Toυ Σταύρου Μαρίνη
“Κρύο καιρός για δυο” λένε κάποιοι αλλά εμένα το κρύο και κυρίως το χιόνι μου την σπάει αφάνταστα. Ακόμα πιο πολύ μου φαίνεται αδιανόητο να περνάω στο αυτοκίνητο αλυσίδες για να οδηγήσω σαν την κότα σε δρόμους που δεν σου επιτρέπουν να κινηθείς σωστά. Δεν ξέρω εάν αμέσως θα με χαρακτηρίσετε μη ρομαντικό αλλά βλέποντας τόσους να μιλάνε για τον χειμωνιάτικο τουρισμό και την χαρά που δίνει το λευκό τοπίο εγώ θα αντιπροτείνω ως πιο ρομαντική την Θέα της Θάλασσας και την Άνοιξη ως κορυφαία επιλογή στις προτιμήσεις μου.
Είχα πολύ όρεξη να αναφερθώ σήμερα στις φήμες για το κλείσιμο εβδομαδιαίας εφημερίδας αλλά δεν θα το κάνω γιατί απλούστατα το κλείσιμο μιας εφημερίδας που ήθελε να φέρει το διαφορετικό εμένα τουλάχιστον με αφήνει παγερά αδιάφορο. Εάν δεν καταφέρνει να φέρει το διαφορετικό τότε το μόνο πρόβλημα είναι οι εργαζόμενοι. Άλλωστε και άλλες εφημερίδες είναι για μένα παντελώς ΑΧΡΗΣΤΕΣ και διαπλεκόμενες για να κάτσω να ασχοληθώ με μια εφημερίδα που ενώ θα έπρεπε να γκρεμίσει το εκδοτικό κατεστημένο στην πρώτη στραβή προσπαθεί να διαφυλάξει την οικονομική άνεση των ιδιοκτητών της.
Εάν κάποιοι τώρα θα ήθελαν περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα ας περιμένουν το κείμενό μου την Τρίτη όπου θα ασχοληθώ αποκλειστικά με αυτό. Όσοι δεν έχουν άποψη για το blog μας πως είναι δυνατόν να μας κατηγορούν δεξιά και κυρίως αριστερά ότι δήθεν δεν κάνουμε και κάτι που διαφέρει. Και σε τι άραγε διαφέρουν άλλωστε από εμάς οι άλλοι; Ότι σας έχουν φλομώσει στα ψέμματα και στην επανάσταση από τον καναπέ τους; Θα σταθώ στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως δεν θα ασχοληθώ με τις σωματικές ιδιαιτερότητες ανθρώπων που δεν ξέρουν τι θέλουν. Το τελευταίο καιρό ο χρόνος μου κυλάει πιο γρήγορα από ότι πριν ένα μήνα. Οι μέρες φεύγουν και την επόμενη δεν ελπίζω να επαναληφθούν. Είναι πολύ περίεργο και πρωτόγνωρο να μην ζητάω τίποτα από το χθες. Φαίνεται ότι με κουράζει η σκέψη στην προηγούμενη μέρα θέλω να σκέφτομαι λίγο πι μπροστά και σίγουρα αυτό θα έχει κόστος!!!
