλους κόσμους. Μαγικούς και αλλοτινούς. Μακριά από ίντριγκες. Μεδοθεύσεις. Μικροπολιτικές και μικροψυχίες σαν αυτές που έζησε η ομογένεια το τελευταίο διάστημα. Ο λόγος του καθηλώνει. Πύρινος και σε πνεύμα επαναστατικό. Μιλά για όλους και για όλα.
Δίνει άμεσες ή έμμεσες απαντήσεις σε όλους και για όλα. Προσπερνά τις μικρότητες και πάει στην ουσία αμέσως. Με πραγματική σεμνότητα. Σε μαγνητίζει με το λόγο και τη ροή της σκέψης του. Χειμαρρώδης και παραστατικός. Τα λόγια του κρύβουν πολλά σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση. Αποκαλυπτικός και με νόημα φωτογραφίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Μιλάει με ευθύτητα και δεν παίζει παιχνίδια εξουσίας. Δεν φλερτάρει με καρέκλες και δε φοβάται. Με λόγο ανατρεπτικό και χωρίς ταμπού. Τον γνωρίζουν οι περισσότεροι στην ομογένεια αλλά ουδείς γνωρίζει σε βάθος το χαρακτήρα και την αμεσότητα του λόγου που διαθέτει. Τον γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της μελέτης που παρουσίασε στις Πανομογενειακές διασκέψεις για το Κυπριακό. Μια μελέτη που αν τεθεί σε εφαρμογή τότε η Τουρκία θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Ο λόγος του καθήλωσε όλους μας. Δε διστάζει πουθενά. Ρίχνει το γάντι στους επικριτές της Ομοσπονδίας και ειδικά της πρωτοβουλίας για τη διοργάνωση του συνεδρίου με θέμα τον Ελληνισμό της Αμερικής.
Για πρώτη φορά μέσα από όσα λέει δείχνει και την εσωτερική κατάσταση χωρίς να διστάζει ή πολύ περισσότερο να φοβάται τις επιπτώσεις. Είναι από τους ανθρώπους που έδωσε μάχες μέσα στο Δ.Σ για τη διοργάνωση αυτού του Συνεδρίου. Μιλά όχι μόνο για το υπάρχον διοικητικό συμβούλιο με σαφείς αιχμές αλλά συνολικά για την Ομοσπονδία και το μέλλον . Προβληματίζεται και φιλοσοφεί για τον Ελληνισμό.
Ο λόγος για το Νικόλαο Γεωργανζτά. Τον άνθρωπο. Τον διανούμενο. Τον Έλληνα που θυμώνει όταν διαστρεβλώνεται η ιστορική πραγματικότητα. Που δε διστάζει να μιλήσει έξω από τα δόντια για την πραγματική κατάσταση της Ομογένειας στην Νέα Υόρκη. Που εξάτεται. Που ξεσπά. Σήμερα μετά από μια μακρά περίοδο σπουδών σε Ελλάδα Λονδίνο και Αμερική είναι καθηγητής της Συστημικής Δυναμικής στο πανεπιστήμιο του Fordham στη Νέα Υόρκη. Πρόεδρος του Ελληνικού τμήματος στο παγκόσμιο οργανισμό της Συστημικής Δυναμικής και επίτιμος πρόεδρος στο παγκόσμιο συνέδριο που ετοιμάζεται στην Ελλάδα για το 2008 για τη Συστημική Δυναμική σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πατρών και το Πάντειο. Μια επιστήμη που διαρκώς αναπτύσσεται .
Κατατάσσεται στους δέκα πρώτους παγκοσμίους του είδους. Πριν από λίγο καιρό τον είχε καλέσει με άλλους εννέα συναδέλφους τους ανώτερη κυβερνητική υπηρεσία στην Ουάσιγκτον για να παρουσιάσει ειδική μελέτη για τα μυρμήγκια. Τον τρόπο ζωής τους και τις εφαρμογές που μπορεί να υπάρξουν ακόμα σε σενάρια πολέμου… Οι συνάδελφοι του μιλούν με θαυμασμό για τον Νίκο και την απλότητα αλλά και τη δυναμική που έχει ο λόγος του. Είναι παραστατικός όταν κάνει παρουσιάσεις και κερδίζει το κοινό είτε απέναντι του έχει μια νοικοκυρά είτε έναν νομπελίστα. Ο Νίκος Γεωργαντζάς είναι από εκείνους που σε κάνουν να χαίρεσαι την άλλη πλευρά του Ελληνισμού. Την δημιουργική. Την παραγωγική και δυναμική μέσα από τα προσωπικά επιτεύγματα και τις οδύσσειες ανθρώπων που πέτυχαν ερχόμενοι στην Αμερική αναζητώντας το όνειρο. Εκτός από τη κιθάρα το άλλο μεγάλο πάθος του οι μηχανές.Η άλλη ιδιότητα του: Πρόεδρος του συλλόγου μοτοσικλετηστών. Μια γρήγορη ματιά στο βιογραφικό του δείχνει πολλά και αποκαλύπτει ακόμα περισσότερα για το ήθος -πράγμα σπάνιο στην εποχή μας- αλλά και το επίπεδο γνώσης που διαθέτει.
Δηλώνει εργάτης και στρατιώτης του Ελληνισμού και δεν διεκδικεί θέσεις, καρέκλες και αξιώματα. Με λόγο, επιχειρήματα, ιδέες, απόψεις και προ πάντων παρρησία Λόγου. Ειλικρινείς και άμεσος. Καταγγελτικός και αποκαλυπτικός όπου χρειάζεται. Αυτός ο άνθρωπος είναι μέλος του Δ. Σ. Της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης. Απλός. Λιτός. Δημιουργικός ακόμα και όταν σκέπτεται φιλοσοφεί. Δίνει σπάνια συνεντεύξεις έως και ποτέ. Και σχεδόν ποτέ δε μιλά για τον εαυτό του και τα επιτεύγματα του στην επιστήμη του. Η συζήτηση μαζί του είναι πρόκληση και πρόσκληση σε άλλο επίπεδο ειδικά όταν μιλάμε για τον μεγαλύτερο οργανισμό εκτός Ελλάδος που μέχρι σήμερα κατά τη μεγάλη πλειοψηφία του πλαισιώνεται εδώ και δεκαετίες από απλούς ανθρώπους του μόχθου. Εργάτες και εθελοντές που πέτυχαν πολλά με αγώνες και μόχθους και έφεραν μέχρι σήμερα εις πέρας το δύσκολο έργο της διατήρησης των ηθών των εθίμων και των παραδόσεων και στη καλύτερη περίπτωση απλά πέτυχαν οικονομικά. Ο Νίκος Γεωργαντζάς είναι το νέο αίμα που δίνει ελπίδα για το μέλλον της πιο δυναμικής οργάνωσης στην Αμερική. Την οργάνωση που μια απλή πρωτοβουλία της έφερε κυριολεκτικά τα άνω κάτω! Ο Νίκος Γεωργαντζάς δηλώνει θερμός υποστηρικτής της προσπάθειας για τη διοργάνωση του Συνεδρίου με θέμα "Ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21ο αιώνα" και βαθιά συνειδητοποιημένος επιχειρηματολογεί.
Μπαίνει στο θέμα χωρίς να μασά τα λόγια του.
Κύριες και Κύριοι ο Νίκος Γεωργανζτάς σήμερα μιλά αποκλειστικά στο Greek American News Agency. Απολαύστε τον.
-Μέσα στην Ομοσπονδία αν εξαιρέσουμε το Γενικό Γραμματέα αυτής, το κ. Δημήτριο Δημητρίου και το κ. Μιχαλέα ο οποίος έχει μεν οξυδέρκεια πνεύματος αλλά δεν μπορώ να ξέρω σε βάθος κατά πόσο θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση θεμάτων που έχουν την ανάγκη χρήσης της αγγλικής γλώσσας. Ένα επίσης αξιόλογο άτομο που τιμά την ομοσπονδία η συμμετοχή του στο Δ.Σ. είναι και ο κ. Μιχάλης Τραχανής. Ξεχωρίζω κάποια άτομα ιδιαιτέρως χωρίς να παραθεωρώ ότι υπάρχουν ακόμα και ένα -δυο πρόσωπα όπως ο κ. Γκόρος που επίσης έχει την απαραίτητη οξυδέρκεια που μπορούν να ασχοληθούν με σοβαρότητα και με προοπτική βάθους, στόχων και σχεδιασμού που θα ωφελήσει την Ομοσπονδία. Αυτοί που ανέφερα και ξεχώρισα έχουν δηλαδή την απαραίτητη οξυδέρκεια να αναλύσουν, δεδομένα και να εισηγηθούν αντίστοιχα.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω σε βάθος τις ικανότητες όλων μέσα στο συμβούλιο και των 21 αλλά ο κάθε ένας κρίνεται εκ του έργου και κυρίως εκ του αποτελέσματος επομένως με αυτά τα κριτήρια προέταξα τα πρόσωπα που προανέφερα χωρίς να παραγνωρίζω ή να υποτιμώ το γεγονός ότι όλοι είμαστε εθελοντές αλλά αυτό ξέρετε δεν μπορεί να αποτελεί και συνεχώς άλλοθι για τα τυχόν μικρά ή μεγάλα λάθη που κάνουμε ως σύνολο μέσα σε αυτόν τον Οργανισμό. Οι ενδείξεις από αυτά που έχω δει τόσα χρόνια με την ενασχόληση μου με την Ομοσπονδία και κυρίως με τα κοινά οι περισσότεροι δυστυχώς δεν έχουν την ικανότητα.
