Σε λίγες ημέρες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο οι έλληνες βουλευτές θα κληθούν να επικυρώσουν την Συθνήκη της Λισαβώνας. Την πλέον σημαντική συνθήκη που αλλάζει οριστικά το μέλλον των λαών της Ε.Ε. Είναι το τροποιημένο κείμενο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος το οποίο επιμελήθηκαν όλοι οι πρώην ηγέτες και ευρωπαίοι επίτροποι με επικεφαλής τον Βαλερύ Ζισκάρ Ντεστέν και μια ομάδα επιφανών ευρωπαίων ηγετών το οποίο όμως στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι λαοί της ευρώπης απέριψαν με σχετικά δημοσιψηφίσματα. Στην Γαλλία μάλιστα ο Γάλλος πρόεδρος Ζάκ Ζιράκ είχε στείλει το σχετικό κείμενο δυο μήνες πριν το δημοψήφισμα στο σπίτι κάθε Γάλλου πολίτη -όπως ορθώς σημειώνει σε σχόλιο του ο Ναύαρχος Δημήτρης Αλευρομάγειρος και αρκετοί ακόμα επιφανείς έλληνες νομικοί και συνταγματολόγοι- προκειμένου να ερωτηθεί η γνώμη του. Επίσης δυστυχώς είναι σχεδόν βέβαιο πως αυτό το τόσο σημαντικό κείμενο είναι αμφίβολο αν έχουν μελετήσει όλοι οι έλληνες βουλευτές στην πλειοψηφία τους. Και όμως θα το επικυρώσουν! Θα επικυρώσουν ένα κείμενο που θα αλλάξει τη ζωή και τα δικαιώματα μας ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΡΩΤΗΣΕΙ! Και φυσικά για δημοψήφισμα ούτε λόγος. Εμείς παραθέτουμε σε ευρεία κυκλοφορία στο διαδίκτυο τα επίσημα κείμενα που συνοδεύουν την συθήκη και το αυτούσιο κείμενο της συνθήκης και προτρέπουμε κάθε νουνεχή και σκεπτόμενο πολίτη να ανοίξει ένας μεγάλος δημόσιος διάλογος στο διαδίκτυο μήπως και συγκηνηθεί κάποιος έλλην πολιτικός.
ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΩΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Official Journal of the European Union C 115 C 115 Treaty of Lisbon
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ: Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ , Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ & Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ
Αθήνα, 11 Ιουνίου 2008
ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Οι λαοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται και πάλι μπροστά σ' ένα νέο σταυροδρόμι. Τα δεδομένα που διαμορφώνονται στο παγκόσμιο περιβάλλον -η κλιματική αλλαγή, τα ενεργειακά ζητήματα, οι αναταράξεις στις παγκόσμιες αγορές, η ακρίβεια, η μετανάστευση, οι δημογραφικές εξελίξεις- απαιτούν διαρκείς προσαρμογές. Απαιτούν, προπάντων, συστράτευση, συνένωση δυνάμεων, σύνθεση απόψεων. Βασικό ζητούμενο είναι η δημιουργία μιας Ευρώπης που, όσο διευρύνεται, τόσο περισσότερο να θωρακίζεται θεσμικά και να ενοποιείται πολιτικά. Μιας Ευρώπης που να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική, πιο αξιόπιστη, πιο συμμετοχική, πιο ισχυρή στο σύγχρονο Κόσμο.
Ø Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Η υπογραφή της, τον περασμένο Δεκέμβριο, σηματοδότησε την ολοκλήρωση μιας μακράς, επίπονης, αλλά καθοριστικής, διαδικασίας, για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας διαδραμάτισε ουσιαστικό ρόλο στις προσπάθειες που έγιναν και είμαστε ικανοποιημένοι που μπορέσαμε, όλοι μαζί οι ευρωπαίοι εταίροι, να χαράξουμε το τέλος της εσωστρέφειας, το τέλος της καθήλωσης που είχε επέλθει τα προηγούμενα χρόνια.
Ø Η Ελλάδα προσδοκά σήμερα την ταχεία κύρωση της Συνθήκης, απ' όλα τα κράτη – μέλη της Ένωσης, έτσι ώστε να μην υπάρξει καμία καθυστέρηση στο χρονοδιάγραμμα για την πλήρη εφαρμογή της. Στόχος είναι να εργαστούμε, όλοι μαζί οι λαοί της Ευρώπης με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και μεγαλύτερη ταχύτητα, για την αντιμετώπιση των σοβαρών, των μεγάλων προκλήσεων, που αντιμετωπίζουν σήμερα όλες οι Χώρες, όλες οι Κοινωνίες της Ένωσης.
Ø Είναι γεγονός ότι η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη δεν υιοθετεί το σύνολο των επιδιώξεων και των στόχων καμιάς χώρας- μέλους. Είναι άλλωστε ένας καθαρός πολιτικός συμβιβασμός. Μια συμφωνία με βάση τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή των χωρών – μελών της Ένωσης. Και βέβαια -και το ξέρουμε όλοι αυτό- δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος, κανένας άλλος δρόμος, που να διασφαλίζει την κοινή πορεία. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθήθηκε έως σήμερα. Αυτή είναι η διαδικασία που οδήγησε το ενοποιητικό εγχείρημα στις έως τώρα επιτυχίες.
Ø Αδυναμίες πράγματι μπορεί να υπάρχουν! Αναμφίβολα όμως η νέα Συνθήκη είναι ένας σημαντικός σταθμός στη διαλεκτική αναζήτηση κοινών τόπων για την Ευρώπη που θέλουμε. Είναι μάλιστα ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι περιλαμβάνει στις διατάξεις της
τις βασικότερες ρυθμίσεις της Συνταγματικής Συνθήκης, την οποία είχε κυρώσει και η Βουλή των Ελλήνων. Είναι, με άλλα λόγια, ένα στέρεο βήμα για την έξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την περίοδο περίσκεψης. Ένα αναγκαίο μετά τη διεύρυνση, αλλά και σημαντικό βήμα προόδου.
Ø Βασικοί στόχοι της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης είναι…
– η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ευρωπαϊκών πολιτικών,
– η εύρυθμη και διαφανέστερη λειτουργία των θεσμών,
– η μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
Ø Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη…
– εξασφαλίζει ακόμη καλύτερες συνθήκες σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών.
– Προωθεί, ως απαρέγκλιτους στόχους της Ε.Ε., τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του Κράτους Δικαίου, και της ευημερίας των πολιτών.
– Επιβεβαιώνει ότι η σύγχρονη Ευρώπη μπορεί και πρέπει να προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τους πολίτες της.
– Αποδεικνύει ότι οι στόχοι της Ε.Ε. ξεπερνούν, σταδιακά, τη νομισματική και την οικονομική ενοποίηση και προσβλέπουν σε πιο στέρεες, πιο πολιτικές, βάσεις.
– Δρομολογεί κανόνες και λειτουργίες, που βάζουν την Ένωση στην τροχιά της πολιτικής ενοποίησης.
– Ενδυναμώνει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και καθιστά την Ένωση αποτελεσματικότερη μπροστά στις νέες προκλήσεις.
– Ενισχύει τη δημοκρατική νομιμοποίησή της και αναβαθμίζει τον Κοινοβουλευτισμό.
– Ενδυναμώνεται, τόσο ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και η ενεργός συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων στην όλη κοινοτική διαδικασία και, κυρίως, στην ευρωπαϊκή νομοθετική λειτουργία.
– Ανατίθεται στα εθνικά κοινοβούλια ένας σημαντικά αναβαθμισμένος ρόλος και θεσμοθετείται η συνεργασία τους με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
– Καθιερώνεται το δικαίωμά τους να ενημερώνονται απ' ευθείας από τα κοινοτικά όργανα, χωρίς τη διαμεσολάβηση των κυβερνήσεων.
– Εγκαθιδρύονται μηχανισμοί για τον έλεγχο των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας.
– Παρέχεται στα εθνικά κοινοβούλια η δυνατότητα να προβάλλουν αντιρρήσεις για τη συμβατότητα μιας νομοθετικής πρότασης με την αρχή της επικουρικότητας.
– Ενισχύεται έτσι ο δημοκρατικός χαρακτήρας της Ένωσης και διευρύνεται η νομιμοποίηση της λειτουργίας της. Είναι μάλιστα εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι προωθείται, παράλληλα η ενσωμάτωση του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ως νομικά δεσμευτικού κειμένου. Και αυτό είναι μια σημαντική κατάκτηση δημοκρατίας για την Ευρώπη του κοινού μέλλοντος. Μια κατάκτηση που φέρνει την Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες της.
Ø Σημαντική εξέλιξη ακόμα συνιστά η θεσμοθέτηση μόνιμου προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Είναι μια ουσιαστική καινοτομία, που έρχεται να ενισχύσει την ενιαία εικόνα της Ένωσης και να συμβάλλει στην αποτελεσματικότητά της.
Ø Σημαντική, όμως, είναι και η καθιέρωση μόνιμης Προεδρίας στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, με την υιοθέτηση του θεσμού του Υπάτου Εκπροσώπου. Κι' αυτό γιατί ανοίγει καινούργιους δρόμους στο στόχο μας για μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας της Ένωσης. Ο Ύπατος Εκπρόσωπος θα έχει στη διάθεσή του ένα νέο κοινοτικό όργανο, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, που και αυτή θα συμβάλλει δημιουργικά στην άσκηση μιας πιο συνεκτικής, μιας πιο «κοινής» Εξωτερικής Πολιτικής.
