Για να μην ξεχνιόμαστε!
Του Ντίνου Τουμάζου
1. Οι άνθρωποι που κατέχουν δημόσια αξιώματα ή διαχειρίζονται μέσα ενημέρωσης ή ασκούν δημόσιο λειτούργημα επιβάλλεται να έχουν αυξημένο το αίσθημα ευθύνης.
2. Κάθε άνθρωπος που επιθυμεί υπεύθυνα να ασχολείται με το πρόβλημα της Κύπρου μας, οφείλει πρώτα απ' όλα να κατέχει το θέμα σε όλες τις διαστάσεις και παραμέτρους του.
3. Εμείς οι πρόσφυγες, αλλά και το σύνολο του λαού, αποφανθήκαμε στο δημοψήφισμα του 2004 ότι απορρίπτουμε το σχέδιο που προτάθηκε στο ΣΥΝΟΛΟ του και δεν απορρίψαμε απλά ορισμένες παραγράφους ή διατάξεις του. Απορρίψαμε τόσο τη φιλοσοφία του όσο και τις πρόνοιές του.
4. Ο Κυπριακός λαός επέλεξε, 4 χρόνια μετά το δημοψήφισμα τον ηγέτη του αυτοαποκαλούμενου κομουνιστικού κόμματος της Κύπρου και τότε πρόεδρο της βουλής των αντιπροσώπων. Δημήτρη Χριστόφια. πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με βάση το προεκλογικό του πρόγραμμα και τις υποσχέσεις του ότι δεν επρόκειτο να επαναφέρει το απορριφθέν σχέδιο.
5. Ο πρόεδρος Χριστόφιας όμως, αντίθετα με τις προεκλογικές διακηρύξεις του και ενάντια στην εκφρασμένη λαϊκή θέληση, ενάντια στις προβλέψεις του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, του διεθνούς δικαίου και όσων ψηφισμάτων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στηρίζονται στις αρχές του Οργανισμού και στις πανανθρώπινες αξίες -και όχι στις ευκαιριακές ή και περιστασιακές ισορροπίες μεταξύ των μελών του Οργανισμού- καταστρατηγώντας αμφότερες τις δύο πρόσφατες δημοκρατικές και παλλαϊκές αποφάσεις, αντί να προωθήσει τα συμφέροντα του Κυπριακού λαού του στο σύνολό του και της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιχειρεί να ανατρέψει άρδην την λαϊκή ετυμηγορία.
– Μήπως προέβλεπε το προεκλογικό του πρόγραμμα νομιμοποίηση του παράνομου εποικισμού (όπως προέβλεπε τον προσφάτως απορριφθέν σχέδιο Αννάν) που το διεθνές δίκαιο χαρακτηρίζει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Και όμως, με την εκλογή του πρότεινε την παραμονή τουλάχιστον 50.000 παράνομων εποίκων!
– Ή μήπως προέβλεπε το πρόγραμμά του τη σύσταση 2 συνιστώντων κρατών / πολιτειών, κατά το πρότυπο των προβλέψεων του σχεδίου το οποίο ο λαός που τον εξέλεξε μόλις πρόσφατα είχε απορρίψει;. Αυτό ακριβώς δεν πρότεινε για μορφή λύσης;
Στις υγιείς δημοκρατίες οι άνθρωποι, τα κόμματα και οι οργανισμοί που εκλέγονται με βάση το προταθέν και διακηρυγμένο πρόγραμμά τους έχουν πολιτική και ηθική ευθύνη και υποχρέωση να το εφαρμόσουν. Γιατί ακριβώς με βάση το πρόγραμμά τους ο λαός τους έκρινε και τους εξέλεξε. Επομένως: Δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα και δεν νομιμοποιούνται επ' ουδενί, αφού εξασφάλισαν την εκλογή τους να καταχρώνται τη λαϊκή εντολή και να ακολουθούν πολιτική διαμετρικά αντίθετη.
6. Είναι νωπή ακόμα η εμπειρία του σημερινού Προέδρου, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και οπαδών του ιδίου του κόμματός του απέρριψε κατά την προ του δημοψηφίσματος περίοδο την επιλογή του και μέρους της ηγεσίας του για υποστήριξη του σχεδίου Αννάν και ανάγκασε τον ίδιο και τους ελάχιστους περί αυτόν να ανακρούσουν πρύμνη και να υιοθετήσουν χλιαρά τη θέληση των λαϊκών μαζών, χρησιμοποιώντας διφορούμενες λέξεις και αμφιλεγόμενης σημασίας όρους, έννοιες και εκφράσεις (όπως: ψηφίζουμε ΟΧΙ για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ…) και άλλες τέτοιες αλχημείες, προκειμένου να διατηρήσουν τις θέσεις και τις καρέκλες τους και, σαν δούρειοι ίπποι να επανέλθουν δριμύτεροι προκειμένου να αποτελειώσουν τον ίδιο τον λαό που παραπλανημένος τους εξέλεξε καθιστώντας τον εξιλαστήριο θύμα των δικών τους αμαρτημάτων.
