του Μάρκου Δραγούμη
Δύσκολες στιγμές περνάει ο Καραμανλής. Μετά τις ευρωεκλογές τις οποίες έχασε, η κοινή γνώμη και πολλοί μέσα στο κόμμα του τον πιέζουν «να κάνει κάτι». Οι καλοκαιρινές ζέστες δεν έχουν αποπολιτικοποιήσει τους ψηφοφόρους οι οποίοι θέλουν να δουν να παίρνονται αποφάσεις έστω και… «εν θερμώ». Το περίεργο είναι ότι μεταξύ αυτών που κατηγορούν τον Καραμανλή για αδράνεια είναι και το ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν έχει σταματήσει να επιτίθεται λυσσαλέα εναντίον κάθε κυβερνητικού μέτρου, μικρού, μεσαίου η μικρομεσαίου. Κανονικά ο Γιωργάκης, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και η κυρία Καρακλιούμη θα έπρεπε να χαίρονται τη θερινή νιρβάνα της Ν.Δ. και να εύχονται αυτή να συνεχισθεί μέχρι τελικής πτώσεως..
Όταν τους λείπουν άλλα επιχειρήματα, τα μέτρα της Ν.Δ. καταγγέλλονται ως ‘σπασμωδικά'. Ακόμη και την δημοφιλή μείωση της στρατιωτικής θητείας που εξήγγειλε ο κ.Μειμαράκης, η κυρία Βάσω Παπανδρέου την απέρριψε ως μέτρο μεμονωμένο και αποσπασματικό ‘που δεν εντάσσεται σε κάποιο σχέδιο για την άμυνα της χώρας'. Τούτο μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα γενικότερο θέμα που αφορά γενικώς την εκπόνηση πολιτικής. Τι ακριβώς σημαίνει ‘σχέδιο'; Βεβαίως δεν σημαίνει πενταετές σχέδιο Σοβιετικού Τύπου όπου ένα εργοστάσιο συνέχιζε για χρόνια να κατασκευάζει – άχρηστες – γλάστρες χωρίς τρύπες για να φεύγουν τα νερά του ποτίσματος όπως διεκτραγωδούσε στον υπογράφοντα ο Ηλίας Έρενμπουργκ όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1957 προσκεκλημένος της ‘Επιτροπής δια την Διεθνή Ύφεσιν και την Ειρήνην'. Ωστόσο οποιοσδήποτε σχεδιασμός προϋποθέτει ένα βαθμό προβλεψιμότητος του μέλλοντος καθώς βέβαια και την απαραίτητη ευελιξία αναπροσαρμογής του σχεδίου όταν ο σχεδιαστής ‘πέσει έξω' κατά το κοινώς λεγόμενον.
Αυτό που χρειάζεται για την εκπόνηση πολιτικής είναι μια ηυξημένη ευαισθησία στα μηνύματα του παρόντος. Το ‘βλέποντας και κάνοντας' είναι σωστή τακτική αρκεί το ‘βλέποντας' να πηγαίνει μακριά στον ορίζοντα και να καλύπτει ευρύ πεδίο. Επιπλέον, πρέπει ο βλέπων να καταλαβαίνει τι βλέπει (όπως ο γιατρός εξετάζοντας μιαν ακτινογραφία) και να έχει τα κότσια να κάνει αυτό που πρέπει ανάλογα με αυτό που βλέπει. Ο ‘κίνδυνος' να κάνει κάτι σωστό που όμως θα δυσαρεστήσει πολλούς, αφορά όχι το δέον γενέσθαι αλλά την επανεκλογή του. Το θέμα, ωστόσο, που αφορά τους Έλληνες πολίτες δεν είναι αν ο κ. Καραμανλής διατηρηθεί στην εξουσία αύριο αλλά πως χρησιμοποιεί την εξουσία σήμερα. Ο Καραμανλής θα πρέπει σήμερα να πείσει ότι όντως θέλει να είναι ‘χρήσιμος και όχι ευχάριστος' για να χρησιμοποιήσω δική του ορολογία. Έτσι π.χ. η εφαρμογή της τόσο καθυστερημένης μεταρρύθμισης στον τομέα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων μπορεί να ενοχλήσει τις κομμώτριες που υπάγονται σε αυτά αλλά αυτό δεν είναι λόγος να διαιωνίζονται τέτοια συντεχνιακά προνόμια στην Ελλάδα
Αυτό που χρειάζεται για την εκπόνηση πολιτικής είναι μια ηυξημένη ευαισθησία στα μηνύματα του παρόντος. Το ‘βλέποντας και κάνοντας' είναι σωστή τακτική αρκεί το ‘βλέποντας' να πηγαίνει μακριά στον ορίζοντα και να καλύπτει ευρύ πεδίο
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τέτοιο μέτρο θα συναντήσει την λυσσώδη αντίσταση του ΚΚΕ. Καιρός όμως είναι πια να αρχίσει η Κυβέρνηση να αντιτάσσεται ανοιχτά και πειστικά σε μιαν αντίληψη κατακερματισμένης κοινωνίας όπου διάφορα καπετανάτα ζουν σε βάρος των φορολογουμένων. Στο ιδεολογικό πεδίο θα μπορούσε η Ν.Δ. να επισημάνει ότι η μαρξιστική άποψη ότι η ιστορία είναι προδιαγεγραμμένη, δηλαδή ένα σενάριο που ξετυλίγεται με βάση ‘νομοτέλειες' τις οποίες συλλαμβάνει μια πρωτοπορία για λογαριασμό της επαναστατικής εργατικής τάξης που θα το παίξει, απεδείχθη έωλη και θα έλεγα απορριπτέα… ως εκ Περισσού.
Αυτό που πρέπει να διακηρύξει ο κ. Παπαθανασίου πειστικότερα απ' ότι το έχει κάνει έως τώρα είναι ότι με τα νέα μέτρα δεν επιδιώκει απλώς να κλείσει τρύπες αλλά να ανοίξει δρόμους για την άνθηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Το βλέποντας και κάνοντας είναι δύσκολο να πετύχει αλλά το βλέποντας και μη κάνοντας λόγω φόβου του ‘πολιτικού κόστους' είναι οπωσδήποτε σίγουρη συνταγή αποτυχίας.
