Τσιμενταρισμένες αλήθειες που αγγίζουν την επιβίωση του Ελληνισμου ,στο συνολό του, από τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο. Έχω εμπιστοσύνη οτι θα πιάσουν τόπο , έστω και αν στην Ελλάδα σήμερα έχουμε πάθει ομαδική ύπνωση. Ενθυμούμαι το 1991-1992 οταν όλοι μας [χρεωνω και τον εαυτόν μου στην τότε παράκρουση] είχαμε καθηλωθει μπροστά στην τηλέόραση και εισπράττατε την αποβλάκωση της δίκης Κοσκωτα[αλήθεια τι κάνει σήμερα αυτός ο κύριος;], ενω άλλαζε ο παγκόσμιος χάρτης.. Τηρουμενων των αναλογιών το ιδιο συμβαινει σήμερα με το Βατοπαίδι[προσωπικα δεν ασχολούμαι καθόλου]ενώ ο ελληνισμός τείνει να υποστεί δολοφονικό μιθριδατισμό . Πιστεύω οτι υπάρχουν πολλές υγιείς δυνάμεις στην Ελλάδα και αποκρούουν μετα βδελυγμίας αυτή την συντονισμένη προσπάθεια αποβλάκωσης[γιατι την λέω αποβλάκωση;Ούτε μια λέξη σήμερα για την επίσκεψη Χριστόφια και τι λέχθηκε με την πολιτικη ηγεσία της Ελλάδας] γιατί λέω ότι υπάρχουν υγιείς δυνάμεις;
Αποδειξη η συγκλονιστική συγκέντρωση για το Κυπριακό στις 12/11 στο Πολεμικό Μουσείο όπου ακούστηκε νηφάλιος και πραγματικός πατριωτικός λόγος που ανάγκασε τους ανόητους Καταστροφικούς Αννανιστες,στην Κυπρο και στην Ελλάδα να υβρίζουν με οχετό βλακείας αυτόν τον αληθινό λόγο. Πιστεύω ότι η επίσκεψη Χριστόφια στη Ρωσία και στην Ελλάδα[ειναι αξια σημειώσεων και όσα μπορέσαμε να σταχυολογήσουμε από τις επαφές στη Μόσχα και τις λυσσώδεις αντιδρασεις Ταλάτ[ποιός όμως του έδωσε αυτο το δικαίωμα; ]καθώς και η ομιλία Παπουλια και Καραμανλη] θα αναγκάσει τον κύριο Χριστόφια να πάψει να ειναι Καταστρόφιας , όσο και αν περιβάλλεται απο ανοήτους νεόπλουτους της εξουσίας και όσο και αν ο Ανναν -στασιάδης δεν μπορεί πλέον να τηρήσει ούτε τα προσχήματα και επομένως τον επιβεβαιώνουν ως "οδοιπόρο για τα Σούσα"[άλλωστε πρόσφατα συνεφαγε με τον υβριστη του Ελληνισμου Ταλατ στη Κυρήνεια ο ανεκδιήγητος και κακή τη μοίρα αυτός πολιτικός..] όπως πολυ προσφυώς τον ονομασε το 2004 ο Χρήστος Γιανναρας. Είμαι αισιόδοξος , γιατι υπάρχουν αυτές οι φωνές που ακούστηκαν στο Πολεμικό Μουσείο και που διαβαζουμε σε πολλους μεταξυ των οποίων το κειμενο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου,
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