7. Οι αυτοαποκαλούμενοι δημοκρατικοί ηγέτες και αυτοπροβαλλόμενοι σαν αριστεροί χρέος έχουν να εφαρμόζουν τις αρχές πάνω στις οποίες η υποτιθέμενη ιδεολογία τους βασίζεται και η εξ αυτής απορρέουσα υποχρέωσή τους συνεπάγεται. Ο δε αυτοπροσδιορισμός του αγωνιστή πρέπει να συνάδει και με τις επιλογές και εφαρμοζόμενες πολιτικές και συμπεριφορές του. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να διακηρύττουν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο» και από την άλλη να πολιτεύονται με βάση αμερικανόπνευστες θεωρίες και αμερικανοχρηματοδοτούμενες τακτικές και πρακτικές.
8. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αυστραλία, ο επί του Tύπου εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος βουλευτής Άντρος Κυπριανού, στα πλαίσια συνεστίασης συμφώνησε και υπέδειξε, προς τιμήν του, ότι εμείς οι απόδημοι έχουμε υποχρέωση να στηρίζουμε θέσεις αρχών, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αν υποθετικά εμείς οι πολιτικοί στην Κύπρο παραφρονήσουμε, δεν θα είσαστε ασφαλώς υποχρεωμένοι εσείς να μας ακολουθήσετε…». Εκτός των άλλων παρευρισκομένων, παρόντες ήταν ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΚΑ κ. Ντ. Προκοπίου και ο πρώην πρόεδρός της κ. Π. Μηνάς, ο αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Κοινοτήτων κ. Αν. Δημητρίου κ.ά που μπορούν να επιβεβαιώσουν τα προαναφερθέντα.
9. Ο αγαπητός κ. Προκοπίου σε συνέντευξή του, το περασμένο Σάββατο στο Κυπριακό πρόγραμμα του Ραδιοσταθμού 3ΧΥ, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι δεν είναι δυνατόν να αρχίζουν συνομιλίες, να σταματούν και μετά να αρχίζουν ξανά από το σημείο των υποχωρήσεών μας ( παίζοντας έτσι ουσιαστικά το παιγνίδι των εισβολέων και με τις συνεχείς διολισθήσεις και οδυνηρές υποχωρήσεις μας να αυτοπαγιδευόμαστε και να καταντούμε αυτόχειρες).
10. Σε παρέμβαση του στο ίδιο πρόγραμμα, ο κατά τα άλλα συμπαθής κ. Π. Μηνάς, επικεντρώθηκε ουσιαστικά στην πολυδιαφημιζόμενη από μη κυβερνητικές οργανώσεις (που αποδεδειγμένα πλέον χρηματοδοτούνται από αμερικανικά και άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων)‘ «επαναπροσεγγιστική» προσπάθεια, που ουσιαστικά αποτελεί την πάγια γραμμή της κατοχικής Τουρκίας στην προσπάθειά της να μεταθέσει το πρόβλημα από τη διεθνή – διακρατική του υφή σε τάχα διακοινοτικό πρόβλημα, αποπροσανατολίζοντας έτσι τους πάντες και εξυπηρετώντας μόνο τις επεκτατικές και σοβινιστικές της τάσεις και σκοπούς.
11. Τον σεβαστό και επί μακρά σειρά ετών δάσκαλο κ. Σιαμαρή, με τη χαρακτηριστική μέχρι τώρα διαύγεια πνεύματος, παραπέμπω απλά σε προηγούμενες παραγράφους του κειμένου όπου αναφέρονται οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις της εκάστοτε πνευματικής, παροικιακής και πολιτικής ηγεσίας.
12. Εν κατακλείδι, με πλήρες αίσθημα προσωπικής ευθύνης, καλώ και πάλι όσους επιμένουν να διαδραματίζουν ηγετικό ρόλο σε οποιονδήποτε επίπεδο να συνειδητοποιήσουν τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται ο ρόλος που οι ίδιοι αποφάσισαν να αναλάβουν και να επαναμετρήσουν τις δυνάμεις, τις ικανότητες και τις αδυναμίες τους. Ο πατριωτισμός δεν αρκεί. Ο τόπος και η κοινωνία χρειάζεται ικανούς οραματιστές που μπορούν να σκέφτονται, να δρουν και να παράγουν αποτελέσματα. Η καρέκλα δεν θα πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό κανενός.
Το παράδειγμα της πρωτοβουλίας της Μακεδονικής νεολαίας, που δραστήρια ανέλαβε ουσιαστικά τα ηνία και ο κόσμος την εμπιστεύτηκε χρηματοδοτώντας την απλόχερα και στηρίζοντάς την, θα πρέπει να αποτελέσει επιτέλους παράδειγμα προς μίμηση. Με απόλυτα επαρκή γνώση όσον αφορά το αντικείμενο τους και με σεβασμό στους παλαιότερους, πρωτοπορούν και πρωτοστατούν στον αγώνα για τα δίκαια της Μακεδονίας μας, αποστασιοποιημένοι από τις καθημερινές τακτικές και εν πολλοίς αποτυχημένες επιλογές και πρακτικές ακόμα και της επίσημης μητέρας πατρίδας.