– όμως έχουν θέληση…
-έχουν θέληση και μπορούν να προσφέρουν σε ένα πολύ περιορισμένο κύκλο. Δηλ. πρέπει να τους μιλάς ελληνικά, πρέπει τους γράφεις ελληνικά. Μερικοί δε διαβάζουν και κανονικά αλλά ίσως αυτοί είναι και οι πλέον αξιέπαινοι διότι αγωνιούν για το μέλλον του ελληνισμού και της κοινότητας και έτσι δραστηριοποιούνται. Αλλά αυτή είναι η μια όψη. Η θετική.
Δυστυχώς υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ή αν διαβάζουν αγγλικά και ελληνικά δυστυχώς είναι από τους ανθρώπους που έχουν μείνει με την αντίληψη μιας Ελλάδας του '30 του '40 και του '50. αδυνατούν να δουν την Ελλάδα που σήμερα έχει εξελιχθεί από το καιρό που όλοι αυτοί, της κακής νοοτροπίας που υπάρχει στους κόλπους της Ομογένειας εναντίον την Ελλάδας η οποία αναπτύχθηκε το καιρό που όλοι αυτοί ήταν αυτοφυλακισμένοι και εγκλωβισμένοι στη Νέα Υόρκη από τη μια. Και από την άλλοι αυτοί οι ίδιοι αυτής της νοοτροπίας είναι που ενώ ζουν στην καρδιά του αμερικανισμού τη ΝΥ δεν έχουν κατορθώσει να έρθουν σε επαφή με το αμερικανικό στοιχείο και να παρακολουθήσουν όλη αυτή τη πρόοδο και την εξέλιξη. Σχήμα οξύμωρο αλλά πρέπει κάποτε να μη φοβόμαστε να λέμε και την αλήθεια. Όσο και αν αυτή μας πονά. Χάσαν το τρένο της εξέλιξης του Ελληνισμού στην Ελλάδα και παγκοσμίως. Η Ελλάδα δόξα τω Θεώ μετά από τη χούντα είναι μια normal χώρα. Έχουμε τα προβλήματα μας. Τα οικονομικά και τα κοινωνικά και κάθε είδους προβλήματα και ζητήματα που χρήζουν αντιμετώπισης στο διεθνές και το παγκόσμιο γίγνεσθαι αλλά δεν παύουμε να εξελισσόμαστε και ως χώρα να έχουμε ένα ιδιαίτερο ρόλο. Και μάλιστα σημαντικό.
Ε ! αυτή όλη τη κατάσταση δεν την γνωρίζουν πολλοί αυτής της νοοτροπίας που περιέγραψα προ ολίγου και δυστυχώς είναι αρκετοί αυτοί και μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο. Το οποίο πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει στο σύνολο του την διαμορφωμένη κατάσταση της Ομογένειας στην μείζονα περιφέρεια της ΝΥ. μη ξεχνάμε ότι όλοι εμείς είμαστε εκλεγμένοι. Οπότε αυτοί που μας ψηφίζουν έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι όπως λέει και ο σοφός λαός μας. Επομένως δε με ξενίζει ούτε και μου κακοφαίνεται αυτός ο σχηματισμός μέσα στο Δ.Σ. Αυτοί είμαστε κοινωνικά ως δομή και ότι έχουμε το στέλνουμε ας πούμε στη δική μας «κυβέρνηση». Αυτό είναι το υλικό. Με τα καλά και κακά του. Με τα θετικά και τα αρνητικά του. Μη ξεχνάμε ότι για να φτάσουμε ως εδώ αυτά τα 70 χρόνια η Ομοσπονδία έχει περάσει από πολλές τρικυμίες και φουρτούνες κάθε είδους και ακόμα στεκόμαστε όρθιοι.
Κανείς δε θέλει το κακό της Ομοσπονδίας και του οργανισμού. Αλλά δυστυχώς μας κατατρέχουν τα μικρόβια της φυλής. Ο διχασμός που τα αίτια του βρίσκονται στα προσωπικά μας πάντα. Ρίξετε μια ματιά στην ιστορία του έθνους και του γένους μας. Τι θα δείτε; Αυτά ακριβώς που ακολουθούν αιωνίως τη φυλή μας. Και αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είναι που αποδεικνύουν και το γεγονός ότι είμαστε πράγματι απόγονοι των μεγάλων της ανθρωπότητας Ελλήνων. Εκείνων που έδωσαν φως και πολιτισμό. Δεν νομίζω λοιπόν ότι έχει αν ζηλέψει σήμερα ο Ελληνας της Ελλάδας από το Γάλλο ή οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο.
Το ίδιο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον Άγγλο και ούτω καθεξής και σας το λέω από εμπειρία γιατί έχω ζήσει και στο Παρίσι και στο Μπέρμιχαμ και στο Κέμπριτζ που έχω κάνει κάτι σπουδές. Σας λέω το παράδειγμα του αδερφού μου στην Ελλάδα ότι έχει πάρει ένα master έχει άρει δυο πτυχία και ακόμα συνεχίζει τη πρόοδο του. Επομένως ο έλληνας της Ελλάδας επαναλαμβάνω -επειδή ταξιδεύω και συνέχεια λόγω της δουλειάς μου- ότι έχει να ζηλέψει σε τίποτα τον οποιονδήποτε όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Κάναμε τους Ολυμπιακούς αγώνες και αυτή τη στιγμή ουδείς γνωρίζει ότι η Ελλάδα ουσιαστικά «εποπτεύει» και συμβουλεύει τους υπευθύνους για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων στο Πεκίνο.
– όμως πως εξηγείτε το γεγονός αυτής της νοοτροπίας ενώ από τη μια λένε αγαπάνε την Ελλάδα αλλά στη πραγματικότητα βγάζουν ένα μένος. Μια οργή για την Ελλάδα ειδικά μετά την επικράτηση του ευρώ. Ενώ κρατάνε τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις υπάρχει αυτή η στάση που την περνάνε και στις επόμενες γενιές;
-ναι γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την εξέλιξη του Ελλαδίτη -και λέω Ελλαδίτη- για να διαφοροποιώ από τον Κυπραίο ο οποίος και αυτός έχει εξελιχθεί και αυτό φάνηκε μετά την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. που η προσαρμογή ήταν άμεση και χωρίς χρονοτριβή- αλλά και στην Κύπρο έχουν διαφοροποιήσεις. Αλλά δεν είναι έτσι η κατάσταση. Το ίδιο ισχύει για τους Κύπριους και εδώ στην ΝΥ.
– και για να επανέλθουμε στα της Ομοσπονδίας…
Αυτό ακριβώς σας λέω. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν την εξέλιξη του Ελλαδίτη του Έλληνα και του Κυπραίου οι οποίοι έχουν φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα και να έχουν τις ίδιες δημοκρατικές ευαισθησίες που έχει ένας Γάλλος. Που έχει ένας Βέλγος ή ένας Ολλανδός. Σας θυμίζω τη Benelux που ήταν η πρώτη μορφή Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και είμαι υπερήφανος που είμαστε και εμείς οι Έλληνες σε αυτή την ένωση και στεκόμαστε δίπλα και ισάξια με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους πολίτες.
