ΗΠΑ- Ρωσία: Η δύσκολη εξομάλυνση

Αμέσως μετά την Σύνοδο της Σόφιας για την Ενέργεια που καταγράφηκε από την Μόσχα ως επικοινωνιακή σε βάρος της πρόκληση καταγράφεται η νέα κρίση στις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας με αφορμή τις στρατιωτικές ασκήσεις της Ατλαντικής Συμμαχίας στην Γεωργία που αρχίζουν αύριο Τετάρτη και θα κρατήσουν ένα μήνα.

Επόμενη δοκιμασία η Σύνοδος Κορυφής στην Πράγα όπου οι 27 αναμένεται να κωδικοποιήσουν την πολιτική τους απέναντι στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες καθώς η ρωσική καχυποψία αφορά την Δύση συνολικά και δεν διαφοροποιεί την Ε.Ε από το ΝΑΤΟ.

Δίχως αμφιβολία τα Πυρηνικά Οπλοστάσια, η εγκατάσταση της Αντιπυραυλικής Ασπίδας σε Πολωνία-Τσεχία, η Ενέργεια αλλά και οι σχέσεις της Δύσης-ΝΑΤΟ και Ε.Ε με τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες αποτελούν εκκρεμότητες που αλληλοεπηρεάζονται με την συνολική διαπραγμάτευση να παραμένει μονόδρομος για την εξομάλυνση των σχέσεων Ουάσιγκτον-Μόσχας.

Ουδείς αναμένει από τις ΗΠΑ του Ομπάμα να υποχωρήσουν προκαταβολικά στο ένα η στο άλλο μέτωπο αποδεχόμενες τις θέσεις της Ρωσίας: Αυτό που λογικά ήταν αναμενόμενο είναι να υπάρξει μια περίοδος αναμονής μέχρι να καταστεί σαφές ποιο θα είναι το εύρος και η εμβέλεια του διμερούς διαλόγου μια προσέγγιση που έσπευσε να υιοθετήσει η αμερικανική πλευρά σε σχέση με την Αντιπυραυλική Ασπίδα.

Τα όσα μέχρι στιγμής καταγράφονται τόσο στην Ενέργεια όσο και στις σχέσεις του ΝΑΤΟ με την Γεωργία παραπέμπουν στην συντήρηση και ενίσχυση της παγιωμένης σήμερα ψυχροπολεμικής καχυποψίας και όχι στην αναζήτηση ενός νέου κλίματος.

Ακόμη περισσότερο την στιγμή που η Κρίση και η Ύφεση δείχνουν στην Ουάσιγκτον και την Μόσχα τη συνδιαλλαγή και όχι την αντιπαράθεση:

– Η πτώση των τιμών στην Ενέργεια περιορίζει το στρατηγικό πλεονέκτημα για τη Ρωσία και ταυτόχρονα καθιστά ακόμη υψηλότερο το κόστος δικτύων αγωγών -Φυσικού Αερίου και πετρελαίου- που θα κατασκευασθούν χωρίς εμπορική σκοπιμότητα και εγγύηση πληρότητας αλλά με κίνητρο την αμφισβήτηση της ισχύος της Μόσχας.

– Με τα σημερινά δεδομένα ούτε η Ρωσία, ούτε οι ΗΠΑ διαθέτουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν με πακέτα δανειοδοτήσεων και επενδύσεων, πολύ δε περισσότερο βοήθειας τη σταθερότητα και την ανάπτυξη στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Με δύο λόγια για τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ δεν μπορεί να υπάρξει ούτε πλήρης ένταξη σε ΝΑΤΟ-Ε.Ε, ούτε επιστροφή σε σχέση μονομερούς εξάρτησης από τη Μόσχα: Στην διαπίστωση αυτή βρίσκεται και η μεγάλη πρόκληση καθώς ούτε η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να αποδεχθεί την «Φιλλανδοποίηση» των χωρών αυτών, ούτε η Μόσχα να τις αποδεχθεί ως κυρίαρχες χώρες που δικαιούνται να συνθέτουν τις διεθνείς τους ισορροπίες.

Το μεγαλύτερο όμως κενό που δυσχεραίνει κάθε προσπάθεια συνολικής διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ υπάρχει στην ρωσική προσέγγιση: Μέχρι στιγμής η Μόσχα χαράζει Κόκκινες Γραμμές καθιστά σαφές τι δεν θέλει στην πρώην ΕΣΣΔ χωρίς ταυτόχρονα να προτείνει την κάλυψη του κενού ασφάλειας και οικονομικής συνεργασίας στο οποίο βρίσκονται οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

Δεκαοκτώ χρόνια μετρά την διάλυση της ΕΣΣΔ μια αστήρικτη καχυποψία δηλητηριάζει τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας: Αστήρικτη καθώς ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε η Μόσχα μπορούν να αναλάβουν το πολιτικό και οικονομικό κόστος εγκαθίδρυσης μιας αποκλειστικής επιρροής στην ζώνη που η ρωσική διπλωματία αποκαλεί «Πρόσω Εξωτερικό».
ΗΜΕΡΗΣΙΑ