Ο κ. Σαμαράς αισθάνεται δικαιωμένος για τη στάση την οποία τήρησε ως υπουργός Εξωτερικών στο θέμα των Σκοπίων.
O κ. Αντ. Σαμαράς ποτέ δεν έκρυψε ότι η οικονομία είναι ο τομέας που τον συναρπάζει και ο ίδιος τον γνωρίζει πολύ καλά. Στην πολιτική του σταδιοδρομία όμως η περίοδος-καμπή ήταν εκείνη κατά την οποία ασχολήθηκε με την εξωτερική πολιτική.
Ηταν ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής άλλωστε, το Σκοπιανό, που σημάδεψε την «πολιτική ζωή» του μεσσήνιου πολιτικού στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Και επειδή η Ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται, οι συνθήκες το έφεραν έτσι που για άλλη μία φορά η άποψη του κ. Σαμαρά θα είναι βαρύνουσα για την εκκρεμότητα της ονομασίας των Σκοπίων.
Μόνο που ετούτη τη φορά θα κληθεί να τοποθετηθεί επί του θέματος από διαφορετική θέση: όχι από εκείνη του υπουργού Εξωτερικών, αλλά από αυτή του προέδρου της ΝΔ και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την εκλογή προέδρου στη ΝΔ τα θέματα εξωτερικής πολιτικής δεν κατέλαβαν πολύ χώρο και χρόνο – κάτι αναμενόμενο.
Από εδώ και πέρα όμως τα ζητήματα αυτά θα έλθουν στο προσκήνιο και θα θέσουν τον νέο αρχηγό της ΝΔ ενώπιον κρίσιμων αποφάσεων.
Oι απόψεις Σαμαρά στα αποκαλούμενα εθνικά θέματα κινούνται στην επονομαζόμενη «σκληρή γραμμή». Οι εθνικοπατριωτικοί τόνοι ήταν εμφανείς στις ομιλίες του, ιδιαίτερα σε εκείνη που έδωσε στο Συνέδριο της ΝΔ, όπου μίλησε για την αγάπη προς την πατρίδα.
Οπως έχει δηλώσει επανειλημμένως σε προεκλογικές συνεντεύξεις του, ο κ. Σαμαράς αισθάνεται δικαιωμένος για τη στά ση την οποία τήρησε ως υπουργός Εξωτερικών στο θέμα των Σκοπίων.
Υποστηρίζει την «κόκκινη γραμμή» του Βουκουρεστίου και τη στάση του κ. Κ. Καραμανλή διότι όπως επισημαίνει η ηγεσία της γειτονικής χώρας επιμένει στη διπλή ονομασία.
Επομένως, διευκρινίζει, η «κόκκινη γραμμή» δεν είναι η σύνθετη ονομασία αλλά η «μία ονομασία για όλες τις χρήσεις».
Υ πάρχουν όμως και άλλα μέτωπα που καλείται να χειριστεί η χώρα το προσεχές διάστημα.
Οι ευρωτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο προσκήνιο καθώς αναμένονται δύσκολες αποφάσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών στις 10-11 Δεκεμβρίου, ενώ οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Και παράλληλα εμφανίζεται μια κινητικότητα και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την επίσκεψη του κ. Γ. Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη και την επιστολή του τούρκου ομολόγου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να αναμένει κανείς ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ θα είναι τουλάχιστον επιφυλακτικός για τις στις πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού.
Ο κ. Σαμαράς έχει εκφράσει δημοσίως την αντίθεσή του με λύσεις τύπου «Σχεδίου Αναν» στο Κυπριακό, ενώ και στα ελληνοτουρκικά δεν έχει μέχρι στιγμής δείξει να διάκειται ευνοϊκά στο να καθήσουν η Αθήνα και η Αγκυρα να συζητήσουν για το Αιγαίο όσο η δεύτερη εξακολουθεί την παραβατική συμπεριφορά της και τις αναθεωρητικές διεκδικήσεις της.
Συγχαρητήρια από Βαρθολομαίο και Ιερώνυμο
Δεκάδες συγχαρητήρια τηλεγραφήματα από προκαθημένους και μητροπολίτες της Ορθοδόξου Εκκλησίας άρχισαν να καταφθάνουν από νωρίς χθες το πρωί στο γραφείο του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντ. Σαμαρά στην οδό Ρηγίλλης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος τόσο κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε με τον κ. Σαμαρά όσο και με τηλεγράφημα που απέστειλε εξέφρασε τα συγχαρητήριά του στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. «Εν χαρά επικοινωνούντες προς Υμάς, Σας εκφράζομεν τα θερμά συγχαρητήρια της Μητρός Εκκλησίας και της ημετέρας Μετριότητος προσωπικώς διά την πανηγυρικήν εκλογήν Σας ως προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, τουθ΄ όπερ αποδεικνύει την εκτίμησιν και την εμπιστοσύνην την οποίαν τρέφουν προς Υμάς τα στελέχη και τα μέλη του κόμματος ανά την ελληνικήν επικράτειαν» τονίζει στο τηλεγράφημά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Είμεθα βέβαιοι», προσθέτει ο κ.κ. Βαρθολομαίος, «ότι θα δικαιώσετε τας προσδοκίας πάντων και θα τιμήσετε την ψήφον του λαού».
Ακόμη ο κ. Σαμαράς δέχθηκε τα συγχαρητήρια του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου και δεκάδων μητροπολιτών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς συνδέεται από τις αρχές του ΄90, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, τόσο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη όσο και με τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, καθώς και οι ίδιοι εκείνη την εποχή εξελέγησαν στους θρόνους των Εκκλησιών της Κωνσταντινούπολης και της Αλβανίας.