Ø Υπογραμμίζω, ακόμα,…
– την αναγνώριση νομικής προσωπικότητας της Ένωση,
– την απλοποίηση των διαδικασιών στη λήψη των αποφάσεων,
– την επέκταση των περιπτώσεων στις οποίες εφαρμόζεται η αρχή της ειδικής πλειοψηφίας.
Η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υποστηρίζει, τόσο την ενδυνάμωση της αποτελεσματικότητας, όσο και το σεβασμό των ιδιαίτερων συμφερόντων των Χωρών-μελών της Ένωσης. Έχουμε άλλωστε στη διάθεσή μας όλες τις αναγκαίες ασφαλιστικές δικλείδες, για να προασπίζουμε τα συμφέροντα της Πατρίδας μας. Είμαστε στον κεντρικό πυρήνα της Ένωσης. Είμαστε ενεργοί συμμέτοχοι στην επιδίωξη στενότερης συνεργασίας για την καλύτερη αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Ευρώπη είναι το παρόν και το μέλλον για όλους τους λαούς της και βέβαια για όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Η ισότιμη συμμετοχή μας στην ένωση των κρατών και των λαών της Ευρώπης συνέβαλε καθοριστικά στην κατοχύρωση της Δημοκρατίας, της πολιτικής σταθερότητας, του ομαλού πολιτικού βίου. Η φωνή της Πατρίδας μας ενισχύθηκε. Η παρουσία μας στον άμεσο γεωγραφικό περίγυρο, αλλά και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ενισχύθηκε. Και μάλιστα σημαντικά.
– Μετέχουμε ισότιμα στη διαμόρφωση και τη λήψη αποφάσεων, που αφορούν ολόκληρη την Ήπειρό μας.
– Υπερασπιζόμαστε πιο αποτελεσματικά τα εθνικά μας δίκαια, την ειρήνη και την ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής.
– Έχουμε σημαντική οικονομική συνδρομή για τη δημιουργία μεγάλων έργων υποδομής και τη στήριξη του αγροτικού κόσμου.
– Έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικότερα τις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις, αλλά και να αξιοποιούμε καλύτερα τις ευκαιρίες, που διαγράφονται στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Με άλλα λόγια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρώπη είναι δύναμη για όλα τα μέλη της. Για τη δημοκρατία, την πολιτική ομαλότητα, τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ειρήνη. Είναι δύναμη για την οικονομική ανάπτυξη, την περιφερειακή και κοινωνική σύγκλιση, την πρόοδο κάθε χώρας – μέλους της. Είναι δύναμη απέναντι στις μεγάλες παγκόσμιες προκλήσεις και τις δυσμενείς διεθνείς συγκυρίες.
Θέλουμε να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Θέλουμε την Ευρώπη να δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας. Θέλουμε την Ευρώπη να είναι πιο πολιτική. Να λειτουργεί περισσότερο δημοκρατικά και αλληλέγγυα. Να δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην κοινωνική της διάσταση. Θέλουμε την Ευρώπη να αφουγκράζεται τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τις προσδοκίες όλων των πολιτών της.
Ø Για όλους αυτούς τους λόγους, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα θέλαμε πολύ περισσότερα απ' όσα διασφαλίζονται με τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Πιστεύουμε, ωστόσο, ότι τα βήματα που γίνονται με τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη, όσο και αν δεν είναι επαρκή -για μας τουλάχιστον- είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε πολλά σ' ολόκληρη την Ήπειρό μας και μπορεί να δώσει ακόμα περισσότερα στα χρόνια που έρχονται. Πιστεύουμε ότι τα κράτη και οι λαοί της Ευρώπης μπορούμε να βρεθούμε πιο κοντά. Όλοι μαζί να χτίσουμε την Ευρώπη των ενεργών πολιτών. Των πολιτών που αποκτούν ουσιαστικό λόγο στις αποφάσεις της Ένωσης. Των πολιτών που συνειδητοποιούν ότι το ευρωπαϊκό όραμα αφορά την πρόοδο όλων και συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση της κοινής πορείας.
Ø Η Ε.Ε., κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο Κοινότητα κοινών συμφερόντων! Είναι, πρωτίστως, Κοινότητα αξιών και ιδεών, με επίκεντρο τον πολίτη, τις σύγχρονες ανάγκες και τα αιτήματά του. Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι ο δρόμος για να έρθουν οι πολίτες της Ένωσης πιο κοντά στην ευρωπαϊκή ιδέα, πιο κοντά στη δομή και τη λειτουργία των θεσμών της, πιο κοντά στις αποφάσεις που λαμβάνονται από αποτελεσματικούς θεσμούς με αντιπροσωπευτικότητα και δημοκρατικότητα.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη είναι ο ρεαλιστικός δρόμος για την Ευρώπη του 21ου αιώνα. Δρόμος για ένα καλύτερο ευρωπαϊκό μέλλον. Δρόμος αλληλεγγύης, σταθερότητας και συλλογικής προόδου, για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δρόμος που, πάνω απ' όλα, υπηρετεί τα συμφέροντα όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων.
ΟΜΙΛΙΑ
Γιώργου Α. Παπανδρέου
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΕΠΙ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΚΥΡΩΣΗΣ
ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη, ότι σήμερα συζητούμε ένα σημαντικό θέμα, ενώ η κοινή γνώμη δεν έχει την παραμικρή ενημέρωση. Φέρετε βαριά πολιτική ευθύνη για την απουσία της δημόσιας διαβούλευσης, ενημέρωσης, για την κρίσιμη εθνική αυτή απόφαση.
Και αυτό συνιστά μείζον ζήτημα δημοκρατίας. Όπως και σε τόσα άλλα η νεοσυντηρητική κυβέρνηση θέλει τον Ελληνικό λαό αμέτοχο, ανενεργό, απληροφόρητο, στο σκοτάδι, χωρίς τη δύναμη της γνώσης, της διαφάνειας ή έστω της γνώμης.
Αντιμετωπίζει η Νέα Δημοκρατία τον Καταστατικό Χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια Συνθήκη που είχε το περίβλημα του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, σαν να είναι μια ρουτινιάρικη σύμβαση τεχνικής συνεργασίας, ενώ αντίθετα θα έχει βαρυσήμαντες επιπτώσεις στην Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης.
Η Ελλάδα, κυρίες και κύριοι, συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών που είχαν κυρώσει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Μεταξύ της κύρωσης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος και της σημερινής Συνθήκης της Λισσαβόνας, διαμεσολάβησε μια περίοδος ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων. Γι' αυτό και η σημερινή συζήτηση συνιστά και υποχρέωση λογοδοσίας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Καλείται να λογοδοτήσει η κυβέρνηση, για το τι επιδίωξε, το τι πέτυχε σ' αυτή την νέα διαπραγμάτευση, τι διεκδίκησε και τι πέτυχε για την Ευρώπη και την Ελλάδα.
Η απάντηση είναι, δυστυχώς, πάρα πολύ απλή, δεν κερδίσατε απολύτως τίποτα. Δεν υπερασπιστήκατε καν το κεκτημένο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, που αυτό εδώ το Κοινοβούλιο είχε επικυρώσει κατά πλειοψηφία.
Και βέβαια, ως συνήθως, πουθενά δεν είδαμε τον κ. πρωθυπουργό να κινείται, να παίρνει πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα μαζί με τις άλλες χώρες που είχαν κυρώσει το Ευρωσύνταγμα, για να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις μας.
Μάταια τον αναζητούσαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον πρωθυπουργό, μας οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και του Λουξεμβούργου και οι άλλοι ηγέτες των χωρών του «Ναι». Όπως μάταια, βέβαια, τον αναζητούν και οι Έλληνες αγρότες στις Βρυξέλλες, όπως είχε υποσχεθεί παλαιότερα.
Ήταν απών, ήταν στο περιθώριο, άρα είναι δεδομένος, όπως και σήμερα ήταν απούσα η κυβέρνησή σας στη μάχη για τους εργαζόμενους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις προωθούν το λεγόμενο «φλεξικιούριτι», δηλαδή ευελιξία και ασφάλεια.
Με μόνο, όμως, αποτέλεσμα, στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας, να υπάρχει πολύ ευελιξία και καμία ασφάλεια. Ευελιξία για τους μεσάζοντες της ακρίβεια, ευελιξία για τους αγοραστές του δημόσιου πλούτου, ευελιξία στην εφαρμογή των κανόνων στην αγορά, ευελιξία για όσους έχουν το κομματικό μέσο, ευελιξία για τα καρτέλ των ακριβών τιμών, ευελιξία για τους παχυλούς μισθούς των κομματικών διοικητών των ΔΕΚΟ, ευελιξία στην ερμηνεία των νόμων και αρχών για τους ισχυρούς παράγοντες, αλλά καμία ασφάλεια για το νέο των 700,00 ευρώ, τον συνταξιούχο, τη νοικοκυρά που βλέπει να εκτινάσσονται οι τιμές, τον ασθενή που πάει στο δημόσιο νοσοκομείο, τον άνεργο, αλλά και τον απροστάτευτο στα STAGE.
Αυτή είναι η αλήθεια, απουσία από κάθε σοβαρή ευρωπαϊκή εξέλιξη. Γι' αυτό και η σημερινή Συνθήκη δεν έχει ούτε ένα κόμμα που να προστέθηκε ή να αφαιρέθηκε μετά από ελληνική πρωτοβουλία. Και είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό από την εποχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Διότι και η Συνθήκη του Άμστερνταμ και η Συνθήκη της Νίκαιας και πάνω απ' όλα η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, είχαν την ελληνική υπογραφή όχι τύποις, αλλά ουσία, είχαν ρυθμίσεις που διεκδίκησε και πέτυχε η Ελλάδα όχι μόνο στενού ελληνικού ενδιαφέροντος, αλλά και ευρωπαϊκού.
