Κύριο Άρθρο Der Spiegel

Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις στις οποίες το ΝΑΤΟ κατόρθωσε να βρει το σωστό ρυθμό. Στις 4 Απριλίου του 1949, κατά την τελετή ίδρυσης του οργανισμού επιλέγηκε η σύνθεση του Τζορτζ Γκέρσουιν «Δεν είναι κατ' ανάγκη έτσι». Το 2004, στην τελετή αποδοχής ως μελών επτά νέων χωρών από το πρώην Σοβιετικό μπλοκ, υιοθετήθηκε η μουσική σύνθεση της ταινίας «Τιτανικός».

Με αυτά τα ακούσματα, θα πρέπει να θεωρείται πρόοδος το ότι στα εξηκοστά γενέθλια του ΝΑΤΟ, που εορτάστηκαν στην Γερμανική πόλη Μπάτεν-Μπάτεν αυτή την εβδομάδα, επιλέγηκε η μουσική του Ζορζ Μπιζέ. Παρουσία του Μπαράκ Ομπάμα, η τελετή πραγματοποιήθηκε στο ιστορικό κτίριο Κούρχαους. Παρόντες ήταν επίσης οι συνδιοργανωτές, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και η Γερμανίδα Καγκελλάριος Άγκελα Μέρκελ, μαζί με άλλους εικοσιτέσσερις ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων.Τόσο στην Γαλλική πόλη του Στρασβούργου, ως επίσης και κατά μήκος του ποταμού Ρήνου στις Γερμανικές πόλεις Κέλ και Μπάτεν-Μπάτεν, οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν στα επιτεύγματα της συμμαχίας τις τελευταίες έξι δεκαετίες. Αρκετή συζήτηση έγινε επίσης για τον ιδιαίτερα σημαντικό ειρηνευτικό ρόλο που διαδραματίζει η συμμαχία, τόσο για την Δύση ως και για τον υπόλοιπο κόσμο.

Από τις συζητήσεις δεν μπορούσαν να απουσιάσουν οι αναφορές για την επιτυχία του ΝΑΤΟ να διατηρήσει εντός γραμμής, εν μέσω κρίσιμων εποχών, αρκετές σημαντικές χώρες, ως επίσης και για την επιτυχή διεύρυνση της συμμαχίας από τα 12 ιδρυτικά μέλη, στα 28, με τελευταία την Αλβανία και την Κροατία. Όλοι αυτοί οι λόγοι δικαιολογούν τους εορτασμούς, ειδικά αν ληφθεί υπόψιν το ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις των σκεπτικιστών πως η συμμαχία δεν θα διαρκούσε περισσότερο από 20 χρόνια από την ημερομηνία ίδρυσης της. Όπως μάλιστα είχε γράψει τότε και η εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ, η τελετή ήταν ενδεχομένως πιο εντυπωσιακή από την ίδια την πράξη ίδρυσης της συμμαχίας.
Ωστόσο παρόλες τις επιτυχίες, θεωρείται βέβαιο ότι και η φετινή σύνοδος κορυφής δεν θα είναι πλήρως απαλλαγμένη από παραφωνίες. Στις κλειστές αίθουσες, και πέραν από τις ομαδικές φωτογραφίες και τα αλληλο-συγχαρητήρια, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι τα προβλήματα για την συμμαχία βρίσκονται προ των πυλών.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, στο πλαίσιο της αναζήτησης του νέου προσανατολισμού της, η συμμαχία θα πρέπει να υιοθετήσει μια επαναστατική συμπεριφορά, και να προσαρμόσει την στρατηγική της ώστε να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις. Ταυτόχρονα επισήμανε ότι η συμμαχία, θα πρέπει μελλοντικά να συνεργαστεί αποτελεσματικότερα με οργανώσεις των πολιτών.
Αδιαμφισβήτητα, η υπερ-ατλαντική συμμαχία θεωρείται επιτυχημένο εγχείρημα, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τον αριθμό των χωρών που αναμένουν στην σειρά για να καταστούν πλήρη-μέλη.
Παρόλα αυτά, σήμερα, βρίσκεται ενώπιον μιας υπαρξιακής κρίσης που θα μπορούσε κυριολεκτικά να την οδηγήσει σε διάλυση. Το ΝΑΤΟ δεν γνωρίζει ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα, ενώ ταυτόχρονα διατρέχει τον κίνδυνο να επεκταθεί πέραν των δυνατοτήτων του. Είτε θα διεκδικήσει με αξιώσεις τον ρόλο του παγκόσμιου αστυφύλακα, είτε θα οδηγηθεί αναπόφευκτα προς αυτή την κατεύθυνση, αντιμετωπίζοντας ωστόσο σημαντικά προβλήματα σε κονδύλια, προσωπικό και εξοπλισμό. Ταυτόχρονα θα πρέπει να επισημανθεί και η μη αποδοχή της συμμαχίας από τους λαούς των κρατών-μελών, του ρόλου του ως παγκόσμια, πυροσβεστική δύναμη.
Ορισμένοι πλέκουν το εγκώμιο του ΝΑΤΟ για το ότι κατόρθωσε να «κερδίσει» τον Ψυχρό Πόλεμο χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα. Σήμερα ωστόσο, το ΝΑΤΟ εμπλέκεται σε αρκετές και διαφορετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Διεξάγει έναν δύσκολο πόλεμο στο Αφγανιστάν, ενώ ταυτόχρονα οι δυνάμεις του διασφαλίζουν την ειρήνη στο Κόσοβο, ένα νέο κράτος που δεν έχει τύχει αναγνώρισης από την Ισπανία και την Ελλάδα, αμφότερες μέλη του ΝΑΤΟ. Περιπολεί επίσης στη Μεσόγειο για εντοπισμό υπόπτων για τρομοκρατία, ενισχύει τις προσπάθειες για πάταξη της πειρατείας στο Κέρας της Αφρικής και εκπαιδεύει τις Ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας.
Θα πρέπει τελικά το ΝΑΤΟ να πράξει περισσότερα, όπως απαιτούν ορισμένοι από τους στρατιωτικούς επιτελείς – για παράδειγμα να προστατεύσει τους ενεργειακούς αγωγούς της Δύσης με ένοπλες δυνάμεις; Θα πρέπει να κυνηγήσει τους τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα σε ολόκληρο τον κόσμο και να αναλάβει ένοπλη δράση σε περιοχές όπου παρατηρούνται σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως το Νταρφούρ, ως υπεργολάβος για τα Ηνωμένα Έθνη ή ενδεχομένως και ως ανταγωνιστής;
Πως θα μπορέσει επίσης το ΝΑΤΟ να χειριστεί μια επιθετική Ρωσία, αποδεχόμενο στους κόλπους του την Ουκρανία, μαζί με το λιμάνι της Σεβαστούπολης στην Κριμαία όπου διατηρεί την βάση του ο Ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας; Επιπρόσθετα, με την αποδοχή ενός τζογαδόρου, όπως ο Γεωργιανός πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι, ποιος είναι εκείνος ο οποίος θα αναλάβει την ευθύνη για την υποχρεωτική συνδρομή ενός από τα κράτη-μέλη, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο την Ρωσία, και ενδεχόμενα αναγκάζοντας την Δύση να εμπλακεί σε μία ένοπλη διαμάχη με την Μόσχα;

Πως θα πρέπει τελικά να χαραχθούν τα σύνορα του ΝΑΤΟ, με γεωγραφικούς ή με ιδεολογικούς όρους;

The New York Times Syndicate
http://geopolitics-gr.blogspot.com/