Βασικές προτάσεις για την Εθνική Παρέλαση και την πορεία της Ομογένειας

Του Βασίλειου Σταθάκου

Ως γνωστόν όλοι εμείς έχουμε μια εξαιρετική συγκυρία, που είναι το πλεονέκτημα της διπλής μας ταυτότητας, ελληνικής και αμερικανικής. Με την εθνική μας γιορτή στο παγκόσμιο βήμα της 5ης λεωφόρου της Μητροπολιτικής Νέας Υόρκης, αφενός τονίζουμε την θυσία των προγόνων μας, συνώνυμη με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που καθορίζεται με το μέγιστο αγαθό την «ελευθερία», αφετέρου με την παρουσία μας που πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καλά οργανωμένη, εξωτερικεύουμε την εποικοδομητική και ουσιαστική μας συμμετοχή στον σημερινό και μελλοντικό κόσμο μας για συνεργασίες και κοινωνίες, όπου οι θεσμοί και οι κανόνες, γραπτοί και άγραφοι, μας καθοδηγούν στο εκάστοτε νέον γίγνεσθαι. Με βάση τα παραπάνω κύρια χαρακτηριστικά προτείνω και τα εξής:

Η εθνική παρέλαση ν'ανοίξει τιμητικά με ένα συγκρότημα νέων και νεανίδων με παραδοσιακές ποντιακές στολές που θα παρελαύνουν με ξεχωριστή υπερηφάνεια και λεβεντιά, αποδίδοντες την ύψιστη τιμή στους πατέρες των, ενώ παράλληλα θα στέλνουν ένα βαρύτερο αλλά και βροντερό μήνυμα, καταδικάζοντας τις γενοκτονίες στους αδύνατους λαούς και με την επιγραφή "THE VOICE OF THE PONTIAN HELLENISM: NEVER AGAIN HUMAN GENOCIDES"
Μετά ν'ακολουθήσει ένα οργανωμένο τμήμα από δασκάλους και διδασκάλισσες όλων των σχολείων των τριών states. Με σύνθημα και απόφαση ότι πρέπει να μετακινήσουμε επιτέλους τον «ογκόλιθο» που στέκεται στον δρόμο μας και να επιμείνουμε στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, των αξιών του ελληνικού πολιτισμού και γενικά να θέσουμε σαν πρώτιστο μέλημά μας αυτήν ακριβώς την εθνική μας επιταγη. Χωρίς την αναγκαία αποφασιστικότητα για το μέγιστο αγαθό διαιώνισης της φυλής μας, παραμένουμε οι ίδιοι άχρηστοι κηδεμόνες!
Να ακολουθήσει μεγάλο τμήμα μαθητών και μαθητριών από τις μεγάλες τάξεις των Γυμνασίων που με παρόμοιες ενδυμασίες θα επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα του έργου των δασκάλων, των γονέων, αλλά και τις συγκροτημένες ελληνο-αμερικανικής κοινότητας με φωτοστέφανο την ελληνορθόδοξη πίστη μας. Απαραίτητα κρηπιδώματα στην εξέλιξή μας σε μια πολυδιάσταση κοινωνία.

Για τον εμπλουτισμό των εκδηλώσεων προτείνεται:

Η καθιέρωση διημέρου πανομογενειακού συνεδρίου, (σ.σ.η πρόταση έχει ψηφιστεί στις 31 Μαϊου του 2007 από Γενική Συνέλευση όταν συζητούσαμε την διοργάνωση του Α. Συνεδρίου για τον Ελληνισμό της Αμερικής στον 21^ο αιώνα) που θα συνεκτιμά τα πεπραγμένα της ομογένειας σε όλους τους τομείς, και βάσει αυτών θα αποφασίζεται από κοινού η χάραξη νέας πορείας για την θετική μελλοντική εξέλιξη και προσαρμογή της κοινότητας στα από καιρού εις καιρού νέα δεδομένα που εν τω μεταξύ θα καταγράφονται ως διαπιστώσεις στο συνέδριο αυτό. Το συνέδριο αυτό που θα αποτελεί την συνεχεία της προηγούμενης προσπάθειας θα έχει μεταξύ άλλων, κυρίως τον τρόπο μελέτης μιας νέας οργανωτικής δομής όσον αφορά την ευρύτερη έκφρασή μας, όπου η δύναμη και το αποτέλεσμα των ενεργειών μας θα προκύπτει από την καθολική συμμετοχή, αφού έχουμε τους αυτούς πόθους αλλά και χαρακτηριστικά γνωρίσματα σαν Έλληνες ή Αμερικανοί ελληνικής καταγωγής. Κατά συνέπεια το βασικό ερώτημα και μελέτη θα είναι:Η νέα διοργάνωση και πορεία της ομογένειας στον 21^ο Αιώνα.
Θα ήταν πάρα πολύ επίκαιρο και διδακτικό, εάν παρουσιάζαμε με θεατρική παράσταση την δίκη του Ήρωα της επαναστάσεως του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, μια δίκη που αποτελεί μέρος και μάλιστα θα έλεγα αναπόσπαστο των χαρακτηριστικών της φυλής μας. Υπάρχει πρόταση και προθυμία να έλθουν από την Ελλάδα αφιλοκερδώς ένα 20μελές θεατρικό συγκρότημα με τις ειδικές ενδυμασίες και αν είναι δυνατό με μια επιτροπή να φροντίσουμε να δοθούν παρόμοιες παραστάσεις και σε διάφορα άλλα κέντρα της ομογένειας. Μάλιστα όπως ανέφεραν θα ήθελαν να συμμετάσχουν παρελαύνοντες.
Για τα Εθνικά μας Δίκαια, Κύπρου, Μακεδονίας, Αιγαίου, Πατριαρχείου και τυχόν άλλων, βασική αρχή και απαράβατη συμπεριφορά, πρέπει να είναι η αμετάθετη θέση μας στους Διεθνείς Κανόνες και έννοιες που τους στηρίζουν. Διότι κάθε λιπόψυχη υποχώρηση από τις βασικές αρχές δημιουργεί δίκαιο για τον δολοπλόκο συνομιλητή μας. Δυστυχώς αυτό έχει συμβεί σε κάθε περίπτωση στις όποιες διαπραγματεύσεις στα εθνικά μας Δίκαια.
Ειδικά στο θέμα της Κύπρου θέλω να επεκταθώ και να προτείνω τα παρακάτω: "Να καθιερωθεί κάθε χρόνο παρέλαση Κυπριακής Ανεξαρτησίας". Η Κύπρος είναι μια ενιαία οντότητα-κράτος με τις διάφορες μειονότητες και με επικρατέστερη την μουσουλμανική:Έτσι θα έπρεπε να πορεύεται για τα επιμέρους ζητήματά της που θα ήταν η καθιέρωση νόμων βασικών ελευθεριών για ένα συμπαγές ενιαίο και αδιέραιτο κυρίαρχο κράτος. Δυστυχώς όμως αυτά δεν έγιναν και από τις γνωστές πιέσεις ξένων συμφερόντων, οδηγηθήκαμε στις διαπραγματεύσεις και σήμερα σε μια απαράδεκτη κατάσταση και καθ'όν χρόνο γίνονται οι συζητήσεις μεταξύ των δυο κοινοτήτων, σκόπιμα και έντεχνα ν'ακούμε το μεταξύ των δυο ισότιμων μερών, ήτοι της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς. Ατυχέστατα τότε και βέβαια τώρα πλέον για την ιστορική αλήθεια και μόνον, η Μεγάλη ιδέα και επιθυμία του 75% του Κυπριακού λαού να ενωθεί με την Μητέρα πατρίδα, προδόθηκε και τούτο διότι στην κρίσιμη στιγμή δεν βρέθηκε ο Ηγέτης να αναφωνήσει ότι η μοίρα της Κύπρου είναι να βρεθεί στην αγκαλιά της Μητέρας Ελλάδος. Υπενθυμίζω δε ότι μια τέτοια φωνή για την Κρήτη, ήταν η φωνή του Μεγάλου Ηγέτη τότε Ελευθέριου Βενιζέλου, όταν από το μπαλκόνι της Διοικήσεως είπε στους φωνασκούντες για ανεξαρτησία, Να σταματήσετε τέτοιες σκέψεις "Γιατί η μοίρα της Κρήτης είναι να ενωθεί με την Μητέρα Ελλάδα".
Όσον αφορά το Μακεδονικό, ευτελίζουμε το θέμα με μια ονομασία που θα είναι εις βάρος της ιστορίας του ελληνικού Γένους. Και ενώ η άλλη πλευρά διυλίζει τον κώνωπα, εμείς σαν δήθεν ρεαλισταί, υποχωρώντας καταπίνουμε την κάμηλον. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε τυχόν συμφωνία με σύνθετη ονομασία που θα αναφέρεται και η λέξη Μακεδονία, θα είναι για τον Ελληνισμό μια τραγελαφική ιστορική κατάληξη.Επομένως και αυτό θέμα οφείλει να είναι από τα βασικά στοιχεία που θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στην μεγάλη εθνική παρέλαση στην 5^η Λεωφόρο.