Θέλω απλά να θυμίσω δύο απ' αυτά τα σημαντικά, για τον πολίτη της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, παραδείγματα, από την Συνταγματική Συνθήκη, τα οποία διεκδικήσαμε σκληρά και πετύχαμε.
Πρώτον, την συμπερίληψη της πλήρους απασχόλησης στους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πετύχαμε. Παλέψαμε ακόμα και προσπάθησα και προσωπικά τότε, με τον Γιώργο Κατηφόρη, ο οποίος ήταν εκπρόσωπος και της Ευρωομάδας από το Προεδρείο της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης, να συμπεριληφθεί η πλήρης απασχόληση και στους βασικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όπως τυχαίνει να υπάρχει και στην ανάλογη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δυστυχώς, η ευρωπαϊκή συντήρηση δεν το έκανε αποδεκτό. Δεν το πετύχαμε, αλλά δώσαμε τη μάχη και θα δίνουμε τη μάχη για την πλήρη απασχόληση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θυμίζω επίσης, τη ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής μεταξύ των κρατών μελών. Είχαμε τις σκληρές αντιδράσεις των Άγγλων και πολλών νέων κρατών – μελών ενάντια σ' αυτή τη ρήτρα. Υποστήριζαν ότι το ΝΑΤΟ αρκεί. Ακόμα και αντιδράσεις των ιστορικά λεγόμενων «ουδέτερων» βόρειων ή Σκανδιναβικών Κρατών.
Σε ένα από τα κρισιμότερα Συμβούλια υπουργών της Διακυβερνητικής, εκεί δηλαδή που γίνεται η διαπραγμάτευση για τη Συνθήκη, πήρα το λόγο και είπα τα εξής στους τότε συναδέλφους μου: «Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει άρθρο στη Συνθήκη που μας υποχρεώνει να είμαστε αλληλέγγυοι μεταξύ μας σε περίπτωση που ένας από μας δεχθεί τρομοκρατική επίθεση και να μην υπάρχει αντίστοιχη υποχρέωση αλληλεγγύης σε περίπτωση που κάποιο κράτος – μέλος δεχθεί επίθεση από τρίτο κράτος. Πώς θα το εξηγήσουμε αυτό στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους δικούς μας πολίτες;»
Πρότεινα επιτόπου συγκεκριμένη διατύπωση στο σχετικό άρθρο, το σημερινό άρθρο 42 παράγραφος 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταφέραμε να βάλουμε στο νέο Καταστατικό Χάρτη της Ένωσης, κάτι που επιδιώκαμε ως εθνικό στόχο από το 1981. Να δημιουργήσουμε τη φύτρα για πραγματική αμυντική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών της Ένωσης, κι αυτή η φύτρα έχει την υπογραφή της τότε κυβέρνησης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος και όλου του επιτελείου διπλωματών και συνεργατών που εργάστηκαν νυχθημερόν για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
Όταν αγωνίζεσαι, παίρνεις πρωτοβουλίες και προτείνεις, σε παίρνουν στα σοβαρά. Όταν διεκδικείς πετυχαίνεις. Όλα αυτά και πολλά άλλα ήταν στόχοι που έθεσε η Ελλάδα, προτάσεις που έκανε, πρωτοβουλίες που πήρε, αποτελέσματα που πέτυχε.
Προκαλώ τον κ. πρωθυπουργό να μας διαβάσει μια φράση από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, να μου διαβάσει δυο λέξεις και να πει, εγώ τα πρότεινα, εγώ έπεισα, έτσι υιοθετήθηκαν. Τίποτα συγκεκριμένο δεν θα πει. Θα μας πει μόνο ότι συμμετείχε δημιουργικά και εποικοδομητικά, αυτά που λένε όσοι δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα.
Δεν κατηγορώ τον κ. πρωθυπουργό για το τι δεν πέτυχε, τον κατηγορώ ότι ούτε καν προσπάθησε, ότι ήταν απών από κάθε διαπραγμάτευση, όπως είναι απών από κάθε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, περιοριζόμενος πάντα σε δυο γραμμές για την εσωτερική κατανάλωση.
Αυτή είναι, δυστυχώς, η κατάντια της ευρωπαϊκής πολιτικής επί Νέας Δημοκρατίας. Είναι το μοιραίο αποτέλεσμα μιας μικροπολιτικής εσωστρέφειας, που αγνοεί ό,τι δεν μετριέται σε δημοσκοπήσεις, που δεν ενδιαφέρεται για ό,τι δεν εξυπηρετεί την εσωτερική δημαγωγία, που ούτε διανοείται να παλέψει για κάτι που δεν έχει κομματικό όφελος.
Είναι η πολιτική της μοιρολατρίας και της παραίτησης. Παραίτηση δια της απουσίας. Και μην έχετε καμία ψευδαίσθηση, το μειωμένο κύρος, τα χαμένα ερείσματα, δεν συμψηφίζονται με τα ωραία λόγια ευγενών επισκεπτών που κάνουν τη δουλειά τους για τη χώρα τους, που ευχάριστα ηχούν οι αναφορές στην Αρχαία Ελλάδα και μας τιμούν οι αναφορές στις ελληνικές καταγωγές, αλλά απουσιάζουν οι αναφορές στη σύγχρονη παρουσία μας, ενώ ξέρουμε καλά τι θέλουν οι άλλοι από μας. Το μειωμένο μας κύρος, μειώνει καθοριστικά τις διαπραγματευτικές δυνατότητες σε εθνικά και οικονομικά θέματα ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επαναλάβω και τη θέση μας για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σταθερή θέση που πρέπει να έχει η χώρα μας για το θέμα αυτό, παρά τον προβληματισμό που αναπτύσσεται σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη Γαλλία, όπως μας είπε και ο κ. Σαρκοζί. Και θα ήθελα να επισημάνω με ιδιαίτερη έμφαση κάποια ακόμα σημεία.
Στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή και στον Περσικό Κόλπο, καθημερινά, η ένταση αυξάνεται. Στην Τουρκία, η δημοκρατική διαδικασία έχει μεταφερθεί πραξικοπηματικά στις αίθουσες του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Κανένας δεν γνωρίζει εάν ο πρόσφατα εκλεγμένος πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, θα συνεχίσουν να ασκούν τα συνταγματικά τους καθήκοντα. Εάν θα γίνει σεβαστή η λαϊκή βούληση ή εάν θα έχουμε στην ουσία ένα δικαστικό πραξικόπημα με τη στήριξη του στρατιωτικού κατεστημένου.
Στον Λίβανο, στα παλαιστινιακά εδάφη, σχεδόν καθημερινά ξεσπούν επεισόδια ένοπλης βίας, ιδιαίτερα δε τις τελευταίες μέρες και με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, που απειλείται με κυρώσεις, με αντίποινα και σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και με στρατιωτική πυρηνική επέμβαση.
Τίποτα δεν συνηγορεί στο ότι αυτή η διεθνής ένταση θα εκτονωθεί σύντομα. Και πώς θα ήταν δυνατόν να εκτονωθεί, όταν καθημερινά η ανάγκη για πετρέλαιο και φυσικό αέριο γίνεται μεγαλύτερη; Και ο Περσικός Κόλπος και οι περιοχές του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, που συνορεύουν, είναι κοντά στην Τουρκία και στο Ιράν, είναι πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Όλη η περιοχή, από τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι σημαντική και κρίσιμη για την ασφαλή μεταφορά των καυσίμων στον υπόλοιπο κόσμο.
Έχετε υποχρέωση να διαχειριστείτε αυτή την διεθνή ένταση και την γεωπολιτική και γεωοικονομική πραγματικότητα, κατά τρόπο που και τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού να υπερασπίζεστε και την ειρήνη στα Βόρεια και Ανατολικά σύνορα της χώρας τα εξασφαλίζετε.
Μην εμπλακείτε σ' αυτή την τεράστια γεωπολιτική σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων και αναδιανομής των σφαιρών επιρροής, αναζητώντας πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη. Η πρόσφατη ελληνική ιστορία διδάσκει ότι, σε ανάλογες ιστορικές περιόδους και καταστάσεις του πρόσφατος παρελθόντος, ο φιλειρηνικός Ελληνικός λαός πλήρωσε τέτοιες αναίτιες εμπλοκές.
Συνταχθείτε με τις διεθνείς φιλειρηνικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και προωθείστε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς, όπου συμμετέχουμε, θέσεις και προτάσεις που και την διεθνή ένταση θα αποκλιμακώσουν και την ειρήνη και τη δημοκρατία στην περιοχή θα διευρύνουν.
Αν αυτή την επιλογή εσείς κάνετε, θα μας βρείτε αρωγούς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η Συνθήκη που καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε, είναι χωρίς αμφιβολία ένας συμβιβασμός με χαμηλότερο κοινό παρονομαστή απ' ότι ο Σύνταγμα.
Αν κάναμε τρία βήματα μπροστά με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, κάνουμε ένα πίσω με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Δεν μας ικανοποιεί όσο θέλαμε, δεν μας αρκεί, ούτε συνιστά ένα μεγάλο βήμα εξόδου από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα μάλιστα, η Ευρώπη θα έπρεπε να θέσει νέους στόχους στην ενοποιητική της πορεία. Πολιτικούς στόχους, που αφορούν την ίδια αλλά και την ανθρωπότητα.