Να σας δώσω ένα ακόμα παράδειγμα προόδου της Ελλάδας ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι το πανεπιστήμιο Κρήτης είναι η κορυφή στην φωτοβολταϊκή έρευνα. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα και από κανέναν! Πνευματικά και κοινωνικά. Από κάθε άποψη. Ακόμα και θεολογικά από τις μελέτες που έχω κάνει μελετώντας τον π. Ιωάννη Χρυσαυγή έχει γράψει πολλά άρθρα μελετώντας τα θετικά στοιχεία του ελληνισμού ο οποίος πάντα βρίσκει το τρόπο να προχωρά και να αναγεννάται φτάνοντας στο σημείο να αποδείξει πως ακόμα και η Τουρκοκρατία έχει βοηθήσει στην πρόοδο του Ελληνισμού και συνετέλεσε ώστε να μη περάσει η Ορθοδοξία στο πραγματικό σχίσμα του χριστιανισμού. Και δε μιλάω για το πολιτικό σχίσμα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Εκκλησίας αλλά για εκείνο το σχίσμα του εσωτερικού μας κόσμου μεταξύ πνευματικότητας και σωματικών αναγκών. Ένας άνθρωπος (σ.σ. για τον π. Χρυσαυγή η αναφορά ) υπέροχος σε αυτή το θέμα και αυτή τη θεολογική διάσταση ο οποίος επεξεργάζεται το θέμα πέρα από την επιστημονική βάση και την ουσιαστική του θεώρηση. Φτάνοντας μέσα στην ανάλυση του να αποδεικνύει πως η τουρκική σκλαβιά μας προστάτεψε από αυτό το σχίσμα που είναι το μεγαλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί και θα αλλοτρίωνε τον Ελληνισμό και την ορθοδοξία γρηγορότερα μέσα στο κλίμα της γενικότερης σύγχυσης και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης πολύ πιο χειρότερο από το Φιλιόκβε.
Σε ένα τέτοιο επίπεδο είναι δύσκολο να κάτσεις να αναλύσεις αυτά και άλλα πολλά ακόμα περισσότερα σε τόσο απλούς ή πολύ απλοϊκούς ανθρώπους για την Ελλάδα του σήμερα με την Ελλάδα του χθες που κουβαλάνε μέσα τους ως πλειοψηφία πλην εκείνων που προανέφερα στην αρχή και ελπίζω ότι δεν αδικώ κάποιον αλλά είμαι εδώ μέσα και τους ζω και αυτούς αλλά και εκείνους που έμειναν απέξω και τώρα φωνάζουν και χαλούν το κόσμο. Εξ άλλου του έχουμε ζήσει και εκείνους σε όλο τους το μεγαλείο και τη δράση για χρόνια ολόκληρα.
Επομένως αν αυτά όλα που προανέφερα όπως και τόσα άλλα γεγονότα μικρά ή μεγάλα ουσιώδη και σημαντικά δεν τα γνωρίζουν εδώ ώστε να αλλάξει η νοοτροπία και μένουν μόνο στα μικρά και τετριμμένα που κατατρώγουν τη φυλή μας και δυστυχώς αυτή η κακή νοοτροπία είναι που πολλές φορές χαρακτηρίζει και την Ομοσπονδία και τώρα και ιδίως τα προηγούμενα χρόνια όπου είχαν μετατρέψει το χώρο του Δ.Σ. σε ρίνγκ! Και όλοι ξέρουμε τι εννοώ και ας κάνουν ότι δε θυμούνται… όμως δε θέλω να πάω στα παλιά και σε όλες εκείνες τις θλιβερές καταστάσεις που καλό είναι να τις αφήσουμε πίσω. Και η Ομοσπονδία αυτό έκανε αυτή τη χρονιά με την διοργάνωση αυτού του συνεδρίου. Κατηγορούν την Ομοσπονδία -οι ίδιοι άνθρωποι που πάντα δημιουργούσαν τα προβλήματα με τις αγκυλώσεις και τις μικροψυχίες της ότι δε κάνει τίποτα πέρα από την παρέλαση. Καταρχήν πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο της Ομοσπονδίας και το γνωρίζω διότι -και είναι η πρώτη φορά που θα τω πω δημοσίως – είμαι από εκείνους που συνέταξαν τον οδηγό παρελάσεως αλλά δεν βγήκα να το βροντοφωνάξω. Ούτε διαμαρτυρήθηκα όταν είδα ότι μόλις που υπάρχει κρυμμένο κάπου το όνομα μου σε αυτό το κείμενο. Σημασία έχει η ουσία ότι τώρα υπάρχει ένας «τυφλοσούρτης». Ένας οδηγός για το πως πρέπει να γίνεται η παρέλαση. Το ίδιο θα συμβεί και με το Συνέδριο.
-τι πρέπει να γίνει ;
-ακούστε. Θεωρητικά φαίνεται απλό αλλά είναι τρομερά δύσκολο γιατί πάλι είναι θέμα νοοτροπίας και αντιλήψεων που κυριαρχεί εδώ και 30 χρόνια όταν βλέπεις τα ίδια και ίδια πρόσωπα και δεν εννοούν να δώσουν θέση και σειρά σε νεότερους και είναι γαντζωμένοι πίσω από τις όποιες καρέκλες μόνο και μόνο για κάποια φωτογραφία που θα τρέξουν να βγάλουν μια ή δυο φορές το χρόνο όταν έρχονται οι πολιτικοί της Ελλάδας για να την έχουν στο σαλόνι τους και να καμαρώνουν με τα εγγόνια και τους συγγενείς τους -γιατί μέχρι εκεί φτάνει η καταξίωση κάποιων εντελώς αθώα δηλαδή – εκτός από εκείνους που ξέρουν και εκμεταλλεύονται αυτή την δημοσιότητα και μετά κάνουν και καλές business. Δυστυχώς κάποιοι χαλάνε φαιά ουσία για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αυτό που λέμε ως καρκινώματα του Ελληνισμού.
Είναι δηλαδή εκείνα τα άτομα που προσπαθούν καταλάβουν τις διάφορες θέσει προκειμένου να τις χρησιμοποιούν για προσωπικό όφελος και να ικανοποιούν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες αναζητώντας την καταξίωση. Αντί να έχουν καταξιωθεί με τη προσωπική τους καριέρα το προσπαθούν μέσα από την Ομοσπονδία και υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα.
Πρέπει να γίνει όχι μόνο του κτηρίου αλλά και ποιοτική αναβάθμιση των ανθρώπων που υπηρετούν την Ομογένεια. Διότι δυστυχώς για κάποιους η Ομοσπονδία είναι βατήρας για τις προσωπικές τους επιδιώξεις και την προσωπική τους αυτοπροβολή τώρα στα 80 και στα 70 τους χρόνια.
Το έμψυχο υλικό δηλαδή είναι που χρειάζεται αναβάθμιση και ανανέωση. Αυτό φάνηκε και ξεκάθαρα εσωτερικά εδώ μέσα με την υπόθεση του συνεδρίου που οργανώνει η ομοσπονδία. Δυστυχώς τώρα καθώς βρισκόμαστε καθ' οδόν προς τη μεγάλη αυτή διοργάνωση που τιμά την Ομοσπονδία και τη πάει μπροστά πολλά χρόνια ανεβάζοντας την εκεί που της αρμόζει – δεν είναι ώρα τώρα να πούμε πολλά για όλους εκείνους που στάθηκαν τροχοπέδη με τις μικροψυχίες τους και τα καμώματα τους αλλά θα έρθει η ώρα να πούμε και αυτές τις αλήθειες και αποδοθούν ευθύνες σε όλους εκείνους μέσα στο συμβούλιο που στάθηκαν και στέκονται εμπόδιο – έδειξε και κατέδειξε πάρα πολλά… όμως όπως προείπα επειδή όλοι έχουμε δεσμευτεί στο παρόν Δ.Σ. ότι δεν θα προβούμε σε δηλώσεις που θα τραυματίζουν την εσωτερική ενότητα αυτού του συμβουλίου που αλλιώς ξεκίνησε και με άλλες προϋπόθεσεις και ενώ αυτή η μεγάλη ιδέα και ο νέος θεσμός που ξεκινά η ομοσπονδία ενώ θα έπρεπε να μας ενώνει και να μας χαλυβδώνει γιατί το χρωστάμε στις επόμενες γενιές εν τούτοις κάποιοι λειτουργούν ως βαρίδια σε αυτή τη θετική πορεία υποκινούμενοι από εξωτερικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες χωρίς να συνυπολογίζουν τις ευθύνες μας έναντι των επομένων γενεών αλλά και κυρίως αυτών που μας εμπιστεύτηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και μας έστειλαν εδώ μέσα. Διότι πλην άλλων εργασιών που κάνω εδώ μέσα -γιατί θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου ένα καλό μούτσο σε πλοίο που συνειδητά παίρνει εντολές και τις εκτελεί για την καλή και αταλάντευτη πορεία του καραβιού- νομίζω ότι αυτό το συνέδριο αυτό που κάνει σε μεγαλύτερο και με τον πλέον οργανωμένο τρόπο αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε για πρώτη φορά με την επιτροπή παιδείας.
