ΑΞΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
της Δέσποινας Συριοπούλου
Νέα Υόρκη
Οι «σωτήριες» νίκες της Χίλαρι σε Οχάιο και Τέξας, ο αέρας νίκης του Ομπάμα και η επόμενη μέρα της προεκλογικής εκστρατείας.
Η δημοκρατική γερουσιαστής της Νέας Υόρκης μαζί με τον Τζον ΜακΚέιν για τους ρεπουμπλικάνους ήταν οι μεγάλοι νικητές της δεύτερης σε σημασία «μικρής σούπερ Τρίτης», ο κάθε ένας για τους δικούς του λόγους. Ο ρεπουμπλικάνος Τζον ΜακΚέιν πήρε το χρίσμα του κόμματός του, αφού κατάφερε να συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό των εκλεκτόρων που του δίνουν το «διαβατήριο» για την τελική αναμέτρηση του Νοεμβρίου του 2008. Το «φιλί της ζωής» ωστόσο φαίνεται να έδωσαν τα αποτελέσματα της Τρίτης σε Οχάιο και Τέξας στην Χίλαρι Κλίντον, της οποίας το ηθικό δείχνει να αναπτερώνεται, μπαίνοντας ξανά στο παιχνίδι δυναμικά. Οι έντεκα συνεχόμενες νίκες του έγχρωμου γερουσιαστή από το Ιλλινόις είχαν δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα αρνητικό και βαρύ κλίμα για την πρώην πρώτη κυρία, η οποία, αμέσως μετά την σούπερ-Τρίτη της 5ης Φεβρουαρίου είχε στρέψει ολόκληρη την προσοχή της αλλά και την στρατηγική της στις αναμετρήσεις του Τέξας και του Οχάιο, καθώς επίσης και της Πενσυλβάνια στις 22 Απριλίου.
Το ενθουσιώδες κλίμα υπέρ του Μπάρακ Ομπάμα, ταυτόχρονα με το κλείσιμο της «ψαλίδας» στις δημοσκοπήσεις που έδειχναν τον έγχρωμο γερουσιαστή συνεχώς να κερδίζει έδαφος, μειώνοντας την μεταξύ τους απόσταση, δεν έδιναν πολλά περιθώρια στην Χίλαρι Κλίντον να συνεχίζει να ονειρεύεται την είσοδό της στον Λευκό Οίκο. Οι νίκες του Ομπάμα από την σούπερ-Τρίτη και έπειτα, -που πολλοί τις χαρακτήρισαν σαρωτικές-, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο την ήττας στο Οχάιο και το Τέξας, αφαιρούσαν από την γερουσιαστή της Νέας Υόρκης πολλές από τις ελπίδες, αλλά και αύξαιναν τις πιέσεις για αποχώρηση από την μάχη της διεκδίκησης του δημοκρατικού χρίσματος, στην περίπτωση που οι δύο μεγάλης σημασίας πολιτείες δεν καταγραφούν στην δική της δυναμική. Πολλοί ήταν εκείνοι που της έδειχναν την την πόρτα στης εξόδου από την προεκλογικό αγώνα, ακόμα και από το επιτελείο της που έβλεπαν τα δυσοίωνα μηνύματα να έρχονται από την ολοένα συνεχιζόμενη άνοδο του Μπάρακ Ομπάμα.
Η ρευστότητα στις δημοσκοπήσεις της τελευταίας στιγμής στις προκριματικές της 4ης Μαρτίου άφηναν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, κάνοντας λόγο για μια μάχη στήθος με στήθος που ανάλογα με τα αποτελέσματα, θα κρίνονταν πολλά. Κυρίως όμως η Χίλαρι Κλίντον και η υποψηφιότητά της. Αναλυτές του CΝΝ έλεγαν πως αν η πρώην πρώτη κυρία χάσει στις συο μεγάλες πολιτείες (Τέξας και Οχάιο) τότε το παιχνίδι τελειώνει ουσιαστικά για εκείνη. Στην περίπτωση που κερδίσει, όπως άλλωστε και έγινε, το παιχνίδι συνεχίζεται και πολύ πιθανά να ολοκληρωθεί με το μεγάλο συνέδριο τον Αύγουστο στο Κολοράντο, ενώ αν μοιραστούν οι πολιτείες τότε θα μιλάμε για ένα άλλο καινούργιο παιχνίδι, χωρίς ωστόσο να δίνονται οι συντεταγμένες που θα καθόριζαν τα νέα δεδομένα. Τελικά, ύστερα από την νίκη της γερουσιαστού φαίνεται πως το παιχνίδι συνεχίζεται, με έντονο το ενδιαφέρον να εστιάζεται στην από εδώ και πέρα στρατηγική που πρόκειται να ακολουθήσουν οι δυο δημοκρατικοί υποψήφιοι, προκειμένου να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτόρων αλλά ταυτόχρονα να κερδίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο έρεισμα -και φυσικά την εύνοια- στους επτακόσιους και πάνω υπερ-εκλέκτορες.