Ο πολιτικός σχηματισμός που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, σήμερα θα έπρεπε να παίζει τον ιστορικό του ρόλο.
Πρώτον, κάνοντας την πράσινη οικονομία και το περιβάλλον, κυρίαρχο πολιτικό διακύβευμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Να οδηγήσει ως πρωτοπορία την ανθρωπότητα σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά, που θα την απαλλάξει από την πλήρη εξάρτησή της από τον ορυκτό πλούτο.
Αυτή θα ήταν και η πιο έξυπνη, αποτελεσματική και ανταγωνιστική απάντηση στο φτηνό ανταγωνισμό από την Κίνα, την Ινδία, αλλά ακόμα και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά θα ήταν και μια απάντηση ειρήνης στις παρεπόμενες συγκρούσεις.
Δεύτερον, θα έπρεπε να προετοιμάσει τους ευρωπαίους πολίτες γι' αυτή τη νέα βιομηχανική επανάσταση, διασφαλίζοντας:
Πρώτον, την κοινωνική συνοχή και ασφάλεια για τους πολίτες.
Δεύτερον, την καταπολέμηση της ανισότητας και της φτώχειας.
Τρίτον, την δημοκρατική ένταξη των μεταναστών, την εγγύηση της συμμετοχής τους, αλλά και του Ευρωπαίου πολίτη με τη ριζική εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Και τέλος, την επένδυση στην εκπαίδευση και την παιδεία, τη γενναία επένδυση στην εκπαίδευση και την παιδεία, την καινοτομία, τον πολιτισμό, ως βασικό στοιχείο πλεονεκτήματος για τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Επίσης, θα έπρεπε τουλάχιστον να ανακτήσει Ευρωπαϊκή Ένωση το ρόλο της στην ευρύτερη περιφέρεια, με κύριους άξονες την ένταξη των χωρών των Βαλκανίων και την πρωτοβουλία για την επίλυση μεγάλων προβλημάτων που ταλανίζουν την περιοχή, όπως είναι το Κυπριακό, το Μεσανατολικό, αλλά και η προώθηση συνεργασιών στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Παρ' ότι εμείς οραματιζόμαστε μιαν άλλη Ευρώπη, δεν χαρίζουμε απ' την άλλη σε κανέναν τις κατακτήσεις μας. Σημαντικές επιτυχίες για τις οποίες συμβάλλαμε καθοριστικά ως κυβέρνηση της Ελλάδας. Καταφέραμε, ώστε η Συνθήκη της Λισσαβόνας να μας πηγαίνει σε μια πιο δημοκρατική Ευρώπη με την κατοχύρωση της δυνατότητας λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Την ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των Εθνικών Κοινοβουλίων. Την λήψη των αποφάσεων με πιο λιτό, πιο κατανοητό για τους πολίτες τρόπο.
Μας πηγαίνει η Συνθήκη, σε μια πιο κοινωνική Ευρώπη με την κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης, ως βασικού στόχου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την εισαγωγή της οριζόντιας κοινωνικής ρήτρας σε όλες τις πολιτικές της Ένωσης. Παντού δηλαδή, σε κάθε τομέα, η κοινωνική ευαισθησία, τα κοινωνικά προβλήματα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τις αποφάσεις και τις προτάσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά και τελικά, την κατοχύρωση της ισότητας ανδρών – γυναικών ως θεμελιώδη αξία της Ευρώπης.
Μας πηγαίνει σε μια Ευρώπη, με ισχυρότερη φωνή στον κόσμο, με την προσωποποίηση της Ένωσης σε δύο βασικά αξιώματα: Του μονίμου Προέδρου, πλέον, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ύπατου Εκπροσώπου για την Εξωτερική Πολιτική και με τη ρήτρα της μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας και την εισαγωγή της ρήτρας αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής.
Γι' αυτούς τους λόγους και εμείς σήμερα, οι βουλευτές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, περήφανοι για τη συνεισφορά μας στη διαμόρφωση αυτής της πιο δημοκρατικής, της πιο κοινωνικής, της πιο ισχυρής Ευρώπης, εκφράζοντας ταυτόχρονα την κριτική μας στα ελλείμματα και στις οπισθοδρομήσεις στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, ψηφίζουμε «ναι». «Ναι», γιατί η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι μια καλύτερη αφετηρία για να αγωνιστούμε και να αλλάξει η Ευρώπη, για να αγωνιστούμε για την Ευρώπη που θέλουμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για εύκολες δημαγωγίες. Όποιος ψηφίζει «ναι» εξηγεί το «ναι» του, λογοδοτεί για τη συνεισφορά του και δεσμεύεται για την Ευρώπη για την οποία αγωνίζεται.
Όποιος ψηφίζει «όχι», οφείλει να εξηγήσει στον Ελληνικό λαό γιατί θέλει να τον καθηλώσει στην Ευρώπη του χθες. Οφείλει να εξηγήσει γιατί του λέει να πορευθεί και άλλα χρόνια, στη βάση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, όπως εξελίχθηκε μετά το Άμστερνταμ και τη Νίκαια, γιατί αυτό λέτε κύριοι συνάδελφοι του Συνασπισμού. Λέτε δηλαδή, να μείνουμε καθηλωμένοι στην Ευρώπη του Μάαστριχτ, που εσείς βεβαίως ψηφίσατε και να μην προχωρήσουμε στη σίγουρα όχι ιδανική, αλλά πάντως πιο κοινωνική και πιο δημοκρατική Ευρώπη της Λισσαβόνας, γιατί αυτό είναι το δίλημμα στο οποίο σήμερα απαντάμε.
Οι συνάδελφοι, βέβαια, του Κομμουνιστικού Κόμματος, δεν χρειάζεται να εξηγήσουν τίποτα. Είναι σταθερά κατά της Ευρώπης. Ποτέ δεν ένιωσαν την ανάγκη να εξηγήσουν στον Ελληνικό λαό γιατί όλες οι τέως κομμουνιστικές χώρες αγωνίζονται να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για το Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι αρκετό να λέει να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην μπει η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και εσείς κρίνεστε από τον Ελληνικό λαό.
Και δυστυχώς, ο Συνασπισμός της κάποτε ευρωκομμουνιστικής παράδοσης, σήμερα κατέληξε, δέσμιος ίσως των άλλων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, να υπερασπίζεται την καθήλωση στο χθες του Μάαστριχτ, παρέα με το ΛΑΟΣ και τις πιο δεξιές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης. Να λέει δηλαδή, «ναι» στο μονεταριστικό Μάαστριχτ, αλλά όχι στη Λισσαβόνα με τις ανεπαρκείς, αλλά οπωσδήποτε σημαντικές προόδους. Αυτά δεν πείθουν κανέναν προοδευτικό πολίτη.
Εμείς έχουμε επανειλημμένως προσκαλέσει τον Συνασπισμό σε συζήτηση γι' αυτά τα θέματα. Αλλά, δυστυχώς, από τη μια βλέπουμε τη μοιρολατρική πολιτική της παραίτησης δια της απουσίας της Νέας Δημοκρατίας και από την άλλη την εξίσου μοιρολατρική στάση της άλλης Αριστεράς, της παραίτησης μέσω της πλήρους άρνησης.
Η δική μας στάση είναι διαφορετική. Είναι του αγώνα, είναι της διεκδίκησης, είναι της κατάκτησης με προτάσεις, με πρωτοβουλίες και με παρουσία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το ΠΑΣΟΚ απέναντι στην ευρωπαϊκή περιθωριοποίηση της Νέας Δημοκρατίας και απέναντι στον ευρωπαϊκό φοβικό απομονωτισμό της άλλης Αριστεράς, παραμένει η αξιόπιστη διεκδικητική δύναμη ευθύνης και δύναμη αλλαγής για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το «ναι» που λέμε σήμερα στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, δεν είναι το τέλος μιας πορείας. Είναι η αφετηρία μιας νέας προσπάθειας, ενός νέου αγώνα των προοδευτικών δυνάμεων για να αλλάξουμε την Ευρώπη, να δώσουμε νέα πνοή στο ενοποιητικό εγχείρημα, να δώσουμε νέο όραμα στους ευρωπαϊκούς λαούς, όραμα ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, σεβασμού του περιβάλλοντος, ευρωπαϊκής, δίκαιης κοινωνίας, πρωτοπορίας της Ευρώπης στον αγώνα για μια παγκόσμια ειρηνική, δημοκρατική διακυβέρνηση. Είναι αφετηρία για να αλλάξουμε ριζοσπαστικά την Ευρώπη που εδώ και πολλά χρόνια δείχνει να φροντίζει τα κεφάλαια περισσότερο από τους εργαζόμενους, που δείχνει να μη νοιάζεται για τις αγωνίες της ανεργίας και της ακρίβειας των Ευρωπαίων πολιτών.
Είναι για μας αφετηρία για την επανένωση της ηπείρου, για μια νέα εποχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γνωρίζοντας ότι μετά την εμπέδωση της ειρήνης μέσω της διεύρυνσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο, όραμα και στόχος γίνεται μια Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνικά δίκαιη, μαχητής, εγγυητής για την κοινωνική δικαιοσύνη στον κόσμο ολόκληρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτή την Ευρώπη μπορούμε να τη διεκδικήσουμε μόνο μαζί με τους Έλληνες πολίτες, όχι ερήμην τους. Μαζί με τον Ελληνικό λαό. Όχι ερήμην του Ελληνικού λαού.
