ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ 1974
Τέτοιες μέρες σαν αυτές που περνούμε μετά το βιβλίο του Β. Γκουρογιάννη βλέπουμε το μέγεθος της προχειρότητας και της ανηθικότητας στην εποχή μας αλλά και πόσο απροστάτευτοι είμαστε στα παιχνίδια των σκοπιμοτήτων ανθρώπων ματαιόδοξων, αδίσταχτων και καιροσκόπων. Εμείς την ιστορία την γνωρίζουμε, την μελετούμε σχολαστικά τα τελευταία, μετά σχεδίου Ανάν, χρόνια.
Με το πλήρωμα του χρόνου και ενόψει της επαναφοράς ενός νέου σχεδίου Ανάν,
έπρεπε να έρθει κι ένας Γκουρογιάννης για να εξισώσει με λόγια , έργα και συνήθειες, τους Έλληνες στρατιωτικούς με τους Τούρκους εισβολείς που πήγαν στην Κύπρο το 1974 με σκοπό να καταπατήσουν, να βιάσουν, να λεηλατήσουν να συλήσουν και να εκτελέσουν.
Ο συγγραφέας ήδη πήρε κάτι πίσω από όσα έγραψε στο τέλειο κατά τη γνώμη κάποιων μυθιστόρημα, έμειναν όμως οι απορίες για τον προηγούμενο Πρέσβη της Κύπρου στην Αθήνα κ Γιώργο Γιωργή ο οποίος όχι μόνο προλόγισε το βιβλίο στην Κύπρο σε δύο πόλεις, Λεμεσό και Λευκωσία αλλά το προώθησε με υπερβάλλοντα ζήλο δια μέσου της Κυπριακής Πρεσβείας και σε επαρχιακές πόλεις πχ Χαλκίδα, βάζοντας έτσι στο παιγνίδι τις κατά τόπους Ενώσεις Κυπρίων και συλλόγους και συνδέσμους που συμπάσχουν στις αδικαίωτες πτυχές της Κυπριακής Τραγωδίας και όχι μόνο.
Δεν υπολόγισαν σωστά την αντίδραση των συγγενών των Ελλαδιτών πεσόντων, αδηλώτων αιχμαλώτων και αγνοουμένων αλλά και της πλειοψηφίας των Ελδυκαριων. Οι παρουσιάσεις δεν έγιναν.
Παρόλο που χρησιμοποιηθήκαν και δύο Ελδυκαριοι για να επιβεβαιώσουν αυτά που τελικά πήρε πίσω ο συγγραφέας, ο οποίος στην ανάκληση του μεταξύ άλλων αναφέρει «Επίσης πουθενά δεν αναφέρω ότι ΕΛΔΥΚ και Εθνοφρουρά διέπραξαν εγκλήματα πολέμου». Τους συγκεκριμένους, μόνο με συμπάθεια δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε διότι με η θέση που πήραν υπέρ του λιβελογραφήματος στόχευαν στο να υποδομήσουν την εικόνα των ηρώων και να μειώσουν το μεγαλείο της αυτοθυσίας τους κι ας είχαν αντιμετωπίσει μαζί τον εισβολέα.
Ο νομός Αχαΐας έδειξε μεγάλο ζήλο για τη προβολή του βιβλίου ώστε ΄Ενωση Κυπρίων Ν. Αχαΐας , ΟΚΟΕ παράρτημα Ν/Δ Ελλάδος, Πανηπειρωτικός Σύλλογος ο Σύνδεσμος Αχαΐας Κύπρου «ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ» και φιλόλογοι θα παρουσίαζαν το βιβλίο. Υποθέτουμε λόγω του ότι η Αχαΐα το μαύρο καλοκαίρι του 1974 είχε 150 παιδιά της στη Κύπρο 5 από αυτά έπεσαν υπερασπιζόμενα την ελευθερία της και 2 αγνοούνται και το θεώρησαν σαν υποχρέωση. Η παρουσίαση ακυρώθηκε.
Ένα ερώτημα που γενάτε είναι πως αναλαμβάνεις να προβάλλεις, με το όποιο κύρος διαθέτεις μέσα στην τοπική κοινωνία, ένα βιβλίο αν δεν το έχεις διαβάσεις ιδιαίτερα όταν διαπραγματεύεται ένα πολύ λεπτό και άλυτο εθνικό θέμα.
Η «ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ» ιδρύθηκε το 2000 στην Πάτρα από 4 άτομα έναν Κύπριο, έναν αδελφό πεσόντα , μια αδελφή αγνοούμενου και έναν Ελδυκάριο. Σκοπός πρώτιστος να τιμηθούν οι αδικημένοι ήρωες. Κάτι στην πορεία άλλαξε και πριν δύο περίπου χρόνια αποχώρησε η αδελφή του αγνοούμενου Ελδυκαριου, η οποία ήταν και Γενική Γραμματέας. Με την παρουσίαση του βιβλίου, αποχώρησε και ο αδελφός του πεσόντα Ελδυκάριου πολύ πικραμένος και απογοητευμένος. Αποπροσανατολισμένη πια η «ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ» θα παραμείνει ναυαγισμένη αφού στη πλειοψηφία τα μέλη της ήσαν συγγενείς και φίλοι των οικογενειών των πεσόντων και των αγνοουμένων και όσοι δεν έφυγαν θα το κάνουν τώρα.