Και φυσικα, προκειμένου να εξοντώσουν κάθε ενδεχόμενο υπεροχής του αντιπάλου τους.
Για τους αμερικανούς αναλυτές, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Los Angeles Times, η νίκη της Χίλαρι Κλίντον ήταν αποτέλεσμα μιας στρατηγικής, η οποία περιλάμβανε επιθέσεις εναντίον του Μπάρακ Ομπάμα, εστιάζοντας στην ετοιμότητά του στο θέμα της εσωτερικής ασφαλείας, καθώς και την «ειλικρίνειά του», όπως χαρακτηριστικά είπε, στα θέματα εμπορίου. Και δεδομένου του αποτελέσματος που είχε στις τελευταίες προκριματικές, όπως αναμένεται, η κριτική της πρώην πρώτης κυρίας θα ενταθεί τις επόμενες εβδομάδες, γνωρίζοντας πολύ καλά το ρεύμα υπέρ του έγχρωμου γερουσιαστή. Επιθέσεις που δεν αποκλείεται να περιλαμβάνουν και χτυπήματα κάτω από την μέση. Η κα Κλίντον είναι ξεκάθαρη ότι δεν θέλει τίποτε άλλο πέρα από την πρωτιά, πέρα από χρίσμα. Η θέση της αντιπροεδρίας στην περίπτωση που τελικά δεν καταφέρει να κερδίσει το χρίσμα από τον αντίπαλό της, δεν την ικανοποιεί ούτε κατ'ελάχιστον. Και είναι πολύ φυσιολογικό. Έχοντας ζήσει οκτώ χρόνια στον Λευκό Οίκο, έχοντας μια αρκετά μεγάλη εμπειρία, παρά τα όσα σχόλια και αναλύσεις (πολλές φορές και κακεντρεχείς που εστίαζαν στον διακοσμητικό της ρόλο στο πλευρό του Μπιλ Κλίντον), η δεύτερη θέση της φαίνεται λίγη…
Κατά συνέπεια, προκειμένου να μην υπάρξει μια τέτοια μελλοντική εξέλιξη, η κα Κλίντον είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει όλα τα θεμιτά -και πιθανά αθέμιτα μέσα- προκειμένου να πετύχει τα φιλόδοξα σχέδια της, αποκτώντας το διαβατήριο για την τελική φάση των εκλογών του προσεχούς Νοεμβρίου. Ακόμα και μια στρατηγική σε επίπεδο των υπερ-εκλεκτόρων, οι οποίοι και ουσιαστικά καθορίζουν το αποτέλεσμα, η γερουσιαστής της Νέας Υόρκης δείχνει να ενισχύει ολοένα και περισσότερο το επιχείρημα, το οποίο και -όπως πιστεύεται θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των υπερ-εκλεκτόρων- θα επικεντρώσει στο γεγονός ότι κατάφερε να πάρει την νίκη μόνη της (πάντα σε αντιδιαστολή με τα αποτελέσματα που έχει ο Μπάρακ Ομπάμα) σε πολιτείες-κλειδιά, όπως αυτή της Καλιφόρνια, Νέας Υόρκης, Νέας Υερσέης, Οχάιο, Τέξας και πιθανά της Πενσυλβάνια.
Από το στρατόπεδο, τώρα, του έγχρωμου γερουσιαστή, δεν υπάρχει η πρόθεση για αλλαγή της στρατηγικής του, παρά τις προτροπές των συμβούλων και υποστηρικτών του Μπάρακ Ομπάμα. Μια αλλαγή που προτείνει να αυξάνεται η κριτική εναντίον των αντιπάλων του (Κλίντον-ΜακΚέιν). Κάτι για το οποίο, και η Χίλαρι Κλίντον, αλλά και ο Τζόν ΜακΚέιν φροντίζουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μεν κα Κλίντον κατά την διάρκεια της της μάχης για το χρίσμα στοχεύει στην έλλειψη της πολιτικής εμπειρίας του Ομπάμα, ενώ και ο υποψήφιος πλέον για τους ρεπουμπλικάνους βετεράνος του Βιετνάμ συγκροτεί την επιχειρηματολογία του εναντίον του γερουσιαστή από το Ιλλινόις -πάντα στην περίπτωση που ο Μπ. Ομπάμα πάρει το χρίσμα-, με θέματα που θίγουν κατά πολύ το πατριωτικό αίσθημα του έγχρωμου υποψηφίου έναντι της αμερικανικής κοινωνίας, πέρα φυσικά από το θέμα της ασφάλειας και της εξωτερικής πολιτικής.