Επιτέλους, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν δικαιούμαστε να αγνοούμε την τεράστια κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος, να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ότι οι πολίτες αμφισβητούν θεσμούς και κόμματα, ότι νιώθουν πως δεν ακούγονται, δεν εκπροσωπούνται, δεν λαμβάνονται υπόψη.
Στη χώρα μας, η κρίση αυτή έχει αγγίξει ακραία όρια, ακραία όρια λόγω της δικής σας πολιτικής, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Το Κοινοβούλιο έχει υποβαθμιστεί όσο ποτέ. Μέχρι και αλλοίωση ψηφοφορίας είδαμε στη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος.
(Ακούγονται φωνές από την πτέρυγα της Ν.Δ.)
Δεν σας αρέσει. Δεν σας αρέσει να τα ακούτε. Θα τα ξανακούτε, θα τα ξανακούτε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, διότι είναι μια παραβίαση βασικών δημοκρατικών αρχών που πληγώνει τη χώρα.
Η Δικαιοσύνη καταρρακώνεται από τις διαρκείς απόπειρες χειραγώγησης. Οι Ανεξάρτητες Αρχές απαξιώνονται, υπονομεύονται, για να βοηθηθούν κάποιοι. Κατηγορίες μαύρου πολιτικού χρήματος μένουν αναπάντητες, ούτε Εξεταστική Επιτροπή, τίποτα.
Αρνείστε επιδεικτικά κ. πρωθυπουργέ, και είναι δική σας πια προσωπική ευθύνη και επιμονή να μην δεχθείτε για τη SIEMENS, εδώ και τώρα, Εξεταστική Επιτροπή. Εδώ και τώρα. Να τελειώνει αυτός ο διασυρμός του πολιτικού κόσμου. Τι φοβάστε;
Αν η Ελλάδα δεν ξανακερδίσει τους πολίτες, αν δεν τους πείσει για μια νέα εμπιστοσύνη στους δημοκρατικούς μας θεσμούς, δεν θα ανταποκριθούμε στις μεγάλες προκλήσεις που έχει η χώρα μας μπροστά της σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις του λαού και ιδίως της νέας γενιάς.
Γι' αυτό εμείς, το ΠΑΣΟΚ, επιμένουμε σε κάθε πρόταση που ενισχύει τη διαφάνεια του πολιτικού συστήματος, που απαντά στη διαφθορά, που ενισχύει τους θεσμούς και πάνω απ' όλα τη δημοκρατική συμμετοχή.
Γι' αυτό και ζητήσαμε στην Αναθεώρηση του Συντάγματος τη διεύρυνση θεσμών άμεσης δημοκρατίας. Γι' αυτό ζητήσαμε δημοψήφισμα για τις μεγάλες αποφάσεις που πρέπει να πάρει ο λαός μας. Γι' αυτό και μέσα στο κόμμα μας προχωρήσαμε σε εμβάθυνση των δημοκρατικών μας θεσμών, ακόμα και στην άμεση εκλογή του Προέδρου του Κόμματος.
Δεν υπάρχει διέξοδος στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας χωρίς την προσφυγή στο λαό, χωρίς την ενδυνάμωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του, χωρίς την ενίσχυση της συμμετοχής του σε κάθε πτυχή του δημόσιου βίου, αλλιώς θα έχουμε μεγαλύτερη ανισότητα, μεγαλύτερα αδιέξοδα, μεγαλύτερη πόλωση, περισσότερες συγκρούσεις στην Ελληνική κοινωνία και αδυναμία να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά προβλήματα.
Το ίδιο ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει αποκοπεί το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης από την νομιμοποιητική δύναμη, που δίνει η συνειδητή και άμεση απόφαση του Ελληνικού λαού.
Γι' αυτό ζητάμε να γίνει δημοψήφισμα. Ζητάμε να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός, γιατί μόνο αυτός έχει τη δύναμη να δώσει πνοή στο ενοποιητικό εγχείρημα. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πραγματικά βαθιά ενημέρωση και πραγματικός δημόσιος διάλογος. Χρειάζεται ο πολίτης να είναι ενημερωμένος και η κύρωση της Συνθήκης της Λισσαβόνας μέσα από ένα δημοψήφισμα, είναι η καλύτερη ευκαιρία να ενημερωθεί ο Έλληνας πολίτης για τις εξελίξεις στην Ευρώπη.
Θα ανάγκαζε την κυβέρνηση, επιτέλους, να επενδύσει σε μια τέτοια καμπάνια ενημέρωσης, θα ξεκινούσε, επιτέλους, ο διάλογος με τον πολίτη, που τόσο τον έχει ανάγκη σήμερα η Ελληνική κοινωνία. Και είμαι πεπεισμένος ότι με τη σωστή ενημέρωση, το σωστό διάλογο, ο Ελληνικός λαός θα δώσει με την συντριπτική του πλειοψηφία τη στήριξή του προς την Συνθήκη.
Εμείς, δεν φοβόμαστε, κα Μπενάκη, τον Ελληνικό λαό, δεν φοβόμαστε τις αποφάσεις του Ελληνικού λαού. Ή θα ερχόταν να επικυρώσει δημοκρατικά τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου ή, βεβαίως, θα υπερίσχυε λέγοντας «όχι».
Η θέση η δική μας πάντως, είναι ξεκάθαρη, «ναι» στη Συνθήκη, «ναι» στο δημοψήφισμα. Μόνο έτσι θα κάνουμε ξανά τον Ελληνικό λαό πρωταγωνιστή της ευρωπαϊκής του προοπτικής.
Ζητάμε δημοψήφισμα για τη Συνθήκη της Λισσαβόνας και είμαστε απόλυτα συνεπείς, γιατί και στην Ευρώπη ζητήσαμε και πετύχαμε κατοχύρωση θεσμών άμεσης δημοκρατίας.
Και υπενθυμίζω, ζητήσαμε και πετύχαμε το δικαίωμα της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας για τους ευρωπαίους πολίτες. Έχουν δικαίωμα με έναν αριθμό υπογραφών πολιτών, να απαιτήσουν συγκεκριμένες διαδικασίες διαβούλευσης και αποφάσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και το δημοψήφισμα για τη Συνθήκη, δεν το ανακαλύψαμε σήμερα. Το ζήτησα ως υπουργός Εξωτερικών του ΠΑΣΟΚ, όταν ήδη από το 2003 παρουσίαζα εδώ, στη Βουλή, αυτή την διαπραγμάτευση για τη Συνταγματική Συνθήκη. Και το ΠΑΣΟΚ, το αποφάσισε στο Συνέδρίο του, το απαίτησε σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα το 2005, το ζητά και σήμερα.
Φοβάται η κυβέρνηση δημοψήφισμα. Φοβάται γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει εμπιστοσύνη στον Ελληνικό λαό. Φοβάται και δεν βλέπει τη δύναμη, πραγματικά, ενός δημοψηφίσματος.
Σκεφτείτε, μόνο μια στιγμή, αυτό που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές των χωρών που υπερασπίστηκαν τις κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Ήταν η Ισπανία και το Λουξεμβούργο, ήταν δηλαδή, οι χώρες που είχαν κυρώσει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με δημοψήφισμα. Αυτοί ήταν οι επικεφαλείς της μιας πλευράς της διαπραγμάτευσης.
Ηγήθηκαν, αν θέλετε, αυτής της διαπραγμάτευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα μπορούσε να είναι και η Ελλάδα ηγετικά μέσα στις χώρες αυτές αν είχε κυρώσει το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με δημοψήφισμα, όπως το είχαμε ζητήσει το 2005 εδώ, στη Βουλή.
Αυτά όμως, δεν τα καταλαβαίνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Λέει, όμως, όχι και για έναν άλλο λόγο, γιατί δημοψήφισμα σημαίνει διαφάνεια, σημαίνει ενημέρωση του λαού και δυσκολεύει τις φτηνές δημαγωγίες σαν αυτές που διαρκώς χρησιμοποιεί η κυβέρνηση.
Τι άλλο από φτηνή δημαγωγία ήταν ο τραγέλαφος του «βασικού μετόχου» με την δήθεν υπεράσπιση του Ελληνικού Συντάγματος απέναντι στις δήθεν κακές Ευρωπαϊκές Συνθήκες;
Τι ήταν οι λαϊκιστικές κορώνες, όταν διαπιστώθηκε ότι το ασφαλιστικό που εσείς φέρατε παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, βολεύει την Κυβέρνηση κάθε φορά που δυσκολεύεται να τα φορτώνει στην Ευρώπη; Δεν έχει πια κανένα δισταγμό να υιοθετεί τον πιο αντιδραστικό, ψευδεπίγραφο, αντιευρωπαϊκό λόγο για μικροκομματικά οφέλη. Και αυτά, βέβαια, τα πληρώνει κανείς σε ένα δημοψήφισμα.
Αυτή τη δημαγωγία υπερασπίζεται με το «όχι» η Νέα Δημοκρατία στο δημοψήφισμα, για να έχει τη δυνατότητα ο κ. πρωθυπουργός, να αφήνει να εννοηθεί ότι με μια επιστολή ακόμα και για την ακρίβεια, φταίει η Ευρώπη, όταν από το 4,9% – πρωτοφανής πληθωρισμός – απ' αυτό το 4.9%, μόνο το 0,7%, κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, είναι εισαγόμενο. Εσείς πήγατε να το εξάγεται στην Ευρώπη με την επιστολή του κ. πρωθυπουργού, αλλά τα νούμερα, οι αριθμοί, σας διαψεύδουν, μόνο το 0,7% είναι εισαγόμενο.
