AΡΘΡΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Του καθηγητή Νικόλαου Γεωργαντζά
Καλά κάνει το Greek American News Agency να εστιάζεται στα εσωτερικά ζητήματα Μη δράσης και Μη λειτουργίας της Ομογένειας, επισημαίνοντας την ανάγκη ενότητας επικοινωνίας και σχεδιασμού της Ελληνικής κοινότητας, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε κάθε οργανωμένη ελληνική κοινότητα του εξωτερικού ανά τις ηπείρους. Και πάρα πολύ σωστά δίνει τον τίτλο «ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ» στο μικρό αφιέρωμα του Radio Flash(ένα εκ των μεγαλυτέρων και αναγνωρισμένων ραδιοφωνικών σταθμών της Ελλάδας) ,διότι
για όσους δεν γνωρίζουν και ακούγοντας τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ κ. Δημήτρη Καλαμαρά στο ραδιόφωνο ή ακόμα χειρότερα βλέποντας την τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε ο ίδιος στο ίδιο πρακτορείο βλέποντας τα video και ακούγοντάς τον στο ραδιόφωνο, θα νόμιζε κανείς ότι ο ιστορικός θεσμός λειτουργεί άψογα! Η αλήθεια είναι ακριβώς στην απέναντι όχθη!
Η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ δυστυχώς λειτουργεί με χρονικά παράθυρα μόνον, όχι διαχρονικά! Δεν λειτουργεί ανεξάρτητα και διασυλλογικά όπως θά έπρεπε. Έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία της! Μια ματιά μόνο στο πρόσφατο παρελθόν τότε που είχα την "τύχη" και την ατυχία να κάθομαι δίπλα σου, φίλε Δημήτρη Καλαμαρά όταν ήσουν αντιπρόεδρος στο ίδιο ΔΣ που ήσουν και εσύ μέλος(…) δείχνει πολλά… Δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει κάτι… Το μόνο που κατάφερες είναι να φέρεις με κάποιο τρόπο ηρεμία και να μην επιτρέψεις νέα σκάνδαλα! Για αυτό σου απέδωσαν τον συμβολικό και τιμητικό τίτλο, Φίλε Δημήτρη… Τίτλο την σημασία και τον συμβολισμό του οποίου μάλλον δεν καταννόησες ή δεν σε άφησε η "παρέα", όπως αποκαλείς την ομάδα (μας) να καταλάβεις και έτσι απάντησες με ελαφρά την καρδιά και χωρίς επίγνωση απάντησες, όπως απάντησες, για τα περί New York Times…
H Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος ΝΥ, δυστυχώς για όλους εμάς που έχουμε βάλει ώρες εργασίας, θυσίων και κόπων, έχει χάσει την αξιοπιστία της. Και ναι πράγματι ορθώς τιμητικά και συμβολικά αποδόθηκε στο πρόσωπο και όχι στο θεσμό η τιμητική και συμβολική διάκριση από το Greek American News Agency, ακριβώς για να τονωθεί και να ενθαρρυνθεί το ηθικό στοιχείο διότι είναι αλήθεια ότι ο Δημήτρης Καλαμαράς έκανε απλά διαχείριση προβλημάτων κακοδιοίκησης και σκανδάλων -προηγούμενων κακοδιοικήσεων που ήταν όμως και ο ίδιος μέλος- αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι στα σχεδόν δυο χρόνια που ανέλαβε τα ηνία δεν έκανε και καμία απολύτως αλλαγή! Καμία τομή. Κανένα βήμα προόδου!Απλά νέκρωση. Σα να μην υπήρχαμε… Και αν δεν είχατε και αυτή την διαμάχη με τον Ντίνο Ράλλη – οποίος σε γενικές γραμμές δεν είχε άδικο ως προς την ουσία των καταγγελιών περί δημοκρατικής λειτουργίας- δεν θα ακουγόταν η ομοσπονδία πουθενά.
Περιμένουν όλοι την παρέλαση για να βγουν φωτογραφίες με τους Έλληνες πολιτικούς που οι περισσότεροι στην πλειοψηφία τους εν γνώσει τους μας εμπαίζουν και μας ειρωνεύονται όταν επιστρέφουν στην πατρίδα… Γιατί αν πίστευαν στο δυναμικό της Ομογένειας εδώ και χρόνια θα είχαν δώσει το δικαίωμα ψήφου στους Ομογενείς. Δικαίωμα που η κυβέρνηση σπεύδει να δώσει χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία στους ξένους υπηκόους.. Δίνει το ιερότερο δικαίωμα σε άτομα με μόνο κριτήριο τα χρόνια παραμονής τους στην Ελλάδα και την Ομογένεια που και συμφέροντα έχει (περιουσία, πληρώνουμε εφορία) δεν μας δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Δικαίωμα που το βάζει στο γνωστό δρομάκι της πολιτικής συναλλαγής και των παιγνίων μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης όπως έγινε με το νομοσχέδιο Παυλόπουλου Κασσίμη… Ένα νομοσχέδιο που ποτέ δεν ψηφίστηκε διότι τα είχαν κάνει πλακάκια στους διαδρόμους… Έτσι έλεγαν όλοι πριν και μετά… την ΜΗ ψήφιση του.