Παραμένουμε στις δηλώσεις του κ. Γιωργή ( ο οποίος το βράδυ στις 19 Νοεμβρίου 2009 βρισκόταν στην «Στοά του Βιβλίου » στην Αθήνα όπου και δεν έγινε η παρουσίαση ) τον οποίο ποτέ δεν ακούσαμε να λέει μια καλή κουβέντα για αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα του, ούτε όμως καταλόγισε ευθύνες στους πραγματικούς αίτιους της καταστροφής της Κύπρου, αν και υποθέτουμε ότι με ορισμένους θα είναι και πολύ καλός φίλος.
Πρέπει να γνωρίζετε ότι το βιβλίο το προωθούν πολύ και στην Τουρκία.
Ένας από τους χιλιάδες προβληματισμούς μας είναι αν ο κ. Γιωργής που πρόσφατα τοποθετήθηκε σαν επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Νεώτερου Ελληνισμού στο Πανεπιστήμιο Κύπρου όταν το διδάσκει στους μαθητές του θα λέει πόσο βοήθησε ώστε να δοθεί άλλοθι στα εγκλήματα των Τούρκων εισβολέων;
Μετάφραση άρθρου του Τούρκου δημ. Ντεντέ από τη Τούρκικη εφημερίδα ¨ TRAKYA ΄ΝΙΝ SESI ¨ 27. 07. 2009 και αφορά την εκπομπή της ΕΤ-1 για το βιβλίο του Βασίλη Γκουρογιάννη.
O Τούρκος δημ. Ντεντέ γράφει:
Σε αξιόλογη εκπομπή της ΕΤ-1 ο 58 χρονος Ηπειρώτης συγγραφέας Βασίλης Γκουρογιάννης , παρουσίασε το καινούργιο του βιβλίο με τίτλο «Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή».
Ο Γκουρογιάννης ήταν φαντάρος στην Κύπρο το Καλοκαίρι του 1974, έζησε και τις δύο φάσεις του «Αττίλα », ξέρει πρόσωπα και πράγματα και «τα πέρασε » στο εν λόγω μυθιστόρημα (Ο Βασίλης Γκουρογιάννης δεν ήταν στην Κύπρο το 1947). Αναφέρει ξεκάθαρα ότι την ειρήνη στην Κύπρο είχαν διαταράξει οι – αποβλακωμένοι από την Μεγάλη Ιδέα – Έλληνες εθνικιστές.
Μεταφέρω επί λέξει μερικά απ’ όσα είπε στην ΕΤ-1 ο Γκουρογιάννης:
1) « Εμείς οι έλληνες δεν θέλουμε να μιλάμε για το τι εγκλήματα έχουμε κάνει στους άλλους. Φροντίζουμε να τα αποσιωπούμε, ώστε να φαινόμαστε ότι εμείς είμαστε οι άσπιλοι και αμόλυντοι. Η έρευνα που έκανα για το βιβλίο μου, με κάνει να πιστεύω ότι οι Τούρκοι είναι περισσότερο αυτοκριτικοί στις αμαρτίες τους. Για πρώτη – ίσως – φορά , αποκαλύπτω στο βιβλίο ότι ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΑΜΕ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ Τουρκοκύπριους , ακόμη και γυναικόπαιδα. Κι εμείς εκτελέσαμε Τούρκους στρατιώτες. Πριν λίγο καιρό, εμφανίστηκε στην τηλεόραση ένας Τούρκος βετεράνος και είπε ότι έκανε εκτελέσεις αιχμαλώτων. Αυτό συγκλόνισε την Ελλάδα. Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Έχουμε κι εμείς αποσιωπημένα Εγκλήματα Πολέμου ».
2) « Η λεγόμενη Τραγωδία της Κύπρου δεν είναι μια τυχαία Στρατιωτική Ήττα της Ελλάδος. Είναι μια νομοτελειακή κατάληξη της Ελληνικής Παιδείας. Είναι ένα κατάλοιπο του Μεγαλοϊδεατισμού. Διότι είχαμε την εντύπωση – στηριζόμενοι στα βιβλία της σχολικής Ιστορίας , ότι οι Τούρκοι μόλις βλέπουν Έλληνα, το βάζουν στα πόδια. Και είχαμε την εντύπωση ότι πρέπει ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΜΑΣ από κάθε τι ξένο και μιαρό που συνήθως θεωρούμε τους άλλους. Αλλά και οι Κύπριοι, γαλουχημένοι κι αυτοί όπως όλοι οι Έλληνες, πίστευαν ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν είχαν καμία θέση στο Νησί. Νομίζω πως έτσι ξεκίνησαν τα γεγονότα, με αποτέλεσμα ΠΡΩΤΟΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΧΕΙΡΩΝ ΑΔΙΚΩΝ, με αποτέλεσμα να συσπειρώσουμε αυτούς τους πληθυσμούς και να ζητήσουν την συνδρομή της Μητέρας Τουρκίας».
3) «Μπορώ να πω ότι τα μηνύματα από την κυκλοφορία του βιβλίου είναι πολύ ενθαρρυντικά. Οι συμπολεμιστές μου το υποδέχονται με ευγνωμοσύνη που ένας Έλληνας συγγραφέας τους θυμήθηκε και το δράμα τους το έκανε Τέχνη». (Α.D.)
