(Μην προκαλείς τους Πολίτες, Ευρώπη. Οι κοινωνικές εκρήξεις στο χώρο σου, οι διεθνείς αποτροπιαστικές καταστάσεις και οι κλιματολογικές καταστροφές θα σε φέρουν σε αναπόφευκτες αντιπαραθέσεις. Μία είναι η επιλογή σου: να βρεις τον εαυτό σου. Β. Φ. Ε .Ε. Δεκέμβρης 2003)
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Σαφώς εμείς οι ευρωπαίοι Πολίτες (Έλληνες) επιτρέψτε μας να πούμε ότι, σε σχέση με τους ευρωβουλευτές (ευρωκαλοπερασάκηδες) γνωρίζουμε πολύ καλλίτερα απ' αυτούς τι σημαίνει ευρωβουλευτής. Το θέμα είναι ότι δε τους βλέπουμε ποτέ. Τους χάφτουν οι αίθουσες συνεδριάσεων και το χτύπημα των καρτών εισόδων και εξόδων προκειμένου να εισπράξουν τα «έξτρα» «έξοδά» τους.
Και δεν τους ξέρουμε όχι μόνο εμείς της πρώτης γενιάς που μας έχει μπει η Ευρώπη -παλιά ΕΟΚ, σήμερα Ε.Ε. – στο αίμα μας, αλλά τους μάθανε και τα παιδιά μας. Και τους ευρωβουλευτές και το ευρωκοινοβούλιο και τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους. Μόνο που αυτοί δε γνωρίζουν ούτε εμάς αλλά ούτε και τους εαυτούς τους, από πού έρχονται στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και τι θέλουν να κάνουν.
Τα έργα τους (των ευρωβουλευτών) τα είδαμε στα Βαλκάνια και εξακολουθούμε να τα βλέπουμε στη Μέση Ανατολή. Τα έργα τους τα είδαμε και στον τομέα της ευρωπαϊκής κατάρας γνωστή ως ανεργία και με όλα τα παράγωγα που προκύπτουν απ' αυτή.
Λοιπόν τι και ποιον και γιατί να ψηφίσουμε; Ο πολιτικοκοινωνικός χάρτης της Ε.Ε. έχει μεταβληθεί σε σύνδρομο σκανδάλων αδιανόητων μεγεθών και στους τομείς πέρα της ανεργίας. Τόσα ακούμε από πρόσωπα «πέραν κάθε υποψίας». Εκεί φτάσαμε ή μας φτάσανε, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να μπορέσουμε κάποια στιγμή να δούμε κάτω από τη μύτη μας αυτές τις φιγούρες που «ομορφαίνουν» την πολυπολιτισμική Ευρώπη.
Τρομάρα μας. Όταν οι λαοί της Ε.Ε. δεν εμπιστεύονται πια ούτε τους εαυτού τους πόσο άραγε μπορούν να εμπιστευτούν του βολευτές του ευρωκοινοβουλίου; Θεσμοί θα πει κάποιος. Δεκτοί απαντούμε εμείς, αλλά πώς; Όταν οι βουλευτές μιας χώρας, ας πούμε της Ελλάδας, είτε γιατί λειτουργούν σαν ιμάντες στα μουχλιασμένα γρανάζια των κομμάτων τους, είτε γιατί δεν τους επιτρέπεται να αρθρώσουν λόγο, είτε γιατί και οι ίδιοι δεν θέλουν να προσφέρουν εκτός από το κατσιό στην καρέκλα τους και πάει κατά διαβόλου ο τόπος μας, οι ευρωβουλευτές τι μπορούν να προσφέρουν περισσότερο σε μια από κάθε άποψη χάβρα ευρωβουλευτών που συγκροτούν τα ευρωπαϊκά σύγχρονα Σόδομα και Γόμορρα; Έτσι καταντούν οι θεσμοί ανάπηροι και συνεπώς δυσκίνητοι. Το σίγουρο είναι ότι οι Πολίτες των Χωρών της Ε.Ε. τούς πληρώνουν αδρά. Πληρώνουν τον κούκο για αηδόνι.
Ελλάδα λοιπόν και τα κόμματά της (άλλη λέξη ταιριάζει εδώ αλλά τέλος πάντων) που προβάλλουν τους υποψηφίους τους.