Δηλαδή κοινώς φίλε Δημήτρη – ο ενικός είναι φιλικός διότι σε ξέρω πολύ καλά και με ξέρεις, έχουμε θητεύσει μαζί σε αυτόν τον οργανισμό δια μακρόν – δεν αρκούν οι προθέσεις και οι καλές διαθέσεις…Άλλα περιμέναμε να ακούσουμε από την παρέμβαση σου στον ραδιοφωνικό σταθμό του Flash και παλι ακούγαμε για την γιαγιά τον παππού και την Πετρίνα…
Σου απέδωσαν μια τιμητική διάκριση την οποία και δεν φαίνεται να κατάλαβες με τον τρόπο που απάντησες στους δημοσιογράφους της Αθήνας-στον Flash- και επί τη ευκαιρία μάλλον η New York Times δεν θα επέλεγαν ποτέ έναν έλληνα να τον τιμήσουν και μάλιστα συνδεδεμένο με έναν σχεδόν ημιθανή γεμάτο σκάνδαλα και κακοδιαχείριση οργανισμό όπως αυτός που προεδρεύεις… Αυτά εντελώς φιλικά, αγαπητέ φίλε Δημήτρη Καλαμαρά, για να έχουμε και επίγνωση του τι λέμε όταν μας δίνουν δημόσιο βήμα και μικρόφωνο και μάλιστα στην Ελλάδα ένα μεγάλο ραδιόφωνο, όπως ο Flash.
Κάθε χρόνο, η εθνική και θρησκευτική μας παρέλαση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης δημιουργεί ένα νέο παράθυρο, που όλο και μικραίνει σε μέγεθος. Όπως ακριβώς μικραίνει, κάθε χρόνο, και η συμμετοχή της Ομογένειας της Νέας Υόρκης, όχι μόνον στην εθνική και θρησκευτική παρέλαση της 5ης Λεωφόρου, αλλά και σε ότι αφορά στη συμμετοχή της Ομογένειας στον οργανισμό-θεσμό της Ομοσπονδίας.
Η Μη Αποκάλυψη είναι «Ανακάλυψη», στην περίπτωση του Προέδρου της Ομοσπονδίας, κ. Δημήτρη Καλαμαρά. Κακά τα ψέματα. Η Ομοσπονδία έχει χάσει το ρεύμα της. Δεν έχει κόσμο. Δεν έχει καμία απήχηση και καμία απολύτως ανταπόκριση. Δεν έχει επιρροή. Το ίδιο καταφανώς αισθητή είναι, π.χ., η παντελής απουσία θαρραλέων κινήσεων εκ μέρους των οργανισμών της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, AHI, SAE USA, ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ κτλ. Η χρονιά που πέρασε το 2009 χαρακτηρίστηκε και πάλι από τελματική στασιμότητα.
Και όπως πολύ σωστά επισημαίνει, ξανά και ξανά, ο κ. Αποστόλης Ζουπανιώτης στην ανάλυση του για την χρονιά που πέρασε στην Greek News αν δεν αντιμετωπιστεί συνολικά το πρόβλημα από την Ιερά Αρχιεπισκοπή, ως ηγέτιδα πνευματική και καθοδηγητική δύναμη της Ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ, σε όλες του τις πτυχές—με πρώτη την οικονομική—ο αριθμός των μαθητών στα σχολεία της θα μειώνεται και απλά θα καλύπτει την μείωση με τους παιδικούς σταθμούς που έχει δημιουργήσει, που γεμίζουν συνήθως από μη Έλληνες. Άλλη μια πικρή αλήθεια που δεν λέμε…
Και η έλλειψη ενότητας, συμμετοχής και συντονισμού, αλλά και βοήθειας από την Ελλάδα και την Κύπρο, λειτουργεί ανασταλτικά στις δυνατότητες της κοινότητάς μας. Παρ’αυτά, «το Σ.Α.Ε. πάντα στηρίζει τα εθνικά θέματα με σοβαρότητα και δυναμισμό», όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος του Σ.Α.