Και όταν πήγατε κ. πρωθυπουργέ στην Αυστρία, και ακούσατε τον ομόλογό σας να σας μιλάει γι' αυτά τα θέματα, σας είπε, ότι εθνικά είναι τα μέτρα που πρέπει να λάβετε, αυτά που δεν τολμάτε να πάρετε και στέλνετε απλώς επιστολές.
Το ΠΑΣΟΚ, ζητά να διεξαχθεί δημοψήφισμα στη χώρα μας. Αύριο, ψηφίζει η Ιρλανδία. Ευχόμαστε να πει το «ναι» για να ανοίξει το δρόμο της επικύρωσης. Μη μας απαντήσετε με το επιχείρημα ότι σε άλλες χώρες δεν θα γίνει δημοψήφισμα.
Όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες, που το Σύνταγμά τους προβλέπει τη δυνατότητα δημοψηφίσματος, το έχουν διεξάγει σε κάποια στιγμή της ευρωπαϊκής τους πορείας. Αναφέρω, θυμίζω: Δανία, Τσεχία, Εσθονία, Φιλανδία, Γαλλία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ισπανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, είτε κατά τη φάση της ένταξής τους, είτε για τη Συνθήκη, για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, είτε για άλλη κυρωτική διαδικασία αφορούσα την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θεωρούμε, λοιπόν, αναγκαίο το δημοψήφισμα. Η Ελλάδα, ενώ έχει τη δυνατότητα συνταγματικά, δεν το έχει κάνει ούτε κατά την ένταξη. Και να θυμίσω ότι, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ζητήσει τότε δημοψήφισμα. Βέβαια, θέλω να υπενθυμίσω στον κ. Παυλόπουλο και την άλλη πλευρά της ιστορίας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, φέρθηκε υπεύθυνα όταν ανέλαβε την κυβέρνηση, διότι δεν ήθελε να συγκρουστεί πολιτειακά, να υπάρχει μια πολιτειακή σύγκρουση, με τον τότε Πρόεδρο της χώρας, τον κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος, αν θυμόσαστε – βεβαίως έχει αλλάξει αυτό συνταγματικά – είχε και περαιτέρω αρμοδιότητες για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά πέραν τούτου, αυτό το οποίο εμείς κάναμε, είναι αναλάβαμε μια εκστρατεία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να διασφαλίσουμε συμφέροντα, τα οποία δεν μπορούσε να διασφαλίσει η Νέα Δημοκρατία με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, με τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, με σειρά κοινωνικών ζητημάτων. Επικαλείστε συνεχώς την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ξεχνάτε όμως ότι οι αγώνες και τα αποτελέσματα τα θετικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ήρθαν από την ένταξή μας σε μια ελεύθερη αγορά που ουσιαστικά θα κατεδάφιζε τις δικές μας επιχειρήσεις, αλλά ήρθε από την πάλη για τη στήριξη των κοινωνικών, περιφερειακών, αναπτυξιακών μας αναγκών, μέσα από τη χρηματοδότηση, τη μείωση της ψαλίδας και της ανισότητας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το ΠΑΣΟΚ, για άλλη μια φορά ζητά δημοψήφισμα. Θεωρούμε αναγκαίο το δημοψήφισμα και σ' αυτή τη συγκυρία, και το ζητούμε με την πεποίθηση ότι η Ευρώπη που θέλουμε και η θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτήν, χτίζεται μόνο με την ισχυρή φωνή του Ελληνικού λαού.
Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση του ΠΑΣΟΚ. Αποτελεί ξεκάθαρη δική μας διαχωριστική γραμμή από τη Δεξιά και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αποτελεί, φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, και δικό μου πολιτικό στοίχημα. Δεν πιστεύω στα παλιά πρότυπα ηγετών.
Ο 21ος αιώνας απαιτεί ηγέτες που στηρίζουν και αγωνίζονται για τη μεγαλύτερη δυνατή δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών. Συνειδητή συμμετοχή ενημερωμένων πολιτών. Αυτή είναι η δική μου δημοκρατική παράδοση. Αυτός είμαι και θα είμαι.
Αλλά αυτό πηγάζει από τις δημοκρατικές παραδόσεις και αξίες του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Αυτή είναι η προοπτική του ΠΑΣΟΚ κι αυτή είναι η δέσμευσή μας για το πώς, διαφορετικά, υπεύθυνα και με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη, θα κυβερνήσουμε αύριο τη χώρα.
Σας ευχαριστώ.
Ομιλία Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρη στη σημερινή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για την Κύρωση Συνθήκης της Λισσαβώνας που τροποποιεί τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ορισμένες συναφείς πράξεις.
«Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ (Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού):
«Πρόκειται για Συνταγματική Εκτροπή»
«Σήμερα θα κάνω κάτι το οποίο απεχθάνομαι, να διαβάσω μέσα από κείμενα, αλλά είναι πολύ σοβαρό το θέμα και νομίζω ότι πρέπει να υπερασπιστούμε την ελευθερία και το κυρίαρχο κράτος.
Διαβάζω από το Σύνταγμα, στο άρθρο 26: «Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του ελληνικού λαού»: άρθρο 26.
Τι σημαίνει αυτό; Μετά από τη Συνθήκη αυτή -ή μάλλον τις Συνθήκες, για να κυριολεκτούμε- τίποτα από το άρθρο 26 δεν θα ισχύει.
Πρόκειται για συνταγματική εκτροπή. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απάτη που έγινε εις βάρος των λαών της Ευρώπης! Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε!.
«3.000 σελίδες υπό άκρα μυστικότητα!»
Πριν προχωρήσω στην ανάλυση του θέματος, θέλω να πω ότι ελάχιστοι μέσα στην Αίθουσα γνωρίζουν ακριβώς τι λένε αυτές οι δύο Συνθήκες. Δεν πρόκειται μόνο για 300 σελίδες… Διότι μαζί με τα ακολουθήματα προκύπτουν 3.000 σελίδες!
Πονηρά σκεπτόμενοι οι Πρωθυπουργοί, δεν συμπεριέλαβαν τις παραπομπές, αλλά αναφέρονται σε διατάξεις, παραγράφους, εδάφια -στα οποία πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να βγάλει άκρη.
Εγώ μπόρεσα και τα μάζεψα" διότι η κοινοβουλευτική ομάδα, στην οποία ανήκουμε στην Ευρώπη, ήταν εκείνοι, οι οποίοι έδωσαν τη μάχη και στη Γαλλία και στην Ιρλανδία για να πετύχουν τα αποτελέσματα και είχαν ένα επιτελείο τριάντα ειδικών, οι οποίοι κάθισαν και έκαναν "φύλλο και φτερό" την υπόθεση. Απ' αυτά θα προσπαθήσω να κάνω -όσο μπορώ- μία περίληψη.
Μιλάμε, λοιπόν, για περίπου 3.000 σελίδες με τα κείμενα. Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν μυστικά. Ούτε τα Εθνικά Κοινοβούλια ούτε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήξεραν τίποτα απ' αυτά.
Πρώτο θέμα, λοιπόν, είναι ότι έγιναν κάτω από μία άκρα μυστικότητα. Υπάρχουν εκατόν πέντε νέες αρμοδιότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σ' αυτή την καινούργια έκδοση του Συντάγματος, όπως ακριβώς και εκατόν πέντε στην προηγούμενη: τριάντα δύο είναι νομοθετικές, ενώ εβδομήντα τρεις αφορούν άλλες αρμοδιότητες.
«Τέλος εποχής για την "Κοινότητα"»
Κατ' αρχήν, η νέα συνθήκη καταργεί τη λέξη «Κοινότητα». Δεν υπάρχει Κοινότητα, υπάρχει Ένωση. Είναι το νέο πράγμα που μπαίνει στη Συνθήκη αυτή.
«Η Ένωση αντικαθιστά και διαδέχεται την Ευρωπαϊκή Κοινότητα» λέει το άρθρο 1 της Συνθήκης της Λισσαβώνας. «Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση επανιδρύεται. Στην πραγματικότητα, δημιουργείται μία συνταγματικώς νέα Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία για πρώτη φορά είναι ευδιάκριτη, διαφορετική και νομικώς ανώτερη από τα κράτη-μέλη.» Αυτό είναι σαφέστατο.
«Αποδυνάμωση των Εθνικών Κοινοβουλίων»
«Αυτή η πρόσφατα σχηματισμένη μεταρρυθμισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση με το άρθρο 32 θα γίνει νομικό πρόσωπο που μπορεί να μετέχει σε συμφωνίες με άλλες χώρες. Αυτή η δυνατότητα ανήκει μόνο σε κυρίαρχα κράτη. Τώρα πλέον ανήκει σ' αυτό που γίνεται, στο υπό κατασκευή νέο (υπερ)κράτος.»
Ποιος θα έχει το πάνω χέρι από εδώ και πέρα, από μεθαύριο; Θα το έχει το Εθνικό Κοινοβούλιο ή το "Διευθυντήριο των Βρυξελλών"; Ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο; Το Σύνταγμα της Ελλάδος ή οι Νόρμες και οι Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σαφέστατα το Διευθυντήριο των Βρυξελλών θα έχει τον πρώτο λόγο! Και εκεί, λοιπόν, θα έχουμε τις πρώτες συγκρούσεις, μόλις τεθεί σε εφαρμογή. Θα δείτε τα δικαστήρια να προβαίνουν σε ακυρώσεις.