Η οποία επιτροπή οργάνωσε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο του Fordham τον περασμένο Μαϊο η οποία παλαιότερα περιοριζόταν να μαζέψει κάποια παιδάκια να γράψουν μια έκθεση -χωρίς να υποτιμώ τίποτα- και τη φέραμε σε επίπεδο ακαδημαϊκό. Αλλά ποιο από τα τοπικά Ομογενειακά ΜΜΕ που ξαφνικά κόπτονται το ανέδειξε ως θέμα; Κανένα! Και έτσι πέρασε απαρατήρητο ως γεγονός. Και τώρα κάποιοι κάνουν και κριτική και μάλιστα εκ του ασφαλούς. Κάναμε ένα μικρό συνέδριο σαν επιτροπή παιδείας μέσα σε ένα διεθνούς φήμης πανεπιστήμιο κι όμως ουδείς έδειξε ενδιαφέρον!
Ουδείς και το λέω με επίγνωση και δυστυχώς ούτε το ίδιο το συμβούλιο που θα έπρεπε να είναι όλοι εκεί. Είχαμε δωρεές όπως αυτή του κ. Κώστα Κατσάνου τον οποίο τον θεωρώ πολύ καλό φίλο και πάντα βρίσκεται μπροστά και όπου χρειάζεται. Πρόεδρος των Καρεπενισιωτών και αγωνιστής μεγάλος με μεγάλη οξυδέρκεια πνεύματος. Το μοναδικό του ελάττωμα είναι ότι είναι φίλος του Α. Τομόπουλου (σ.σ. είναι πρώην πρόεδρος ο οποίος έχει αποβληθεί από την Ομοσπονδία για την επόμενη 5αετια με απόφαση πειθαρχικού ) αλλά αναγνωρίζει και τα λάθη του. Ο κ. Κατσάνος έχει μεγάλη επαφή με το κόσμο του πνεύματος αφού τα εστιατόρια του είναι κοντά σε πανεπιστήμια οπότε δε του ξεφεύγουν οι έλληνες και οι ξένοι καθηγητές.
Το Συνέδριο αυτό είναι μια σωστή και μεγάλη προσπάθεια της Ομοσπονδίας. Είναι ένα αληθινό forum ελεύθερης έκφρασης – για αυτό και το υποστηρίξαμε όλοι πλην ελαχίστων μέσα στο συμβούλιο – του έλληνα της Αμερικής ο οποίος είναι προβληματισμένος. Που βλέπει και διερωτάται για το μέλλον της Κοινότητας. Που βλέπει τι γίνεται εναντίον του Ελληνισμού. Μιλάμε για τον Ελληνισμό και ως Πολιτισμό και όχι ως ιδέα μόνο. Από την προϊστορία των Πελασγών μέχρι τη σημερινή εποχή που πριν περιέγραψα.
-πως εξηγείται τόση επίθεση για αυτή τη προσπάθεια ;
-πρόκειται ειλικρινά για το Πελοποννησιακό πόλεμο! Αυτό που έγινε και γίνεται είναι ο Πελοποννησιακός πόλεμος!
-επί της ουσίας επειδή είσαστε και ένας εκ των εισηγητών των πανομογενειακών διασκέψεων πως σχολιάζεται όλα όσα έχουν προηγηθεί πέρα από αυτή τη παραστατική έκφραση που όμως αποδίδει το κλίμα και την όλη ατμόσφαιρα.
-ακούστε. Το βιβλίο του Θουκυδίδη που περιγράφει τον Πελοποννησιακό πόλεμο δεν πιστεύω ότι έχει τελειώσει γιατί μέχρι και σήμερα συνεχίστηκαν αυτές οι διαμάχες στους κόλπους του Ελληνισμού. Γιατί δηλαδή τώρα μια τόσο μεγάλη και καλή ιδέα δεν θα την πολεμούσαν ; ποια η διαφορά μας με τους προγόνους μας ; το ίδιο δυστυχώς πράττουν και εδώ στην Νέα Υόρκη αλλά και γενικότερα στις ΗΠΑ όπου ξεσηκώθηκαν λες και θα γίνει κανένα έγκλημα. Η όλη αντίδραση απλά αποδεικνύει το πόσο μεγάλο είναι το project, το master plan που έχει εκπονηθεί για αυτό το συνέδριο. Το ερώτημα για μας είναι όχι αν θα έχει επιτυχία αυτό συνέδριο-αυτή είναι δεδομένη για έναν επιστήμονα που δεν μετρά την επιτυχία από τις πολιτικές παρουσίες αλλά από αυτά που θα κατατεθούν με στοιχεία και νομίζω αν κρίνω από την οργάνωση της ΝΥ μια πρόγευση τη πήραμε- το ερώτημα είναι ποιο θα πρέπει να είναι το επόμενο βήμα της Ομοσπονδίας. Αυτό πρέπει να μας απασχολεί. Είτε είναι στα πράγματα αυτή η διοίκηση είτε κάποιοι άλλοι. Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί. Το επόμενο μεγάλο βήμα.
Γιατί το συνέδριο αυτό είναι το μεγαλύτερο βήμα που έχει κάνει στην ιστορία της η ομοσπονδία για αυτό και ενόχλησε πολλούς και πολλά και ποικίλα συμφέροντα… Το δικό μου όνειρο είναι κάποτε να δημιουργηθεί ένας θεσμός συνεδριακός -γιατί ο διάλογος και η αφύπνιση είναι το μέλλον του Ελληνισμού- όπου θα γίνονται διαρκώς τέτοιες συνεδριακές συναντήσεις καθ' όλη τη διάρκεια του έτους μέσα σε ένα πρόγραμμα όπου θα συζητούνται όλα τα μεγάλα ζητήματα. Όπου θα μπορούμε να καλούμε ανθρώπους από οποιοιδήποτε χώρα για να τους ακούμε και να μας ακούνε. Να ανταλλάσσουμε απόψεις και θέσεις. Με επιχειρήματα και αντιθέσεις . Σας θυμίζω ότι μέσα από τις αντιθέσεις έρχεται η σύνθεση. Εμείς στη συστημική δυναμική μελετάμε όλους τους παράγοντες που συνθέτουν δράσεις και αντιδράσεις σε διάφορα πεδία έτσι αναλόγως επαναπροσδιορίζουμε το αντικείμενο και τη θέση του μέσα από το ζητούμενο.
Θα σας πως ένα προσωπικό παράδειγμα το οποίο με έκανε να ασχοληθώ με τα κοινά γιατί με εξόργισε. Κάποτε με κάλεσαν να πάω να κούσω μια διάλεξη ενός ινδού υποτίθεται γνωστού και διανοούμενου. Καθώς τον άκουγα στα πρώτα λεπτά συνειδητοποίησα ότι βάλλει χυδαία και με ανιστόρητα επιχειρήματα εναντίον συνολικά του Ελληνισμού. Με πάθος και μίσος. Τινάχτηκα μέσα μου και αυτό το γεγονός είναι που με ώθησε να ασχοληθώ και με την Ομοσπονδία ή να μπω σε συλλόγους. Με αυτά τα συνέδρια αυτός ο ινδός θα έπρεπε μέσα σε αυτό το κτήριο εδώ να τον καλέσουμε και να τον βάλουμε να μας πει όλα εκείνα ενάντια του Ελληνισμού και μετά μια σειρά από καθηγητές αλλά και όλοι εμείς με επιχειρήματα να του απαντήσουμε και να του δοθεί ένα μάθημα ιστορίας. Έτσι οραματίζομαι το έργο της Ομοσπονδίας μετά από χρόνια. Και αυτό το συνέδριο μας πάει πολλά χρόνια μπροστά και ίσως η κοινότητα λόγω της νοοτροπίας που ανέλυσα προηγουμένως δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε κάτι τόσο απλό και τόσο δυνατό αλλά ταυτόχρονα και αυτονόητο δικαίωμα της Ομοσπονδίας.
Δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση έχουμε όλοι μας πολύ περισσότερο σε αυτή τη χώρα. Όλοι αυτοί που αντιδρούν απλά νομιμοποιούν τις παρανομίες όσων παρενέβησαν. Όσοι αντιδρούν χάρη μικροσυμφερόντων απλά βάζουν φίμωτρο στην ελεύθερη έκφραση. Όλες αυτές οι υποκριτικές φωνές που ακούγονται με διάφορα προσχήματα και δήθεν αποκαλύψεις από ακατάλληλους ανθρώπους που δυστυχώς δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να ενημερώνουν γιατί πολύ απλά συγχέουν την ενημέρωση με την προσωπική τους εμπάθεια. Ως επιτροπή παιδείας θέλω να ανεβάσουμε αυτό το επίπεδο. Δεν γίνεται αυτοί οι «δέκα» που πάσχουν πνευματικά και επειδή δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτά τα θέματα και πολύ περισσότερο όσα θίγει με την πρωτοβουλία μας αυτή για τη διοργάνωση αυτού του συνεδρίου που πραγματικά τείνει να εξελιχθεί σε Πελοποννησιακό πόλεμο.
Ο Ελληνισμός έχει να κάνει πολύ δουλειά να κάνει. Όχι μόνο να υπερνικήσει τις επιθέσεις κάθε είδους αλλά να έχουμε έτοιμο σχέδιο για τις επόμενες κινήσεις μας μέσα στον αιώνα αυτό. Να έχει στρατηγική και σχεδιασμό. Αυτό ακριβώς είναι που φόβισε πολλούς. Στρατηγική ανοικοδόμησης του σημερινού Ελληνισμού. Μια στρατηγική έχει δυο τακτικές. Της άμυνας και της επίθεσης. Της προσέλκυσης και της επίθεσης φιλίας. Αναμφίβολα το συνέδριο αυτό είναι ένα πρώτο βήμα της Ομοσπονδίας προς αυτή τη κατεύθυνση. Οφείλουμε να ξανοίξουμε τους ορίζοντες μας με δυο κατευθύνσεις. Προς τα έσω στη χώρα που ζούμε με ανταλλαγή θέσεων και απόψεων με τους πολιτισμών που καθημερινά συναναστρεφόμαστε και από την άλλη προς την Ελλάδα με την οποία πρέπει να ανανεώσουμε τους δεσμούς και την επικοινωνία κάτι που επιδιώκει αυτό το συνέδριο. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει ίσως σαν έργο το ΣΑΕ συνολικά με στρατηγική και σχεδιασμό. Αυτό το συνέδριο δείχνει αυτή ακριβώς την πνευματική ανησυχία του Ελληνισμού.
Δυστυχώς όπως και μέσα στην Ομοσπονδία υπάρχουν «βαρίδια» έτσι και μέσα στο ΣΑΕ και τον Ελληνοαμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο που εναντιώθηκαν παράνομα σε ένα αυτονόητο δικαίωμα της Ομοσπονδίας. Δυστυχώς όλοι αυτοί μοιάζουν σα τα γαϊδούρια που φοράνε τις παρωπίδες και πάνε όπου τους πάει το αφεντικό. Δυστυχώς μερικοί και εδώ μέσα δεν έχουν δική τους κρίση. Κάνουν οτιδήποτε επειδή το λέει ο τάδε υποτιμώντας την προσωπική κρίση και βούληση την οποία πουλάνε και ξεπουλάνε σε όλους αυτούς που τους κατευθύνουν απ έξω χωρίς να έχουν τη δική τους αυτοπεποίθεση και οξυδέρκεια πνευματική.
Εδώ υπάρχουν άνθρωποι μέσα από το συμβούλιο που είναι αντιτιθέμενοι στην διοργάνωση αυτή χωρίς καν να γνωρίζουν τη σημασία της σε βάθος χρόνου. Δε βλέπουν τίποτα άλλο εκτός από την παρέλαση. Και ίσως τελικά αυτή η εμμονή τους εναντίον του συνεδρίου αυτού είναι επειδή φοβούνται προσωπικά μήπως φανεί η ανεπάρκεια τους σε κάτι μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο. Καλή η παρέλαση αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και το αποδείξαμε. Έχω υπηρετήσει την παρέλαση σε δυο περιόδους συν του ότι έχω γράψει το καταστατικό της παρέλασης και λόγω του ότι είμαι αυτός που είμαι το όνομα μου εμφανίστηκε σε μια υποσημείωση στο τέλος του κειμένου. Το καταστατικό αυτό φάνηκε χρήσιμο γιατί επιτέλους ξεκαθάρισε το τι ακριβώς θέλουμε από αυτή παρέλαση, τι επιδιώκουμε και άρα πως οργανώνεται ανάλογα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Το ίδιο συμβαίνει και με αυτό το συνέδριο και έχουμε ακόμα ανθρώπους μέσα στο συμβούλιο που βάζουν τα προσωπικά τους και όχι το συμφέρον της Ομοσπονδίας και το μέλλον μας στον 21ο αιώνα. Βάζοντας προσκόμματα με κάθε είδους αιτίες, αφορμές και προσχήματα χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες και μένουμε πίσω. Ασχολούμαστε με το τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος και όχι με την ουσία. Δεν βλέπουμε την αποδοχή που είχε ως ενέργεια σε όλο το πολιτικό κόσμο σε Ελλάδα Κύπρο και Αμερική και ασχολούμαστε με τις φήμες και τα κουτσομπολιά. Αν είναι δυνατόν δηλαδή. Τέτοια ανευθυνότητα. Το ΣΑΕ Αμερικής μπορεί να λέει ότι θέλει το ίδιο και το ΕΕΣ. Ξεχνούν και τους διαφεύγει ότι αν η Ομοσπονδία φύγει από το ΣΑΕ και το ΕΕΣ θα υπάρξουν ευθύνες. Θα ακολουθήσει ντόμινο εξελίξεων.
Ξέρουμε ότι αυτό που πάμε να κάνουμε βοηθά τον Ελληνισμό. Αναπτύσσει τη συλλογική ευθύνη. Όλοι συμφωνούν ότι η ιδέα είναι καλή. Λαμπρή. Τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Τι θα πει δεν έχουμε τα εχέγγυα; Γιατί δεν μας το διευκρινίζουν όλοι αυτοί; Τι θα πει ερωτηματικά και επιφυλάξεις; Αν έχεις αντίρρηση βγες και πες καθαρά την άποψη σου με επιχειρήματα. Με θέσεις και απόψεις. Όχι με προσχήματα. Εικασίες και εικοτολογίες με ερωτηματικά του τύπου αν θα πετύχει; Μας είναι δυνατόν ; το πρώτο είναι! Και λάθη θα γίνουν αλλά μέχρι τώρα δεν έχω δει κάτι ουσιώδες για να το επισημάνω αν κρίνω από αυτά που είδα τα δυο Σαββατοκύριακα. Όλα άψογα. Δηλαδή θα είχε επιτυχία αν έρχονταν ποιοι; Εμείς δεν είχαμε αξία που μετείχαμε; Τόσοι ακαδημαϊκοί που ήρθαν αθόρυβα και μίλησαν όλοι το πρώτο που επεσήμαναν είναι η άψογη διοργάνωση και δεύτερον αναρωτήθηκαν γιατί δεν έγινε ευρέως γνωστό με ανακοινώσεις ; αλλά αντί να κάνουμε ανακοινώσεις και να το δημοσιοποιούμε όπου και όπως μπορούμε ασχολούμαστε με το να χάνουμε δημιουργικό χρόνο και να ασχολούμαστε με τις επιθέσεις, τα ψεύδη, τις ίντριγκες και όλους εκείνους που αντί να βοηθούν επινοούν τρόπους να ακυρωθεί αυτή η προσπάθεια γιατί δε το κάνουν αυτοί και το κάνουμε εμείς. Μα αύριο θα το κάνουν εκείνοι και θα μπορούν να το κάνουν καλύτερα μαθαίνοντας από τα δικά μας λάθη.
Με τη προσπάθεια αυτή ουδείς πάει να επισκιάσει τη παρέλαση ή άλλους θεσμούς. Έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε και θα το κάνουμε έτσι κι αλλιώς ότι και να γίνει. Τέτοιες πρωτοβουλίες αξίζουν και πρέπει να προχωρούν. Στάθηκα δίπλα και θα σταθώ με οποιοδήποτε τίμημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη παρέλαση. Κάποιοι εξακολουθούν να έχουν διαφορετική άποψη και την πολεμούν γιατί το θεωρούν υποβάθμιση αλλά προσωπικά θεωρώ ότι η παρέλαση έχει να κάνει με την εθνική μας υπόσταση και εθνική μας ταυτότητα. Η παρέλαση δεν είναι μόνο για τα παιδιά. Εξυπηρετεί και άλλες πολύ σοβαρότερες σκοπιμότητες με πολιτική σημασία. Το ίδιο πιστεύω και το συνέδριο ως θεσμός που πρέπει να καθιερωθεί.