Ε., κ. Στέφανος Ταμβάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ομογενειακή εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΜΗ» Όπως ακριβώς τα ίδια ισχυρίζεται και ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, κ. Δημήτρης Καλαμαράς, γιά την Ομοσπονδία. Αλλά, και αντίστοιχα, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αμερικής, κ. Πανίκος Παπανικολάου, γιά την Κυπριακή Ομοσπονδία σε ό,τι αφορά τα δημόσια δρώμενα της Ελληνικής Κοινότητας αν και ο τελευταίος Πανίκος Παπανικολάου σε αντίθεση με άλλους πολλούς, έχει ξεχωρίσει για τον δυναμισμό που επιδεικνύει εδώ και δυο δεκαετίες όχι μόνο για το Κυπριακό –το οποίο και αυτός ως επί μέρους πρόβλημα της Κυπριακής Αμερικανικής κοινότητας και εν γένει του Ελληνισμού μάλλον δεν έχει κάποια θεαματική πρόοδο πλην της βροντερής φωνής του κυπριακού λαού στο Σχέδιο Ανάν. Και εδώ έχει ευθύνες σύσσωμη η Κυπριακή κοινότητα στις ΗΠΑ για την μη ουσιαστική πρόοδο του ζητήματος στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ, φτάνοντας άνθρωποι που δίνουν τα πάντα για τον Ελληνισμό και την προώθηση των ζητημάτων του έθνους προς τις ΗΠΑ κάνοντας ένα συνολικό απολογισμό για την πρόοδο επίλυσης του Κυπριακού εύκολα διαπιστώνει ότι είμαστε ακόμα από εκεί που ξεκινήσαμε προ 30 ετών… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που δεν αφορά το παρόν κείμενο μου.
Να λοιπόν οι 3 μεγάλοι "εργολάβοι τελετών" της Ομογένειας, σε όλο τους το μεγαλείο που φαίνεται έχουν αναλάβει την κηδεία των οργανισμών-θεσμών της Ομογένειας, εξαιρώντας τον Πανίκο Παπανικολάου που σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με τους κ. Καλαμαρά και Ταμβάκη, οι οποίοι μάλλον βλέπουν άλλη πραγματικότητα ή ζουν σε ένα άλλο θαυμαστό αγγελικά και ηθικά πλασμένο χωρίς να μπορούν να δουν όσα διαδραματίζονται ο πρώτος στο εσωτερικό του ΣΑΕ και ειδικότερα του ΣΑΕ Αμερικής το οποίο πια υπολειτουργεί διχασμένο με έναν ηγέτη αυτοκρατορικού ύφους και style που απευθύνεται στους Ομογενείς λες και έχει να κάνει με υποτελείς αυλικούς και τυφλούς υπηκόους… . Έτσι τα βλέπω προσωπικά έτσι σας τα καταθέτω σε αυτή την δημόσια παρέμβαση μου. Ακούγεται βαρύ αλλά όλοι αυτοί οι φερόμενοι ηγέτες και σωτήρες της Ομογένειας φέρονται ως εργολάβοι κηδειών διότι όλοι αυτοί αρνούνται να δουν ότι οι γνωστοί παραδοσιακοί οργανισμοί-θεσμοί της Ομογένειας βρίσκονται σε… απόπτωση. Σε ημιθανή κατάσταση…
Η ιδέα όμως του θανάτου ίσως αναγκάζει τη βίωση της ύπαρξης. Νοητικά ο
θάνατος δημιουργεί ζωή. Ορίστε όχι ένα αλλά 2 (δύο) παραδείγματα γιά το τι πρέπει να κάνει το Σ.Α.Ε.:
1) French Institute Alliance Française
2) Goethe-Institut
Όλα τα άλλα είναι καπνός και κάτοπτρα (smoke and mirrors)! Αυτά γιά τον κ.
Στέφανο Ταμβάκη.
Γιά τον κ. Πανίκο Παπανικολάου και όλους εκείνους που προωθούν λύσεις εντός των ΗΠΑ για το Κυπριακό εδώ και μια 20ετια, το πρώτο βήμα γιά την Κύπρο είναι να κατοχυρώσουν παγκόσμια ότι το βόρειο τμήμα της βρίσκεται υπό στρατιωτική «κατοχή». Μέχρι τώρα, όλος ο κόσμος, p.x., και η Ε.Ε. και ο κ. Obama, γνωρίζει πως υπάρχει στρατιωτική «παρέμβαση» στην Κύπρο, όχι στρατιωτική κατοχή. Το ερώτημα είναι νομικό: μετά από πόσα χρόνια μία στρατιωτική παρέμβαση γίνεται στρατιωτική κατοχή?
Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει στην Κύπρο χωρίς δύναμη, μέχρι ο κόσμος καταλάβει ότι το βόρειο τμήμα της βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Τα επόμενα έπονται…
Όσο γιά τον κ. Δημήτρη Καλαμαρά, δεν μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής όπως και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχουν τα δικά τους θεολογικά και υπαρξιακά προβλήματα. Όπως, π.χ., την επαναφορά του Γάλλου Jesuit επιστήμονα και φιλοσόφου για να πούμε και κάτι με χαλαρή διάθεση…
Τα απλά ερωτήματα είναι:
Πού είναι η δική μας επένδυση στην νεολαία? Περιμένει ο κ. Καλαμαράς από την γεροντοκρατία της Ομοσπονδίας να κατανοήσει πως χωρίς οικονομική επένδυση δεν είναι ποτέ δυνατόν να δούμε απολαβές? Αδύνατον. Με το ζόρι, γεμάτοι άγχος, αγωνία και χρέη πολλές φορές αγωνιζόμαστε να ξεχρεώσουμε τα έξοδα από την παρέλαση ακριβώς γιατί το μεγάλο γεγονός της διοργάνωσης της παρέλασης στην 5η ρουτίνας , αφορμή για να αυτοπροβληθούν οι ίδιοι και ίδιοι μικροί ή μεγάλοι οι διάττοντες αστέρες «παράγοντες» της δημόσιας ζωής της Ελληνικής Κοινότητας πολλές φορές η παρέλαση χρησιμοποιήθηκε ως βατήρας αυτοπροβολής.
Απολαβή = ƒ(Επένδυση). Όταν η Επένδυση είναι μηδέν, τότε και η Απολαβή είναι μηδέν. «Μηδέν εις το πηλίκιον», όπως λέει και ο πολιτικός μας ηγέτης… Γιώργος Α. Παπανδρέου
Πού είναι το Συνέδριο «Ο Ελληνισμός της Αμερικής τον 21ο Αιώνα» τo 2009? Πού είχαν υποσχεθεί οι ταγοί της Ομοσπονδίας ότι θα καθιερώσουν ετησίως; Που είναι όλα αυτά που είπανε ότι θα κάνουν προεκλογικά τον Ιούνιο και τελικά δεν έκαναν; Που είναι το άνοιγμα της Ομοσπονδίας το 2010 προς μία ευρεία δημοκρατική εκλογική βάση?
Πού είναι τα κοινά Ελλήνων, με την «παιδαγωγόν εις Χριστόν» τμήματα φιλοσοφίας τους? Πού είναι τα κοινά Ελλήνων, με ελληνικά γυμνάσια, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, ερευνητικά κέντρα και ελληνικές έδρες σε αμερικανικά πανεπιστήμια? Δεν έπρεπε η Ομοσπονδία να είναι ο εμπροσθοφύλακας νοητικής αντιστάσεως στις επιθέσεις που δεχόμαστε οι Έλληνες παγκόσμια, ακόμα και μέσα την ίδια μας την χώρα (βλ. κα Θάλεια Δραγώνα και άλλα φαιδρά που κατά καιρούς κάνουν την εμφάνιση τους)?
Εκτός από διαύλους πληροφόρησης, χρειαζόμαστε επίσης διαύλους έρευνας και τεκμηρίωσης, γιά τοπικά και διεθνή θέματα κοινωνικής χειραφέτησης, δικαιοσύνης, δικαιωμάτων και καθολικής ελευθερίας: ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής. Έτσι μόνον θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε την αφύσικη επιλογή που μας λιγοστεύει. Ετσι μόνον θα μπορέσουμε να αναστήσουμε το φάντασμα του Έλληνα πολίτη, που πλανιέται πάνω μας σε όλον τον πλανήτη. Γράφουν και ξανά γράφουν τα παιδιά στο Greek American News Agency ότι ο Ελληνισμός –και ειδικά της Αμερικής- χρειάζεται ΑΦΥΠΝΙΣΗ. ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΣΧΕΔΙΟ. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
Αλλά οι αυτόκλητοι ηγέτες και σωτήρες της Ομογένειας περί άλλων μεριμνούν και τυρβάζουν… όλα τα άλλα που λέμε και κάποιοι γράφουν προς την Ελλάδα απέχουν πολύ από την πραγματικότητα που ζούμε εμείς εδώ οι ΕλληνοΑμερικανοί στην δεύτερη πατρίδα μας… Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια για όσα συμβαίνουν στα δημόσια πράγματα της Ομογένειας και δη σε εκείνα της Αμερικής και ακόμα πιο ειδικά αν εστιάσει ο φακός στο μικρόκοσμο της κοινότητας στην Αστόρια τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα …
και για του λόγου το αληθές δυστυχώς επαναλαμβάνω απλώς όσα έχω ξανά γράψει και στο παρελθόν…
NIKOS K. ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ
Nicholas C. GEORGANTZAS
Professor, Management Systems
Director, System Dynamics Consultancy
FORDHAM UNIVERSITY BUSINESS SCHOOLS
