Εις μνήμην του αγαπημένου φίλου και μέλους μας
ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΕΩΡΓΟΤΑ
Φίλε μας ΘΟΔΩΡΕ,
το μυαλό μας πάγωσε και δεν άφησε να δεχθεί το μαντάτο το κακό. Είναι σαν ψέμα Θόδωρε ο αιφνίδιος χαμός σου, δεν γίνεται να μην είσαι μαζί μας πια. Με τα αστεία σου στα συμβούλια, τις πρωτότυπες ιδέες σου και μπροστάρης να τις πραγματοποιείς. Με την παρέα μας, ΕΣΥ να μας ενώνεις, να μας πειράζεις πάντα. ΑΙΩΝΙΕ ΕΦΗΒΕ εσύ, τώρα τι θα κάνουμε; ποιος θα μας τα λέει χύμα; ποιος θα μας αναστατώνει από την βολή μας; ‘Ότι σχεδίαζες για τον Σύλλογο μας με φροντίδα και αγάπη: «…μετά για το φθινόπωρο που θα μαζευτούμε πάλι» είπες. Την αγωνία σου που μοιραζόμασταν για τον Ελληνισμό της Διασποράς. Ήρθες, μας είδες, χαιρέτησες, έφυγες. Και τώρα θα μας παρακολουθάς, από κάπου, όλους εμάς που σ'αγαπήσαμε και θα γελάς, όπως γελούσες μόνο εσύ και… με τα μάτια.
Μεγάλη ζημιά μας έκανες Αδελφέ… Φίλε… και Φώς! Να μην ανησυχείς όμως καθόλου. Παλαιοπώλες αναμνήσεων δεν θα γενούμε. Γιατί καλέ μας, μες την ψυχή μας είσαι ζωντανός κι όσα ήσουνα εσύ και κείνα ζούνε!
Για τον Σύλλογο Αθηναίων ΝΥ,
το Διοικητικό Συμβούλιο