Σαφέστατα αυτό είναι το οποίο χθες ζητήσαμε εμείς να τεθεί ως αντισυνταγματικό και δεν μας ακολούθησαν οι άλλοι, -όχι γιατί δεν το πίστευαν, αλλά γιατί δεν έπρεπε να ακολουθήσουν το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό! Και αυτό, αν θέλετε, είναι το τραγικό εις την κοινοβουλευτική δημοκρατία, την οποία βιώνουμε και την οποία κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουμε και να μη φοβούμεθα να ακολουθήσουμε τον άλλο, εάν ο άλλος είναι πιο διαβασμένος, πιο ενημερωμένος
«Αναιρείται το δίκαιο των κυρίαρχων κρατών»
«Στα συμπεράσματα της Προεδρίας, γενικές παρατηρήσεις: Σημείο 3, σελίς 16: Η Διακυβερνητική Διάσκεψη θα εγκρίνει μια δήλωση που θα υπενθυμίζει την υπάρχουσα νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.» Δηλαδή, «η Διάσκεψη υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι Συνθήκες και το Δίκαιο που θεσπίζεται από την Ένωση, βάσει των Συνθηκών, υπερισχύουν έναντι του Δικαίου των κρατών-μελών, υπό τους όρους που ορίζονται στην εν λόγω νομολογία. Επιπλέον, η γνώμη της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου -έγγραφο 580/2007- θα είναι μέσα στην τελική πράξη της Διάσκεψης.»
«Οι ηγέτες της ΕΕ "πόνταραν" στο ότι δεν θα διαβάσουν τη Συνθήκη οι λαοί!»
Τι λέει, λοιπόν; Ποντάρει στο ότι δεν θα διαβαστεί. Ποντάρει στο ότι εμείς δεν θα μελετήσουμε. Ποντάρει στο ότι αυτό δεν θα φθάσει ποτέ εις το λαό.
Είχε πει, λοιπόν, ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας τα εξής: «Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης απεφάσισαν ότι το έγγραφο πρέπει να είναι δυσανάγνωστο. Εάν είναι δυσανάγνωστο, δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντισυνταγματικό. Αυτό περίπου σκέφτηκαν οι Πρωθυπουργοί. Εάν ο κόσμος όμως καταφέρει να το καταλάβει με την πρώτη ματιά, ίσως υπάρξει κάποιος λόγος για δημοψήφισμα.» (-ομιλία στο Κέντρο για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση στο Λονδίνο στις 12 Ιουλίου 2007).
Σε άλλους τομείς αυτό θα το λέγαμε απάτη. Τώρα το λέμε "φειδωλή αλήθεια", αυτό δηλαδή που μας "σερβίρισαν" οι Πρωθυπουργοί, μεταξύ αυτών και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος.
«Εκχωρούμε το δικαίωμα της νομοθετικής εξουσίας»
Προσέξτε το σημείωμα 11/197, έγγραφο 580, για το οποίο σας μίλησα πριν: «Από τη νομολογία του Δικαστηρίου απορρέει ότι η υπεροχή του Δικαίου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινοτικής νομοθεσίας.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, η αρχή αυτή είναι συνυφασμένη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Κατά την πρώτη απόφαση, στο πλαίσιο αυτής της πάγιας νομολογίας -15 Ιουλίου 1964, υπόθεση 664- δεν υπήρχε μνεία της υπεροχής στη Συνθήκη, πράγμα που εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Το γεγονός ότι η αρχή της υπεροχής δεν περιλαμβάνει τη Συνθήκη ουδόλως μεταβάλλει τη μη ύπαρξη αρχής και την υφιστάμενη νομολογία του Δικαστηρίου», όπερ δηλαδή σημαίνει ότι δεν χρειάζεται μέσα σ' αυτή τη Συνθήκη να αναφέρεται η υπεροχή του Ευρωπαϊκού Δικαίου γιατί υπάρχουν δεδικασμένα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Επομένως, είναι μία η ουσία, ότι πλέον δεν θα νομοθετεί αυτός ο χώρος. Θα νομοθετεί για τα ελάχιστα και νομικά. Η ουσία είναι ότι η ζωή μας θα διέπεται από τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν νομίζω ότι ο ελληνικός λαός έχει εκχωρήσει το δικαίωμα της νομοθεσίας σε τρίτους, πέρα από αυτούς που θεσπίζεται στο άρθρο 26.
«Ομολογία εξαπάτησης!»
Έχω μια σειρά πραγμάτων για να σας πω, εάν είναι Σύνταγμα ή όχι. Θα σας πω τι είπε ο συντάκτης του Συντάγματος ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν: «Στην πραγματικότητα, το περιεχόμενο είναι το ίδιο με αυτό που απερρίφθη με δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ιρλανδία. Είναι ακριβώς το ίδιο. Νομικά είναι ζήτημα Συνθηκών και μπορούν ως τέτοιες να επικυρωθούν από τα Εθνικά Κοινοβούλια. Γι' αυτό το έκαναν. Για να κοροϊδέψουμε τους λαούς της Ευρώπης και να περάσει ως Συνθήκη από τα Κοινοβούλια και όχι από τα δημοψηφίσματα.»
Μας ομολογούν ότι μας εξαπατούν! Και το ομολογεί ποιος; Ο κύριος συντάκτης, ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν! Και πού; Μέσα στην Επιτροπή Συνταγματικών Υποθέσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 17 Ιουλίου 2007.
«Γεννιέται ένα υπερ-κράτος;»
Γεννιέται ένα κράτος ή όχι; Εδώ είναι το ερώτημα, εδώ είναι η ουσία.
Πρώτον, νομοθετική αρχή. «Υπάρχει μια κοινή νομοθετική αρχή. Η Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών μοιράζονται τη νομοθετική εξουσία. Επίσης, η Συνθήκη της Λισσαβώνας προβλέπει μεγαλύτερη επιρροή για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσα από αύξηση της λεγόμενης συναπόφασης. Το Συμβούλιο θα αποφασίζει κατά πλειοψηφία σε εξήντα οκτώ νέους τομείς που μέχρι τώρα είχαν τα εθνικά κράτη.»
Δεύτερον, εκτελεστική αρχή. «Υπάρχει μια κοινή εκτελεστική αρχή, η Επιτροπή που θα έχει τη μεγαλύτερη εξουσία να εφαρμόζει τις αποφάσεις.»
Τρίτον, δικαστική αρχή. «Υπάρχει μια κοινή δικαστική αρχή, ένα κοινό Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο υπάγονται νέα ειδικευμένα δικαστήρια. Τα νέα δικαστήρια μπορούν να θεσπίζονται με απόφαση της πλειοψηφίας.
Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο Λουξεμβούργο θα αποκτήσουν υπεροχή απέναντι σε όλες τις εθνικές νομοθεσίες και το Σύνταγμα, ενόψει της αρχής της συμμόρφωσης προς το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
Κατά τα ανωτέρω, λοιπόν, η νέα αυτή Ένωση θα έχει νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική αρχή όπως ακριβώς και ένα εθνικό Σύνταγμα. Δεν υπάρχει όμως σαφής διάκριση μεταξύ νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας σ' αυτή τη Συνθήκη, την οποία σήμερα θα επικυρώσει η πλειοψηφία.
«Ο ευρω-ηγέτης»
Κοινός Πρόεδρος. Θα υπάρχει ένας κοινός Πρόεδρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα διευθύνει τις εργασίες στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά δεν θα εκλέγεται από τους λαούς. Ο Πρόεδρος θα είναι ο μόνιμος Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Εδώ οι Πρωθυπουργοί των χωρών θα συνεδριάζουν, ως επίσημο πλέον όργανο Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα μπορεί να λαμβάνει και δεσμευτικές αποφάσεις κατά πλειοψηφία.»
Ο Πρόεδρος θα εκπροσωπεί όλους μας, όλες τις χώρες της Ευρώπης και τις είκοσι επτά σε οποιαδήποτε Σύνοδο, σε μια συνάντηση με τον Πρόεδρο της Αμερικής, σε μια συνάντηση με το Ρώσο ή με τον Κινέζο. Έχει δικαίωμα σε όλα τα εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επομένως, καταργείται ο ρόλος των εθνικών κρατών. Συμφωνούν για να συνάψουν συνθήκες ειρήνης, αλλά και για να κάνουν πόλεμο. Δεν μας ρωτά κανείς, αν αποφασίσει να κάνει πόλεμο. Αυτό, λοιπόν, απορρέει απ' αυτή τη Συνθήκη, αν τη διαβάσετε προσεκτικά.
