Όπως έχει επισημανθεί πολλές φορές, ένα από τα πιο σημαντικά θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα είναι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Οι θέσεις του νεοεκλεγέντος προέδρου, όπως τις διατύπωσε κατά την διάρκεια των προκριματικών, εστιάζουν σε μια «ισχυρή διεθνή προσπάθεια» προκειμένου να σταματήσει το πρόγραμμα. Μέχρι τώρα οι διπλωματικές προσπάθειες για την διακοπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν δεν είχαν κάποιο αποτέλεσμα. Ο Μπάρακ Ομπάμα, όταν πλέον θα βρίσκεται στον Λευκό Οίκο, θα έχει να αντιμετωπίσει και αυτό. Κανείς όμως δεν ξέρει με ποιο τρόπο, και μάλλον κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
Τονίζεται δε στην εν λόγω έκθεση ότι αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής θα επιδιώξουν την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων διότι «η αυξανόμενη ανασφάλεια στην Μέση Ανατολή που απορρέει από την πρόοδο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν…». Οι David Albright και Andrea Scheel θεωρούν ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει να ηγηθεί της προσπάθειας ανάμεσα στις χώρες που ανήκουν στην ομάδα των χωρών που προμηθεύουν πυρηνικά (Nuclear Supplier Group-NSG ), ώστε οι χώρες που θέλουν να αποκτήσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες να έχουν μεγαλύτερη διαφάνεια στο πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειάς τους. Σύμφωνα με αυτά που προτείνουν οι Albright και Scheel οι χώρες της NSG πρέπει να «επιμείνουν σε επαρκείς διεθνείς ελέγχους (στις χώρες που διαθέτουν πυρηνικά), συμπεριλαμβανομένων την υιοθέτηση Επιπρόσθετων Πρωτοκόλλων, καθώς και την ανάπτυξη μηχανισμών που θα απομακρύνει τα αέρια από την περιοχή.
Οι συγγραφείς διατυπώνουν την άποψη ότι «οι παραδοσιακές μέθοδοι ελέγχου δεν είναι επαρκείς να εντοπίσουν τις μυστικές ενέργειες των χωρών για τον εμπλουτισμό του ουρανίου».
Ταυτόχρονα, η έκθεση αναφέρει ότι η νέα κυβέρνηση πρέπει να θέσει από τις πρώτες προτεραιότητές της να πείσει το Ισραήλ αφενός να σταματήσει την παραγωγή κάθε υλικού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα πυρηνικά όπλα, και αφετέρου να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις για την ένταξή του στην παγκόσμια συνθήκη που απαγορεύει την παραγωγή πλουτωνίου και απεμπλουτισμένου ουρανίου.
Ενδιαφέρον δε παρουσιάζει ότι οι συγγραφείς δεν συστήνουν κάποιες κινήσεις εναντίον του Ιράν, αλλά εναντίον του Ισραήλ που δεν είναι μέλος της συνθήκης για τα πυρηνικά.
