Μ. Πέμπτη 24 Απριλίου 2008 μ.Χ.
Αυτές τις άγιες μέρες του Θείου Πάθους, εδώ στην πονεμένη και καταματωμένη και ευσεβή Μακεδονία του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Όρους, τη βυζαντινή Μακεδονία που κράτησε με νύχια και με δόντια ο Βασίλειος Β΄ και οι ξακουστοί Στρατηγοί του όπως ο Νικηφόρος Ουρανός, με τα εκατοντάδες Μοναστήρια της, με τα ολάνθιστα κρίνα και τα πλουμιστά και ταπεινά αγριολούλουδά της, εδώ στη Μακεδονία του ένδοξου και ηρωικού Μακεδονικού Αγώνα, ακούγονται καθαρά τα βήματα του «Ιούδα» που πλησιάζει να την προδώσει!
Ακούγονται τα βήματα, και φαίνεται μόνο η σκιά του στο αχνό φως των κεριών, καθώς χειρονομεί και συζητά με το Συμβούλιο των «Αρχιερέων» της εποχής μας.
Αν και δεν ξεχωρίζει ακόμα το φύλο της σκιάς, καθώς φορά μακρύ πανωφόρι και κουκούλα στο κεφάλι, εν τούτοις διαφαίνεται μια ολόκληρη συνωμοσία που είναι σε εξέλιξη… Άνθρωποι που στέκουν παράμερα με γραφίδες στα χέρια, πάνω από εφημερίδες και μικρόφωνα! Ιστορικοί που σβήνουν και ξαναγράφουν παραγράφους ολόκληρες, ώστε να χωρέσουν όπως όπως μιαν αιτιολογία περίγελη και πραιτοριανοί άξεστοι με λόγχες, ξύδι και ασυδοσία απίστευτη, να τριγυρνούν και να ξηλώνουν από παντού τα ονόματα «Μακεδονία» και «Αλέξανδρος», για να μην απομείνει πια μνήμη και παιδεία στο γενναίο λαό και τη χώρα μας…
Παραπέρα, πλάι στη Μακεδονία, πίσω από τα Πάθη της πατρίδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στέκεται και ένας «Πέτρος»… Περιμένει εναγώνια έξω από το Συμβούλιο των Συνωμοτών και είναι περικυκλωμένος από τους ανθρώπους του «Ιούδα», του «Άννα» και του «Καϊάφα».
«Εσύ δεν ήσουν υπερασπιστής της Μακεδονίας;» τον ρωτούν εξεταστικά και απειλητικά και δίχως να το καταλάβει καλά καλά αρνείται ασυναίσθητα! Τρεις φορές! Μέσα τη σκοτεινή και βαριά και θλιβερή νύχτα της ανίερης Συνωμοσίας!
Είναι η ώρα που αρχίζει να φωτίζει στον ορίζοντα και ο αλέκτωρ λαλεί… Και ο «Πέτρος», που ήταν έτοιμος και τη ζωή του να δώσει κάποτε για τη «Μακεδονία» θυμάται τα λόγια τα αθάνατα της αλήθειας! Ακούει τις γραφές της Προφητείας του Δανιήλ για τον Μέγα Έλληνα των «Αιγών» Αλέξανδρο, βλέπει το αρχαίο δηλητήριο στην κύλικα του δοξασμένου γιου του Φιλίππου, ακούει το κάλεσμα και τον ερχομό του Αποστόλου Παύλου, διαβάζει τις ελληνικές Επιστολές του σε Θεσσαλονικείς και Μακεδόνες των Φιλίππων, παρακολουθεί τον Άγιο Νέστορα να ρίχνει κάτω τον τεράστιο γίγαντα Λυαίο, ακούει τον ξέφρενο καλπασμό του Βασιλείου Β΄ και τη συντριβή του Σαμουήλ, συναντά φωτεινό καβαλάρη τον Άγιο Δημήτριο να πετά από τα Μακεδονικά Κάστρα της Συμβουλεύουσας Σαρακηνούς και Σλάβους και Άρπαγες, αγκαλιάζει τον ατρόμητο Εμμανουήλ Παππά και τα καντήλια τα δακρυσμένα του Άθωνα, τον Κίτρους Νικόλαο και τον Καστορίας Καραβαγγέλη και βλέπει στεφάνια ουράνια, αμάραντα, να κατέρχονται στις κεφαλές των ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα και του Βαλκανικού Έπους και συνέρχεται, μετανιώνει και κλαίει πια με λυγμούς πολλούς παρέκει κατάμονος και ολόφωτος, πικρός, μα τέλος λυτρωμένος και έτοιμος…