Ο ίδιος ο γερουσιαστής από το Ιλλινόις ωστόσο , όπως αναφέρεται στην εφημερίδα Washington Post, αντιτίθεται στην όποια διαφοροποίηση της προεκλογικής του πολιτικής, θεωρώντας ότι αν αλλάξει κάτι, δεν θα ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχει ήδη επικρατήσει, ότι θα είναι κάτι άλλο διαφορετικό. Η υπεροχή του στους εκλέκτορες, ακόμα και μετά την ήττα του στις τρεις πολιτείες, του δίνουν έναν-κάποιο αέρα νίκης, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίζουν τίποτε στο μέλλον. Πολύ περισσότερο μια νίκη εναντίον της Χίλαρι Κλίντον. Σύμφωνα με αναλυτές, όπως αναφέρεται στο εβδομαδιαίο περιοδικό Time, ως απάντηση -και ως εκ τούτου εξουδετέρωση της όποιας απειλής- στην στρατηγική των υπερ-εκλεκτόρων της πρώην πρώτης κυρίας, ο Μπάρακ Ομπάμα χρειάζεται να συγκεντρώσει ακόμα μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτόρων από την επικράτησή του στις προκριματικές που απομένουν, καθώς επίσης και να περιορίσει την κυριαρχία που έχει η γερουσιαστής της Νέας Υόρκης στους υπερ-εκλέκτορες.
Εκείνο πάντως που επικρατεί ως εκτίμηση σε επίπεδο ανάλυσης, όπως και πιθανά πρόκειται να δούμε να εκτυλίσσεται τις επόμενες εβδομάδες, ίσως και μήνες αν δεν ξεκαθαρίσει η εικόνα για το χρίσμα, είναι ότι το παιχνίδι στους δημοκρατικούς θα σκληρύνει. Οι τόνοι θα ανεβαίνουν συνεχώς και οι επιθέσεις θα αυξάνονται. Το θέμα είναι πόσο και σε ποιο σημείο μπορεί να φτάσει ή όποια επίθεση και τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει στον εμπνευστή της. Γιατί αν η όποια κριτική αποφέρει μια ώθηση στον υποψήφιο που την ασκεί, και κατά συνέπεια άνοδο στα νούμερα, τότε αναμφισβήτητα ο «σκοπός μπορεί και να αγιάσει τα μέσα». Σε αντίθετη περίπτωση, μάλλον μπορεί να αποτελέσει την δαμόκλειο σπάθη και πιθανά την αιτία δυσαρέσκειας του εκλογικού σώματος, το οποίο σε τελική ανάλυση είναι αυτό που έχει τον τελευταίο λόγο…
Πάντως το κυρίαρχο ερώτημα που παραμένει στον μέσο αμερικανό πολίτη και καλούνται να διευρενήσουν οι αναλυτές μέσα από τις εθνικές δημοσκοποίσεις είναι ένα και σύνθετο: πόσο έτοιμος είναι ο αμερικανικός λαός να κυβερνηθεί από έναν έγχρωμο ή μια γυναίκα; Και όταν μιλάμε για ψηφοφόρο πολίτη φυσικά εννοείται ότι ουδείς αναφέρεται σε εκείνον της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνιας ή της Ουάσιγκτον αλλά στην μεγάλη μάζα εκείνων των πολιτών της άγνωστης Αμερικής που θα πάνε να ψηφίσουν -ᾱρκετοί ίσως και για πρώτη φορά στη ζωή τους- είτε με το φόβο της εκλογής ενός έγχρωμου… είτε εκείνων των συντηρητικών που μέσα τους βαθιά πιστεύουν πως ακόμα δεν ήρθε η ώρα να κυβερνήσει αυτή την μεγάλη και ευλογημένη χώρα μια Γυναίκα…
Δεν είναι λίγοι αυτοί που-δικαίως- πιστεύουν ότι αυτές οι εκλογές πέρα από όλα τα άλλα που άλλαξαν, θα ανατρέψουν πολλά δεδομένα και θα φέρουν πολλές εκπλήξεις, και μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας των εκλογών…