Η ΝΔ παίζει ή την παίζουν με τις σφυγμομετρήσεις και την ανεβάζουν και καλά κάνει. Έτσι δεν έκανε και το Πασόκ; Δουλειά βέβαια των ΜουΜουέ. Μας είχαν πρήξει με το καταλληλότερος αυτός, καταλληλότερος ο άλλος. Το ίδιο γίνεται και σήμερα και, δυστυχώς, πρέπει να δικαιώσουμε τα κέντρα μέτρησης που κατεβάζουν τον πρόεδρο του Πασόκ ή τη «Δημοκρατική παράταξη», όπως τη λένε. Έτσι στο αυξανόμενο προβάδισμα της Ν. Δ. κρίνουμε ότι δεν χρειάζεται την ψήφο μας.
Όσο για το ως χτες Πασόκ του κ. Κ. Σημίτη και σήμερα του κ. Γ. Παπανδρέου (εκεί φτάσανε τα κόμματα να έχουν οικοδεσπότες ικανοί να αγγίζουν το στάδιο της αυταρχικότητας και του «πολιτικού» τους εγώ) ακόμα και με το «χαστούκι» που δέχτηκε από τις εθνικές εκλογές, δε λέει να βάλει μυαλό. Οι ακαταλληλότεροι γίνονται πρόεδροι και καλώς από τη μια, για την Αριστερά, που τρίβει τα χέρια της σαν την αλεπού στο κοτέτσι περιμένοντας, ίσως, το μάταιο να επανακολλήσει τις σάρκες της, τις οποίες, το Πασόκ από την ίδρυσή του, 1974, διαμέλισε. Έτσι αποδείχτηκε περιτράνως ότι το Πασόκ ήταν ο υπ' αριθμό 1 λαϊκός αντίπαλος του λαού που καλύπτονταν κάτω από σοσιαλιστικό μανδύα. Ποιον ευρωβουλευτή να επιλέξει κανείς όταν εμείς σαν αριστεροί πολίτες θεωρούμε ότι, λάθος πολιτικό χώρο επέλεξαν;
Και για το ΣΥΝ, δυστυχώς, ισχύουν τα παραπάνω. «Αριστερό» κόμμα στα χαρτιά τα οποία σήμερα κρατά στα χέρια του και συμπεριφέρεται σαν έμπορας έχοντας σαν όραμα μια «ευρωπαϊκή αριστερά» η οποία εάν και εφόσον συγκροτηθεί θα αποτελείται από Δούρειους ίππους που θα εργάζονται μ ό ν ο για την ακουστική διατήρηση μιας Αριστεράς-φάντασμα.
Θα κλείσουμε με το ΚΚΕ που μένει κλεισμένο στα εναπομείναντα χαρακώματα που δεν καταδέχεται να χτυπήσει ούτε σεισμός. Το οξύμωρο ή παράδοξο είναι ότι σε πολλά πράγματα συμφωνούμε σε ό, τι αφορά την Ε.Ε. Δηλαδή εμείς λέμε διάλυση της Ε.Ε. και ταυτόχρονη ανασυγκρότηση. Και το λέμε εμείς που ζούμε δεκαετίες και την ξέρουμε πρακτικά και όχι θεωρητικά και από μακριά. Δε γινόμαστε κράχτες εξ αποστάσεως ή εκ του ασφαλούς, αλλά βράζουμε στο ζουμί της και ελπίζουμε. Δίνουμε τον αγώνα από μέσα προς τα έξω και όχι από έξω προς τα μέσα. Δε λέμε έξω από την Ε.Ε. όσο δεν έχουμε τουλάχιστον άλλη επιλογή. Από κει και μετά εκείνο που δεν καταλαβαίνουμε είναι αυτό που από τη μια το ΚΚΕ λέει έξω από την Ε.Ε. και από την άλλη άρχισε δυναμικά την εκστρατεία του στον ευρωβουλευτικό αγώνα. Λοιπόν φτάνουν οι Ευρωεκλογές! Τι είναι αυτό; Ποιος θα μας πει ποιον θα ψηφίσουμε και γιατί;
Λευκό ή αποχή; Είναι κι αυτό μια λύση. Πάντως από τους προαναφερόμενους Έλληνες ευρωβουλευτές προς το παρόν δεν βρίσκομαι κανέναν
Ε .Ε. Γερμανία Μάιος 28 2004 http://www.fasoulas.de/
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Μάιος 26 2009