Με μάτια μικρού παιδιού, που διατρέχουν ποταμούς ένδοξης ιστορίας και αιώνιας συνείδησης μέσα σε μια στιγμή, σηκώνει τα χέρια καμπαναριά στα ουράνια και ζητά και λαμβάνει συγχώρεση. Τώρα αυτός είναι που θα βγει πια θαρρετά και θα κηρύξει την Αλήθεια ακλόνητος:
«Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Δεν μοιράζεται, δεν παραχωρείται, δεν πωλείται, δεν κομματιάζεται! Ζει αιώνια ελληνική και αθάνατη! Και κάτω από τις γραμμές των συνόρων και πάνω από τα μολύβια των Μεγάλων μικρών Δυνάμεων, στέκουν εκεί οι Εκκλησιές και τα Μοναστήρια της, οι αρχαίοι τάφοι και οι κολώνες της με τα ελληνικά ανεξίτηλα γράμματα, χωρίς να μπορέσει κανείς να αλλάξει το «κοπυ-ράιτ» των άφταστων Ελλήνων δημιουργών και πατέρων της! Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ, ΡΗΓΙΣΣΑ και ΗΡΩΙΣΣΑ! Είναι ο δεκαεξάκτινος ολόχρυσος Ήλιος της Ελλάδας και το ευλογημένο και μυρίπνοο Περιβόλι της Παναγιάς»!!!
Σύντομα λοιπόν θα δούμε εμπρός από το Σταυρό της Μακεδονίας και ποιος θα είναι ο/η «Ιούδας» της, αλλά και ποιος ή ποιοι θα είναι ο «Πέτρος» της…
«Ιούδας», θα είναι όποιος παραδώσει το Όνομά της!
«Πιλάτος» κατακριτέος, όποιος ενώ βλέπει την Αλήθεια και το Δίκαιο θα «νίψει τας χείρας του» και δεν θα υπερασπισθεί αποφασιστικά και τίμια την αθωότητά και μοναδικότητά της!
«Πέτρος», όποιος βγει μετανοημένος από τη σιωπή και υπερασπιστεί ξαφνικά και θαρρετά, φλογερά και ασυμβίβαστα την Αλήθεια, την Ιστορία και το Όνομά της!
Μετανοημένος «ληστής» όποιος πρωτύτερα ξένος πολέμιός της πιστέψει και ομολογήσει την Ελληνικότητά της!
Πιστοί «μαθητές» ο ακλόνητος και αγωνιζόμενος Ελληνισμός εντός και εκτός της Ελλάδος, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης!
Όπως και να έχει, τώρα ακόμη, έστω και αυτή την έσχατη στιγμή, έχουν όλοι τη μοναδική και τελευταία ιστορική ευκαιρία να γίνουν «Πέτροι»! Και αλήθεια σε αυτές τις νέες «Πέτρες» θα οικοδομηθεί η Νέα Ελλάδα που έρχεται με δύναμη, Πίστη και αποφασιστικότητα! Η Ελλάδα της Ανάστασης και της Λαμπρής! Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός του αναστημένου Χριστού και της αναστημένης Πατρίδας!
Ιδού καιρός να λάβουν όλοι τον ρόλο και την ανταμοιβή που τους πρέπει.
Καλή Ανάσταση Μακεδονία μου
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