Εκείνο που θέλω επίσης να πω πως αν η Ομοσπονδία πλήρωνε για αυτές τις αίθουσες θα έπρεπε να υπολογίσουμε σε ένα μεγάλο ποσό αλλά χάρη στις ενέργειες κάποιων τους οποίους και ευχαριστούμε μας δίνεται το Πάντειο το οποίο έχει και άλλη ιστορική σημασία και αυτό πιστεύω έλαβαν υπόψη τους οι οργανωτές ακριβώς διότι εκεί έχουν γίνει όλα τα ιστορικά συνέδρια επομένως είναι μεγάλη η τιμή για την Ομοσπονδία. Τα ωφέλη θα είναι πάρα πολλά. Δε βλέπω αρνητικά από μια τέτοια ενέργεια. Έχω ακούσει τόσα όλο αυτό το καιρό από ανίδεους, προσωπικά έχω μετάσχει σε δεκάδες συνέδρια και βλέπω ότι η Ομοσπονδία θα έχει πολλά και σημαντικά ωφέλη αρκεί να το θέλει. Έχουμε αποφασίσει για ίδιο θέμα τόσες φορές που καταντά χαζό. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Έχουμε αποφασίσει ότι θα το κάνουμε. Και σε τελευταία ανάλυση αν τελικά κάποιοι θέλουν να κάνουν πίσω εγώ δε θα κάνω πίσω. Ίσως γιατί δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε τι μας δίνεται.
Μόνο αν υπολογίσουμε πόσο θα μπορούσε να πληρώσει η Ομοσπονδία το Πάντειο για αυτές τις έξι αίθουσες με τον αντίστοιχο εξοπλισμό τότε ίσως να καταλαβαίναμε περισσότερα. Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα ακόμα. Το Fordham μόνο για την υποστήριξη των media στο ετήσιο συνέδριο της συστημικής δυναμικής που θα γίνει στην Ελλάδα το 2008 στο Πάντειο είναι μεγάλο το κόστος που γλιτώνουμε τέτοιο που η Ομοσπονδία δε θα μπορούσε να σηκώσει. Αν η ομοσπονδία πλήρωνε για όλο αυτό τον εξοπλισμό σε κάποιο ξενοδοχείο θα πλήρωνε τουλάχιστον 100.000 euros. Ελπίζω αυτό το συνέδριο να βοηθήσει τον Ελληνισμό της Αμερικής. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι στις Πανομογενειακές, και χάρηκα πολύ για αυτό, ότι είχαμε πολλά νέα παιδιά που είχα το θάρρος να πουν τη γνώμη τους ενώπιον πολιτικών. Αυτό είναι σημάδι ελπίδας για την Ομογένεια αλλά και την Ομοσπονδία ειδικότερα. Είχαν γνώμη που την εξέφρασαν είχαν απόψεις επί πολλών θεμάτων και κατέθεσαν προτάσεις ενώπιον όχι μόνο πολιτικών αλλά και ενώπιον μελών του συμβουλίου της Ομοσπονδίας. Αν αυτό δεν είναι σημαντικό τότε τι είναι ; αυτοί δεν είναι το μέλλον; Αυτούς δεν καλούμε και λέμε ότι δεν έρχονται; Ε! να που ήρθαν.
Μας την «έπεσαν» γιατί δεν είχαμε «επισήμους» στην έναρξη των διασκέψεων. Ποιος ευθύνεται για αυτό ; και σε τελευταία ανάλυση το πρόβλημα είναι δικό τους. Εμείς τους καλέσαμε και τους προσκαλέσαμε. Και τους προσκαλούμε και στη συνέχεια. Αυτοί δεν ήρθαν και έγιναν αντίδραση σε κάτι δημιουργικό και ουσιαστικό. Το επίπεδο ήταν υψηλότατο και εγώ τουλάχιστον αλλά και όλοι οι συνάδελφοι καθηγητές που ήρθαν εδώ -χωρίς να υπολογίζουν όλες αυτές τις ίντριγκες και τις διαμάχες – και από κοινού ομολογήσαμε ότι το επίπεδο ήταν υψηλότατο. Ένα επίπεδο που δεν έχει ξανά δει η ομογένεια. Πάμε και βλέπουμε πολλούς νέους ανθρώπους στις καφετέριες και με τη προσπάθεια αυτή τους φέραμε εδώ. Είπαν τη γνώμη τους ξεκάθαρα και ελεύθερα αν αυτό δεν είναι επιτυχία τότε τι είναι; Η επιτυχία δεν μετράται σήμερα με τη παρουσία πολιτικών αυτούς τους έχει γιατί σε έχουν ανάγκη. Η επιτυχία σήμερα σε τέτοιες πρωτοβουλίες μετράται με τη παρουσία νεολαίας που είναι και το ζητούμενο.
Ε! αυτό υπήρχε. Και καθόμαστε και σκεφτόμαστε περί επιτυχίας είτε εδώ είτε πολύ περισσότερο στην Ελλάδα; άνθρωποι από 30 και 40 ετών μέχρι και μεγαλύτεροι που ήταν εξοικειωμένοι και με τα της Ελλάδος και μετά της ομογένειας και κυρίως μετά του σύγχρονου κόσμου. Θέλουμε και άλλη επιτυχία από αυτό. Σημειώστε ότι οι περισσότεροι εισηγητές ήταν νεαροί και το ίδιο αυτοί ήταν που έδωσαν και το τόνο σε όλη τη διαδικασία και τις 4 ημέρες και μετά αναρωτιόμαστε περί επιτυχίας. Μα είναι δυνατόν; Όταν έχεις το ζητούμενο και έχεις κατακτήσει το στόχο που είναι οι νέοι ψάχνεις για την επιτυχία; Ε τι να πω; Μιλάμε για την Αθήνα. Εκεί οι συνθήκες είναι πολύ πιο διαφορετικές και η επιτυχία είναι δεδομένη για την Ομοσπονδία επειδή ακριβώς δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει ποτέ στην ιστορία της κάτι τέτοιο.
Για την Ελλάδα και τα media της να είναι ένα ακόμα συνέδριο από τα δεκάδες που καθημερινά γίνονται για την Ομογένεια όμως θα είναι μεγάλη η επιτυχία και επαναλαμβάνω όχι από τη παρουσία των πολιτικών -αυτή είναι δεδομένοι- αλλά από τις ανακοινώσεις, τις απόψεις και τις θέσεις που θα ακουστούν και εν τέλει από το σύνολο της κοινής προσπάθειας που θα βρεθεί στη γενέτειρα κάτω από τους ίδιους προβληματισμούς. Ειπώθηκαν τα πράγματα για όλα τα θέματα που θίξαμε και σε πολιτικό επίπεδο και επιστημονικό και κοινωνικό και κοιταγόμασταν στο συμβούλιο στα μάτια. Αναρωτιόμουν πολλές φορές κάθε φορά που ανέβαινε κάποιος στο βήμα μα γιατί αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουμε το τρόπο να τους προσελκύσουμε εδώ στην Ομοσπονδία; Να τους κάνουμε ενεργά μέλη του Ελληνισμού και τις Ομογένειας και γιατί όχι της Ομοσπονδίας;
Και μιλάω για τον Οργανωμένο Ελληνισμό και όχι εν γένη, σαν οντότητα. Τι φταίει; Ποιο είναι το πρόβλημα; Νομίζω ήδη σε αυτό απάντησα από την αρχή της συζήτησης μας στο ξεκίνημα. Λοιπόν αυτό το συνέδριο είναι το πρώτο βήμα. Και αυτό είναι πολύ βασικό για τη συνέχεια μας εδώ. Ώστε στο διάστημα που απομένει να σχεδιάσουμε το επόμενο που θα ακολουθήσει. Είναι το πρώτο μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της εξύψωσης του επιπέδου της Ομοσπονδίας. Αφού καταφέραμε να προσελκύσουμε έστω και για κάποιες ώρες κάποιους νέους -ειδικά της ΝΥ που είναι το 1/3 του Ελληνισμού της Αμερικής – και να φέρουμε κοντά μας ανθρώπους δίνοντας τους ένα forum έκφρασης αυτό είναι το πλέον σημαντικό για το μέλλον μας εδώ.
