Ποιος θυμάται τα νταηλίκια του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, του μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ (φίλου του Γιώργου Παπανδρέου για το χατίρι του οποίου ο Yorgo χόρεψε ζεϊμπέκικο) που μας απειλούσε ότι εάν η Κύπρος ενταχθεί στην ΕΕ τότε η Τουρκία θα κάνει πόλεμο; Μασούσαν σίδερα τότε ο κ. Τζεμ και το συνάφι του. Και όπως και σήμερα είχαν την στήριξη των ΗΠΑ, των Εγγλέζων ενώ τώρα έχουμε και τον περιβόητο Καρλ Μπιλτ ο οποίος κουβαλά νερό στον μύλο των Ισλαμοπασάδων. Ο τελευταίος δεν δουλεύει με το αζημίωτο. Έχει οικονομικά συμφέροντα σε εταιρίες του τουρκικού στρατού ενώ άλλα συμφέροντά του είχαν εξυπηρετηθεί με τον επιδρομικό πόλεμο της Γεωργίας στον Καύκασο πριν δύο χρόνια.
Επί περιόδου Τζεμ οι Τουρκαλάδες είχαν, όπως σήμερα, και μία σειρά κονδυλοφόρους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ο πιο περιβόητος απ' αυτούς είναι ο σημερινός Υφυπουργός των ΗΠΑ Philip Gordon. Ο τελευταίος, μαζί με τον εκ Κωνσταντινουπόλεως ορμώμενο Henri Bαrkey, είχαν εισπράξει το ευτελές ποσό των 100 χιλιάδων δολαρίων από το αντιδραστικό Αμερικάνικο Ίδρυμα Smith Richardson Foundation για να μελετήσουν τις συνέπειες της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Και οι αντικειμενικοί αυτοί αναλυτές, που μασκαρεύονται και ως καθηγητές, κατέληξαν στο συμπέρασμα, που το δημοσίευσαν μεταξύ άλλων και στο συντηρητικό περιοδικό The National Interest που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, ότι εάν ενταχθεί η Κύπρος στην ΕΕ τότε οι πιθανότητες πολέμου θα αυξάνονταν κατακόρυφα.
Πού κατέληξαν τα νταϊλίκια του μακαρίτη Τζεμ; Σε μία τρύπα στο νερό. Η Κύπρος είναι σήμερα ισότιμο μέλος της ΕΕ και κρατά το κλειδί, αν θέλει να το χρησιμοποιήσει στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
Και έχουμε τώρα ένα νέο νταή στην Άγκυρα, ένα γέννημα και θρέμμα της Σοβιετικής Κεντρικής Ασίας που κατέληξε στην Τουρκία και προσπαθεί να μας αποδείξει ότι είναι αυτόχθονας Τούρκος της Μικράς Ασίας (σχήμα οξύμωρο). Μας απειλεί δε και αυτός όπως ο μακαρίτης Τζεμ ότι η Τουρκία είναι μεγάλη και ισχυρή χώρα και ότι θα πρέπει να ‘συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις'.
Ξέχασε, προφανώς, ο νταής Νταβούτογλου ότι μόλις πριν από μερικά χρόνια ηγήθηκε αντιπροσωπείας για λογαριασμό του Ερτογάν στην Ουάσινγκτον για να ζητήσει συγγνώμη από την κυβέρνηση Μπους διότι η Τουρκία πρόδωσε τον τίτλο του πιο «πιστού συμμάχου» των ΗΠΑ, στον πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 2003. Και αφού η Τουρκία εισέπραξε για μισό περίπου αιώνα δεκάδες δις δολάρια, ώστε να ανταποκριθεί σε μια τέτοια περίπτωση όπως αυτή του 2003, γύρισε τις πλάτες στους Αμερικανούς.
Όταν μετά τα γεγονότα του 2003 ο Νταβούτογλου, που σήμερα κάνει τον νταή, επισκέφτηκε αυτόκλητα την Ουάσινγκτον βρήκε όλες τις πόρτες κλειστές. Και κατέληξε γονυπετής αυτός και μαζί του ο Τούρκος πρέσβης στην Ουάσινγκτον σε ένα από τα υπερσυντηρητικά think tank της Ουάσινγκτον, το American Enterprise Institute να παρακαλεί και να κλαίγεται. Ζητούσε από τους νεοσυντηρητικούς να διαμεσολαβήσουν ώστε να τους δεχθούν αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους. Και όχι μόνο. «Ο Ερτογάν είναι φίλος σας», τους έλεγε, «χρησιμοποιείστε τον όπως εσείς νομίζετε, δώστε του ακόμη μία ευκαιρία».
Έτσι συμπεριφέρονται οι νταήδες. Το κύριο χαρακτηριστικό κάθε νταή είναι η θρασυδειλία. Τη μαγγειά τους τη βγάζουν όταν είναι οπλισμένοι έναντι άοπλων. Και ο Νταβούτογλου είναι ένας εξ αυτών.
Μία πρέπει να είναι η απάντηση στα νταηλίκια του Νταβούτογλου και αυτών που τον υποστηρίζουν, κυρίως του κ. Μπιλτ της Σουηδίας του οποίου η χώρα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ τον Δεκέμβρη. Ένα βέτο της Λευκωσίας στη σύνοδο του Δεκέμβρη. Όχι όμως σε όλα τα κεφάλαια της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας. Μόνο στο κεφάλαιο ‘Ενέργεια'. Ένα βέτο είναι αρκετό. Εκεί που τους καίει. Και αυτό όχι για να δείξει η Κύπρος ότι ο Νταβούτογλου είναι ένας ακόμη θρασύδειλος νταής, κάτι εξ άλλου που φαίνεται στο πρόσωπό του. Η Κύπρος πρέπει να θέσει βέτο διότι μία τέτοια θέση εξυπηρετεί τα κρατικά συμφέροντά της. Διότι έτσι θα κατανοήσουν οι εταίροι μας στην ΕΕ ότι η Κύπρος δεν είναι μία παρακατιανή χώρα, ένα κλωτσοσκούφι του κάθε Καρλ Μπιλτ, του κάθε Εγγλέζου ή του κάθε παραδόπιστου Philip Gordon και Henry Barkey.
