Η αλήθεια στα χαρακώματα… (Α' μέρος)
.
"Το να παρασιωπάς την αλήθεια όταν την ξέρεις, είναι σα να θάβεις χρυσάφι." – Πυθαγόρας –.
Διαβάζω τον τελευταίο καιρό πολλά κείμενα και σχόλια, που φανερώνουν μια αγωνία… Είναι οι φωνές διαμαρτυρίας κάποιων ανθρώπων, που δείχνουν να φοβούνται πως επιχειρείται να γκρεμιστεί ό,τι ήταν υψωμένο σαν οχυρό μέσα τους: οι ρίζες τους, τα ήθη και έθιμα, τα ιδανικά τους, ό,τι γενικά αγάπησαν και πίστεψαν, ό,τι τους προσδιορίζει ως άτομα και ως κοινωνική οντότητα. Βλέπουν να ορθώνεται ολόγυρα και να γιγαντώνει, μια κενή ιδεολογία, χωρίς υπόβαθρο, που προωθεί την ουτοπία. Είναι η ιδεολογία του ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ… Μια ιδεολογία που και στόχους έχει και ταυτότητα, αλλά που καταφέρνει να ξεγλιστράει σαν το χέλι διότι κινείται ύπουλα, μεθοδικά. Αυτό συμβαίνει, διότι σημαία της έχει την ΑΠΑΤΗ. .
Πρόκειται για μια ιδεολογία, που μολονότι πρεσβεύει την μη βία, τα μέσα εντούτοις που χρησιμοποιεί είναι ποιο βίαια κι' από τα διηπειρωτικά βαλλιστικά βλήματα, και από τις «έξυπνες» βόμβες που ισοπέδωσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία. Στόχος των Μέσων Μαζικής …Εξόντωσης που χρησιμοποιούν είναι, ο ΝΟΥΣ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