Να βρουν αυτοί οι άνθρωποι ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης. Μια αυλή, ένα στέκι, ένα σωστό περιβάλλον που θα μπορούν να νιώσουν άνετα και προ πάντων να μιλάνε ελεύθερα να εκφράσουν ιδέες και γνώμες που συνήθως δεν φτάνουν ποτέ στα αυτιά αυτών που πρέπει και κυρίως στα αυτιά αυτών που είναι σύμβουλοι στην Ομοσπονδία. Και μέσα από αυτό το διαρκή διάλογο να παράγεται έργο δημιουργικό και ίσως γιατί όχι μέσα από αυτή τη διαδικασία να υπάρξει και η πολυπόθητη ανανέωση στελεχών της Ομοσπονδίας. Το νέο αίμα που χρειαζόμαστε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.
Αυτό το συνέδριο είναι το πρώτο βήμα για πολλά. Πάρα πολλά. Καταρχήν θα μπορέσει η ομοσπονδία να ξεφύγει από αυτό το πράγμα που έχει παγιωθεί να αφιερώνει το 100% των ενεργειών της μόνο για την παρέλαση. Η παρέλαση έχει πλέον θεσμός. Έχει καθιερωθεί ήδη. Καιρός να δημιουργήσουμε και κάτι διαφορετικό. Αυτό το άνοιγμα ίσως να μας οδηγήσει και σε εκείνους τους τρόπους να δημιουργήσουμε τακτική. Στρατηγική. Σχεδιασμό. Από αυτά πάσχει η ομογένεια και κυρίως η ομοσπονδία η οποία πορεύεται χωρίς σχέδιο. Χωρίς στρατηγική. Χωρίς πυξίδα. Καλές οι προθέσεις και διαθέσεις με το πρόσχημα του «εγώ είμαι εθελοντής» όταν σφίγγουν τα πράγματα και χρειάζεται δουλειά. Τότε να μην αναλάμβανες. Να μην έμπαινες στο συμβούλιο.
Πράγματι αυτό το συνέδριο μας αφύπνισε. Μας έδειξε ότι έχουμε πολλές δυνατότητες. Ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα. Είναι χρέος μας έναντι των παιδιών μας και των επόμενων γενεών. Τη νεολαία δε τη κρατάμε με λόγια αλλά με έργα. Και αυτό είναι έργο ουσίας. Μπορεί όλη αυτή η προσπάθεια να μας μάθε τρόπους η παρέλαση να αυτοχρηματοδοτείται μέσα από κάποιες διαδικασίες και όχι να βγαίνουμε στη ζητιανιά κάθε φορά και να μας το πουλάει ο κάθε ένας ότι «εγώ έφερα τόσα». Μπορούμε να γίνουμε αυτάρκεις και οικονομικά αν το θέλουμε και αυτό το συνέδριο μπορεί να μας δείξει πολλά. Δεν είναι το συνέδριο αυτό καθαυτό που θα μας μάθει αλλά η διαδικασία.
Η διοργάνωση που ακολουθεί και προηγείται της όλης προσπάθειας. Για παράδειγμα -και το κάνω πρόταση αυτό – θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας χρηματοοικονομικός οργανισμός από οικονομικούς ειδήμονες που θα είναι αυτόνομος αλλά θα συνδέεται θεσμικά με την Ομοσπονδία αλλά έργο και μέριμνα του θα είναι όλο το χρόνο να μαζεύει χρήματα με σύγχρονους τρόπους. Και το προτείνω αυτό γιατί πολλοί δεν δίνουν λεφτά στην Ομοσπονδία με τη κατάσταση που επικρατεί -και αυτό το ξέρουμε πολύ καλά πλέον- για αυτό και κάθε φορά έχουμε όλους αυτούς που μας τους καπελώνουν. Πρέπει να είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που να εμπνέει εμπιστοσύνη. Σε αυτόν να μετέχουν ex officious δυο εκλεγμένα μέλη του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Η ομοσπονδία δυστυχώς λυπάμαι που το λέω δεν εμπνέει εμπιστοσύνη για αυτό και πολλοί που έρχονται εδώ μέσα χρησιμοποιούν την Ομοσπονδία -πάντα μέσω της επιτροπής παρελάσεως – για την προσωπική τους προβολή και εξέλιξη. Δυστυχώς αυτά τα έχουν δημιουργήσει τα καρκινώματα που σας είπα.
-ως καρκινώματα τι ακριβώς εννοείτε; Του συλλόγους σφραγίδες;
-άτομα εννοώ. Άτομα που φτιάχνουν συλλόγους σφραγίδες και έρχονται εδώ μέσα. Τα παραδείγματα και εδώ πολλά -μ' αρέσει να μιλάω με παραδείγματα – δεν ξέρω αν γνωρίζετε τι έγινε με το σύλλογο πειραιωτών ή με το σύλλογο βετεράνων. Υπάρχουν ένα δυο άτομα , δυο τρεις είναι αυτοί δεν είναι πολλοί που χαλάνε όλη αυτή την καλή εικόνα που θα μπορούσε να έχει η Ομοσπονδία. Οι οποίοι είναι καθάρματα κανονικά. Καρκινώματα του Ελληνισμού. Δε θέλω να μπω σε ονόματα, δεν έχει άλλωστε και νόημα γιατί παντού υπάρχουν και οι καλοί και οι κακοί. Υπάρχουν οι σωστοί υπάρχουν και οι κακούργοι. Πολύ κακούργοι όμως. Αυτά υπάρχουν σε κάθε κοινωνία. Εμείς όμως τώρα μιλάμε για μας εδώ. Όλοι αυτοί είναι που δημιούργησαν και όλο αυτό τον αρνητισμό σε κάτι τόσο θετικό. Σε κάτι καθαρά δημιουργικό και με προοπτικές. Τους ενόχλησε γιατί το έφερε κάποιος άλλος και όχι αυτοί. Ας το έφερναν. Ας έκαναν προτάσεις. Όλοι τους είναι χρόνια εδώ. Οι περισσότεροι δεκαετίες. Αλλά τι έκαναν; Το πολέμησαν υποχθόνια. Ύπουλα. Με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Ε ; με αυτούς θα μιλάμε; Αυτοί δε θέλουν ενότητα. Φωνάζουν και τσιρίζουν χωρίς λόγο. Οι ίδιοι και οι ίδιοι εδώ και χρόνια. Οι ίδιοι που ξεχνάνε λεφτά στο παντελόνι τους…
Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από όλους αυτούς να προχωρήσουμε μπροστά και οποίος θέλει. Όποιος δε θέλει ας μείνει πίσω με το παρελθόν του. Να φωνάζει. Τόσο αρνητισμό δεν έχω ξανά ζήσει ποτέ μου όσα χρόνια είμαι εδώ για αυτό μίλησα για Πελοποννησιακό πόλεμο. Είναι άξιοι της τύχης τους. Καιρός να απομονωθούν όλοι αυτοί όπου και αν βρίσκονται μέσα ή έξω από την Ομοσπονδία. Δε πάει άλλο πια! Υπάρχουν οι τρόποι να εξοστρακιστούν όλα αυτά τα καρκινώματα. Και δεν εννοώ μόνο τους γνωστούς αλλά και αυτούς που εμφανίστηκαν τελευταία με οποιαδήποτε μορφή και θέση ή ιδιότητα. Νομίζω ότι χρειάζεται να αναπτύξουμε τις αυτοάμυνες μας ως οργανισμός.
Επανέρχομαι σε αυτό που έλεγα. Ο οργανισμός αυτός θα μπορεί να λειτουργεί με χορηγούς -όπως κάνετε εσείς με το συνέδριο τώρα- και να μένουν και χρήματα. Περισσότερα επ' αυτού θα πω αν με καλέσει η Ομοσπονδία ειδικά για να καταθέσω αυτή τη πρόταση. Αλλά όλα αυτά χρειάζονται σχέδιο. Στρατηγική. Προοπτικές και αυτά μέχρι τώρα η Ομοσπονδία δεν τα έχει. Ήρθε ένας άνθρωπος και μας τα έφερε έτοιμα. Και το σχέδιο και τη στρατηγική. Θα σας πως κάτι ακόμα από την εμπειρία μου. Κάποτε σε μια συνάντηση -και είναι γνωστό το περιστατικό αυτό σε πολλούς – ο κ. Νιώτης βγήκε και είπε κάτι που με ενόχλησε πάρα πολύ. «εσείς δεν γνωρίζετε τίποτα.» εννοώντας ότι τα ξέρουν οι Ελλαδίτες. Αντέδρασα τότε δημοσίως και του είπα ότι δνε έχετε δικαίωμα να μας προσβάλλετε έτσι. Και του είπα: Ούτε εσείς τα ξέρετε όλα ούτε εμείς εδώ. Αλλά μαζί μπορούμε να μάθουμε πολλά και εσείς και εμείς.
