ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ Μ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Με ακτή την προσέγγιση, προσέγγιση που δεν αφίσταται της αλήθειας, ότι δηλαδή είμαστε ως στρατιώτες πελταστές, δηλαδή ελαφρά οπλισμένοι με μια πέλτη (ελαφριά μικρή ασπίδα σχήματος μισοφέγγαρου) και ένα ακόντιο, εγκαταλείψαμε συνειδητά και ως πολιτική το διαχρονικό δόγμα, ότι όποιος επιθυμεί την ειρήνη προετοιμάζεται για πόλεμο, και επιλέξαμε να διεκδικήσουμε ελευθερία και ειρήνη με πολιτικά – διπλωματικά μέσα. Γιατί η στρατιωτική μηχανή της Τουρκίας εύκολα κερδίζει τους πολέμους με τους πελταστές. Και λόγω όγκου στρατού αλλά και βαριού οπλισμού.

Στον πολιτικό – διπλωματικό μας αγώνα, με τα όσα έχουμε επιτύχει, ψηφίσματα και αποφάσεις του ΟΗΕ, ένταξη στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ, και αποφάσεις του ΕΔΑΔ από την κορυφαία της Τέταρτης Διακρατικής μέχρι τις πρόσφατες του Ισαάκ και του Σολωμού, έπρεπε να κατανοούμε ότι πολιτικοδιπλωματικά μόνο πελταστές δεν είμαστε. Αντίθετα, έχουμε μια φαρέτρα πολύ γεμάτη.

Η πολιτική μας όμως να μην αξιοποούμε τα βέλη της φαρέτρας μας μάς καθιστά και στον πολιτικο-διπλωματικό τομέα πελταστές. Απεμπολούμε τη μόνη δύναμη που διαθέτουμε, χωρίς να διεκδικούμε τα αυτονόητα.
Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από το διεθνή παράγοντα, που με έργα και λόγια το καλλιεργεί και το αναπτύσσει, πεπεισμένος πια ότι σε τούτο το νησί είμαστε και νοητικά πελταστές.

Γιατί τι άλλο υπονοεί ο κ. Hugh Pope στο άρθρο του στη «Wall Treet Journal», όταν γράφει ότι οι Ελληνοκύπριοι αισθάνονται τόσο ασφαλείς πια ώστε να μην αγοράζουν καν ανταλλακτικά για την Εθνική Φρουρά. Και το συμπέρασμά του είναι ασφαλές, αν δηλαδή ενός στρατού μικρού, ευέλικτου, αποτροπής όπως είναι η Ε.Φ., δεν αγοράζεις ούτε καν ανταλλακτικά για συντήρηση, για εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση ούτε συζήτηση, ποιο άλλο συμπέρασμα θα έβγαζε ο κ. Pape αλλά και ο κάθε τρίτος. Όταν ξέρει ότι και το ενιαίο αμυντικό δόγμα αποτελεί ανάμνηση.
Νομιμοποιείται, λοιπόν, ο κ. Pope και ο κάθε κ. Pope να γράφει ότι στην Κύπρο υπάρχει διάνεξη και όχι εισβαλή και κατοχή, και μάλιστα να θεμελιώνει την άποψή του στη δήλωση του Προέδρου, για ευθύνη των Ελληνοκυπρίων για την κατάσταση αυτή και στην πράξη του Προέδρου για παραχωρήσεις που ξεπερνούν τα Μ.Ο.Ε.
Υπογραμμίζει, τέλος, ότι η συμφωνία της 23ης Μαΐου περιλαμβάνει τη φόρμουλα λύσης που πρότεινε το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας, δηλαδή το βαθύ κράτος της Τουρκίας, για μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μια διεθνή προσωπικότητα, αλλά δύο ισότιμα συνιστώντα κρατίδια. Και με βάση τούτα προβλέπει εντός λίγων μηνών λύση. Μια λύση εθελοδουλίας και μονιμοποίησης και νομιμοποίησης της κατοχής, δεν χρειάζεται προσπάθεια για να έχουμε. Μας τη δίνουν αμέσως. Και ρωτώ. Μα είμαστε όντως νοητικά πελταστές;