«Εκχωρούμε την άσκηση της εθνικής εξωτερικής πολιτικής»
Κοινό Υπουργείο Εξωτερικών. Βεβαίως δεν τον λέει «Υπουργό Εξωτερικών» γιατί φοβήθηκαν. Τον λένε «Ύπατο Αρμοστή», αλλά περί αυτού πρόκειται και προοδευτικά μέσα από τις δυνατότητες, τις οποίες δίνει η Συνθήκη θα μπορούν να δημιουργούν Πρεσβείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταργουμένων των εθνικών Πρεσβειών. Δηλαδή, με άλλα λόγια, στο Πεκίνο δεν είναι ανάγκη να είναι είκοσι επτά Πρεσβείες -μεταξύ αυτών και η Ελληνική- θα είναι μία, η Πρεσβεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και ερωτώ: Πώς είμαστε σίγουροι και εκχωρούμε εμείς αυτά τα δικαιώματα σε έναν Υπουργό Εξωτερικών, τον Ύπατο Αρμοστή, ο οποίος συμβαίνει να είναι και ο πρώην Γραμματέας του ΝΑΤΟ τώρα, ο κ. Σολάνα; Και πού ξέρουμε αύριο το πρωί τι θα αποφασίσει αυτός ο Ύπατος Αρμοστής στα εξωτερικά θέματα, όσον αφορά τα δικά μας θέματα εδώ, τις εκκρεμότητες που έχουμε με την Τουρκία και με τα Σκόπια;
Αυτά εκχωρείτε σήμερα, κύριοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και μου προξενεί εξαιρετική εντύπωση πώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προστρέχει προς αυτή την κατεύθυνση και τόσο ευκόλως. Και μάλιστα, σήμερα είχαμε και μία παρέμβαση του πρώην Αρχηγού, που εγκαλεί τον νυν Αρχηγό γιατί είπε την πρόταση για δημοψήφισμα, λες και θα μπορούσε να υιοθετηθεί αυτή η πρόταση.
«Από δήμαρχος… κλητήρας»
Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν. Αλλάζει πράγματι στην ουσία η δομή της δημοκρατίας όπως την ξέρουμε. Δεν θα έχουμε τον πρώτο λόγο εμείς, το Εθνικό Κοινοβούλιο.
Για να καταλάβετε καλά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η επιρροή του Εθνικού Κοινοβουλίου στο Διευθυντήριο της Ευρώπης θα είναι περίπου όσο είναι η επιρροή του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Ευρυτανίας ή, αν θέλετε, του Λασιθίου εις το Εθνικό Κοινοβούλιο. Όση επιρροή έχει το Νομαρχιακό Συμβούλιο Ευρυτανίας στο Εθνικό Κοινοβούλιο, τόσο θα έχει και αυτός εδώ ο χώρος εις το Διευθυντήριο της Ευρώπης.
«θα προδώσουμε την εντολή του ελληνικού λαού;»
Εάν, λοιπόν, αυτό μας αρέσει, να προχωρήσουμε, να εκχωρήσουμε και να προδώσουμε και την εντολή του ελληνικού λαού. Διότι, ο ελληνικός λαός μας φώναξε να νομοθετούμε και κάποιοι εξ ημών να είναι και η εκτελεστική εξουσία. Δεν μας είπε να εκχωρήσουμε αυτά σε έναν τρίτο, εις τον οποίο ο ελληνικός λαός δεν θα έχει καμία πρόσβαση, δεν θα τον ψηφίζει, όπου θα αποφασίζει για τη ζωή των Ελλήνων ένας ο οποίος κατά κανένα τρόπο, ούτε καν έμμεσο, δεν ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό. Αυτό επιχειρείτε να κάνετε σήμερα. Και αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ δύσκολο.
«Ευρωπαϊκά δικαστήρια και ευρωπαϊκές φυλακές για τους Έλληνες πολίτες»
Όσον αφορά τα δικαστήρια -και απευθύνομαι εδώ εις τους νομικούς και ιδιαιτέρως, εις τον πρώην Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου- ξέρετε ότι δημιουργούνται δικαστήρια, ότι θα δικάζονται οι Έλληνες πολίτες από το Ευρωπαϊκό Δίκαιο; Και όχι μόνο για πράγματα τα οποία κάνουν εντός ή εκτός της χώρας, αλλά οπουδήποτε στην Ευρώπη θα δικάζουν ευρωπαϊκά δικαστήρια και θα εκτελούνται οι ποινές, βέβαια -γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα ευρωπαϊκές φυλακές, αλλά και αυτές θέμα χρόνου είναι- από τα κράτη-μέλη.
Έχουμε, λοιπόν και άλλο δικαστή εκτός από τον φυσικό μας δικαστή, τον οποίο γνωρίζουμε εδώ εις τον τόπο. Και δεν ξέρουμε για ποιο πράγμα θα νομοθετήσουν αύριο το πρωί και τι θα μας απαγορεύουν, ενδεχομένως ακόμα και το δικαίωμα εις τη σκέψη.
«Συρρικνώνεται το βέτο»
Θα ήθελα, λοιπόν, επειδή ο χρόνος είναι αμείλικτος, να πάω σε μερικά πράγματα τα οποία δεν ξέρετε. Ποια είναι η ισχύς μας; Η ισχύς της Ελλάδος είναι τρία στους ενενήντα επτά, δηλαδή, παίρνουμε τρεις ψήφους. Για να τρέξω λίγο, η Γερμανία θα έχει εννέα, η Αγγλία οκτώ, η Γαλλία οκτώ, η Ιταλία οκτώ, εμείς θα έχουμε τρεις, όσες περίπου και η Βουλγαρία και μία θα έχει η Εσθονία. Δηλαδή, έχουμε τρία στα ενενήντα επτά για να υπάρξει βέτο προσωρινό και πρόσκαιρο, πρέπει να συνομολογήσουν οι δεκαπέντε τελευταίες χώρες. Δηλαδή, οι δεκαπέντε τελευταίες χώρες, για να μπορέσουμε να πιάσουμε τον αριθμό των είκοσι επτά, ενώ μπορούν άνετα οι τρεις πρώτες με δύο μικρές να βάλουν βέτο στην απόφαση και στην επιθυμία των υπολοίπων είκοσι τριών χωρών.
«Γιατί τα κοινοβούλια και όχι οι λαοί;»
Για το δημοψήφισμα, άκουσα τον προλαλήσαντα να λέει ότι είναι λόγια του αέρα.
Θα σας πω ότι έκανε μία έρευνα, κύριε Πρόεδρε, ένα όργανο της Ευρώπης. Η έρευνα είχε ένα ερώτημα: Εάν συνταχθεί μία νέα Συνθήκη που δίνει περισσότερες εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πιστεύετε ότι ο κόσμος θα πρέπει να έχει λόγο επ' αυτού με δημοψήφισμα ή φρονείτε ότι η επικύρωση αυτής της Συνθήκης θα πρέπει να αφεθεί σε εθνικό κοινοβούλιο; Αυτό έγινε σε όλη την Ευρώπη, στο «New Europe». Και επειδή κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει, βέβαια, τα νούμερα τα οποία δίνω, εγώ θα ήθελα να καταθέσω εις τη Βουλή και την ιστοσελίδα όπου μπορεί να ανεβεί κάποιος για να δει.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Γεώργιος Καρατζαφέρης καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Στην Ιρλανδία, λοιπόν, το 87% είπε: Όχι, πρέπει να γίνει με δημοψήφισμα. Και αύριο γίνεται δημοψήφισμα. Και μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω μήπως κάνουμε σήμερα την επικύρωση εμείς για να δώσουμε πόντους σε εκείνους που θέλουν το «ΝΑΙ» εις την Ιρλανδία να το χρησιμοποιήσουν.
«Οι Έλληνες πολίτες λένε ΟΧΙ»
Εν πάση περιπτώσει, ακούστε, δεύτερη χώρα στην Ευρώπη που είπε «ΟΧΙ» είναι η Ελλάδα. Το 83% είπε «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα, «ΟΧΙ» στο Κοινοβούλιο αυτή η αρμοδιότητα. Μόνο το 14% συμφωνεί με την άποψη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έρχεσθε σε ευθεία σύγκρουση με τους δικούς σας ψηφοφόρους. Μόλις το 14%. Το 83% είπε να πάμε στο λαό. Επιτέλους, γιατί φοβόμαστε το λαό; Γιατί ξέρουμε ότι ο λαός δεν θα ακολουθήσει. Αυτή είναι η δραματική πραγματικότητα.
«Η Νέα Τάξη Πραγμάτων επελαύνει!»
Και θα κλείσω με τούτο. Στα Πρωτόκολλα της Σιών που, βεβαίως, εγώ δεν ξέρω ποιος τα έγραψε. Οι Σιωνιστές αντιτίθενται ότι το έχουν γράψει αυτοί. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι, όποιος και να είναι, αυτός πρέπει να έχει βραβείο Νόμπελ. Πριν από έναν αιώνα ο άνθρωπος είχε προβλέψει -όποιος και να είναι, Χριστιανός, Εβραίος, Μουσουλμάνος, δεν με ενδιαφέρει, Ρώσος ή Αμερικανός- αυτά τα οποία γίνονται σήμερα. Ό,τι περιγράφεται στα Πρωτόκολλα της Σιών πραγματώνεται σήμερα. Μία Κυβέρνηση, ένα νόμισμα για όλη την Ευρώπη. Και αυτό, λοιπόν, για μένα είναι η επέλαση της νέας τάξης πραγμάτων. Και αυτή η επέλαση της νέας τάξης πραγμάτων είναι εις βάρος της δημοκρατίας και του ελληνικού λαού.
«Αρνησιδικείτε για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης;»
Και κλείνοντας, κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να πω ότι είμαι σίγουρος ότι θα προλάβατε σήμερα να καταθέσετε έφεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που τσαλακώνει τη Συνθήκη της Λοζάνης και ονομάζει τους μουσουλμάνους της Θράκης Τούρκους. Θέλω να μου πείτε, βεβαίως, πότε καταθέσατε και τι ώρα για να γνωρίζουμε και εμείς τι ακριβώς έχετε κάνει. Διαφορετικά, εάν δεν το έχετε πράξει και έχετε αρνησιδικήσει και ονομάζεται τουρκική μειονότητα και όχι μουσουλμανική, τότε δεν μπορέσατε να υπερασπιστείτε μετά από ενενήντα χρόνια τη Συνθήκη της Λοζάνης.»