Έγιναν πολλές ακρότητες και αυτό είναι λυπηρό. Μας έθιξαν ηθελημένα και αυτό δε το καταπίνουμε. Τι θα πει δεν έχουμε τα εχέγγυα; Και για να κλείσω με μια εικόνα. Το συνέδριο της Ομοσπονδίας είναι ένα τρένο που έχει ξεκινήσει. Έχει δρομολογηθεί και πηγαίνει με 50- 60 μίλια την ώρα. Όλοι αυτοί βλέπουν απλά ότι χάνουν το τρένο. Για να μη πω το χάσανε. Είτε διότι δεν εξυπηρετεί μια προσωπική τους αντζέντα, και αυτός μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Μπορεί να είναι και ο συντονιστής του ΣΑΕ Αμερικής είτε διότι υπάρχουν και άλλα άτομα που δεν εξυπηρετεί την προσωπική τους αντζέντα και κυρίως δεν θέλουν να αφυπνισθεί ο Ελληνισμός. Εκεί είναι όλα το θέμα. Η αφύπνιση του Ελληνισμού. Αυτό κάνει το συνέδριο αυτό. Αφυπνίζει. Και αυτό ενοχλεί. Διότι έχουν μάθει να λειτουργούν με τη βρετανική φιλοσοφία του διαίρει και βασίλευε. Εμείς εδώ σκεπτόμαστε πιο αμφικτιονικά. Θέλουμε να είναι μέσα και το ΣΑΕ να είναι και το Εθνικό Συμβιούλιο να είναι και ο απλός άνθρωπος και να είναι ο καθηγητής πανεπιστημίου. Αυτό τον Ελληνισμό θέλουμε.
Να ακουστούν οι φωνές και των μεν και των δε. Όλοι μια ενωμένη δύναμη. Από την κυρία τάδε που της κάνω και εκπομπές και πειράματα συστημικής δυναμικής και μετά με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει αχ έβρεξα το χαλί με αυτά που με έβαλες και έκανα αλλά θέλουμε και τον αναγνωρισμένο επιστήμονα. Τον μελετητή. Τον προβληματισμένο. Η αφύπνιση πρέπει να είναι καθολική. Σε όλα τα επίπεδα. Αλλά αυτό ενοχλεί. Ενοχλεί πολύ και όσοι το πολεμούν τώρα εξυπηρετώντας τις μικροψυχίες τους ή τις προσωπικές τους εμπάθειες κάνουν κακό. Κάποτε θα ντρέπονται. Δεν έχουμε δικαίωμα να περιοριζόμαστε στην αριστοκρατία και στους «επίσημους».
Επίσημος είναι ο κάθε επώνυμος άνθρωπος που έχει άποψη. Που έχει πρόταση που μπορεί να τη καταθέσει. Θέλουμε δε θέλουμε ζούμε σε μια χώρα που και τα δυο κόμματα λέγονται δημοκρατικά. Το ένα έχει τη λατινική ονομασία και το άλλο την διεθνή ονομασία του όρου. Είμαστε δημοκράτες και έχουμε δημοκρατικές ευαισθησίες έστω και αν έχουμε επηρεαστεί από τους τεξανούς και το παίζουμε λίγο καομπόιδες και αυταρχικοί. Ας θυμόμαστε ότι πολλοί από εμάς περάσαμε και τη χούντα. Επομένως χρειάζεται ενότητα και σύμπνοια κάτω από τις προϋποθέσεις που σας ανέλυσα. Όλοι μαζί. Ενωμένοι αρκεί να το θέλουν. Εμείς τους προσκαλέσαμε και αυτοί αντί να ανταποκριθούν πέρασαν στην επίθεση. Μερικοί δυστυχώς έχουν κατάλοιπα ραγιαδισμού. Πρέπει να ξέρουμε και να παίρνουμε και να δίνουμε.
Τους χρειαζόμαστε όλους. και όταν τους καλείς όλους και δεν έρχονται τότε έχουν εκείνοι το πρόβλημα όχι εμείς. Στη δική μου διορατικότητα και στο δικό μου σύστημα -και η ομοσπονδία είναι ένα σύστημα – για να περάσεις από ένα επίπεδο σε κάποιο άλλο πρέπει αναγκαστικά να περάσεις από μια φάση δύσκολη. Θυμηθείτε τους ιππότες την ειδική δοκιμασία που περνούσαν πριν πάρουν το χρίσμα του ιππότη. Πρέπει να περάσει η ομοσπονδία μέσα από αυτή τη δοκιμασία και όλα αυτά τα χτυπήματα όπως και πέρασε και περνά ακόμα -ίσως τη μεγαλύτερη δοκιμασία σα θεσμό στην ιστορία της πέρα από τα προσωπικά και τις εκλογές που αυτά είναι φυσικά επακόλουθα – ώστε να φέρει αυτό το νέο με αυτό το θεσμό των συνεδρίων κάθε χρόνο. Πάντα κάθε τι καινούργιο πρωτοποριακό προκαλεί αντιδράσεις. Για τα δικά μας δεδομένα -μη τρελαθούμε συνέδρια γίνονται καθημερινά παγκοσμίως – αλλά για την Ομοσπονδία ο τρόπος που έχει οργανωθεί όλη αυτή η προσπάθεια δίνει πολλούς πόντους στην Ομοσπονδία για αυτό και αντιδρούν πολλοί μέσα και έξω από την Ομοσπονδία.
Λοιπόν είμαστε σε μια φάση μεγάλης δοκιμασίας και μέχρι τώρα τα έχουμε πάει πολύ καλά. Αυτό είναι θετικό σημάδι. Επαναλαμβάνω για μένα όπως και για κάθε σοβαρό και νοήμονα άνθρωπο που θέλει να βλέπει και λίγο πιο πέρα δεν με ενδιαφέρει ο επίσημος. Ο πολιτικός ή όλοι η άλλοι της συγκεκριμένης τάξης αυτοί υπάρχουν και στο τέλος ακολουθούν γιατί του πάει το ρεύμα. Αυτοί πάντα στο τέλος ακολουθούν. Εμένα με ενδιαφέρει αυτό που είδα. Η νεολαία. Και λυπάμαι που θα το πω αλλά και πάλι αυτή η νεολαία μένει αναξιοποίητη όταν εμείς οι μεγαλόσχημοι της ομοσπονδίας μιλάμε για τους επισήμους.
Το συνέδριο αναβαθμίζει το θεσμό της Ομοσπονδίας συνολικά και καθολικά. Περάσαμε από τις εκθεσούλες και τα στημένα σε ουσιαστικά γεγονότα. Σε συμμετοχή. Με οργάνωση. Με σχέδιο και στρατηγική. Ε αυτό όλο επαναλαμβάνω ενοχλεί ίσως και μέσα στην ομοσπονδία πολύ περισσότερους γιατί έτσι φαίνεται η ανεπάρκεια μερικών που είναι μέσα. Αλλά εδώ να διευκρινίσω. Δεν μπορώ να βάλω στην ίδια κριτική αντίληψη τον απλό σύμβουλο που έβαλε ώρες δουλειάς για αυτό το συνέδριο και το υποστήριξε με όλες τους τις δυνάμεις γιατί καταλαβαίνει ότι είναι κάτι καλό, με τον σύμβουλο που και δεν δούλεψε. Και εμπόδια έφερε και φέρνει και σήμερα κάνει και κριτική για το επιστημονικό συμβούλιο αν υπάρχει, αν παραιτήθηκε ή δεν παραιτήθηκε και από ότι είδαμε όλοι εξακολουθούν και μας υποστηρίζουν σιωπηρά γατί δεν είχαμε το θάρρος να βγούμε εμείς σαν ομοσπονδία να βγούμε και να καταγγείλουμε , όταν δεν ήξερε πριν από τέσσερις μήνες τον όρο επιστημονικό συμβούλιο και ρώταγε με ποια κριτήρια και ποιος τους προσέλαβε όλους αυτούς;
Αυτός που το οργάνωσε και μας το έφερε έτοιμο στο πιάτο. Αυτός έχει και τη συνολική ευθύνη. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ε μη τρελαθούμε κιόλας! Αν αυτό δεν υποκρισία τότε τι είναι; Τρέχουμε μόνο για τις φωτογραφίες και μετά κάνουμε και κριτική. Το συνέδριο και μόνο που μας αφύπνισε ως Ελληνισμό αρκεί να δούμε με προσοχή κάποια πραγματάκια έχει πετύχει. Μένει η επισφράγιση και η τυπική επιβεβαίωση. Το τρένο έχει ξεκινήσει και όποιος θέλει ανεβαίνει. Όποιος θέλει.
